PALIKIR/SAN FRANCISCO – Een verzameling kleine Pacifische eilanden staat op het punt geschiedenis te maken in het beheer van de mondiale visbestanden. Afgelopen week, toen milieubeschermers van over de hele wereld bijeen waren op de vijfde jaarlijkse Our Ocean Conference in Bali, deed de Federatie van Micronesische Staten (FSM) een stoutmoedige belofte en kwam zij met een nog stoutmoediger uitdaging: volledige transparantie op het gebied van de tonijnvisserij in 2023.
Als de toezegging van de FSM wordt overgenomen, kunnen burgers uit de Pacific de controle herkrijgen over een natuurlijke hulpbron die de ruggengraat vormt van de economieën van de regio. Het toekomstige welzijn zou erdoor worden bevorderd, door te helpen ervoor te zorgen dat tonijn op duurzame wijze wordt gevangen, en dat buitenlandse schepen die in deze wateren vissen niet méér uit de zee halen dan wettelijk is toegestaan.
Het mechanisme dat de FSM en The Nature Conservancy deze week zullen presenteren wordt de Technology for Tuna Transparency Challenge genoemd, een combinatie van monitoring en regionale afspraken, gericht op de verbetering van het visserijtoezicht. Het initiatief vertegenwoordigt de eerste keer dat een ontwikkelingsland 100% transparantie heeft toegezegd bij zijn visserij-activiteiten; als het lukt, zou het een transformatie op gang kunnen brengen van de manier waarop zeevoedsel wereldwijd wordt beheerd.
De FSM en de zeven andere eilandstaten die samen de Parties to the Nauru Agreement (PNA, Partijen bij het Nauru-Verdrag) vormen, lijken misschien stipjes op de kaart, maar beheersen een deel van de oceaan dat groter is dan heel Europa, en zijn mondiale powerhouses als het om vis gaat. Omdat deze landen de helft van de wereldvoorraad aan skipjack tonijn en ongeveer een derde van de wereldwijde tonijnbestanden controleren, is de PNA een ware OPEC van de zee.
In de FSM worden allerlei pogingen ondernomen om deze marktpositie als een kracht ten goede aan te wenden. Vissen als tonijn zijn belangrijke mondiale handelswaar, maar de bedrijfstak staat over de hele wereld onder druk. Door volledige transparantie toe te zeggen en er bij particuliere partners op aan te dringen hetzelfde te doen, zal de FSM een krachtig signaal doen uitgaan dat een duurzame visserijpraktijk dringend nodig is om deze cruciale soorten te beschermen.
Maar de werkelijke beweegredenen achter de belofte van de FSM liggen dichter bij huis. Tonijn is meer dan een handelswaar hier; het is wat zorgt voor de bouw van scholen, voor de betaling van de lerarensalarissen, voor het bestraten van wegen, en voor het openhouden van ziekenhuizen. Het is de sociaal-economische basis van gemeenschappen in de frontlinie van de klimaatverandering en de stijging van het zeeniveau. Met andere woorden: dit is een existentiële strijd – voor het welzijn van mensen vandaag de dag en voor de overleving van eilandsamenlevingen in de toekomst.
De rijke tonijnindustrie van de FSM voorziet al in de helft van de inkomsten van het land, maar zou zelfs voor nog méér kunnen zorgen. Dit komt doordat te veel van de waarde van de tonijn die in de plaatselijke wateren wordt gevangen, de buit is van buitenlandse vissersvloten. Transparantie is de sleutel tot het binnenhalen van een groter deel van deze welvaart. Via elektronische en menselijke monitoring kunnen we de illegale, niet-gerapporteerde en niet-gereguleerde visvangst stoppen, waardoor de regio jaarlijks van ruim $600 mln wordt beroofd. In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, is het grootste deel van deze stroperij niet het werk van piraten, maar van buitenlandse schepen met een vergunning die hun vangsten niet adequaat rapporteren of daar doelbewust over liegen.
State-of-the-art elektronisch monitoren zal eveneens helpen de duurzaamheid van visbestanden te garanderen, en van de gemeenschappen die daarvan afhankelijk zijn. Momenteel zorgt een gebrek aan betrouwbare gegevens ervoor dat het moeilijk is effectieve beschermingsmaatregelen te nemen, en nóg moeilijker om ze af te dwingen.
Om hier iets aan te doen, is de FSM van plan binnen vijf jaar sensoren, GPS-systemen, camera's en opsporingsinstrumenten in te zetten op ieder vissersschip dat binnen zijn wateren opereert. Dit zal het verzamelen mogelijk maken van informatie over vangstsamenstelling, teruggooi en bijvangst, wat op zijn beurt zal helpen de accidentele vangst van haaien, schildpadden en zeezoogdieren terug te dringen. Het is van cruciaal belang dat deze instrumenten de autoriteiten ook de gegevens verstrekken om de oceanische hulpbronnen in real time te managen. Door zich bij de FSM aan te sluiten bij deze inspanningen kan de PNA de lat hoger leggen als het om de transparantie gaat en een nieuwe norm invoeren op het gebied van het verantwoord visbeheer.
We weten al dat samenwerking en bescherming veel kunnen opleveren. Sinds de lidstaten van de PNA in 2007 bijvoorbeeld het Vessel Day Scheme introduceerden – waarin beperkingen worden geformuleerd voor de visvangst door buitenlandse vloten – zijn hun jaarlijkse tonijninkomsten gestegen van ongeveer $60 mln naar ruim $500 mln. De visserijministers van de staten in de Pacific hopen de inkomsten nog verder te kunnen verhogen door in samenwerking met The Nature Conservancy een systeem in te voeren dat lijkt op het systeem dat in West-Alaska wordt gebruikt, waar het Community Development Quota Program (CDQ, Programma voor Quota's ter Bevordering van de Gemeenschapsontwikkeling) arme gemeenschappen heeft geholpen inkomsten te genereren door te investeren in met de visserij samenhangende bedrijvigheid.
De belofte van volledige transparantie en de lancering van een CDQ-achtig initiatief voor PNA-staten zijn bedoeld om de tonijnstand in de Stille Oceaan te verbeteren. Door betere visserijmethoden te bevorderen kunnen we de regionale inkomstenstromen verhogen om visbestanden te herstellen, de voedselveiligheid en de werkgelegenheid te vergroten, en de weerstand tegen de klimaatverandering te verbeteren.
Wij geloven dat vissen, maritieme ecosystemen en mensen naast elkaar kunnen bestaan en kunnen bloeien, en dat de weg naar duurzaamheid verloopt via de empowerment van plaatselijke gemeenschappen. Wij hopen dat deze visie zal worden gedeeld door de Pacifische buurstaten van de FSM, consumentenorganisaties en de visserijpartners die de afgelopen week in Bali bijeen waren. Het beschermen van een derde van de tonijnbestanden van de wereld kan een begin zijn van een mondiale revolutie op het gebied van de transparantie die nodig is om onze oceanen – en onze toekomst – te beschermen.
Vertaling: Menno Grootveld
PALIKIR/SAN FRANCISCO – Een verzameling kleine Pacifische eilanden staat op het punt geschiedenis te maken in het beheer van de mondiale visbestanden. Afgelopen week, toen milieubeschermers van over de hele wereld bijeen waren op de vijfde jaarlijkse Our Ocean Conference in Bali, deed de Federatie van Micronesische Staten (FSM) een stoutmoedige belofte en kwam zij met een nog stoutmoediger uitdaging: volledige transparantie op het gebied van de tonijnvisserij in 2023.
Als de toezegging van de FSM wordt overgenomen, kunnen burgers uit de Pacific de controle herkrijgen over een natuurlijke hulpbron die de ruggengraat vormt van de economieën van de regio. Het toekomstige welzijn zou erdoor worden bevorderd, door te helpen ervoor te zorgen dat tonijn op duurzame wijze wordt gevangen, en dat buitenlandse schepen die in deze wateren vissen niet méér uit de zee halen dan wettelijk is toegestaan.
Het mechanisme dat de FSM en The Nature Conservancy deze week zullen presenteren wordt de Technology for Tuna Transparency Challenge genoemd, een combinatie van monitoring en regionale afspraken, gericht op de verbetering van het visserijtoezicht. Het initiatief vertegenwoordigt de eerste keer dat een ontwikkelingsland 100% transparantie heeft toegezegd bij zijn visserij-activiteiten; als het lukt, zou het een transformatie op gang kunnen brengen van de manier waarop zeevoedsel wereldwijd wordt beheerd.
De FSM en de zeven andere eilandstaten die samen de Parties to the Nauru Agreement (PNA, Partijen bij het Nauru-Verdrag) vormen, lijken misschien stipjes op de kaart, maar beheersen een deel van de oceaan dat groter is dan heel Europa, en zijn mondiale powerhouses als het om vis gaat. Omdat deze landen de helft van de wereldvoorraad aan skipjack tonijn en ongeveer een derde van de wereldwijde tonijnbestanden controleren, is de PNA een ware OPEC van de zee.
In de FSM worden allerlei pogingen ondernomen om deze marktpositie als een kracht ten goede aan te wenden. Vissen als tonijn zijn belangrijke mondiale handelswaar, maar de bedrijfstak staat over de hele wereld onder druk. Door volledige transparantie toe te zeggen en er bij particuliere partners op aan te dringen hetzelfde te doen, zal de FSM een krachtig signaal doen uitgaan dat een duurzame visserijpraktijk dringend nodig is om deze cruciale soorten te beschermen.
Maar de werkelijke beweegredenen achter de belofte van de FSM liggen dichter bij huis. Tonijn is meer dan een handelswaar hier; het is wat zorgt voor de bouw van scholen, voor de betaling van de lerarensalarissen, voor het bestraten van wegen, en voor het openhouden van ziekenhuizen. Het is de sociaal-economische basis van gemeenschappen in de frontlinie van de klimaatverandering en de stijging van het zeeniveau. Met andere woorden: dit is een existentiële strijd – voor het welzijn van mensen vandaag de dag en voor de overleving van eilandsamenlevingen in de toekomst.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
De rijke tonijnindustrie van de FSM voorziet al in de helft van de inkomsten van het land, maar zou zelfs voor nog méér kunnen zorgen. Dit komt doordat te veel van de waarde van de tonijn die in de plaatselijke wateren wordt gevangen, de buit is van buitenlandse vissersvloten. Transparantie is de sleutel tot het binnenhalen van een groter deel van deze welvaart. Via elektronische en menselijke monitoring kunnen we de illegale, niet-gerapporteerde en niet-gereguleerde visvangst stoppen, waardoor de regio jaarlijks van ruim $600 mln wordt beroofd. In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, is het grootste deel van deze stroperij niet het werk van piraten, maar van buitenlandse schepen met een vergunning die hun vangsten niet adequaat rapporteren of daar doelbewust over liegen.
State-of-the-art elektronisch monitoren zal eveneens helpen de duurzaamheid van visbestanden te garanderen, en van de gemeenschappen die daarvan afhankelijk zijn. Momenteel zorgt een gebrek aan betrouwbare gegevens ervoor dat het moeilijk is effectieve beschermingsmaatregelen te nemen, en nóg moeilijker om ze af te dwingen.
Om hier iets aan te doen, is de FSM van plan binnen vijf jaar sensoren, GPS-systemen, camera's en opsporingsinstrumenten in te zetten op ieder vissersschip dat binnen zijn wateren opereert. Dit zal het verzamelen mogelijk maken van informatie over vangstsamenstelling, teruggooi en bijvangst, wat op zijn beurt zal helpen de accidentele vangst van haaien, schildpadden en zeezoogdieren terug te dringen. Het is van cruciaal belang dat deze instrumenten de autoriteiten ook de gegevens verstrekken om de oceanische hulpbronnen in real time te managen. Door zich bij de FSM aan te sluiten bij deze inspanningen kan de PNA de lat hoger leggen als het om de transparantie gaat en een nieuwe norm invoeren op het gebied van het verantwoord visbeheer.
We weten al dat samenwerking en bescherming veel kunnen opleveren. Sinds de lidstaten van de PNA in 2007 bijvoorbeeld het Vessel Day Scheme introduceerden – waarin beperkingen worden geformuleerd voor de visvangst door buitenlandse vloten – zijn hun jaarlijkse tonijninkomsten gestegen van ongeveer $60 mln naar ruim $500 mln. De visserijministers van de staten in de Pacific hopen de inkomsten nog verder te kunnen verhogen door in samenwerking met The Nature Conservancy een systeem in te voeren dat lijkt op het systeem dat in West-Alaska wordt gebruikt, waar het Community Development Quota Program (CDQ, Programma voor Quota's ter Bevordering van de Gemeenschapsontwikkeling) arme gemeenschappen heeft geholpen inkomsten te genereren door te investeren in met de visserij samenhangende bedrijvigheid.
De belofte van volledige transparantie en de lancering van een CDQ-achtig initiatief voor PNA-staten zijn bedoeld om de tonijnstand in de Stille Oceaan te verbeteren. Door betere visserijmethoden te bevorderen kunnen we de regionale inkomstenstromen verhogen om visbestanden te herstellen, de voedselveiligheid en de werkgelegenheid te vergroten, en de weerstand tegen de klimaatverandering te verbeteren.
Wij geloven dat vissen, maritieme ecosystemen en mensen naast elkaar kunnen bestaan en kunnen bloeien, en dat de weg naar duurzaamheid verloopt via de empowerment van plaatselijke gemeenschappen. Wij hopen dat deze visie zal worden gedeeld door de Pacifische buurstaten van de FSM, consumentenorganisaties en de visserijpartners die de afgelopen week in Bali bijeen waren. Het beschermen van een derde van de tonijnbestanden van de wereld kan een begin zijn van een mondiale revolutie op het gebied van de transparantie die nodig is om onze oceanen – en onze toekomst – te beschermen.
Vertaling: Menno Grootveld