GURGAON - Ostatnie szacunki wskazują, że świat rozwijający się będzie potrzebował 1 biliona dolarów zewnętrznego finansowania klimatycznego rocznie do 2025 r. i 2,4 biliona dolarów rocznie do 2030 r., aby osiągnąć cele zapisane w paryskim porozumieniu klimatycznym. Jednak cele te nie zostaną osiągnięte, jeśli międzynarodowe instytucje finansowe i rządy nie stworzą silniejszych zachęt, zwracając szczególną uwagę na trzy kluczowe obszary.
Po pierwsze, świat potrzebuje solidniejszego i spójniejszego międzynarodowego procesu ustalania cen dla nowych ofert, takich jak kompensacja emisji dwutlenku węgla, zielony wodór, bezpośrednie wychwytywanie dwutlenku węgla i magazynowanie w akumulatorach. Ponieważ mechanizmy ustalania cen różnią się obecnie w zależności od kraju, społeczność międzynarodowa musi się zjednoczyć w celu ustanowienia nadrzędnych ram, które - poprzez umożliwienie zawierania umów o odbiorze (przed zakupem) - pomogłyby producentom czystej energii przyciągnąć więcej inwestycji, uciekając od scenariusza "kurczak czy jajko," w którym wielu z nich obecnie się znajduje.
Wiarygodna międzynarodowa cena emisji dwutlenku węgla ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia inwestycji w projekty związane z czystą energią, jak również dla stopniowego zmniejszania - i ostatecznie wyeliminowania - dotacji do paliw kopalnych. Przemawiając na Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (COP27) w listopadzie ubiegłego roku, dyrektor zarządzająca Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Kristalina Georgieva, podkreśliła, że cena węgla powinna wzrosnąć do 75 dolarów za tonę do 2030 roku, aby skłonić konsumentów i przedsiębiorstwa do zmiany zachowań. Ale w 2021 roku globalna średnia cena węgla wynosiła zaledwie 3 dolary za tonę (choć niektóre regiony znacznie ją przekroczyły). Aby dojść do 75 dolarów, decydenci będą musieli ściśle współpracować na poziomie globalnym, znajdując nowe sposoby, aby przekonać do siebie przeciwników.
Drugą ważną kwestią jest ustanowienie wielopaństwowych gwarancji kredytowych, które są potrzebne do wzmocnienia wiarygodności kredytowej projektów dotyczących czystej energii i przyciągania większego kapitału prywatnego do krajów rozwijających się. Pełne wykorzystanie potencjału tego mechanizmu będzie wymagało jaśniejszych standardów oceny. Podobnie zwiększenie kwot finansowania na rzecz klimatu wymaga lepszych stawek preferencyjnych dla przedsiębiorstw i podmiotów zaangażowanych w przejście na czystą energię. MFW i wielostronne banki rozwoju (MDB) mają tu do odegrania znaczącą rolę, podobnie jak banki krajowe na szczeblu lokalnym.
Gwarancje wielopaństwowe i inne inicjatywy w zakresie finansowania działań związanych z klimatem powinny być stosowane we wszystkich regionach i rozprzestrzenione w całym łańcuchu wartości, od wydobycia minerałów i produkcji sprzętu po wytwarzanie i transport czystej energii. Osiągnięcie skali będzie wymagało reformy ustaleń dotyczących udziałów wielostronnych kredytodawców i norm tolerancji ryzyka, a także szybszych wypłat i większej przejrzystości danych dotyczących inwestycji.
Na koniec: społeczność międzynarodowa musi wypracować konsensus w sprawie standardów zielonych inwestycji. Propozycja z maja 2022 roku dotycząca "standardu zielonego wodoru" była krokiem we właściwym kierunku, ale dopiero okaże się, czy zostanie ona zatwierdzona i przyjęta przez wszystkich. Co więcej, świat nadal musi uzgodnić standardy ograniczania emisji w takich obszarach jak wychwytywanie dwutlenku węgla i "offsety" - jest to pilny priorytet, który rządy powinny podjąć na spotkaniach G20 lub COP28 jeszcze w tym roku.
Mój kraj - Indie - poczynił w ostatnich latach ogromne postępy w dziedzinie odnawialnych źródeł energii, stając się trzecim co do wielkości rynkiem odnawialnych źródeł energii na świecie. Ponieważ rząd wyznaczył cel zerowych emisji netto do 2070 r., rozwój sytuacji następuje teraz szybko. Od czasu COP26 w listopadzie 2021 r. Indie wprowadziły krajowy plan wodorowy i ustanowiły nowe zachęty dla producentów pojazdów elektrycznych i baterii.
Moja firma - ReNew Power - zdołała zwiększyć swoje portfolio aktywów w zakresie czystej energii do 13 gigawatów, a także przyspieszyć realizację celu neutralności węglowej o dziesięć lat (do 2040 roku). Jednak w obecnej sytuacji Indie nadal są trzecim największym emitentem gazów cieplarnianych na świecie, a większość inwestycji w czystą energię pochodzi ze źródeł krajowych. Niezależnie od naszych zobowiązań klimatycznych, kraje rozwijające się, takie jak Indie, potrzebują zewnętrznego wsparcia, aby odejść od tradycyjnych źródeł energii, jak węgiel.
Spotkanie COP27 przyniosło duży postęp dzięki osiągniętemu w ostatniej chwili porozumieniu w sprawie funduszu "strat i szkód" w celu wsparcia krajów rozwijających się, które są najbardziej dotknięte klęskami związanymi z klimatem. Jednak MBD i rządy mogą i powinny zrobić więcej, aby zachęcić do inwestycji klimatycznych w krajach rozwijających się. Ze swojej strony wielostronne banki rozwoju muszą w większym stopniu korzystać z finansowania koncesyjnego, w tym z dotacji, aby zmobilizować inwestycje, z których korzyści są dzielone w skali globalnej. Pomoc krajom o średnich dochodach w odchodzeniu od węgla powinna być głównym priorytetem, wraz z oferowaniem lepszych warunków kredytowania i zmniejszaniem ryzyka inwestycji w czystą energię w całym rozwijającym się świecie.
Bez większego impulsu ze strony rządów i globalnych instytucji finansowych istnieje ryzyko, że zanim globalne warunki gospodarcze ulegną poprawie, okno na osiągnięcie zerowego poziomu netto do połowy stulecia będzie już zamknięte. Nie możemy do tego dopuścić.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
GURGAON - Ostatnie szacunki wskazują, że świat rozwijający się będzie potrzebował 1 biliona dolarów zewnętrznego finansowania klimatycznego rocznie do 2025 r. i 2,4 biliona dolarów rocznie do 2030 r., aby osiągnąć cele zapisane w paryskim porozumieniu klimatycznym. Jednak cele te nie zostaną osiągnięte, jeśli międzynarodowe instytucje finansowe i rządy nie stworzą silniejszych zachęt, zwracając szczególną uwagę na trzy kluczowe obszary.
Po pierwsze, świat potrzebuje solidniejszego i spójniejszego międzynarodowego procesu ustalania cen dla nowych ofert, takich jak kompensacja emisji dwutlenku węgla, zielony wodór, bezpośrednie wychwytywanie dwutlenku węgla i magazynowanie w akumulatorach. Ponieważ mechanizmy ustalania cen różnią się obecnie w zależności od kraju, społeczność międzynarodowa musi się zjednoczyć w celu ustanowienia nadrzędnych ram, które - poprzez umożliwienie zawierania umów o odbiorze (przed zakupem) - pomogłyby producentom czystej energii przyciągnąć więcej inwestycji, uciekając od scenariusza "kurczak czy jajko," w którym wielu z nich obecnie się znajduje.
Wiarygodna międzynarodowa cena emisji dwutlenku węgla ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia inwestycji w projekty związane z czystą energią, jak również dla stopniowego zmniejszania - i ostatecznie wyeliminowania - dotacji do paliw kopalnych. Przemawiając na Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (COP27) w listopadzie ubiegłego roku, dyrektor zarządzająca Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Kristalina Georgieva, podkreśliła, że cena węgla powinna wzrosnąć do 75 dolarów za tonę do 2030 roku, aby skłonić konsumentów i przedsiębiorstwa do zmiany zachowań. Ale w 2021 roku globalna średnia cena węgla wynosiła zaledwie 3 dolary za tonę (choć niektóre regiony znacznie ją przekroczyły). Aby dojść do 75 dolarów, decydenci będą musieli ściśle współpracować na poziomie globalnym, znajdując nowe sposoby, aby przekonać do siebie przeciwników.
Drugą ważną kwestią jest ustanowienie wielopaństwowych gwarancji kredytowych, które są potrzebne do wzmocnienia wiarygodności kredytowej projektów dotyczących czystej energii i przyciągania większego kapitału prywatnego do krajów rozwijających się. Pełne wykorzystanie potencjału tego mechanizmu będzie wymagało jaśniejszych standardów oceny. Podobnie zwiększenie kwot finansowania na rzecz klimatu wymaga lepszych stawek preferencyjnych dla przedsiębiorstw i podmiotów zaangażowanych w przejście na czystą energię. MFW i wielostronne banki rozwoju (MDB) mają tu do odegrania znaczącą rolę, podobnie jak banki krajowe na szczeblu lokalnym.
Gwarancje wielopaństwowe i inne inicjatywy w zakresie finansowania działań związanych z klimatem powinny być stosowane we wszystkich regionach i rozprzestrzenione w całym łańcuchu wartości, od wydobycia minerałów i produkcji sprzętu po wytwarzanie i transport czystej energii. Osiągnięcie skali będzie wymagało reformy ustaleń dotyczących udziałów wielostronnych kredytodawców i norm tolerancji ryzyka, a także szybszych wypłat i większej przejrzystości danych dotyczących inwestycji.
Na koniec: społeczność międzynarodowa musi wypracować konsensus w sprawie standardów zielonych inwestycji. Propozycja z maja 2022 roku dotycząca "standardu zielonego wodoru" była krokiem we właściwym kierunku, ale dopiero okaże się, czy zostanie ona zatwierdzona i przyjęta przez wszystkich. Co więcej, świat nadal musi uzgodnić standardy ograniczania emisji w takich obszarach jak wychwytywanie dwutlenku węgla i "offsety" - jest to pilny priorytet, który rządy powinny podjąć na spotkaniach G20 lub COP28 jeszcze w tym roku.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Mój kraj - Indie - poczynił w ostatnich latach ogromne postępy w dziedzinie odnawialnych źródeł energii, stając się trzecim co do wielkości rynkiem odnawialnych źródeł energii na świecie. Ponieważ rząd wyznaczył cel zerowych emisji netto do 2070 r., rozwój sytuacji następuje teraz szybko. Od czasu COP26 w listopadzie 2021 r. Indie wprowadziły krajowy plan wodorowy i ustanowiły nowe zachęty dla producentów pojazdów elektrycznych i baterii.
Moja firma - ReNew Power - zdołała zwiększyć swoje portfolio aktywów w zakresie czystej energii do 13 gigawatów, a także przyspieszyć realizację celu neutralności węglowej o dziesięć lat (do 2040 roku). Jednak w obecnej sytuacji Indie nadal są trzecim największym emitentem gazów cieplarnianych na świecie, a większość inwestycji w czystą energię pochodzi ze źródeł krajowych. Niezależnie od naszych zobowiązań klimatycznych, kraje rozwijające się, takie jak Indie, potrzebują zewnętrznego wsparcia, aby odejść od tradycyjnych źródeł energii, jak węgiel.
Spotkanie COP27 przyniosło duży postęp dzięki osiągniętemu w ostatniej chwili porozumieniu w sprawie funduszu "strat i szkód" w celu wsparcia krajów rozwijających się, które są najbardziej dotknięte klęskami związanymi z klimatem. Jednak MBD i rządy mogą i powinny zrobić więcej, aby zachęcić do inwestycji klimatycznych w krajach rozwijających się. Ze swojej strony wielostronne banki rozwoju muszą w większym stopniu korzystać z finansowania koncesyjnego, w tym z dotacji, aby zmobilizować inwestycje, z których korzyści są dzielone w skali globalnej. Pomoc krajom o średnich dochodach w odchodzeniu od węgla powinna być głównym priorytetem, wraz z oferowaniem lepszych warunków kredytowania i zmniejszaniem ryzyka inwestycji w czystą energię w całym rozwijającym się świecie.
Bez większego impulsu ze strony rządów i globalnych instytucji finansowych istnieje ryzyko, że zanim globalne warunki gospodarcze ulegną poprawie, okno na osiągnięcie zerowego poziomu netto do połowy stulecia będzie już zamknięte. Nie możemy do tego dopuścić.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer