BANGKOK – Mai was zeventien jaar oud toen zij en haar vriend seksueel actief werden. Omdat ongetrouwde adolescenten in hun land geen toegang hebben tot voorbehoedsmiddelen zonder toestemming van hun ouders besloten ze om het zonder te doen. Niet lang daarna werd Mai zwanger.
Als tienermoeder heeft Mai toegang tot prenatale, verloskundige, en postnatale zorg als onderdeel van het publieke zorgsysteem in haar land. Maar dat systeem voorziet niet in het aanbieden van voorbehoedsmiddelen, en zonder volledige baan kan Mai het zich niet veroorloven om hier zelf voor te betalen. Dus ondanks het feit dat ze een mogelijke tweede zwangerschap wil voorkomen of uitstellen heeft Mai opnieuw geen andere keuze dan het zonder contraceptie te doen.
Verhalen zoals die van Mai zijn bepaald niet ongewoon in de Aziatisch-Pacifische regio waar de toegang tot omvattende seksuele en reproductieve gezondheidszorg ongelijk verdeeld blijft. Ondanks een aanzienlijke vooruitgang in sommige landen richting het bereiken van een universele zorgdekking – een prioriteit uit de Sustainable Development Goals (SDGs) van de Verenigde Naties – valt een cruciale component van de vrouwelijke gezondheid buiten de boot. Totdat seksuele en reproductieve gezondheidszorg inclusief gezinsplanning breder worden aangeboden en geheel gedekt worden door programma’s voor zorgfinanciering zullen alle inspanningen om gezondheidszorg aan te bieden aan iedereen die deze behoeft tekort blijven schieten.
Momenteel menen veel regeringen in de Aziatisch-Pacifische regio dat sommige seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen buiten hun prioriteiten voor het financieren van gezondheidszorg vallen. Helaas heeft dit het effect dat juist die barrières voor duurzame ontwikkeling die een universele zorgdekking had moeten verwijderen – en dan in het bijzonder het verbeteren van de zorgresultaten voor armen en kwetsbaren en voorkomen dat mensen in armoede vervallen doordat ze moeten betalen voor de zorg die ze nodig hebben – in stand gehouden en herbekrachtigd worden.
Wanneer publieke zorgsystemen geen cruciale voorzieningen – zoals bijvoorbeeld screening op baarmoederkanker – omvatten worden mensen ofwel gedwongen om deze diensten aan zich voorbij te laten gaan of ze uit eigen zak te betalen. Uitgaven uit eigen zak vormen een substantieel aandeel in de totale uitgaven aan gezondheidszorg in de Aziatisch-Pacifische Regio, en lopen in sommige landen op tot wel 60%. En in sommige delen van de regio is dit aandeel zelfs gegroeid. Schulden door gezondheidszorg blijven zo mensen en zelfs hele gemeenschappen in armoede gevangen houden.
Volgens een recente enquête van het Bevolkingsfonds van de VN in zes Aziatisch-Pacifische landen kunnen de lacunes in de dekking voor seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen algemenere ontwikkelingsobjectieven schaden, zelfs in landen met een geavanceerder zorgbeleid. Zo wordt in bijna elk land dat onderzocht werd contraceptie voor adolescenten niet gedekt, alhoewel bewezen is dat dit het aantal tienerzwangerschappen verlaagt. Als resultaat hiervan blijven de vruchtbaarheidscijfers bij adolescenten ondanks de economische groei in veel landen in de regio hoog, en op sommige plekken stijgen deze zelfs.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Terwijl landen in de Aziatisch-Pacifische regio zich economisch ontwikkelen zullen er nieuwe kansen ontstaan om meer duurzame financieringsprogramma’s voor een universele zorgdekking op te zetten, waaronder meer financiering uit eigen land. Alhoewel het garanderen van een volledige seksuele en reproductieve zorgdekking zal afhangen van brede maatschappelijke veranderingen die invloed hebben op genderdynamiek en religieuze en culturele normen kunnen regeringen al beginnen met het aanjagen van vooruitgang door de toegang tot zorg en de financiële ondersteuning te vergroten.
Inspanningen om een universele zorgdekking te bevorderen moeten gecomplementeerd en bekrachtigd worden door initiatieven die toegang tot seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen garanderen. Om ziekte en sterfte bij moeders te reduceren hebben vrouwen en meisjes makkelijke en consistente toegang tot contraceptie nodig, tot zorg voor moeders, en tot screening en behandeling van seksuele overdraagbare infecties en kanker. Kwetsbare groepen zoals adolescenten, gastarbeiders, en inheemse bevolkingen hebbend de grootste behoefte aan betaalbare seksuele en reproductieve zorg; complexe voorzieningen om in aanmerking te komen voor programma’s voor zorgfinanciering moeten geschrapt worden als men de dekking afdoende wil verbeteren.
Het verbeteren van de gezondheid van de helft van de wereldbevolking en het opbouwen van maatschappijen die waarlijk inclusief zijn vereist dat we heroverwegen hoe gezondheidszorg aan vrouwen en meisjes aangeboden wordt. Seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen zijn vooral belangrijk voor de armste landen, waar armoede en zwangerschap met elkaar verweven zijn. Toen de internationale gemeenschap de SDGs in 2015 aannam engageerden meer dan 150 wereldleiders zich aan het bereiken van een universele zorgdekking in 2030. Dit was een ambitieuze maar haalbare doelstelling. Maar nu deze datum dichterbij komt riskeert de mondiale zorggemeenschap hele bevolkingen buiten te sluiten.
Mai houdt van haar kind. Maar ze heeft veel opgeofferd om voor haar te kunnen zorgen. Ze was niet in staat om de middelbare school af te maken en zit daarom vast in baantjes met een laag en onzeker inkomen. Wanneer Mai de mogelijkheid van contraceptie gegeven was zou haar leven er heel anders uit hebben gezien.
Er zijn door de hele Aziatisch-Pacifische regio miljoenen vrouwen en meisjes zoals Mai die van deze voorzieningen zouden kunnen profiteren. Om de zorgdekking waarlijk universeel te maken moeten we seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen tot prioriteit maken.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
World order is a matter of degree: it varies over time, depending on technological, political, social, and ideological factors that can affect the global distribution of power and influence norms. It can be radically altered both by broader historical trends and by a single major power's blunders.
examines the role of evolving power dynamics and norms in bringing about stable arrangements among states.
Donald Trump has left no doubt that he wants to build an authoritarian, illiberal world order based on traditional spheres of influence and agreements with other illiberal leaders. The only role that the European Union plays in his script is an obstacle that must be pushed aside.
warns that the European Union has no place in Donald Trump’s illiberal worldview.
Log in/Register
Please log in or register to continue. Registration is free.
BANGKOK – Mai was zeventien jaar oud toen zij en haar vriend seksueel actief werden. Omdat ongetrouwde adolescenten in hun land geen toegang hebben tot voorbehoedsmiddelen zonder toestemming van hun ouders besloten ze om het zonder te doen. Niet lang daarna werd Mai zwanger.
Als tienermoeder heeft Mai toegang tot prenatale, verloskundige, en postnatale zorg als onderdeel van het publieke zorgsysteem in haar land. Maar dat systeem voorziet niet in het aanbieden van voorbehoedsmiddelen, en zonder volledige baan kan Mai het zich niet veroorloven om hier zelf voor te betalen. Dus ondanks het feit dat ze een mogelijke tweede zwangerschap wil voorkomen of uitstellen heeft Mai opnieuw geen andere keuze dan het zonder contraceptie te doen.
Verhalen zoals die van Mai zijn bepaald niet ongewoon in de Aziatisch-Pacifische regio waar de toegang tot omvattende seksuele en reproductieve gezondheidszorg ongelijk verdeeld blijft. Ondanks een aanzienlijke vooruitgang in sommige landen richting het bereiken van een universele zorgdekking – een prioriteit uit de Sustainable Development Goals (SDGs) van de Verenigde Naties – valt een cruciale component van de vrouwelijke gezondheid buiten de boot. Totdat seksuele en reproductieve gezondheidszorg inclusief gezinsplanning breder worden aangeboden en geheel gedekt worden door programma’s voor zorgfinanciering zullen alle inspanningen om gezondheidszorg aan te bieden aan iedereen die deze behoeft tekort blijven schieten.
Momenteel menen veel regeringen in de Aziatisch-Pacifische regio dat sommige seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen buiten hun prioriteiten voor het financieren van gezondheidszorg vallen. Helaas heeft dit het effect dat juist die barrières voor duurzame ontwikkeling die een universele zorgdekking had moeten verwijderen – en dan in het bijzonder het verbeteren van de zorgresultaten voor armen en kwetsbaren en voorkomen dat mensen in armoede vervallen doordat ze moeten betalen voor de zorg die ze nodig hebben – in stand gehouden en herbekrachtigd worden.
Wanneer publieke zorgsystemen geen cruciale voorzieningen – zoals bijvoorbeeld screening op baarmoederkanker – omvatten worden mensen ofwel gedwongen om deze diensten aan zich voorbij te laten gaan of ze uit eigen zak te betalen. Uitgaven uit eigen zak vormen een substantieel aandeel in de totale uitgaven aan gezondheidszorg in de Aziatisch-Pacifische Regio, en lopen in sommige landen op tot wel 60%. En in sommige delen van de regio is dit aandeel zelfs gegroeid. Schulden door gezondheidszorg blijven zo mensen en zelfs hele gemeenschappen in armoede gevangen houden.
Volgens een recente enquête van het Bevolkingsfonds van de VN in zes Aziatisch-Pacifische landen kunnen de lacunes in de dekking voor seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen algemenere ontwikkelingsobjectieven schaden, zelfs in landen met een geavanceerder zorgbeleid. Zo wordt in bijna elk land dat onderzocht werd contraceptie voor adolescenten niet gedekt, alhoewel bewezen is dat dit het aantal tienerzwangerschappen verlaagt. Als resultaat hiervan blijven de vruchtbaarheidscijfers bij adolescenten ondanks de economische groei in veel landen in de regio hoog, en op sommige plekken stijgen deze zelfs.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Terwijl landen in de Aziatisch-Pacifische regio zich economisch ontwikkelen zullen er nieuwe kansen ontstaan om meer duurzame financieringsprogramma’s voor een universele zorgdekking op te zetten, waaronder meer financiering uit eigen land. Alhoewel het garanderen van een volledige seksuele en reproductieve zorgdekking zal afhangen van brede maatschappelijke veranderingen die invloed hebben op genderdynamiek en religieuze en culturele normen kunnen regeringen al beginnen met het aanjagen van vooruitgang door de toegang tot zorg en de financiële ondersteuning te vergroten.
Inspanningen om een universele zorgdekking te bevorderen moeten gecomplementeerd en bekrachtigd worden door initiatieven die toegang tot seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen garanderen. Om ziekte en sterfte bij moeders te reduceren hebben vrouwen en meisjes makkelijke en consistente toegang tot contraceptie nodig, tot zorg voor moeders, en tot screening en behandeling van seksuele overdraagbare infecties en kanker. Kwetsbare groepen zoals adolescenten, gastarbeiders, en inheemse bevolkingen hebbend de grootste behoefte aan betaalbare seksuele en reproductieve zorg; complexe voorzieningen om in aanmerking te komen voor programma’s voor zorgfinanciering moeten geschrapt worden als men de dekking afdoende wil verbeteren.
Het verbeteren van de gezondheid van de helft van de wereldbevolking en het opbouwen van maatschappijen die waarlijk inclusief zijn vereist dat we heroverwegen hoe gezondheidszorg aan vrouwen en meisjes aangeboden wordt. Seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen zijn vooral belangrijk voor de armste landen, waar armoede en zwangerschap met elkaar verweven zijn. Toen de internationale gemeenschap de SDGs in 2015 aannam engageerden meer dan 150 wereldleiders zich aan het bereiken van een universele zorgdekking in 2030. Dit was een ambitieuze maar haalbare doelstelling. Maar nu deze datum dichterbij komt riskeert de mondiale zorggemeenschap hele bevolkingen buiten te sluiten.
Mai houdt van haar kind. Maar ze heeft veel opgeofferd om voor haar te kunnen zorgen. Ze was niet in staat om de middelbare school af te maken en zit daarom vast in baantjes met een laag en onzeker inkomen. Wanneer Mai de mogelijkheid van contraceptie gegeven was zou haar leven er heel anders uit hebben gezien.
Er zijn door de hele Aziatisch-Pacifische regio miljoenen vrouwen en meisjes zoals Mai die van deze voorzieningen zouden kunnen profiteren. Om de zorgdekking waarlijk universeel te maken moeten we seksuele en reproductieve zorgvoorzieningen tot prioriteit maken.
Vertaling Melle Trap