NASSAU/MALÉ – Kleine eilandstaten in ontwikkeling bevinden zich in de frontlinie van de klimaatverandering. Ze worden geconfronteerd met bedreigingen zoals een stijgende zeespiegel, extreme weersomstandigheden, en de opwarming en verzuring van de oceanen, terwijl ze zelf nauwelijks bijdragen aan de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. Deze uitdagingen vormen een existentieel risico voor hun manier van leven, hun bestaansmiddelen en zelfs de grond waarop ze leven.
Kleine eilandstaten in ontwikkeling zijn vanwege hun sterke afhankelijkheid van de oceaan uniek gepositioneerd om deze kwetsbare maar essentiële hulpbron te beschermen. Deze landen zijn de thuisbasis van veertig procent van allekoraalriffen ter wereld, die op hun beurt een kwart van al het zeeleven ondersteunen en direct het levensonderhoud van 500 miljoen mensen mogelijk maken. Hoewel deze ecosystemen een cruciale rol spelen in de wereldwijde aanpak van de klimaatverandering, zowel bij mitigatie als aanpassing, staan de kleine eilandstaten in ontwikkeling zelf onder druk door de negatieve effecten van een complex samenspel van economische en ecologische uitdagingen.
De Malediven, een eilandengroep met bijna 1200 eilanden en de thuisbasis van drie procent van alle koraalriffen ter wereld, is sterk afhankelijk van de oceaan. Visserij en toerisme zijn samen goed voor 36 procent van het bbp, terwijl ongeveer 98 procent van de export afkomstig is uit zeeproducten. De economie is volledig verbonden met gezonde koraalriffen en een rijk zeeleven. Het verbleken van het koraal en de afname van de visbestanden veroorzaken echter serieuze economische problemen. Daarnaast heeft de klimaatverandering geleid tot zoetwaterschaarste, waardoor de Malediven steeds meer afhankelijk zijn van flessenwater. Dit draagt bij aan de vervuiling van de oceaan door plastic afval.
De situatie op de Bahama’s is vergelijkbaar. Deze eilandengroep, die uit 700 eilanden bestaat, herbergt het op twee na grootste barrièrerif ter wereld. Het toerisme is hier zelfs nog belangrijker voor de economie: het draagt bij aan ongeveer vijftig procent van het bbp en biedt werk aan bijna zeventig procent van de beroepsbevolking. Maar de cruiseschepen zorgen ook voor vervuiling door plastic, brandstof en ander afval in de oceaan te dumpen. Dit schaadt het natuurlijke erfgoed dat juist de bezoekers aantrekt, en vormt een bedreiging voor de toekomst van het toerisme en het milieu op de Bahama’s.
In veel kleine eilandstaten in ontwikkeling speelt de oceaan een cruciale rol als verkeersader. Voor gemeenschappen die verspreid zijn over atollen en archipels, is het vervoer van mensen en essentiële goederen – zoals voedsel, medische voorraden, drinkwater en brandstof – volledig afhankelijk van postboten en binnenvaartschepen. Deze schepen zijn echter bijzonder kwetsbaar voor slecht weer. Door de klimaatverandering komen extreme weersomstandigheden steeds vaker voor, waardoor gemeenschappen steeds vaker zonder essentiële voorraden komen te zitten. Dit brengt niet alleen tekorten met zich mee, maar ook onzekerheid over wanneer de volgende levering zal aankomen.
Klimaatrampen verstoren niet alleen de bevoorradingsketens, maar kunnen ook de infrastructuur volledig vernietigen. Zo leed St. Vincent en de Grenadines vorig jaar economische schade van naar schatting 230 miljoen dollar, gelijk aan 22 procent van het bbp, door orkaan Beryl. In 2019 veegde orkaan Dorian ruim 25 procent van het bbp van de Bahama’s weg. Dominica trof in 2017 een nog erger lot: orkaan Maria beschadigde of verwoestte 95 procent van alle huizen en veroorzaakte economische verliezen van 226 procent van het bbp. Deze catastrofale gebeurtenissen raken elk aspect van het leven op deze eilanden. Bovendien leiden de enorme kosten van de wederopbouw tot een vicieuze cirkel: de kwetsbare infrastructuur veroorzaakt grotere economische verliezen, waardoor de middelen en capaciteit om te investeren in veerkrachtige oplossingen steeds verder afnemen.
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, has arrived. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Digital Plus now.
Subscribe Now
Op de Malediven wordt 35 procent van definanciering voor klimaatadaptatiegedekt vanuit de binnenlandse begroting, terwijl 34 procent afkomstig is van leningen die uiteindelijk moeten worden terugbetaald. Deze hoge uitgaven drukken zwaar op de middelen en gaan ten koste van andere urgente prioriteiten, zoals het verbeteren van het onderwijs, de gezondheidszorg en het versterken van het democratisch bestuur. Daarnaast vergroot de financiële druk door klimaatschokken de verleiding om risicovolle activiteiten, zoals diepzeemijnbouw, te verkennen als kortetermijnoplossing om inkomsten te genereren. Dit gebeurt ondanks de potentiële langetermijnschade aan het mariene milieu.
De sleutel tot het doorbreken van deze vicieuze cirkel ligt in extra financiering. Het probleem is echter dat veel kleine eilandstaten in ontwikkeling te maken hebben met schuldennood of het risico lopen ernstig in de schulden te raken, waardoor nieuwe leningen onbetaalbaar worden. Voor landen die niet langer de status van ‘minst ontwikkeld land’ hebben, is het daarnaast moeilijker om voldoende investeringen aan te trekken. Ze verliezen de toegang tot diverse subsidies en concessionele financieringsmogelijkheden. Hierdoor lopen kleine eilandstaten in ontwikkeling het risico vast te komen zitten in een schuldenspiraal.
Een veelbelovende oplossing is het intensiever gebruik van groene en blauwe obligaties. Deze bieden betaalbare financiering voor klimaatadaptatie en biodiversiteitsbehoud, waardoor kleine eilandstaten in ontwikkeling cruciale ecosystemen kunnen beschermen en hun economische veerkracht kunnen versterken. Een voorbeeld hiervan is het Nature Bonds project op de Bahama’s, een samenwerking tussen banken, ngo’s en de overheid. Dit project zal naar verwachting de komende vijftien jaar 124 miljoen dollar genereren voor het behoud van het zeemilieu, zonder de schuldenlast van het land te vergroten. Daarnaast kunnen initiatieven zoals de Blue Bond Accelerator van de Ocean Risk and Resilience Action Alliance, een nieuwe non-profitorganisatie die regeringen, particuliere emittenten en investeerders ondersteunt bij het opzetten van dergelijke financiële instrumenten, helpen om langetermijnkapitaal vrij te maken voor kleine eilandstaten in ontwikkeling. Deze programma’s bieden een duurzame financiële basis voor klimaat- en milieuoplossingen.
Even aantrekkelijk zijn biodiversiteits- en koolstofkredieten, die de cruciale rol erkennen die kleine eilandstaten in ontwikkeling spelen in het beperken van de klimaatverandering. De koraalriffen, mangroves en zeegrasvelden van deze eilanden fungeren als belangrijke opslagplaatsen voor biodiversiteit en koolstof, waarbij ze grote hoeveelheden CO₂ absorberen en tegelijkertijd aanzienlijke economische voordelen opleveren. Door deze bijdragen te integreren in zowel verplichte als vrijwillige kredietmarkten, kunnen nieuwe financieringsstromen worden gecreëerd. Dit stelt kleine eilandstaten in ontwikkeling in staat om financieel beloond te worden voor hun inspanningen op het gebied van natuurbehoud.
Met deze instrumenten kunnen kleine eilandstaten in ontwikkeling hun unieke ecosystemen en natuurlijke hulpbronnen inzetten voor een veerkrachtigere en duurzamere toekomst. Terwijl deze landen in de frontlinie staan van de strijd tegen de klimaatverandering, beschikken ze ook over enkele van ’s werelds meest waardevolle natuurlijke rijkdommen.
Het behoud van deze kostbare hulpbronnen vraagt om duurzame economische strategieën, innovatieve financiële oplossingen en, misschien wel het belangrijkst, gecoördineerde internationale steun.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Whatever his failings, Joe Biden did more for the typical American working family than any other president in at least a generation. Tragically, Americans who remain angry about chronic economic injustices will soon realize that the situation can get much worse.
contrast the Biden administration's pro-worker policies with what Donald Trump is likely to do.
While artificial intelligence has the potential to drive global growth and boost productivity, the industry is grappling with mounting challenges like soaring development costs and energy requirements. Meanwhile, investors are questioning whether AI investments can deliver meaningful returns.
identifies three negative trends that could stifle innovation and slow the pace of technological progress.
NASSAU/MALÉ – Kleine eilandstaten in ontwikkeling bevinden zich in de frontlinie van de klimaatverandering. Ze worden geconfronteerd met bedreigingen zoals een stijgende zeespiegel, extreme weersomstandigheden, en de opwarming en verzuring van de oceanen, terwijl ze zelf nauwelijks bijdragen aan de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. Deze uitdagingen vormen een existentieel risico voor hun manier van leven, hun bestaansmiddelen en zelfs de grond waarop ze leven.
Kleine eilandstaten in ontwikkeling zijn vanwege hun sterke afhankelijkheid van de oceaan uniek gepositioneerd om deze kwetsbare maar essentiële hulpbron te beschermen. Deze landen zijn de thuisbasis van veertig procent van allekoraalriffen ter wereld, die op hun beurt een kwart van al het zeeleven ondersteunen en direct het levensonderhoud van 500 miljoen mensen mogelijk maken. Hoewel deze ecosystemen een cruciale rol spelen in de wereldwijde aanpak van de klimaatverandering, zowel bij mitigatie als aanpassing, staan de kleine eilandstaten in ontwikkeling zelf onder druk door de negatieve effecten van een complex samenspel van economische en ecologische uitdagingen.
De Malediven, een eilandengroep met bijna 1200 eilanden en de thuisbasis van drie procent van alle koraalriffen ter wereld, is sterk afhankelijk van de oceaan. Visserij en toerisme zijn samen goed voor 36 procent van het bbp, terwijl ongeveer 98 procent van de export afkomstig is uit zeeproducten. De economie is volledig verbonden met gezonde koraalriffen en een rijk zeeleven. Het verbleken van het koraal en de afname van de visbestanden veroorzaken echter serieuze economische problemen. Daarnaast heeft de klimaatverandering geleid tot zoetwaterschaarste, waardoor de Malediven steeds meer afhankelijk zijn van flessenwater. Dit draagt bij aan de vervuiling van de oceaan door plastic afval.
De situatie op de Bahama’s is vergelijkbaar. Deze eilandengroep, die uit 700 eilanden bestaat, herbergt het op twee na grootste barrièrerif ter wereld. Het toerisme is hier zelfs nog belangrijker voor de economie: het draagt bij aan ongeveer vijftig procent van het bbp en biedt werk aan bijna zeventig procent van de beroepsbevolking. Maar de cruiseschepen zorgen ook voor vervuiling door plastic, brandstof en ander afval in de oceaan te dumpen. Dit schaadt het natuurlijke erfgoed dat juist de bezoekers aantrekt, en vormt een bedreiging voor de toekomst van het toerisme en het milieu op de Bahama’s.
In veel kleine eilandstaten in ontwikkeling speelt de oceaan een cruciale rol als verkeersader. Voor gemeenschappen die verspreid zijn over atollen en archipels, is het vervoer van mensen en essentiële goederen – zoals voedsel, medische voorraden, drinkwater en brandstof – volledig afhankelijk van postboten en binnenvaartschepen. Deze schepen zijn echter bijzonder kwetsbaar voor slecht weer. Door de klimaatverandering komen extreme weersomstandigheden steeds vaker voor, waardoor gemeenschappen steeds vaker zonder essentiële voorraden komen te zitten. Dit brengt niet alleen tekorten met zich mee, maar ook onzekerheid over wanneer de volgende levering zal aankomen.
Klimaatrampen verstoren niet alleen de bevoorradingsketens, maar kunnen ook de infrastructuur volledig vernietigen. Zo leed St. Vincent en de Grenadines vorig jaar economische schade van naar schatting 230 miljoen dollar, gelijk aan 22 procent van het bbp, door orkaan Beryl. In 2019 veegde orkaan Dorian ruim 25 procent van het bbp van de Bahama’s weg. Dominica trof in 2017 een nog erger lot: orkaan Maria beschadigde of verwoestte 95 procent van alle huizen en veroorzaakte economische verliezen van 226 procent van het bbp. Deze catastrofale gebeurtenissen raken elk aspect van het leven op deze eilanden. Bovendien leiden de enorme kosten van de wederopbouw tot een vicieuze cirkel: de kwetsbare infrastructuur veroorzaakt grotere economische verliezen, waardoor de middelen en capaciteit om te investeren in veerkrachtige oplossingen steeds verder afnemen.
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, has arrived. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Digital Plus now.
Subscribe Now
Op de Malediven wordt 35 procent van definanciering voor klimaatadaptatiegedekt vanuit de binnenlandse begroting, terwijl 34 procent afkomstig is van leningen die uiteindelijk moeten worden terugbetaald. Deze hoge uitgaven drukken zwaar op de middelen en gaan ten koste van andere urgente prioriteiten, zoals het verbeteren van het onderwijs, de gezondheidszorg en het versterken van het democratisch bestuur. Daarnaast vergroot de financiële druk door klimaatschokken de verleiding om risicovolle activiteiten, zoals diepzeemijnbouw, te verkennen als kortetermijnoplossing om inkomsten te genereren. Dit gebeurt ondanks de potentiële langetermijnschade aan het mariene milieu.
De sleutel tot het doorbreken van deze vicieuze cirkel ligt in extra financiering. Het probleem is echter dat veel kleine eilandstaten in ontwikkeling te maken hebben met schuldennood of het risico lopen ernstig in de schulden te raken, waardoor nieuwe leningen onbetaalbaar worden. Voor landen die niet langer de status van ‘minst ontwikkeld land’ hebben, is het daarnaast moeilijker om voldoende investeringen aan te trekken. Ze verliezen de toegang tot diverse subsidies en concessionele financieringsmogelijkheden. Hierdoor lopen kleine eilandstaten in ontwikkeling het risico vast te komen zitten in een schuldenspiraal.
Een veelbelovende oplossing is het intensiever gebruik van groene en blauwe obligaties. Deze bieden betaalbare financiering voor klimaatadaptatie en biodiversiteitsbehoud, waardoor kleine eilandstaten in ontwikkeling cruciale ecosystemen kunnen beschermen en hun economische veerkracht kunnen versterken. Een voorbeeld hiervan is het Nature Bonds project op de Bahama’s, een samenwerking tussen banken, ngo’s en de overheid. Dit project zal naar verwachting de komende vijftien jaar 124 miljoen dollar genereren voor het behoud van het zeemilieu, zonder de schuldenlast van het land te vergroten. Daarnaast kunnen initiatieven zoals de Blue Bond Accelerator van de Ocean Risk and Resilience Action Alliance, een nieuwe non-profitorganisatie die regeringen, particuliere emittenten en investeerders ondersteunt bij het opzetten van dergelijke financiële instrumenten, helpen om langetermijnkapitaal vrij te maken voor kleine eilandstaten in ontwikkeling. Deze programma’s bieden een duurzame financiële basis voor klimaat- en milieuoplossingen.
Even aantrekkelijk zijn biodiversiteits- en koolstofkredieten, die de cruciale rol erkennen die kleine eilandstaten in ontwikkeling spelen in het beperken van de klimaatverandering. De koraalriffen, mangroves en zeegrasvelden van deze eilanden fungeren als belangrijke opslagplaatsen voor biodiversiteit en koolstof, waarbij ze grote hoeveelheden CO₂ absorberen en tegelijkertijd aanzienlijke economische voordelen opleveren. Door deze bijdragen te integreren in zowel verplichte als vrijwillige kredietmarkten, kunnen nieuwe financieringsstromen worden gecreëerd. Dit stelt kleine eilandstaten in ontwikkeling in staat om financieel beloond te worden voor hun inspanningen op het gebied van natuurbehoud.
Met deze instrumenten kunnen kleine eilandstaten in ontwikkeling hun unieke ecosystemen en natuurlijke hulpbronnen inzetten voor een veerkrachtigere en duurzamere toekomst. Terwijl deze landen in de frontlinie staan van de strijd tegen de klimaatverandering, beschikken ze ook over enkele van ’s werelds meest waardevolle natuurlijke rijkdommen.
Het behoud van deze kostbare hulpbronnen vraagt om duurzame economische strategieën, innovatieve financiële oplossingen en, misschien wel het belangrijkst, gecoördineerde internationale steun.
Vertaling: Menno Grootveld