mbarry1_Miguel PereiraGetty Images_mom working from home Miguel Pereira/Getty Images

De bedreiging van de pandemie voor het vrouwelijke leiderschap

STANFORD – Eén op de vier. Dat is het percentage Amerikaanse vrouwen dat overweegt hun loopbaan een andere wending te geven of hun baan op te geven als gevolg van de impact van COVID-19. In slechts één jaar tijd heeft de pandemie ruim twee miljoen vrouwen in de Verenigde Staten van de arbeidsmarkt verdreven, wat heeft geleid tot het grootste verschil qua werkloosheid tussen mannen en vrouwen in twee decennia.

Vooral werkende moeders, van wie ruim 40 procent de voornaamste kostwinner van het gezin is, zijn zwaar getroffen. Velen zijn eenvoudigweg niet in staat hun carrière in evenwicht te brengen met de overweldigende toename van de huishoudelijke verantwoordelijkheden thuis. Dit is een weerspiegeling van soortgelijke trends wereldwijd – in alle regioʼs verloren vrouwen in 2020 hun werk in een hoger tempo dan mannen, omdat zij gemiddeld ruim dertig uur per week aan kinderopvang deden.

COVID-19 zorgt ervoor dat vrouwen massaal de arbeidsmarkt verlaten, net nu we dringend méér van hen in leidinggevende functies in alle sectoren moeten aanstellen, ook in ons eigen domein van de mondiale gezondheidszorg. Zonder de expertise, leiderschapstalenten en unieke perspectieven van vrouwen zou de weg naar herstel veel langer kunnen zijn, en lopen we het risico onvoldoende voorbereid te zijn op de volgende gezondheidscrisis, vooral gezien de duidelijke gendereffecten van de pandemie.

Het is aangetoond dat vrouwen in leidinggevende posities zorgen voor meer beleid dat de levenskwaliteit van mensen verbetert, en de prioriteiten weerspiegelt van gezinnen en gemarginaliseerde gemeenschappen – precies de groepen die onevenredig zwaar zijn getroffen door deze pandemie. In de mondiale gezondheidszorg is de stem van vrouwen van cruciaal belang voor het aansturen van doelbewuste, holistische actie op het gebied van belangrijke uitdagingen die maar al te vaak worden gemist als de overgrote meerderheid van de besluitvormers uit mannen bestaat.

Als vrouwen niet aan tafel zitten, zijn de gevolgen ernstig. Deze pandemie heeft geleid tot een toename van huiselijk geweld en tot opschorting of vertraging bij de diensten op het gebied van de seksuele en reproductieve gezondheid, waardoor onvoorbereide regeringen vaak moeite hebben om te reageren. Al te lang heeft het ons ontbroken aan naar geslacht uitgesplitste gegevens, onder meer over de gevolgen van zowel COVID-19-infectie als -vaccinatie voor zwangere vrouwen, eenvoudigweg omdat onderzoekers deze vragen niet routinematig aan de orde stellen. We zullen met deze en andere problemen blijven worstelen, tenzij vrouwen beter vertegenwoordigd worden in de besluitvorming.

Maar nu we de verwoesting van COVID-19 te boven komen, hebben we de kans om nieuwe en betere manieren van werken te omarmen, zodat ouders niet hoeven te kiezen tussen hun carrière en hun gezinsverantwoordelijkheden – en zodat vrouwen kunnen opbloeien en leiding kunnen geven. In de mondiale gezondheidszorg begint dit, net als op andere gebieden, met het erkennen en wegnemen van barrières, en het er bij de machthebbers op aandringen dat zij de noodzakelijke veranderingen qua beleid, toewijzing van middelen en culturele normen omarmen.

Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
PS_Digital_1333x1000_Intro-Offer1

Introductory Offer: Save 30% on PS Digital

Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.

Subscribe Now

Om te beginnen moeten we onze werkplekken gezinsvriendelijker maken door maatregelen als flexibele roosters, gesubsidieerde kinderopvang en gezinsverlof. We moeten ook de seksistische vooroordelen uit de weg ruimen die vrouwen in hun carrière tegenhouden, met inbegrip van valse, negatieve veronderstellingen over moeders, die nadelige gevolgen hebben bij beslissingen over aanwerving en promotie.

Bovendien moeten we erkennen dat de problemen in verband met de pandemie niet alle vrouwen in gelijke mate hebben getroffen. In de VS, net als in veel andere landen, hebben vrouwen die al met extra hindernissen te maken hebben – omdat ze zwart, Hispanic, of moeder zonder partner zijn – het nog zwaarder te verduren gekregen. We moeten pleiten voor beleid dat deze onevenwichtigheid kan corrigeren. Een dergelijk beleid zou in het bijzonder universele kinderopvang moeten omvatten, die de ongelijkheid helpt aanpakken waarmee gemarginaliseerde vrouwen te maken hebben.

Vrouwen zouden hun gezondheid, werk of leiderschapspotentieel niet moeten hoeven opofferen in hun streven naar het mythische ʻevenwicht tussen werk en privéleven.ʼ We hebben het beste leiderschap nodig dat we kunnen opbrengen – afkomstig uit de hele mensheid, en niet uit slechts de helft daarvan – om de gezondheidsresultaten en het welzijn van mensen over de hele wereld te verbeteren.

Miljoenen vrouwen hebben tijdens deze pandemie de beroepsbevolking al verlaten, en nog veel meer denken erover om dit te doen. Als we nu niet handelen om deze trend te keren, kan de kloof onoverbrugbaar worden. We kunnen het ons niet veroorloven om juist die mensen te verliezen die ons uit deze en ook toekomstige gezondheidscrises zullen helpen.

Vertaling: Menno Grootveld

https://prosyn.org/1K3paRVnl