LONDYN – Szczegóły podróży ogromnej liczby światowych liderów, prezesów firm i inwestorów, którzy przybyli do Glasgow na ostatnią konferencję ONZ w sprawie zmian klimatu (COP26), mogą wydawać się trywialne. Ślad węglowy wybranego przez nich transportu – samolotu, samochodu lub pociągu – lub wielkość ich świty blednie w porównaniu z umowami, które mają nadzieję osiągnąć. Ale rzeczywistość jest taka, że bez starannego zaplanowania podróży niemożliwe byłoby zgromadzenie wszystkich na tym ważnym wydarzeniu.
To samo można powiedzieć o eksplozji zainteresowania inwestorów i firm zobowiązaniami do osiągnięcia zerowej emisji dwutlenku węgla netto do 2050 roku. Zapoczątkowana w kwietniu inicjatywa Glasgow Financial Alliance for Net Zero skupia obecnie ponad 450 firm finansowych odpowiedzialnych za aktywa około 130 bilionów dolarów, które zobowiązały się do osiągnięcia zerowego netto do 2050 roku, lub wcześniej.
Obietnice te są znaczące, ale stawiają rynki finansowe w interesującej pozycji. Istnieje wiele informacji o długoterminowych celach klimatycznych firm, ale bardzo niewiele o krokach, jakie podejmą, aby je osiągnąć. Aby umieścić to w kontekście, wyobraź sobie, że firma publikuje prognozę przychodów na rok 2050, ale podaje niewiele szczegółów na temat prognoz przychodów na rok 2025, oraz sposobów, w jakie będzie się skalować w czasie, czy strategii krótkoterminowej. Aby ocenić wiarygodność zobowiązań firm, inwestorzy potrzebują więcej szczegółów na temat planowania krótkoterminowego do 2025 r. oraz sposobu, w jaki te działania przyczynią się do osiągnięcia celu zerowego netto do 2050 r.
Nacisk na rok 2025 odzwierciedla potencjał tego roku, aby stać się punktem krytycznym. Raporty S&P Global Platts Future Energy Outlooks wskazują, że świat musi działać szybciej, aby ograniczyć emisje i wykazać konkretny postęp do tego roku, w przeciwnym wypadku istnieje ryzyko przekroczenia wzrostu średnich temperatur na świecie o 2° Celsjusza w stosunku do poziomów sprzed epoki przemysłowej. Aby tego uniknąć, prawie wszystkie sektory gospodarki – od przemysłu ciężkiego po transport – musiałyby do 2025 r. zredukować całkowite roczne emisje do poziomu poniżej 2019 r., a dostawy energii wiatrowej i słonecznej musiałyby wzrosnąć odpowiednio o 133% i 98% od poziomów z 2019 r.
Podobnie jak w przypadku każdej znaczącej zmiany, w ekologicznej transformacji gospodarczej w grę wchodzi równowaga ryzyka i szans, a zapotrzebowanie na porównywalne i spójne analizy scenariuszy wciąż rośnie, ponieważ firmy starają się uwolnić kapitał, a inwestorzy starają się dostosować swoje portfolia do celów porozumienia klimatycznego z Paryża z 2015 roku. Ponieważ światowe aktywa w zarządzaniu są coraz bardziej zaangażowane w cel zerowy netto i aktywne zaangażowanie inwestorów zastępujące pasywne zarządzanie, firmami, które odnoszą sukcesy będą te, które będą miały szczegółowe plany zmian. Stanowi to realną szansę dla postępowych firm na dostęp do kapitału bezpośrednio od inwestorów instytucjonalnych oraz poprzez coraz bardziej popularne indeksy środowiskowe, społeczne i zarządcze (ESG) lub zorientowane na zrównoważony rozwój. (Aktywa w europejskich funduszach pasywnych ukierunkowanych na zrównoważony rozwój potroiły się w 2020 r.)
Możliwości dla inwestorów w spółki zaangażowane w zieloną transformację są jasne. A co z ryzykiem?
Czynniki ESG wpływają na jakość kredytu, w szczególności zdolność i chęć kredytobiorców do wywiązywania się z zobowiązań finansowych. Kryteria te odegrały znaczącą rolę w wiarygodności kredytowej – a zatem w ratingach kredytowych S&P Global – na długo przed ich grupowaniem i ponad dekadą temu stały się wskaźnikiem złożonym. Czasami ESG będą miały wpływ na perspektywy całej branży. W tym roku S&P Global Ratings zaktualizował swoją ocenę ryzyka dla przemysłu naftowego i gazowego, uwzględniając kilka coraz bardziej istotnych zagrożeń, w tym transformację energetyczną.
Takie zagrożenia będą coraz bardziej widoczne. W sierpniu sekretarz generalny ONZ António Guterresnazwał publikację najnowszego raportu Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu „czerwonym kodem dla ludzkości.” Co to oznacza dla firm i inwestorów?
Według danych S&P Global Trucost, aktywa fizyczne należące do sektorów użyteczności publicznej, materiałów, energii, podstawowych artykułów konsumpcyjnych i opieki zdrowotnej staną w obliczu największych zagrożeń związanych z klimatem w 2050 r., przy 66% kapitalizacji rynkowej S&P 1200 aktyw o wysokim ryzyku. Stres wodny będzie największym zagrożeniem klimatycznym dla aktywów do 2050 r., zwłaszcza dla sektorów użyteczności publicznej i materiałów. A infrastruktura korporacyjna w Azji, Azji Wschodniej, na Bliskim Wschodzie oraz w Ameryce Północnej jest najbardziej narażona na poważne zjawiska pogodowe i inne niekorzystne skutki zmiany klimatu.
Czas jest tutaj bardzo ważny, a zarówno przedsiębiorstwa, jak i inwestorzy będą coraz bardziej potrzebować dostępu do wysokiej jakości danych i zaawansowanych analiz, aby zrozumieć i zająć się ryzykiem związanym z klimatem oraz opracować wiarygodne plany adaptacyjne.
W ciągu ostatnich 12 miesięcy poczyniono znaczne postępy, ale aby osiągnąć zero netto do 2050 r., konieczne jest skupienie się na planowaniu krótkoterminowym i większa przejrzystość w strategii. Na razie cel został wyznaczony, ale droga do jego osiągnięcia jest wciąż określana. Powinniśmy okazywać uznanie dla firm za wyznaczanie ambitnych celów klimatycznych, ale podobnie jak liderzy, którzy planowali swoje podróże do Glasgow, teraz firmy muszą pokazać, jak tam dotrą.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
LONDYN – Szczegóły podróży ogromnej liczby światowych liderów, prezesów firm i inwestorów, którzy przybyli do Glasgow na ostatnią konferencję ONZ w sprawie zmian klimatu (COP26), mogą wydawać się trywialne. Ślad węglowy wybranego przez nich transportu – samolotu, samochodu lub pociągu – lub wielkość ich świty blednie w porównaniu z umowami, które mają nadzieję osiągnąć. Ale rzeczywistość jest taka, że bez starannego zaplanowania podróży niemożliwe byłoby zgromadzenie wszystkich na tym ważnym wydarzeniu.
To samo można powiedzieć o eksplozji zainteresowania inwestorów i firm zobowiązaniami do osiągnięcia zerowej emisji dwutlenku węgla netto do 2050 roku. Zapoczątkowana w kwietniu inicjatywa Glasgow Financial Alliance for Net Zero skupia obecnie ponad 450 firm finansowych odpowiedzialnych za aktywa około 130 bilionów dolarów, które zobowiązały się do osiągnięcia zerowego netto do 2050 roku, lub wcześniej.
Obietnice te są znaczące, ale stawiają rynki finansowe w interesującej pozycji. Istnieje wiele informacji o długoterminowych celach klimatycznych firm, ale bardzo niewiele o krokach, jakie podejmą, aby je osiągnąć. Aby umieścić to w kontekście, wyobraź sobie, że firma publikuje prognozę przychodów na rok 2050, ale podaje niewiele szczegółów na temat prognoz przychodów na rok 2025, oraz sposobów, w jakie będzie się skalować w czasie, czy strategii krótkoterminowej. Aby ocenić wiarygodność zobowiązań firm, inwestorzy potrzebują więcej szczegółów na temat planowania krótkoterminowego do 2025 r. oraz sposobu, w jaki te działania przyczynią się do osiągnięcia celu zerowego netto do 2050 r.
Nacisk na rok 2025 odzwierciedla potencjał tego roku, aby stać się punktem krytycznym. Raporty S&P Global Platts Future Energy Outlooks wskazują, że świat musi działać szybciej, aby ograniczyć emisje i wykazać konkretny postęp do tego roku, w przeciwnym wypadku istnieje ryzyko przekroczenia wzrostu średnich temperatur na świecie o 2° Celsjusza w stosunku do poziomów sprzed epoki przemysłowej. Aby tego uniknąć, prawie wszystkie sektory gospodarki – od przemysłu ciężkiego po transport – musiałyby do 2025 r. zredukować całkowite roczne emisje do poziomu poniżej 2019 r., a dostawy energii wiatrowej i słonecznej musiałyby wzrosnąć odpowiednio o 133% i 98% od poziomów z 2019 r.
Podobnie jak w przypadku każdej znaczącej zmiany, w ekologicznej transformacji gospodarczej w grę wchodzi równowaga ryzyka i szans, a zapotrzebowanie na porównywalne i spójne analizy scenariuszy wciąż rośnie, ponieważ firmy starają się uwolnić kapitał, a inwestorzy starają się dostosować swoje portfolia do celów porozumienia klimatycznego z Paryża z 2015 roku. Ponieważ światowe aktywa w zarządzaniu są coraz bardziej zaangażowane w cel zerowy netto i aktywne zaangażowanie inwestorów zastępujące pasywne zarządzanie, firmami, które odnoszą sukcesy będą te, które będą miały szczegółowe plany zmian. Stanowi to realną szansę dla postępowych firm na dostęp do kapitału bezpośrednio od inwestorów instytucjonalnych oraz poprzez coraz bardziej popularne indeksy środowiskowe, społeczne i zarządcze (ESG) lub zorientowane na zrównoważony rozwój. (Aktywa w europejskich funduszach pasywnych ukierunkowanych na zrównoważony rozwój potroiły się w 2020 r.)
Możliwości dla inwestorów w spółki zaangażowane w zieloną transformację są jasne. A co z ryzykiem?
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Czynniki ESG wpływają na jakość kredytu, w szczególności zdolność i chęć kredytobiorców do wywiązywania się z zobowiązań finansowych. Kryteria te odegrały znaczącą rolę w wiarygodności kredytowej – a zatem w ratingach kredytowych S&P Global – na długo przed ich grupowaniem i ponad dekadą temu stały się wskaźnikiem złożonym. Czasami ESG będą miały wpływ na perspektywy całej branży. W tym roku S&P Global Ratings zaktualizował swoją ocenę ryzyka dla przemysłu naftowego i gazowego, uwzględniając kilka coraz bardziej istotnych zagrożeń, w tym transformację energetyczną.
Takie zagrożenia będą coraz bardziej widoczne. W sierpniu sekretarz generalny ONZ António Guterresnazwał publikację najnowszego raportu Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu „czerwonym kodem dla ludzkości.” Co to oznacza dla firm i inwestorów?
Według danych S&P Global Trucost, aktywa fizyczne należące do sektorów użyteczności publicznej, materiałów, energii, podstawowych artykułów konsumpcyjnych i opieki zdrowotnej staną w obliczu największych zagrożeń związanych z klimatem w 2050 r., przy 66% kapitalizacji rynkowej S&P 1200 aktyw o wysokim ryzyku. Stres wodny będzie największym zagrożeniem klimatycznym dla aktywów do 2050 r., zwłaszcza dla sektorów użyteczności publicznej i materiałów. A infrastruktura korporacyjna w Azji, Azji Wschodniej, na Bliskim Wschodzie oraz w Ameryce Północnej jest najbardziej narażona na poważne zjawiska pogodowe i inne niekorzystne skutki zmiany klimatu.
Czas jest tutaj bardzo ważny, a zarówno przedsiębiorstwa, jak i inwestorzy będą coraz bardziej potrzebować dostępu do wysokiej jakości danych i zaawansowanych analiz, aby zrozumieć i zająć się ryzykiem związanym z klimatem oraz opracować wiarygodne plany adaptacyjne.
W ciągu ostatnich 12 miesięcy poczyniono znaczne postępy, ale aby osiągnąć zero netto do 2050 r., konieczne jest skupienie się na planowaniu krótkoterminowym i większa przejrzystość w strategii. Na razie cel został wyznaczony, ale droga do jego osiągnięcia jest wciąż określana. Powinniśmy okazywać uznanie dla firm za wyznaczanie ambitnych celów klimatycznych, ale podobnie jak liderzy, którzy planowali swoje podróże do Glasgow, teraz firmy muszą pokazać, jak tam dotrą.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer