NEW YORK – De oceaan is aan het veranderen – en is er niet op vooruit gegaan. Uit goed-gefundeerd onderzoek blijkt dat hij leger, warmer en zuurder is geworden, waardoor het zeeleven onder serieuze druk is komen te staan. Maar er is ook goed nieuws: uit het bewijsmateriaal blijkt ook dat de oceaan zich kan herstellen. De wereld heeft er al mee ingestemd om deze uitkomst mogelijk te maken.
In september 2015 werd Sustainable Development Goal for the Ocean (SDG 14) door de wereldleiders aanvaard als onderdeel van de 2030 Agenda for Sustainable Development van de Verenigde Naties. Die agenda omvat cruciale doelstellingen, zoals het terugdringen van de verzuring van de oceanen, het verzekeren van de habitat en de bescherming van soorten, het aanzienlijk verminderen van de verontreiniging, en het beëindigen van de illegale visserij en de subsidies die tot overbevissing leiden.
Uiteindelijk belooft SDG 14 de oceaan te beschermen en het duurzaam gebruik ervan in de toekomst te garanderen. Maar dit kan louter worden verwezenlijkt door stoutmoedig en urgent handelen, geschraagd door solidariteit tussen overheden, burgers en bedrijven.
Deze week komen regeringen en deskundigen bijeen in New York om een mondiale “oproep tot actie” op te stellen om SDG 14 ten uitvoer te leggen. Die oproep, die in juni op de eerste Ocean Conference ooit zal worden gelanceerd, moet een stevige belofte omvatten om tegen 2030 minstens 30% van de oceaan te beschermen, en te verzekeren dat de resterende 70% duurzaam wordt beheerd. VN-lidstaten moeten ook beloven de uitbreiding te garanderen van de wettelijke bescherming van de biodiversiteit in de oceanen, door het gapende juridische gat te dichten dat de oceaan blootstelt aan plundering.
Er is één andere prioriteit die de oproep tot actie moet adresseren: de klimaatverandering. Een gezonde oceaan zal onmogelijk te bewerkstelligen zijn zonder ook dit dringende mondiale probleem aan te pakken. Voor het verwezenlijken van SDG 14 is het daarom nodig dat de internationale gemeenschap haar toewijding aan de Parijse klimaatovereenkomst herbevestigt, en concrete stappen aankondigt om de netto-uitstoot van kooldioxide in 2050 naar nul terug te brengen.
Om nog meer loze beloften te voorkomen, moeten alle toezeggingen ondersteund worden door een duidelijk financieringsplan en onderworpen worden aan regelmatige controles. Regeringen, de VN en andere spelers moeten een schema opstellen voor deze controles, om het bereiken van de doelen transparant, gefinancierd en op schema te houden.
Om deze inspanningen te ondersteunen, moet secretaris-generaal António Guterres van de VN een Speciale Vertegenwoordiger voor de Oceaan benoemen, wiens taak het is het beheer over de oceaan te verbeteren en te garanderen dat het volledige potentieel van SDG 14 wordt verwezenlijkt. Zo'n vertegenwoordiger moet voldoende middelen krijgen om zijn werk te kunnen doen.
De oceaan heeft geleden onder decennia van misbruik en verwaarlozing. Hij is door iedereen gebruikt als een gratis vuilnisbak en een zogenaamd onuitputtelijke voedselbron. We hebben de vernietiging ervan gefinancierd, zonder op de gevolgen te letten. Maar die gevolgen kunnen onmogelijk nog langer worden genegeerd. Hoewel wij, als voormalige leden van de Global Ocean Commission, in 2014 hard campagne hebben moeten voeren om de oceaan zijn eigen mondiale doelstelling te bezorgen, is het nu moeilijk te geloven dat de positie van de oceaan in de SDG's ooit ter discussie heeft gestaan. Dat is het gevoel dat we in 2030 moeten hebben, als de doelstellingen van SDG 14 volledig zijn bereikt.
De enige manier om daar te komen is door gezamenlijke inspanningen – en niet alleen door die van leden van de oceaancommissie. Overal moeten mensen opstaan en echte actie eisen om het herstel van de oceaan te garanderen. Kortom: de oceaan moet de zaak van iedereen worden.
Om dit proces op gang te krijgen hebben we ons aangesloten bij het Ocean Unite-netwerk, dat milieubeschermers, leiders uit het bedrijfsleven, jongeren en activisten ertoe wil aanzetten hun voordeel te doen met de toenemende belangstelling voor deze kwesties en coalities te bouwen die de gezondheid van de oceanen naar de top van de wereldwijde politieke en economische agenda's kunnen sturen.
Zulke inspanningen hebben al effect, nu burgers zich organiseren om de oceaan te verdedigen en beleidsmakers beginnen op hun oproepen te reageren. Nu is het de beurt aan het bedrijfsleven om zijn bijdrage te leveren.
Bedrijven hebben een duidelijk belang bij het keren van de neergang van de oceanen. Het bbp dat aan de oceaan wordt ontleend bedraagt $2,5 bln, ofwel 5% van het totale bbp van de wereld. Dat komt overeen met het bbp van 's werelds op zes na grootste economie. De oceaan is ook de grootste werkgever van de wereld, die rechtstreeks voorziet in het levensonderhoud van ruim drie miljard mensen, en een voedselbron is voor ruim 2,6 miljard mensen. Het herstel van de oceaan komt dus neer op een ongekende zakelijke kans.
Maar de waarde van de oceaan strekt zich veel verder uit dan tot de economie alleen. De oceaan voorziet in de helft van de lucht die we inademen, regeert ons weer, en helpt de vrede en voorspoed te ondersteunen. De toekomst van de oceaan is de toekomst van de wereld.
In een tijd dat de politiek coöperatieve actie ten aanzien van het klimaat dreigt te ondermijnen, is het vechten voor ons gedeelde mondiale klimaat belangrijker dan ooit. Onze verantwoordelijkheid voor de gezondheid van de oceaan is net zo diep, fundamenteel en permanent als onze afhankelijkheid ervan. Geen politieke overweging kan daar tegenop. Nu is het tijd voor ons allemaal – burgers, bedrijven en overheid – om ons te verenigen en voor onze oceaan te strijden.
Vertaling: Menno Grootveld
NEW YORK – De oceaan is aan het veranderen – en is er niet op vooruit gegaan. Uit goed-gefundeerd onderzoek blijkt dat hij leger, warmer en zuurder is geworden, waardoor het zeeleven onder serieuze druk is komen te staan. Maar er is ook goed nieuws: uit het bewijsmateriaal blijkt ook dat de oceaan zich kan herstellen. De wereld heeft er al mee ingestemd om deze uitkomst mogelijk te maken.
In september 2015 werd Sustainable Development Goal for the Ocean (SDG 14) door de wereldleiders aanvaard als onderdeel van de 2030 Agenda for Sustainable Development van de Verenigde Naties. Die agenda omvat cruciale doelstellingen, zoals het terugdringen van de verzuring van de oceanen, het verzekeren van de habitat en de bescherming van soorten, het aanzienlijk verminderen van de verontreiniging, en het beëindigen van de illegale visserij en de subsidies die tot overbevissing leiden.
Uiteindelijk belooft SDG 14 de oceaan te beschermen en het duurzaam gebruik ervan in de toekomst te garanderen. Maar dit kan louter worden verwezenlijkt door stoutmoedig en urgent handelen, geschraagd door solidariteit tussen overheden, burgers en bedrijven.
Deze week komen regeringen en deskundigen bijeen in New York om een mondiale “oproep tot actie” op te stellen om SDG 14 ten uitvoer te leggen. Die oproep, die in juni op de eerste Ocean Conference ooit zal worden gelanceerd, moet een stevige belofte omvatten om tegen 2030 minstens 30% van de oceaan te beschermen, en te verzekeren dat de resterende 70% duurzaam wordt beheerd. VN-lidstaten moeten ook beloven de uitbreiding te garanderen van de wettelijke bescherming van de biodiversiteit in de oceanen, door het gapende juridische gat te dichten dat de oceaan blootstelt aan plundering.
Er is één andere prioriteit die de oproep tot actie moet adresseren: de klimaatverandering. Een gezonde oceaan zal onmogelijk te bewerkstelligen zijn zonder ook dit dringende mondiale probleem aan te pakken. Voor het verwezenlijken van SDG 14 is het daarom nodig dat de internationale gemeenschap haar toewijding aan de Parijse klimaatovereenkomst herbevestigt, en concrete stappen aankondigt om de netto-uitstoot van kooldioxide in 2050 naar nul terug te brengen.
Om nog meer loze beloften te voorkomen, moeten alle toezeggingen ondersteund worden door een duidelijk financieringsplan en onderworpen worden aan regelmatige controles. Regeringen, de VN en andere spelers moeten een schema opstellen voor deze controles, om het bereiken van de doelen transparant, gefinancierd en op schema te houden.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Om deze inspanningen te ondersteunen, moet secretaris-generaal António Guterres van de VN een Speciale Vertegenwoordiger voor de Oceaan benoemen, wiens taak het is het beheer over de oceaan te verbeteren en te garanderen dat het volledige potentieel van SDG 14 wordt verwezenlijkt. Zo'n vertegenwoordiger moet voldoende middelen krijgen om zijn werk te kunnen doen.
De oceaan heeft geleden onder decennia van misbruik en verwaarlozing. Hij is door iedereen gebruikt als een gratis vuilnisbak en een zogenaamd onuitputtelijke voedselbron. We hebben de vernietiging ervan gefinancierd, zonder op de gevolgen te letten. Maar die gevolgen kunnen onmogelijk nog langer worden genegeerd. Hoewel wij, als voormalige leden van de Global Ocean Commission, in 2014 hard campagne hebben moeten voeren om de oceaan zijn eigen mondiale doelstelling te bezorgen, is het nu moeilijk te geloven dat de positie van de oceaan in de SDG's ooit ter discussie heeft gestaan. Dat is het gevoel dat we in 2030 moeten hebben, als de doelstellingen van SDG 14 volledig zijn bereikt.
De enige manier om daar te komen is door gezamenlijke inspanningen – en niet alleen door die van leden van de oceaancommissie. Overal moeten mensen opstaan en echte actie eisen om het herstel van de oceaan te garanderen. Kortom: de oceaan moet de zaak van iedereen worden.
Om dit proces op gang te krijgen hebben we ons aangesloten bij het Ocean Unite-netwerk, dat milieubeschermers, leiders uit het bedrijfsleven, jongeren en activisten ertoe wil aanzetten hun voordeel te doen met de toenemende belangstelling voor deze kwesties en coalities te bouwen die de gezondheid van de oceanen naar de top van de wereldwijde politieke en economische agenda's kunnen sturen.
Zulke inspanningen hebben al effect, nu burgers zich organiseren om de oceaan te verdedigen en beleidsmakers beginnen op hun oproepen te reageren. Nu is het de beurt aan het bedrijfsleven om zijn bijdrage te leveren.
Bedrijven hebben een duidelijk belang bij het keren van de neergang van de oceanen. Het bbp dat aan de oceaan wordt ontleend bedraagt $2,5 bln, ofwel 5% van het totale bbp van de wereld. Dat komt overeen met het bbp van 's werelds op zes na grootste economie. De oceaan is ook de grootste werkgever van de wereld, die rechtstreeks voorziet in het levensonderhoud van ruim drie miljard mensen, en een voedselbron is voor ruim 2,6 miljard mensen. Het herstel van de oceaan komt dus neer op een ongekende zakelijke kans.
Maar de waarde van de oceaan strekt zich veel verder uit dan tot de economie alleen. De oceaan voorziet in de helft van de lucht die we inademen, regeert ons weer, en helpt de vrede en voorspoed te ondersteunen. De toekomst van de oceaan is de toekomst van de wereld.
In een tijd dat de politiek coöperatieve actie ten aanzien van het klimaat dreigt te ondermijnen, is het vechten voor ons gedeelde mondiale klimaat belangrijker dan ooit. Onze verantwoordelijkheid voor de gezondheid van de oceaan is net zo diep, fundamenteel en permanent als onze afhankelijkheid ervan. Geen politieke overweging kan daar tegenop. Nu is het tijd voor ons allemaal – burgers, bedrijven en overheid – om ons te verenigen en voor onze oceaan te strijden.
Vertaling: Menno Grootveld