WYBRZEŻE SŁONECZNE – Kryzys COVID-19 uwidocznił znaczenie dostępu do czystej wody, urządzeń sanitarnych oraz higieny. Powszechnie wiadome jest, że mycie rąk jest jednym z najlepszych sposobów ochrony przed wirusem. Jednak trzy miliardy ludzi - prawie połowa światowej populacji - niemadostępudopodstawowychurządzeńdomyciarąk, około jedna trzecia (2,2 miliarda ludzi) nie ma dostępu do bezpiecznej wody pitnej, a prawie dwarazywięcej (4,2 miliarda) nie ma dostępu do różnego rodzaju bezpiecznych usług sanitarnych.
Sytuacja jest szczególnie anemiczna na Wyspach Pacyfiku, gdzie odsetek ludności bez bezpiecznego dostępu do wody pitnej jest dwukrotnie większy niż średnia światowa, a wskaźniki sanitarne są niższe niż w Afryce Subsaharyjskiej. Jak widać w krajach takich jak Papua Nowa Gwinea, brak urządzeń do utrzymania podstawowej higieny sprawia, że zwalczanie wirusa - gdy się on pojawi - jest niezwykle trudne.
Jednak pomimo naszej wiedzy na temat tego problemu, woda i urządzenia sanitarne nadal spadają na listach priorytetów w globalnym programie politycznym. Politycy mniej chętnie otwierają oczyszczalnie ścieków, niż nowe szkoły lub szpitale. Ale problemem jest nie tyle brak woli politycznej, ile niezdolność do wykorzystania politycznych możliwości. W końcu trudno myśleć o jakiejkolwiek innej usłudze rządowej równie ważnej, jak dostarczanie czystej wody i urządzeń sanitarnych.
Prawdziwym problemem są w rzeczywistości finanse. Zbyt długo rządy postrzegały wodę i urządzenia sanitarne jako drenaż dla budżetów krajowych, a nie jako okazję do inwestycji. W rezultacie tradycyjnie polegali na podatkach, taryfach i transferach w celu subsydiowania tego sektora. I chociaż ludzie często są skłonni zapłacić za dostęp lub ulepszenia tych usług, dostawcy usług użyteczności publicznej mają trudności z pokryciem kosztów podstawowych operacji lub utrzymania bez dodatkowego wsparcia.
Nie ma to oczywiście sensu politycznego, biorąc pod uwagę, że ludzie desperacko chcą i potrzebują tych usług. Ale nie ma to również sensu ekonomicznego. Roczne straty związane z nieodpowiednimi usługami wodno-kanalizacyjnymi wynoszą obecnie około 260 miliardów dolarów (1,5% światowego PKB) rocznie, podczas gdy każdy dolar zainwestowany w wodę i urządzenia sanitarne przynosi czterokrotny zwrot w zakresie zdrowia, ekonomii i edukacji - wszystkie te dziedziny mogą służyć szerszej agendzie gospodarczej i społecznej rządu.
Największym wyzwaniem jest przekonanie rządów, aby postrzegały ten sektor jako aktywa, które przynoszą wysokie zyski gospodarcze i finansowe bez rozbijania banku. Taka zmiana sposobu myślenia nada impetu innym, od dawna potrzebnym reformom. Istnieje wiele możliwości poprawy planowania i zarządzania sektorowego, ukierunkowania dotacji, polityki zwrotu kosztów i systemów taryfowych, jak również potrzeby wprowadzenia nowych podatków celowych i innych opcji krzyżowego subsydiowania.
Niektóre rządy już korzystają z tych możliwości. Na przykład misja Swachh Bharat premiera Indii Narendry Modi pomogła w zwróceniu uwagi kraju na kwestie związane z wodą i warunkami sanitarnymi, podobnie jak niedawne wysiłki prezydenta Muhammadu Buhariego w Nigerii. W międzyczasie inne rządy rozszerzyły dostęp do zwrotnych mechanizmów finansowania, zaprojektowanych w celu zmniejszenia ryzyka i łączenia zasobów finansowych na poziomie krajowym, miejskim lub gospodarstw domowych.
Na przykład w Kenii krajowy organ regulacyjny ds. wody współpracował z Bankiem Światowym w celu przyjęcia „równoległych ocen kredytowych,” dzięki którym przyciągnie więcej finansowania. W Indonezji rząd wykorzystał dotacje dla gospodarstw domowych o niższych dochodach, aby ulepszyć usługi dla tych, którzy najbardziej tego potrzebują. W Peru stosuje się mieszankę zachęt i bezpośredniej pomocy w celu poprawy świadczenia usług przez samorządy. W krajach takich jak Kiribati i Wyspy Marshalla na Pacyfiku rządy zapewniły sobie dostęp do nowych funduszy klimatycznych lub wykorzystały obligacje społeczne, aby pozyskać dodatkowe źródła finansowania.
Te oraz podobne opcje finansowania zostały zebrane w praktycznym nowym podręczniku dla rządów. WodaiWarunkiSanitarne: Jaksprawić, byinwestycjepublicznezadziałały - publikacja Partnerstwa Narodów Zjednoczonych w Sprawie Warunków Sanitarnych i Wody dla Wszystkich - dostarcza rzeczywistych przykładów pokazujących przywódcom politycznym, w jaki sposób mogą zapewnić dodatkowe środki na wodę i urządzenia sanitarne w sposób rozsądny politycznie i ekonomicznie.
Bez korekty obecnego kursu wyzwania stojące przed tym krytycznym sektorem będą się nasilać w miarę narastania zmian klimatycznych, ciągłych globalnych sytuacji kryzysowych zdrowotnych i innych zagrożeń systemowych. Pandemia COVID-19 pogłębiła trudną sytuację dostawców usług na całym świecie, którzy borykają się finansowo. Ale kryzys to także rzadka okazja, by przyjrzeć się czemuś dokładnie i zrobić coś inaczej.
Ponieważ woda i urządzenia sanitarne odgrywają kluczową rolę w reagowaniu na kryzysy, światowi przywódcy i ministrowie finansów są tym bardziej uzasadnieni w podejmowaniu natychmiastowych działań na tym froncie, w tym na corocznych posiedzeniach Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego, które odbędą się w przyszłym miesiącu. Inwestowanie w wodę i urządzenia sanitarne tworzy miejsca pracy, pobudza biznes i zmniejsza długoterminowe obciążenie budżetów rządowych. A co ważniejsze, radykalnie poprawia życie ludzi, zwłaszcza kobiet i dziewcząt.
Osoby zajmujące stanowiska polityczne nie mają wielu możliwości, w których pojedyncza inwestycja może zmniejszyć liczbę przedwczesnych zgonów i chorób, zwiększyć oczekiwaną długość życia, poprawić jakość życia oraz zapewnić prywatność, bezpieczeństwo i godność wszystkim. Ale inwestowanie w wodę i urządzenia sanitarne daje wszystko to, a nawet więcej.
Nadszedł czas, aby decydenci na całym świecie - od rządów ofiarodawców i międzynarodowych instytucji finansowych po banki krajowe i lokalne spółdzielnie - skorzystali z okazji, jaką stworzył obecny kryzys. W menu znajduje się bogata oferta opcji finansowania, a potencjalne wynagrodzenie jest ogromne.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
WYBRZEŻE SŁONECZNE – Kryzys COVID-19 uwidocznił znaczenie dostępu do czystej wody, urządzeń sanitarnych oraz higieny. Powszechnie wiadome jest, że mycie rąk jest jednym z najlepszych sposobów ochrony przed wirusem. Jednak trzy miliardy ludzi - prawie połowa światowej populacji - niemadostępudopodstawowychurządzeńdomyciarąk, około jedna trzecia (2,2 miliarda ludzi) nie ma dostępu do bezpiecznej wody pitnej, a prawie dwarazywięcej (4,2 miliarda) nie ma dostępu do różnego rodzaju bezpiecznych usług sanitarnych.
Sytuacja jest szczególnie anemiczna na Wyspach Pacyfiku, gdzie odsetek ludności bez bezpiecznego dostępu do wody pitnej jest dwukrotnie większy niż średnia światowa, a wskaźniki sanitarne są niższe niż w Afryce Subsaharyjskiej. Jak widać w krajach takich jak Papua Nowa Gwinea, brak urządzeń do utrzymania podstawowej higieny sprawia, że zwalczanie wirusa - gdy się on pojawi - jest niezwykle trudne.
Jednak pomimo naszej wiedzy na temat tego problemu, woda i urządzenia sanitarne nadal spadają na listach priorytetów w globalnym programie politycznym. Politycy mniej chętnie otwierają oczyszczalnie ścieków, niż nowe szkoły lub szpitale. Ale problemem jest nie tyle brak woli politycznej, ile niezdolność do wykorzystania politycznych możliwości. W końcu trudno myśleć o jakiejkolwiek innej usłudze rządowej równie ważnej, jak dostarczanie czystej wody i urządzeń sanitarnych.
Prawdziwym problemem są w rzeczywistości finanse. Zbyt długo rządy postrzegały wodę i urządzenia sanitarne jako drenaż dla budżetów krajowych, a nie jako okazję do inwestycji. W rezultacie tradycyjnie polegali na podatkach, taryfach i transferach w celu subsydiowania tego sektora. I chociaż ludzie często są skłonni zapłacić za dostęp lub ulepszenia tych usług, dostawcy usług użyteczności publicznej mają trudności z pokryciem kosztów podstawowych operacji lub utrzymania bez dodatkowego wsparcia.
Nie ma to oczywiście sensu politycznego, biorąc pod uwagę, że ludzie desperacko chcą i potrzebują tych usług. Ale nie ma to również sensu ekonomicznego. Roczne straty związane z nieodpowiednimi usługami wodno-kanalizacyjnymi wynoszą obecnie około 260 miliardów dolarów (1,5% światowego PKB) rocznie, podczas gdy każdy dolar zainwestowany w wodę i urządzenia sanitarne przynosi czterokrotny zwrot w zakresie zdrowia, ekonomii i edukacji - wszystkie te dziedziny mogą służyć szerszej agendzie gospodarczej i społecznej rządu.
Największym wyzwaniem jest przekonanie rządów, aby postrzegały ten sektor jako aktywa, które przynoszą wysokie zyski gospodarcze i finansowe bez rozbijania banku. Taka zmiana sposobu myślenia nada impetu innym, od dawna potrzebnym reformom. Istnieje wiele możliwości poprawy planowania i zarządzania sektorowego, ukierunkowania dotacji, polityki zwrotu kosztów i systemów taryfowych, jak również potrzeby wprowadzenia nowych podatków celowych i innych opcji krzyżowego subsydiowania.
Niektóre rządy już korzystają z tych możliwości. Na przykład misja Swachh Bharat premiera Indii Narendry Modi pomogła w zwróceniu uwagi kraju na kwestie związane z wodą i warunkami sanitarnymi, podobnie jak niedawne wysiłki prezydenta Muhammadu Buhariego w Nigerii. W międzyczasie inne rządy rozszerzyły dostęp do zwrotnych mechanizmów finansowania, zaprojektowanych w celu zmniejszenia ryzyka i łączenia zasobów finansowych na poziomie krajowym, miejskim lub gospodarstw domowych.
Na przykład w Kenii krajowy organ regulacyjny ds. wody współpracował z Bankiem Światowym w celu przyjęcia „równoległych ocen kredytowych,” dzięki którym przyciągnie więcej finansowania. W Indonezji rząd wykorzystał dotacje dla gospodarstw domowych o niższych dochodach, aby ulepszyć usługi dla tych, którzy najbardziej tego potrzebują. W Peru stosuje się mieszankę zachęt i bezpośredniej pomocy w celu poprawy świadczenia usług przez samorządy. W krajach takich jak Kiribati i Wyspy Marshalla na Pacyfiku rządy zapewniły sobie dostęp do nowych funduszy klimatycznych lub wykorzystały obligacje społeczne, aby pozyskać dodatkowe źródła finansowania.
Te oraz podobne opcje finansowania zostały zebrane w praktycznym nowym podręczniku dla rządów. WodaiWarunkiSanitarne: Jaksprawić, byinwestycjepublicznezadziałały - publikacja Partnerstwa Narodów Zjednoczonych w Sprawie Warunków Sanitarnych i Wody dla Wszystkich - dostarcza rzeczywistych przykładów pokazujących przywódcom politycznym, w jaki sposób mogą zapewnić dodatkowe środki na wodę i urządzenia sanitarne w sposób rozsądny politycznie i ekonomicznie.
Bez korekty obecnego kursu wyzwania stojące przed tym krytycznym sektorem będą się nasilać w miarę narastania zmian klimatycznych, ciągłych globalnych sytuacji kryzysowych zdrowotnych i innych zagrożeń systemowych. Pandemia COVID-19 pogłębiła trudną sytuację dostawców usług na całym świecie, którzy borykają się finansowo. Ale kryzys to także rzadka okazja, by przyjrzeć się czemuś dokładnie i zrobić coś inaczej.
Ponieważ woda i urządzenia sanitarne odgrywają kluczową rolę w reagowaniu na kryzysy, światowi przywódcy i ministrowie finansów są tym bardziej uzasadnieni w podejmowaniu natychmiastowych działań na tym froncie, w tym na corocznych posiedzeniach Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego, które odbędą się w przyszłym miesiącu. Inwestowanie w wodę i urządzenia sanitarne tworzy miejsca pracy, pobudza biznes i zmniejsza długoterminowe obciążenie budżetów rządowych. A co ważniejsze, radykalnie poprawia życie ludzi, zwłaszcza kobiet i dziewcząt.
Osoby zajmujące stanowiska polityczne nie mają wielu możliwości, w których pojedyncza inwestycja może zmniejszyć liczbę przedwczesnych zgonów i chorób, zwiększyć oczekiwaną długość życia, poprawić jakość życia oraz zapewnić prywatność, bezpieczeństwo i godność wszystkim. Ale inwestowanie w wodę i urządzenia sanitarne daje wszystko to, a nawet więcej.
Nadszedł czas, aby decydenci na całym świecie - od rządów ofiarodawców i międzynarodowych instytucji finansowych po banki krajowe i lokalne spółdzielnie - skorzystali z okazji, jaką stworzył obecny kryzys. W menu znajduje się bogata oferta opcji finansowania, a potencjalne wynagrodzenie jest ogromne.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer