DHAKA – Sinds COVID-19 twee jaar geleden de wereld overspoelde, is ʻongekendʼ een soort modewoord geworden. Maar hoewel het coronavirus voor unieke uitdagingen heeft gezorgd in een tijd van grote wereldwijde onderlinge verbondenheid, zijn pandemieën niets nieuws. De COVID-19-pandemie is niet eens de enige die we momenteel meemaken. In een groot deel van de ontwikkelingslanden komen steeds meer cholera-uitbraken voor.
Terwijl het SARS-CoV-2-virus ʻnieuwʼ is, is cholera – een door water verspreide diarreeziekte die veroorzaakt wordt door de bacterie Vibrio cholerae – al heel oud, net als zijn geschiedenis van wijdverspreide verwoesting. De huidige cholera-pandemie is de zevende ter wereld sinds het begin van de negentiende eeuw.
Ondanks hun ogenschijnlijke verschillen hebben COVID-19 en cholera veel gemeen. Beide ziekten zijn althans gedeeltelijk beheersbaar met behulp van vaccinatie, en beide verspreiden zich het makkelijkst in overbevolkte, onhygiënische omgevingen. Om de overdracht te beperken is het daarom van vitaal belang te zorgen voor adequate huisvesting en de water-, sanitatie- en hygiëne-(WASH)praktijken en -infrastructuur te verbeteren.
Deze gemeenschappelijke kenmerken verklaren waarom maatregelen om COVID-19 te beperken, zoals minder reizen en grotere waakzaamheid ten aanzien van persoonlijke hygiëne, tot een daling van het aantal choleragevallen hebben geleid. Maar nu regeringen in de hele wereld de pandemiebeperkingen terugschroeven, keert cholera in alle hevigheid terug. Eind 2021 waren er over de hele wereld zestien actieve cholera-uitbraken.
Toch houdt de reactie op COVID-19 nog steeds waardevolle lessen in voor het versterken van de strijd tegen cholera – te beginnen met het belang van onderzoek om ziekte-uitbraken te bestrijden. De opkomst van SARS-CoV-2 bracht een massale en grotendeels gecoördineerde wereldwijde onderzoeksinspanning op gang, die wetenschappelijk onderbouwde besluitvorming op alle niveaus van preventie en bestrijding mogelijk maakte. Initiatieven zoals de Global Research Roadmap for COVID-19 van de Wereldgezondheidsorganisatie hebben deze inspanning helpen sturen en ervoor gezorgd dat de middelen werden ingezet op de gebieden waar kennis en innovatie het hardst nodig waren.
Onderzoek is niet minder belangrijk in de strijd tegen cholera. Daarom heeft de Global Task Force on Cholera Control (GTFCC) vorig jaar de Cholera Roadmap Research Agenda gelanceerd. De agenda vertegenwoordigt de collectieve visie van 177 wereldwijde choleradeskundigen en andere belanghebbenden, en stelt de onderzoeksvragen vast die de hoogste prioriteit hebben. De antwoorden op deze vragen zijn essentieel om de doelstellingen van de routekaart Ending Cholera by 2030 van de GTFCC te bereiken.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Veel van de vragen zouden net zo goed in een COVID-19-onderzoeksagenda kunnen worden aangetroffen. Wat is bijvoorbeeld de snelste, meest kosteneffectieve manier om een beperkte voorraad vaccins te leveren? Hoe kunnen we de toepassing en de duurzaamheid van bestrijdingsmaatregelen verbeteren om te voorkomen dat de ziekte epidemische of pandemische proporties aanneemt? Hoe kunnen we risicogemeenschappen op zinvolle wijze betrekken bij het opzetten en uitvoeren van maatregelen? Welke ziektesurveillancesystemen zijn het doeltreffendst, en wanneer en waar moeten zij worden ingezet?
De vragen zijn misschien dezelfde, maar de inspanningen om ze te beantwoorden zijn zeer verschillend geweest. In het geval van COVID-19 hebben onderzoekers dankzij een sterke politieke wil en massale investeringen snel antwoorden kunnen vinden. Hoewel cholera al veel langer bestaat, blijven oplossingen moeilijker te vinden. Een belangrijke reden is dat, terwijl COVID-19 zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden teisterde, cholera meer dan honderdvijftig jaar geleden werd uitgeroeid in het mondiale Noorden. Het is veel lastiger om middelen te mobiliseren voor de bestrijding van een ziekte die de armste en meest gemarginaliseerde mensen ter wereld treft.
Met slechts een fractie van de inzet in de strijd tegen COVID-19 zou levensreddende vooruitgang kunnen worden geboekt bij het onderzoek naar cholera. Epidemiologisch toezicht zou het mogelijk maken transmissiepatronen in kaart te brengen. Nieuwe en innovatieve diagnostische tests zouden de snelheid, doeltreffendheid en kwaliteit van de opsporing en bevestiging van besmettingen kunnen verhogen. En nieuwe of verbeterde vaccins zouden de verbinding tussen noodmaatregelen en beheersing en preventie op de langere termijn versterken.
Het is van essentieel belang dat de timing en de dosering van de vaccins worden geoptimaliseerd en dat wordt geleerd hoe gemeenschappen bij de inspanningen kunnen worden betrokken om ervoor te zorgen dat aan de behoeften van gemarginaliseerde bevolkingsgroepen wordt voldaan. Om de behandeling van kwetsbare gemeenschappen om te vormen, moet het effect van antibiotica op de overdracht van cholera worden bestudeerd en moet worden begrepen wat de integratie van cholerabehandeling in het dossierbeheer door gezondheidswerkers in de gemeenschappen mogelijk maakt – en wat deze blokkeert.
Met deze kennis zouden landen en gezondheidspartners beter in staat zijn om de meest doeltreffende instrumenten en benaderingen te kiezen bij de uitvoering van hun National Cholera Plannen. Dit zou het op zijn beurt makkelijker maken om extra financiering aan te trekken, wat verdere vooruitgang zou stimuleren.
We hebben heel veel geleerd tijdens de COVID-19-pandemie. We hebben geluisterd naar onze volksgezondheidsfunctionarissen en stappen ondernomen om de verspreiding van het virus te beperken: het dragen van mondkapjes, het houden van afstand, het in acht nemen van quarantaine, vaccinatie en het regelmatiger handen wassen. We moeten dit toegenomen bewustzijn en dit momentum gebruiken om verdere vooruitgang te boeken op het gebied van de volksgezondheid, niet alleen in onze eigen gemeenschappen, maar wereldwijd.
Dat betekent dat we ons moeten richten op andere, veel oudere plagen. We hebben de middelen om cholera te verslaan, maar we moeten nog steeds het onderzoek doen dat nodig is om te bepalen hoe, wanneer en waar we ze moeten gebruiken. Alleen dan kunnen we de kwetsbaarste bevolkingsgroepen ter wereld beschermen tegen deze ziekte die zijn weerga niet kent.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Trump sees tariffs as much more than a policy, and we should, too. Trump’s tariffs will make life materially worse for people around the world – not least Americans – but what matters to him is the heroic spectacle, the leader’s demonstration of his capacity to induce shock and awe.
thinks those who question the rationality of recent US trade policy are missing the point.
While the Constitutional Court has upheld President Yoon Suk-yeol’s impeachment and formally removed him from office, South Korea’s fragile democracy is likely to remain on shaky ground. As long as political polarization persists, the threat of authoritarianism will continue to loom large.
traces the country’s recent turmoil to the lasting impact of the Cold War and decades of military rule.
DHAKA – Sinds COVID-19 twee jaar geleden de wereld overspoelde, is ʻongekendʼ een soort modewoord geworden. Maar hoewel het coronavirus voor unieke uitdagingen heeft gezorgd in een tijd van grote wereldwijde onderlinge verbondenheid, zijn pandemieën niets nieuws. De COVID-19-pandemie is niet eens de enige die we momenteel meemaken. In een groot deel van de ontwikkelingslanden komen steeds meer cholera-uitbraken voor.
Terwijl het SARS-CoV-2-virus ʻnieuwʼ is, is cholera – een door water verspreide diarreeziekte die veroorzaakt wordt door de bacterie Vibrio cholerae – al heel oud, net als zijn geschiedenis van wijdverspreide verwoesting. De huidige cholera-pandemie is de zevende ter wereld sinds het begin van de negentiende eeuw.
Ondanks hun ogenschijnlijke verschillen hebben COVID-19 en cholera veel gemeen. Beide ziekten zijn althans gedeeltelijk beheersbaar met behulp van vaccinatie, en beide verspreiden zich het makkelijkst in overbevolkte, onhygiënische omgevingen. Om de overdracht te beperken is het daarom van vitaal belang te zorgen voor adequate huisvesting en de water-, sanitatie- en hygiëne-(WASH)praktijken en -infrastructuur te verbeteren.
Deze gemeenschappelijke kenmerken verklaren waarom maatregelen om COVID-19 te beperken, zoals minder reizen en grotere waakzaamheid ten aanzien van persoonlijke hygiëne, tot een daling van het aantal choleragevallen hebben geleid. Maar nu regeringen in de hele wereld de pandemiebeperkingen terugschroeven, keert cholera in alle hevigheid terug. Eind 2021 waren er over de hele wereld zestien actieve cholera-uitbraken.
Toch houdt de reactie op COVID-19 nog steeds waardevolle lessen in voor het versterken van de strijd tegen cholera – te beginnen met het belang van onderzoek om ziekte-uitbraken te bestrijden. De opkomst van SARS-CoV-2 bracht een massale en grotendeels gecoördineerde wereldwijde onderzoeksinspanning op gang, die wetenschappelijk onderbouwde besluitvorming op alle niveaus van preventie en bestrijding mogelijk maakte. Initiatieven zoals de Global Research Roadmap for COVID-19 van de Wereldgezondheidsorganisatie hebben deze inspanning helpen sturen en ervoor gezorgd dat de middelen werden ingezet op de gebieden waar kennis en innovatie het hardst nodig waren.
Onderzoek is niet minder belangrijk in de strijd tegen cholera. Daarom heeft de Global Task Force on Cholera Control (GTFCC) vorig jaar de Cholera Roadmap Research Agenda gelanceerd. De agenda vertegenwoordigt de collectieve visie van 177 wereldwijde choleradeskundigen en andere belanghebbenden, en stelt de onderzoeksvragen vast die de hoogste prioriteit hebben. De antwoorden op deze vragen zijn essentieel om de doelstellingen van de routekaart Ending Cholera by 2030 van de GTFCC te bereiken.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Veel van de vragen zouden net zo goed in een COVID-19-onderzoeksagenda kunnen worden aangetroffen. Wat is bijvoorbeeld de snelste, meest kosteneffectieve manier om een beperkte voorraad vaccins te leveren? Hoe kunnen we de toepassing en de duurzaamheid van bestrijdingsmaatregelen verbeteren om te voorkomen dat de ziekte epidemische of pandemische proporties aanneemt? Hoe kunnen we risicogemeenschappen op zinvolle wijze betrekken bij het opzetten en uitvoeren van maatregelen? Welke ziektesurveillancesystemen zijn het doeltreffendst, en wanneer en waar moeten zij worden ingezet?
De vragen zijn misschien dezelfde, maar de inspanningen om ze te beantwoorden zijn zeer verschillend geweest. In het geval van COVID-19 hebben onderzoekers dankzij een sterke politieke wil en massale investeringen snel antwoorden kunnen vinden. Hoewel cholera al veel langer bestaat, blijven oplossingen moeilijker te vinden. Een belangrijke reden is dat, terwijl COVID-19 zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden teisterde, cholera meer dan honderdvijftig jaar geleden werd uitgeroeid in het mondiale Noorden. Het is veel lastiger om middelen te mobiliseren voor de bestrijding van een ziekte die de armste en meest gemarginaliseerde mensen ter wereld treft.
Met slechts een fractie van de inzet in de strijd tegen COVID-19 zou levensreddende vooruitgang kunnen worden geboekt bij het onderzoek naar cholera. Epidemiologisch toezicht zou het mogelijk maken transmissiepatronen in kaart te brengen. Nieuwe en innovatieve diagnostische tests zouden de snelheid, doeltreffendheid en kwaliteit van de opsporing en bevestiging van besmettingen kunnen verhogen. En nieuwe of verbeterde vaccins zouden de verbinding tussen noodmaatregelen en beheersing en preventie op de langere termijn versterken.
Het is van essentieel belang dat de timing en de dosering van de vaccins worden geoptimaliseerd en dat wordt geleerd hoe gemeenschappen bij de inspanningen kunnen worden betrokken om ervoor te zorgen dat aan de behoeften van gemarginaliseerde bevolkingsgroepen wordt voldaan. Om de behandeling van kwetsbare gemeenschappen om te vormen, moet het effect van antibiotica op de overdracht van cholera worden bestudeerd en moet worden begrepen wat de integratie van cholerabehandeling in het dossierbeheer door gezondheidswerkers in de gemeenschappen mogelijk maakt – en wat deze blokkeert.
Met deze kennis zouden landen en gezondheidspartners beter in staat zijn om de meest doeltreffende instrumenten en benaderingen te kiezen bij de uitvoering van hun National Cholera Plannen. Dit zou het op zijn beurt makkelijker maken om extra financiering aan te trekken, wat verdere vooruitgang zou stimuleren.
We hebben heel veel geleerd tijdens de COVID-19-pandemie. We hebben geluisterd naar onze volksgezondheidsfunctionarissen en stappen ondernomen om de verspreiding van het virus te beperken: het dragen van mondkapjes, het houden van afstand, het in acht nemen van quarantaine, vaccinatie en het regelmatiger handen wassen. We moeten dit toegenomen bewustzijn en dit momentum gebruiken om verdere vooruitgang te boeken op het gebied van de volksgezondheid, niet alleen in onze eigen gemeenschappen, maar wereldwijd.
Dat betekent dat we ons moeten richten op andere, veel oudere plagen. We hebben de middelen om cholera te verslaan, maar we moeten nog steeds het onderzoek doen dat nodig is om te bepalen hoe, wanneer en waar we ze moeten gebruiken. Alleen dan kunnen we de kwetsbaarste bevolkingsgroepen ter wereld beschermen tegen deze ziekte die zijn weerga niet kent.
Vertaling: Menno Grootveld