MASERU – De COVID-19-pandemie heeft de enorme, systemische ongelijkheden op het gebied van de toegang en de kansen in onderwijsstelsels over de hele wereld blootgelegd. Terwijl de sluiting van scholen en de overschakeling op afstandsonderwijs een zware tol hebben geëist van honderden miljoenen schoolkinderen, zijn de ondergefinancierde openbare scholen in Afrika het zwaarst getroffen. Noodzaak mag dan de moeder van innovaties zijn, het is vrijwel onmogelijk om te innoveren en vooruit te komen zonder voldoende middelen of infrastructuur.
Lesotho, een klein land met een lager middeninkomen in zuidelijk Afrika, is een goed voorbeeld. Volgens een recent rapport van de Verenigde Naties is slechts 83 procent van de kinderen in het land weer naar school gegaan sinds de lessen daar weer zijn hervat. In een land als Lesotho, waar bijna veertig procent van de bevolking jonger is dan achttien jaar en slechts vier op de tien kinderen naar het voortgezet onderwijs gaan, komt dit neer op een regelrechte crisis die de decennialange vooruitgang op het gebied van leerresultaten en de toegang tot kwaliteitsonderwijs ongedaan dreigt te maken.
Tussen april en augustus 2020 heeft Human Rights Watch 57 interviews op afstand gehouden met leerlingen, ouders, leraren en overheidsfunctionarissen in heel Afrika over de gevolgen van de pandemie voor het onderwijs. Toen de scholen aan het begin van de pandemie sloten, stopten veel kinderen feitelijk met leren. Velen van hen deelden gevoelens van stress, angst, isolatie en depressie door het gebrek aan contact met hun vrienden en leraren op school. Sommige kinderen die in extreme armoede leven, kregen niet alleen geen toegang tot onderwijs, maar ook niet tot de gratis schoolmaaltijden, met ondervoeding als gevolg. Ook het onderwijs aan meisjes kreeg het zwaar te verduren, omdat van veel vrouwelijke studenten werd verwacht dat zij huishoudelijke taken uitvoerden in plaats van dat zij leerden.
Maar degenen die op openbare scholen zijn ingeschreven, hebben het meest te lijden gehad, aangezien de pandemie de bestaande verschillen tussen particulier en openbaar onderwijs op het hele continent heeft vergroot. Een leraar van een openbare basisschool op het platteland vertelde Human Rights Watch dat zijn school geen computers had en dat de leraren niet over de computervaardigheden beschikten om onderwijs op afstand effectief te maken. Een laboratoriumbeheerder van een particuliere school zei daarentegen dat al haar leerlingen al vóór de pandemie gebruik maakten van digitale diensten zoals Google Classroom. Hoewel leerlingen en leraren op haar school diverse problemen ondervonden in verband met leren op afstand, slaagden ze er allemaal in hun schoolwerk bij te houden. Haar school, voegde ze eraan toe, ontwikkelde zelfs een op maat gesneden leerplatform waarmee leraren met leerlingen konden communiceren en online examens konden afnemen.
De overgang naar afstandsonderwijs is moeilijk geweest voor zowel armere als rijkere huishoudens. Zelfs technisch onderlegde ouders vinden afstandsonderwijs vaak ineffectief. De meeste ouders geloven in het belang van fysieke interactie tussen leerlingen en leraren, verwachten feedback van de leraar in de vorm van gecorrigeerd schoolwerk om de vooruitgang van hun kinderen te kunnen evalueren, en wonen schoolbijeenkomsten bij om leraren persoonlijk te ontmoeten. Maar terwijl rijkere leerlingen vertrouwd waren met technologie, thuis computers en mobiele telefoons hadden en op school toegang hadden tot computerlokalen en snel internet, ontbrak het leerlingen uit gezinnen met lagere inkomens op openbare scholen op het platteland aan technische basisvaardigheden.
De hoge kosten van mobiele data zijn een van de grootste obstakels voor leren op afstand in Afrika. Omdat de scholen gesloten waren, vertrouwden veel kinderen zonder computer thuis op de mobiele telefoons van hun ouders om de lessen bij te wonen, maar sommige ouders weigerden dat met verwijzing naar de hoge datakosten en de beperkte opslagruimte. Anderen konden zich geen smartphone veroorloven. Maar zelfs rijkere ouders met kinderen op privéscholen hadden moeite met het toegenomen datagebruik, aangezien de pandemie ook hun inkomen aan banden legde.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Bovendien maakte het gebrek aan betrouwbare internettoegang synchroon onderwijs uiterst moeilijk, zo niet onmogelijk. Storingen en verbindingsproblemen brachten het leren van de leerlingen vaak in gevaar, en de leraren hadden moeite om ervoor te zorgen dat de leerlingen aandachtig waren en de stof begrepen.
De torenhoge dataprijzen zijn een probleem dat het leren in heel Afrika negatief beïnvloedt. Om dit probleem aan te pakken, moeten de regeringen de mobiele providers dwingen de prijzen te verlagen en studenten en leraren datapakketten met korting aanbieden. Een andere mogelijkheid is dat de overheid subsidies toekent aan bedrijven die bereid zijn schoolkinderen en hun ouders gratis data en apparaten ter beschikking te stellen.
Leren op afstand is een integraal onderdeel van het onderwijs geworden, en videoconferencingdiensten zoals Zoom zullen waarschijnlijk blijven bestaan, wel of geen volksgezondheidscrises. Het is essentieel om systemen voor leerbeheer te ontwikkelen die leraren in staat stellen effectief les te geven, leerlingen bij de lesactiviteiten te betrekken en toegankelijke instrumenten te bieden om hun vorderingen te beoordelen. Leraren moeten ook beter worden in het gebruik van deze nieuwe platforms.
Om te voldoen aan de VN-doelstelling voor duurzame ontwikkeling op onderwijsgebied (SDG4), die tot doel heeft ʻinclusief en rechtvaardig onderwijs van goede kwaliteit te garanderen en mogelijkheden voor een leven lang leren voor iedereen te bevorderen,ʼ moeten de Afrikaanse regeringen de door de pandemie verergerde onderwijsongelijkheden aanpakken. Maar eerst moeten beleidsmakers zorgen voor de nodige middelen om veilige en rechtvaardige leeromgevingen te creëren voor alle leerlingen, of ze nu naar een particuliere of naar een openbare school gaan.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
A promising way to mobilize more climate finance for developing countries is to expand the use of “solidarity levies”: global levies on carbon dioxide emissions and other economic activities that channel proceeds to developing countries. The benefits of scaling up such measures would be far-reaching.
Although Americans – and the world – have been spared the kind of agonizing uncertainty that followed the 2020 election, a different kind of uncertainty has set in. While few doubt that Donald Trump's comeback will have far-reaching implications, most observers are only beginning to come to grips with what those could be.
consider what the outcome of the 2024 US presidential election will mean for America and the world.
MASERU – De COVID-19-pandemie heeft de enorme, systemische ongelijkheden op het gebied van de toegang en de kansen in onderwijsstelsels over de hele wereld blootgelegd. Terwijl de sluiting van scholen en de overschakeling op afstandsonderwijs een zware tol hebben geëist van honderden miljoenen schoolkinderen, zijn de ondergefinancierde openbare scholen in Afrika het zwaarst getroffen. Noodzaak mag dan de moeder van innovaties zijn, het is vrijwel onmogelijk om te innoveren en vooruit te komen zonder voldoende middelen of infrastructuur.
Lesotho, een klein land met een lager middeninkomen in zuidelijk Afrika, is een goed voorbeeld. Volgens een recent rapport van de Verenigde Naties is slechts 83 procent van de kinderen in het land weer naar school gegaan sinds de lessen daar weer zijn hervat. In een land als Lesotho, waar bijna veertig procent van de bevolking jonger is dan achttien jaar en slechts vier op de tien kinderen naar het voortgezet onderwijs gaan, komt dit neer op een regelrechte crisis die de decennialange vooruitgang op het gebied van leerresultaten en de toegang tot kwaliteitsonderwijs ongedaan dreigt te maken.
Tussen april en augustus 2020 heeft Human Rights Watch 57 interviews op afstand gehouden met leerlingen, ouders, leraren en overheidsfunctionarissen in heel Afrika over de gevolgen van de pandemie voor het onderwijs. Toen de scholen aan het begin van de pandemie sloten, stopten veel kinderen feitelijk met leren. Velen van hen deelden gevoelens van stress, angst, isolatie en depressie door het gebrek aan contact met hun vrienden en leraren op school. Sommige kinderen die in extreme armoede leven, kregen niet alleen geen toegang tot onderwijs, maar ook niet tot de gratis schoolmaaltijden, met ondervoeding als gevolg. Ook het onderwijs aan meisjes kreeg het zwaar te verduren, omdat van veel vrouwelijke studenten werd verwacht dat zij huishoudelijke taken uitvoerden in plaats van dat zij leerden.
Maar degenen die op openbare scholen zijn ingeschreven, hebben het meest te lijden gehad, aangezien de pandemie de bestaande verschillen tussen particulier en openbaar onderwijs op het hele continent heeft vergroot. Een leraar van een openbare basisschool op het platteland vertelde Human Rights Watch dat zijn school geen computers had en dat de leraren niet over de computervaardigheden beschikten om onderwijs op afstand effectief te maken. Een laboratoriumbeheerder van een particuliere school zei daarentegen dat al haar leerlingen al vóór de pandemie gebruik maakten van digitale diensten zoals Google Classroom. Hoewel leerlingen en leraren op haar school diverse problemen ondervonden in verband met leren op afstand, slaagden ze er allemaal in hun schoolwerk bij te houden. Haar school, voegde ze eraan toe, ontwikkelde zelfs een op maat gesneden leerplatform waarmee leraren met leerlingen konden communiceren en online examens konden afnemen.
De overgang naar afstandsonderwijs is moeilijk geweest voor zowel armere als rijkere huishoudens. Zelfs technisch onderlegde ouders vinden afstandsonderwijs vaak ineffectief. De meeste ouders geloven in het belang van fysieke interactie tussen leerlingen en leraren, verwachten feedback van de leraar in de vorm van gecorrigeerd schoolwerk om de vooruitgang van hun kinderen te kunnen evalueren, en wonen schoolbijeenkomsten bij om leraren persoonlijk te ontmoeten. Maar terwijl rijkere leerlingen vertrouwd waren met technologie, thuis computers en mobiele telefoons hadden en op school toegang hadden tot computerlokalen en snel internet, ontbrak het leerlingen uit gezinnen met lagere inkomens op openbare scholen op het platteland aan technische basisvaardigheden.
De hoge kosten van mobiele data zijn een van de grootste obstakels voor leren op afstand in Afrika. Omdat de scholen gesloten waren, vertrouwden veel kinderen zonder computer thuis op de mobiele telefoons van hun ouders om de lessen bij te wonen, maar sommige ouders weigerden dat met verwijzing naar de hoge datakosten en de beperkte opslagruimte. Anderen konden zich geen smartphone veroorloven. Maar zelfs rijkere ouders met kinderen op privéscholen hadden moeite met het toegenomen datagebruik, aangezien de pandemie ook hun inkomen aan banden legde.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Bovendien maakte het gebrek aan betrouwbare internettoegang synchroon onderwijs uiterst moeilijk, zo niet onmogelijk. Storingen en verbindingsproblemen brachten het leren van de leerlingen vaak in gevaar, en de leraren hadden moeite om ervoor te zorgen dat de leerlingen aandachtig waren en de stof begrepen.
De torenhoge dataprijzen zijn een probleem dat het leren in heel Afrika negatief beïnvloedt. Om dit probleem aan te pakken, moeten de regeringen de mobiele providers dwingen de prijzen te verlagen en studenten en leraren datapakketten met korting aanbieden. Een andere mogelijkheid is dat de overheid subsidies toekent aan bedrijven die bereid zijn schoolkinderen en hun ouders gratis data en apparaten ter beschikking te stellen.
Leren op afstand is een integraal onderdeel van het onderwijs geworden, en videoconferencingdiensten zoals Zoom zullen waarschijnlijk blijven bestaan, wel of geen volksgezondheidscrises. Het is essentieel om systemen voor leerbeheer te ontwikkelen die leraren in staat stellen effectief les te geven, leerlingen bij de lesactiviteiten te betrekken en toegankelijke instrumenten te bieden om hun vorderingen te beoordelen. Leraren moeten ook beter worden in het gebruik van deze nieuwe platforms.
Om te voldoen aan de VN-doelstelling voor duurzame ontwikkeling op onderwijsgebied (SDG4), die tot doel heeft ʻinclusief en rechtvaardig onderwijs van goede kwaliteit te garanderen en mogelijkheden voor een leven lang leren voor iedereen te bevorderen,ʼ moeten de Afrikaanse regeringen de door de pandemie verergerde onderwijsongelijkheden aanpakken. Maar eerst moeten beleidsmakers zorgen voor de nodige middelen om veilige en rechtvaardige leeromgevingen te creëren voor alle leerlingen, of ze nu naar een particuliere of naar een openbare school gaan.
Vertaling: Menno Grootveld