BRIDGETOWN - Na początku tego miesiąca huragan Beryl przetoczył się przez Karaiby, spłaszczając całe wyspy i powodując zniszczenia przypominające „Armagedon.” Jako najwcześniejszy huragan kategorii 5 na Oceanie Atlantyckim, wyznacza on początek najbardziej aktywnego sezonu huraganów w historii.
To bez wątpienia katastrofa klimatyczna. Ulewne deszcze i wiatry o prędkości 150 mil na godzinę, które spłaszczyły wyspy Carriacou, Petit Martinique i archipelag Grenadynów, wraz z falą sztormową, która uderzyła w wybrzeża Barbadosu i Jamajki, były nawet o 10-30% bardziej intensywne z powodu zmian klimatu spowodowanych przez człowieka.
Następstwa huraganu Beryl powinny niepokoić instytucje finansowe w takim samym stopniu, jak naukowców zajmujących się klimatem, ponieważ ujawniają, w jaki sposób nasz patchworkowy system finansowania rozwoju - zaprojektowany w czasach, gdy ekstremalne zjawiska pogodowe były znacznie mniej katastrofalne - zawodzi w obliczu coraz częstszych i intensywniejszych burz, powodzi i pożarów.
Badania wykazały, że bez względu na to, jak szybko ograniczymy emisję gazów cieplarnianych, katastrofy takie jak Beryl będą się powtarzać. Jednak małe rozwijające się państwa wyspiarskie (SIDS), które są jednymi z najbardziej narażonych na zmiany klimatu krajów na świecie, mają obecnie dostęp do mniej niż 2% finansowania klimatycznego obiecanego krajom rozwijającym się.
Aby chronić kraje karaibskie i inne wrażliwe regiony przed egzystencjalnymi zagrożeniami związanymi ze zmianami klimatu, społeczność międzynarodowa musi pomóc im w budowaniu odporności. Wymaga to bardziej kompleksowego podejścia do dostarczania wsparcia finansowego przed, w trakcie i po ekstremalnych zjawiskach pogodowych.
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Fundusz Cat DDO miał kluczowe znaczenie dla reakcji Saint Vincent i Grenadyny na erupcję wulkanu w 2021 r., zapewniając krajowi 20 milionów dolarów natychmiastowej płynności na wsparcie odbudowy. Niestety, fundusz ten wygasł w zeszłym roku, pozostawiając Saint Vincent i Grenadyny bez podobnego finansowania w następstwie huraganu Beryl, który zniszczył 90% domów na jednej z wysp.
W szerszym ujęciu, dostępność jest główną przeszkodą w ochronie SIDS. Większość krajów wschodnich Karaibów nie jest członkami IDB, a zatem nie ma dostępu do jego pożyczek, co podkreśla potrzebę stworzenia uniwersalnego warunkowego funduszu płynności, do którego każdy kraj podatny na zmiany klimatu może uzyskać natychmiastowy dostęp.
W szerszym ujęciu, dostępność jest główną przeszkodą w ochronie SIDS. Większość krajów wschodnich Karaibów nie jest członkami IDB, a zatem nie ma dostępu do jego pożyczek, co podkreśla potrzebę stworzenia uniwersalnego warunkowego funduszu płynności, do którego każdy kraj podatny na zmiany klimatu mógłby uzyskać natychmiastowy dostęp.
Dodatkowe opcje „uzupełniające,” takie jak Cat DDO lub nawet wyższy poziom pokrycia poprzez połączenie wsparcia publicznego i rozwiązań prywatnych - jak odroczenia spłaty zadłużenia, umowy z reasekuratorami lub parametryczne rozwiązania w zakresie transferu ryzyka - byłyby nadal dostępne. Jednak dzięki uniwersalnemu instrumentowi „na poziomie podstawowym” żaden kraj nie byłby w stanie uzyskać dostępu do awaryjnej płynności i funduszy na odbudowę. Dlatego też SIDS jednogłośnie wezwały do stworzenia odpowiednich instrumentów finansowych.
Ale gotowość może zajść tylko tak daleko, a płynność w sytuacjach kryzysowych jest ostatecznie bardzo małym elementem układanki. Aby zmniejszyć szkody spowodowane przez burze i zapobiec odwróceniu z dnia na dzień ciężko wypracowanych przez dziesięciolecia korzyści społeczno-gospodarczych, kraje podatne na zmiany klimatu muszą budować odporność. Na przykład niedawno ukończony plan inwestycyjny Barbadosu na rzecz dobrobytu i odporności wskazuje na potrzebę przeznaczenia 11,6 mld USD na opiekę zdrowotną, edukację, mieszkalnictwo i infrastrukturę - w tym znaczną ochronę wybrzeża - w nadchodzącej dekadzie, z czego około 5 mld USD będzie musiało zostać sfinansowane przez sektor publiczny. Osiągnięcie tego celu wymaga tańszych, długoterminowych opcji finansowania.
Znacznie większa część zasobów koncesyjnych z wielostronnych banków rozwoju i dwustronnych darczyńców musi być skierowana na adaptację, ponieważ każdy dolar wydany na zwiększenie odporności infrastruktury pozwala zaoszczędzić 4 dolary na odbudowę po katastrofie. W połączeniu z wcześniej zatwierdzonymi instrumentami płynnościowymi (jak instrument awaryjny) takie inwestycje poprawiają zdolność planowania - a nie improwizowania - reakcji humanitarnych po burzy.
Wreszcie, musimy przeznaczyć więcej kapitału na naprawę szkód, jakie katastrofy klimatyczne wyrządzają gospodarkom i ludności. Podobnie jak wiele krajów karaibskich, które ucierpiały w wyniku huraganu Beryl, SIDS są o około 33% bardziej narażone na zewnętrzne wstrząsy gospodarcze i finansowe niż inne kraje rozwijające się. Każdego roku ponoszą one straty gospodarcze w wysokości 1,7 mld USD, które można przypisać zmianom klimatu i ekstremalnym zjawiskom pogodowym.
Na konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu w Egipcie w 2022 r. przywódcy polityczni osiągnęli przełomowe porozumienie w sprawie ustanowienia Funduszu Strat i Szkód w celu zapewnienia pomocy finansowej krajom rozwijającym się zmagającym się z negatywnymi skutkami globalnego ocieplenia. Od tego czasu, wraz z gwałtowną eskalacją kryzysu klimatycznego, liczba krajów ubiegających się o dostęp do tych zasobów znacznie wzrosła.
Zapewnienie funduszowi strat i szkód potrzebnych środków ma kluczowe znaczenie dla pomocy tym krajom w odbudowie ich gospodarek. W 2017 r. na Dominice - gdzie się urodziłem - huragan Maria spowodował straty i szkody w wysokości 1,2 mld USD (226% PKB). Nasza sieć elektryczna została prawie zniszczona, 90% domów zostało uszkodzonych, a 85% naszych lasów zostało utraconych. Wszystko wskazuje na to, że zniszczenia na Grenadzie, Jamajce, Saint Vincent i Grenadynach oraz Barbadosie były równie poważne. Jednak z deklaracjami wynoszącymi mniej niż 750 milionów dolarów, fundusz Loss and Damage jest o dużo mniejszy niż to, co jest potrzebne.
Huragan Beryl, który zakłócił życie i gospodarkę na Karaibach, powinien służyć jako ostrzeżenie dla tych, którzy określają, ile finansowania jest dostępne dla krajów podatnych na zmiany klimatu. Częściowe wsparcie nie wystarczy; wymagane są kompleksowe reformy finansowe, aby wzmocnić odporność krajów podatnych na zagrożenia, rozszerzyć ich dostęp do awaryjnej płynności finansowej i pomóc im w naprawie szkód fizycznych i gospodarczych.
Ponieważ wkraczamy w prawdopodobnie najbardziej intensywny sezon huraganów w historii, reformy te nie mogą nadejść wystarczająco szybko.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
The International Monetary Fund’s surcharge policy has led to an unseemly state of affairs: countries in financial distress have become the largest source of net revenue to the Fund in recent years. These surcharges must be eliminated or, at the very least, adjusted to reduce the excessive burden on highly indebted countries.
decry the counterproductive practice of imposing additional fees on countries in debt distress.
When it comes to alleviating the severe demographic crisis that China faces, prohibiting international adoptions of Chinese children amounts to a mere drop in the bucket. Still, the government's decision to do so is significant, as it reflects a long-overdue recognition that people should not be viewed as a burden.
welcomes the government's apparent recognition that a severe demographic crisis looms.
With less than two months to go until the US presidential election, the candidates’ opposing worldviews, objectives, and priorities – and their implications for international relations, the economy, and democracy – have come into sharper focus. While it is impossible to know exactly what a leader will do once in office, the contours of both a Donald Trump and a Kamala Harris presidency are remarkably well defined.
BRIDGETOWN - Na początku tego miesiąca huragan Beryl przetoczył się przez Karaiby, spłaszczając całe wyspy i powodując zniszczenia przypominające „Armagedon.” Jako najwcześniejszy huragan kategorii 5 na Oceanie Atlantyckim, wyznacza on początek najbardziej aktywnego sezonu huraganów w historii.
To bez wątpienia katastrofa klimatyczna. Ulewne deszcze i wiatry o prędkości 150 mil na godzinę, które spłaszczyły wyspy Carriacou, Petit Martinique i archipelag Grenadynów, wraz z falą sztormową, która uderzyła w wybrzeża Barbadosu i Jamajki, były nawet o 10-30% bardziej intensywne z powodu zmian klimatu spowodowanych przez człowieka.
Następstwa huraganu Beryl powinny niepokoić instytucje finansowe w takim samym stopniu, jak naukowców zajmujących się klimatem, ponieważ ujawniają, w jaki sposób nasz patchworkowy system finansowania rozwoju - zaprojektowany w czasach, gdy ekstremalne zjawiska pogodowe były znacznie mniej katastrofalne - zawodzi w obliczu coraz częstszych i intensywniejszych burz, powodzi i pożarów.
Badania wykazały, że bez względu na to, jak szybko ograniczymy emisję gazów cieplarnianych, katastrofy takie jak Beryl będą się powtarzać. Jednak małe rozwijające się państwa wyspiarskie (SIDS), które są jednymi z najbardziej narażonych na zmiany klimatu krajów na świecie, mają obecnie dostęp do mniej niż 2% finansowania klimatycznego obiecanego krajom rozwijającym się.
Aby chronić kraje karaibskie i inne wrażliwe regiony przed egzystencjalnymi zagrożeniami związanymi ze zmianami klimatu, społeczność międzynarodowa musi pomóc im w budowaniu odporności. Wymaga to bardziej kompleksowego podejścia do dostarczania wsparcia finansowego przed, w trakcie i po ekstremalnych zjawiskach pogodowych.
Najważniejszym priorytetem jest awaryjna płynność finansowa w następstwie kryzysu, tak aby rządy mogły zaspokoić najpilniejsze potrzeby swoich obywateli i rozpocząć prace związane z reagowaniem na katastrofy. Przykłady obejmują pożyczki Banku Światowego z Opcją Odroczonej Wypłaty w Przypadku Katastrofy (Cat DDO), podobną do Pożyczki Warunkowej Międzyamerykańskiego Banku Rozwoju (IDB) na Wypadek Klęsk Żywiołowych. Ponieważ takie linie kredytowe są zatwierdzane z wyprzedzeniem, kraje mogą szybko uzyskać dostęp do funduszy po spełnieniu określonych z góry warunków.
PS Events: Climate Week NYC 2024
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Fundusz Cat DDO miał kluczowe znaczenie dla reakcji Saint Vincent i Grenadyny na erupcję wulkanu w 2021 r., zapewniając krajowi 20 milionów dolarów natychmiastowej płynności na wsparcie odbudowy. Niestety, fundusz ten wygasł w zeszłym roku, pozostawiając Saint Vincent i Grenadyny bez podobnego finansowania w następstwie huraganu Beryl, który zniszczył 90% domów na jednej z wysp.
W szerszym ujęciu, dostępność jest główną przeszkodą w ochronie SIDS. Większość krajów wschodnich Karaibów nie jest członkami IDB, a zatem nie ma dostępu do jego pożyczek, co podkreśla potrzebę stworzenia uniwersalnego warunkowego funduszu płynności, do którego każdy kraj podatny na zmiany klimatu może uzyskać natychmiastowy dostęp.
W szerszym ujęciu, dostępność jest główną przeszkodą w ochronie SIDS. Większość krajów wschodnich Karaibów nie jest członkami IDB, a zatem nie ma dostępu do jego pożyczek, co podkreśla potrzebę stworzenia uniwersalnego warunkowego funduszu płynności, do którego każdy kraj podatny na zmiany klimatu mógłby uzyskać natychmiastowy dostęp.
Dodatkowe opcje „uzupełniające,” takie jak Cat DDO lub nawet wyższy poziom pokrycia poprzez połączenie wsparcia publicznego i rozwiązań prywatnych - jak odroczenia spłaty zadłużenia, umowy z reasekuratorami lub parametryczne rozwiązania w zakresie transferu ryzyka - byłyby nadal dostępne. Jednak dzięki uniwersalnemu instrumentowi „na poziomie podstawowym” żaden kraj nie byłby w stanie uzyskać dostępu do awaryjnej płynności i funduszy na odbudowę. Dlatego też SIDS jednogłośnie wezwały do stworzenia odpowiednich instrumentów finansowych.
Ale gotowość może zajść tylko tak daleko, a płynność w sytuacjach kryzysowych jest ostatecznie bardzo małym elementem układanki. Aby zmniejszyć szkody spowodowane przez burze i zapobiec odwróceniu z dnia na dzień ciężko wypracowanych przez dziesięciolecia korzyści społeczno-gospodarczych, kraje podatne na zmiany klimatu muszą budować odporność. Na przykład niedawno ukończony plan inwestycyjny Barbadosu na rzecz dobrobytu i odporności wskazuje na potrzebę przeznaczenia 11,6 mld USD na opiekę zdrowotną, edukację, mieszkalnictwo i infrastrukturę - w tym znaczną ochronę wybrzeża - w nadchodzącej dekadzie, z czego około 5 mld USD będzie musiało zostać sfinansowane przez sektor publiczny. Osiągnięcie tego celu wymaga tańszych, długoterminowych opcji finansowania.
Znacznie większa część zasobów koncesyjnych z wielostronnych banków rozwoju i dwustronnych darczyńców musi być skierowana na adaptację, ponieważ każdy dolar wydany na zwiększenie odporności infrastruktury pozwala zaoszczędzić 4 dolary na odbudowę po katastrofie. W połączeniu z wcześniej zatwierdzonymi instrumentami płynnościowymi (jak instrument awaryjny) takie inwestycje poprawiają zdolność planowania - a nie improwizowania - reakcji humanitarnych po burzy.
Wreszcie, musimy przeznaczyć więcej kapitału na naprawę szkód, jakie katastrofy klimatyczne wyrządzają gospodarkom i ludności. Podobnie jak wiele krajów karaibskich, które ucierpiały w wyniku huraganu Beryl, SIDS są o około 33% bardziej narażone na zewnętrzne wstrząsy gospodarcze i finansowe niż inne kraje rozwijające się. Każdego roku ponoszą one straty gospodarcze w wysokości 1,7 mld USD, które można przypisać zmianom klimatu i ekstremalnym zjawiskom pogodowym.
Na konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu w Egipcie w 2022 r. przywódcy polityczni osiągnęli przełomowe porozumienie w sprawie ustanowienia Funduszu Strat i Szkód w celu zapewnienia pomocy finansowej krajom rozwijającym się zmagającym się z negatywnymi skutkami globalnego ocieplenia. Od tego czasu, wraz z gwałtowną eskalacją kryzysu klimatycznego, liczba krajów ubiegających się o dostęp do tych zasobów znacznie wzrosła.
Zapewnienie funduszowi strat i szkód potrzebnych środków ma kluczowe znaczenie dla pomocy tym krajom w odbudowie ich gospodarek. W 2017 r. na Dominice - gdzie się urodziłem - huragan Maria spowodował straty i szkody w wysokości 1,2 mld USD (226% PKB). Nasza sieć elektryczna została prawie zniszczona, 90% domów zostało uszkodzonych, a 85% naszych lasów zostało utraconych. Wszystko wskazuje na to, że zniszczenia na Grenadzie, Jamajce, Saint Vincent i Grenadynach oraz Barbadosie były równie poważne. Jednak z deklaracjami wynoszącymi mniej niż 750 milionów dolarów, fundusz Loss and Damage jest o dużo mniejszy niż to, co jest potrzebne.
Huragan Beryl, który zakłócił życie i gospodarkę na Karaibach, powinien służyć jako ostrzeżenie dla tych, którzy określają, ile finansowania jest dostępne dla krajów podatnych na zmiany klimatu. Częściowe wsparcie nie wystarczy; wymagane są kompleksowe reformy finansowe, aby wzmocnić odporność krajów podatnych na zagrożenia, rozszerzyć ich dostęp do awaryjnej płynności finansowej i pomóc im w naprawie szkód fizycznych i gospodarczych.
Ponieważ wkraczamy w prawdopodobnie najbardziej intensywny sezon huraganów w historii, reformy te nie mogą nadejść wystarczająco szybko.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer