WASHINGTON, DC – Ongeveer veertig procent van de wereldbevolking woont in kustgebieden. Deze regio’s herbergen niet alleen twaalf van de vijftien grootste steden ter wereld, maar vormen ook een essentiële levensader voor talloze kleine dorpen en steden. Omdat ongeveer tachtig procent van de internationale handel via zeehavens verloopt, spelen kustregio’s ook een buitengewoon grote economische rol, goed voor zestig tot zeventig procent van het wereldwijde bbp.
Nu de temperatuur wereldwijd in een alarmerend tempo stijgt, bevinden kustgemeenschappen zich in de frontlinie van de klimaat- en biodiversiteitscrisis. Alleen al het afgelopen jaar hebben de orkanen Beryl, Helene en Milton het Caribisch gebied en de Amerikaanse Golfkust geteisterd, terwijl de storm Daniel duizenden levens heeft geëist in Libië.
Naarmate de klimaatcrisis escaleert, nemen ook de bedreigingen van de stijgende zeespiegel en een verzurende, opwarmende oceaan toe. Deze gevaren worden nog verergerd door de vernietiging van habitats, en door overbevissing en vervuiling, die de gezondheid en biodiversiteit van mariene ecosystemen aantasten. Het resulterende verlies van mangroves en koraalriffen zal naar verwachting enorme economische verliezen veroorzaken en talrijke kustgemeenschappen nopen tot verhuizing, vooral in kleine eilandstaten in ontwikkeling waar elk aspect van het leven verbonden is met de zee.
Gezien wat er op het spel staat, is het versterken van de veerkracht van kustgemeenschappen en het beschermen van de levens, bestaansmiddelen en economieën van hun inwoners niet alleen een regionale of nationale prioriteit, maar een wereldwijde noodzaak. Om hierin te voorzien is een gecoördineerde inspanning nodig van zowel de publieke als de private sector, met name van financiële instellingen die in staat zijn de investeringen te genereren die nodig zijn om duurzame langetermijnoplossingen te ondersteunen.
Daarom onderzoekt de VN-biodiversiteitsconferentie manieren om vooruitgang te boeken met het wereldwijde biodiversiteitsraamwerk van 2022, dat tot doel heeft om tegen 2030 dertig procent van alle land- en oceaangebieden te beschermen. De komende VN-conferentie over klimaatverandering (COP29) in Azerbeidzjan zal zich richten op financieringsoplossingen. En de VN-conferentie over de oceanen van volgend jaar kan, samen met het inaugurele Blue Economy and Finance Forum, een katalysator zijn voor de dringende, gecoördineerde actie die nodig is om de meest kwetsbare ecosystemen van onze planeet te beschermen.
Het is bemoedigend dat particuliere financiële instellingen ook de noodzaak beginnen in te zien van het versterken van de klimaatbestendigheid. In 2023 werd een verbazingwekkende 1 biljoen dollar uitgegeven aan groene, sociale en duurzaamheidsgerelateerde obligaties, wat de toenemende interesse van beleggers weerspiegelt in projecten die zijn afgestemd op de VN-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling. Maar de investeringen in oceaanregeneratie en kustverdediging blijven ver achter bij de honderden miljarden dollars die jaarlijks nodig zijn om kwetsbare gemeenschappen en steden te beschermen.
Hoewel het dichten van deze financieringskloof cruciaal is, is het net zo belangrijk om samen te werken met lokale gemeenschappen. Door het perspectief van inheemse volkeren te integreren, kunnen beleidsmakers maatregelen ontwikkelen die de natuur beschermen, duurzame ontwikkeling bevorderen en ervoor zorgen dat investeringen in infrastructuur en veerkracht van gemeenschappen zowel rechtvaardig als effectief zijn.
Sectoroverschrijdende partnerschappen zullen essentieel zijn voor het opbouwen van een pijplijn van investeringswaardige projecten. De Ocean Risk and Resilience Action Alliance (ORRAA), waarvan ik uitvoerend directeur ben, probeert financiering voor oceaanbestendigheid te mobiliseren. Door samen te werken met toegewijde partners willen we bankiers en verzekeraars de middelen in handen geven om de waarde van natuurlijke rijkdommen op hun balansen te verantwoorden, en tegelijkertijd de vindingrijkheid en ondernemersgeest van lokale leiders, onder wie veel vrouwen, te benutten.
Er moet zeker nog veel meer gebeuren. Om echt veerkrachtige kustgemeenschappen op te bouwen, moeten klimaatrisico’s worden meegenomen in elk infrastructuurproject, beleidsvoorstel en investeringsbesluit dat gevolgen heeft voor klimaatgevoelige gebieden. Bovendien kunnen beleidsmakers door het bevorderen van op de natuur gebaseerde oplossingen, zoals het herstel van mangroven en koraalriffen, de natuurlijke verdediging tegen stormen en erosie versterken, en tegelijkertijd de biodiversiteit en lokale economieën ondersteunen. Initiatieven zoals de Coastal Risk Index – een interactief platform dat gegevens gebruikt om beleggers, verzekeraars en beleidsmakers te helpen bij het beoordelen van kustrisico’s – zullen van vitaal belang zijn voor deze inspanning.
Aangezien overheidsfinanciering alleen niet al het kapitaal kan genereren dat nodig is om kustgemeenschappen te beschermen, zal meer publiek-private samenwerking essentieel zijn om de huidige financieringskloof te dichten. Dit vereist de ontwikkeling van innovatieve financiële instrumenten om de risico’s te verkleinen en deelname van de private sector te bevorderen. Met dit in gedachten is ORRAA een samenwerking aangegaan met de Development Guarantee Group, een garantieverlener die klimaatadaptatie- en mitigatieprojecten ondersteunt, teneinde een mechanisme te creëren dat gericht is op het afzwakken van de risico’s van duurzame investeringen in ‘blauwe economie’-sectoren.
De VN-conferentie over de oceanen van volgend jaar in Frankrijk en het Blue Economy and Finance Forum in Monaco bieden een unieke kans om deze diverse inspanningen te bundelen. Door leiders uit het bedrijfsleven en beleidsmakers samen te brengen, kunnen deze bijeenkomsten grootschalige financiering voor oceaanbehoud en -veerkracht ontsluiten, zodat kustgemeenschappen kunnen profiteren van een alomvattende, duurzame aanpak van de complexe uitdagingen die de klimaatcrisis met zich meebrengt.
Maar om deze kans te grijpen, moeten beleggers, beleidsmakers en lokale leiders hun inspanningen op elkaar afstemmen. Door doortastende, gecoördineerde klimaatmaatregelen kunnen we gerichte investeringen doen om de oceanen weerbaar te maken en een duurzame toekomst veilig te stellen voor kustgemeenschappen – en voor de wereldeconomie die van hen afhankelijk is.
Vertaling: Menno Grootveld
WASHINGTON, DC – Ongeveer veertig procent van de wereldbevolking woont in kustgebieden. Deze regio’s herbergen niet alleen twaalf van de vijftien grootste steden ter wereld, maar vormen ook een essentiële levensader voor talloze kleine dorpen en steden. Omdat ongeveer tachtig procent van de internationale handel via zeehavens verloopt, spelen kustregio’s ook een buitengewoon grote economische rol, goed voor zestig tot zeventig procent van het wereldwijde bbp.
Nu de temperatuur wereldwijd in een alarmerend tempo stijgt, bevinden kustgemeenschappen zich in de frontlinie van de klimaat- en biodiversiteitscrisis. Alleen al het afgelopen jaar hebben de orkanen Beryl, Helene en Milton het Caribisch gebied en de Amerikaanse Golfkust geteisterd, terwijl de storm Daniel duizenden levens heeft geëist in Libië.
Naarmate de klimaatcrisis escaleert, nemen ook de bedreigingen van de stijgende zeespiegel en een verzurende, opwarmende oceaan toe. Deze gevaren worden nog verergerd door de vernietiging van habitats, en door overbevissing en vervuiling, die de gezondheid en biodiversiteit van mariene ecosystemen aantasten. Het resulterende verlies van mangroves en koraalriffen zal naar verwachting enorme economische verliezen veroorzaken en talrijke kustgemeenschappen nopen tot verhuizing, vooral in kleine eilandstaten in ontwikkeling waar elk aspect van het leven verbonden is met de zee.
Gezien wat er op het spel staat, is het versterken van de veerkracht van kustgemeenschappen en het beschermen van de levens, bestaansmiddelen en economieën van hun inwoners niet alleen een regionale of nationale prioriteit, maar een wereldwijde noodzaak. Om hierin te voorzien is een gecoördineerde inspanning nodig van zowel de publieke als de private sector, met name van financiële instellingen die in staat zijn de investeringen te genereren die nodig zijn om duurzame langetermijnoplossingen te ondersteunen.
Daarom onderzoekt de VN-biodiversiteitsconferentie manieren om vooruitgang te boeken met het wereldwijde biodiversiteitsraamwerk van 2022, dat tot doel heeft om tegen 2030 dertig procent van alle land- en oceaangebieden te beschermen. De komende VN-conferentie over klimaatverandering (COP29) in Azerbeidzjan zal zich richten op financieringsoplossingen. En de VN-conferentie over de oceanen van volgend jaar kan, samen met het inaugurele Blue Economy and Finance Forum, een katalysator zijn voor de dringende, gecoördineerde actie die nodig is om de meest kwetsbare ecosystemen van onze planeet te beschermen.
Het is bemoedigend dat particuliere financiële instellingen ook de noodzaak beginnen in te zien van het versterken van de klimaatbestendigheid. In 2023 werd een verbazingwekkende 1 biljoen dollar uitgegeven aan groene, sociale en duurzaamheidsgerelateerde obligaties, wat de toenemende interesse van beleggers weerspiegelt in projecten die zijn afgestemd op de VN-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling. Maar de investeringen in oceaanregeneratie en kustverdediging blijven ver achter bij de honderden miljarden dollars die jaarlijks nodig zijn om kwetsbare gemeenschappen en steden te beschermen.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Hoewel het dichten van deze financieringskloof cruciaal is, is het net zo belangrijk om samen te werken met lokale gemeenschappen. Door het perspectief van inheemse volkeren te integreren, kunnen beleidsmakers maatregelen ontwikkelen die de natuur beschermen, duurzame ontwikkeling bevorderen en ervoor zorgen dat investeringen in infrastructuur en veerkracht van gemeenschappen zowel rechtvaardig als effectief zijn.
Sectoroverschrijdende partnerschappen zullen essentieel zijn voor het opbouwen van een pijplijn van investeringswaardige projecten. De Ocean Risk and Resilience Action Alliance (ORRAA), waarvan ik uitvoerend directeur ben, probeert financiering voor oceaanbestendigheid te mobiliseren. Door samen te werken met toegewijde partners willen we bankiers en verzekeraars de middelen in handen geven om de waarde van natuurlijke rijkdommen op hun balansen te verantwoorden, en tegelijkertijd de vindingrijkheid en ondernemersgeest van lokale leiders, onder wie veel vrouwen, te benutten.
Er moet zeker nog veel meer gebeuren. Om echt veerkrachtige kustgemeenschappen op te bouwen, moeten klimaatrisico’s worden meegenomen in elk infrastructuurproject, beleidsvoorstel en investeringsbesluit dat gevolgen heeft voor klimaatgevoelige gebieden. Bovendien kunnen beleidsmakers door het bevorderen van op de natuur gebaseerde oplossingen, zoals het herstel van mangroven en koraalriffen, de natuurlijke verdediging tegen stormen en erosie versterken, en tegelijkertijd de biodiversiteit en lokale economieën ondersteunen. Initiatieven zoals de Coastal Risk Index – een interactief platform dat gegevens gebruikt om beleggers, verzekeraars en beleidsmakers te helpen bij het beoordelen van kustrisico’s – zullen van vitaal belang zijn voor deze inspanning.
Aangezien overheidsfinanciering alleen niet al het kapitaal kan genereren dat nodig is om kustgemeenschappen te beschermen, zal meer publiek-private samenwerking essentieel zijn om de huidige financieringskloof te dichten. Dit vereist de ontwikkeling van innovatieve financiële instrumenten om de risico’s te verkleinen en deelname van de private sector te bevorderen. Met dit in gedachten is ORRAA een samenwerking aangegaan met de Development Guarantee Group, een garantieverlener die klimaatadaptatie- en mitigatieprojecten ondersteunt, teneinde een mechanisme te creëren dat gericht is op het afzwakken van de risico’s van duurzame investeringen in ‘blauwe economie’-sectoren.
De VN-conferentie over de oceanen van volgend jaar in Frankrijk en het Blue Economy and Finance Forum in Monaco bieden een unieke kans om deze diverse inspanningen te bundelen. Door leiders uit het bedrijfsleven en beleidsmakers samen te brengen, kunnen deze bijeenkomsten grootschalige financiering voor oceaanbehoud en -veerkracht ontsluiten, zodat kustgemeenschappen kunnen profiteren van een alomvattende, duurzame aanpak van de complexe uitdagingen die de klimaatcrisis met zich meebrengt.
Maar om deze kans te grijpen, moeten beleggers, beleidsmakers en lokale leiders hun inspanningen op elkaar afstemmen. Door doortastende, gecoördineerde klimaatmaatregelen kunnen we gerichte investeringen doen om de oceanen weerbaar te maken en een duurzame toekomst veilig te stellen voor kustgemeenschappen – en voor de wereldeconomie die van hen afhankelijk is.
Vertaling: Menno Grootveld