BRUKSELA - W obliczu zagrożenia zmianami klimatycznymi i rosnącej konkurencji technologicznej ze strony Stanów Zjednoczonych i Chin, rosnąca liczba polityków w całej Unii Europejskiej wzywa do reindustrializacji w celu wzmocnienia przemysłu czystych technologii i zwiększenia konkurencyjności bloku. Chociaż propozycje te mogą okazać się popularne wśród europejskich wyborców, często pomijają one proste rozwiązania niektórych podstawowych wyzwań Unii Europejskiej.
Europejski Zielony Ład - niedawno zatwierdzona ustawa o surowcach krytycznych - oraz Ustawa o Zerowym Zużyciu Energii w Przemyśle (NZIA) - są kamieniami węgielnymi odpowiedzi UE na chińską i amerykańską politykę przemysłową, w szczególności ustawę o redukcji inflacji prezydenta USA Joe Bidena. Podczas gdy liderzy polityczni i biznesowi opowiadali się za "Europejskim Porozumieniem Przemysłowym" w celu uzupełnienia tych środków i pobudzenia lokalnej produkcji, może to nie wystarczyć do wygenerowania niezbędnych inwestycji w czyste technologie. Niektóre zielone sektory, takie jak energia słoneczna, nadal w dużym stopniu opierają się na globalnych łańcuchach dostaw, co podkreśla słabość UE i brak spójnej strategii przemysłowej.
Niemniej jednak istnieją podstawy do ostrożnego optymizmu. Przejście UE na czystą energię nabrało tempa w ciągu ostatnich czterech lat, a odnawialne źródła energii wyprzedziły paliwa kopalne jako główne źródło energii w bloku. W międzyczasie wzrosły inwestycje w pojazdy elektryczne, giga-fabryki akumulatorów oraz energię wiatrową.
Pracownicy mają do odegrania kluczową rolę w zielonej transformacji UE. Jednak w miarę jak skrajnie prawicowe partie dochodzą do władzy w całym bloku, populistyczni przywódcy coraz częściej wykorzystują trwające niedobory siły roboczej jako pretekst do odroczenia działań. W rezultacie europejscy decydenci polityczni znaleźli się na rozdrożu. Aby ułatwić przejście na czystą energię, które ma stworzyć setki tysięcy wysokiej jakości miejsc pracy, muszą najpierw zająć się obecnym niedoborem wykwalifikowanych pracowników.
Doskonałym przykładem jest sektor wykonawstwa elektrycznego. Europa jest obecnie domem dla ponad 1,8 miliona elektryków, a bezrobocie w branży jest bliskie zeru. Jednak aby osiągnąć ambitne cele w zakresie czystej energii, UE desperacko potrzebuje więcej wykwalifikowanych pracowników. Według EuropeOn - europejskiego stowarzyszenia wykonawców robót elektrycznych - Niemcy potrzebują ponad 90 000.
Aby uwolnić pełny potencjał zielonej transformacji i umożliwić ekspansję firmom z branży czystych technologii, kraje europejskie muszą zlikwidować lukę w zielonych umiejętnościach. Wysiłek ten może jednak wymagać szerszej zmiany społecznej, biorąc pod uwagę, że obecny niedobór elektryków odzwierciedla preferencje zachodnich społeczeństw dla zdolności poznawczych nad umiejętnościami praktycznymi. Jak przekonuje brytyjski dziennikarz David Goodhart w wydanej w 2020 roku książce Head, Hand, Heart: The Struggle for Dignity and Status in the 21st Century, dzisiejsza gospodarka zorientowana na usługi, z naciskiem na kwalifikacje akademickie, doprowadziła do niedoceniania edukacji technicznej.
Na szczęście NZIA może znacznie zwiększyć atrakcyjność karier technicznych. Aby wspierać współpracę między państwami członkowskimi UE a Komisją Europejską, ustawa ustanawia "Platformę Net-Zero Europe".Mechanizm ten, którego zadaniem jest identyfikacja niedoborów i monitorowanie potrzeb rynku pracy, mógłby umożliwić decydentom skierowanie funduszy UE na ukierunkowane kampanie medialne dostosowane do konkretnych kontekstów krajowych, pod warunkiem, że istnieje wola polityczna, aby wyposażyć platformę w uprawnienia do podejmowania zdecydowanych działań. W zakresie, w jakim takie inicjatywy zmieniają publiczne postrzeganie zawodów technicznych, mogą one odegrać kluczową rolę w kultywowaniu wykwalifikowanej siły roboczej i przyspieszeniu transformacji energetycznej UE.
Nie ma jednak szybkich rozwiązań dla dotkliwego niedoboru wykwalifikowanych specjalistów w całej europejskiej gospodarce. Na przykład szkolenie elektryków trwa zazwyczaj trzy lata. Chociaż decydenci i producenci mogą ulec pokusie realizacji krótkoterminowych programów szkoleniowych w celu złagodzenia natychmiastowych niedoborów siły roboczej, takie programy często są jedynie prowizorką.
Jednym z obiecujących długoterminowych rozwiązań jest rozszerzenie dostępu do praktyk zawodowych. Przeznaczając więcej zasobów na umieszczanie potencjalnych pracowników w małych i średnich przedsiębiorstwach, kraje europejskie mogą szkolić wykwalifikowanych techników, których potrzebują do rozwoju swoich branż czystych technologii. Jednak pomimo wyraźnych korzyści społecznych i gospodarczych, podejście to pozostaje słabo rozwinięte ze względu na ograniczone wsparcie ze strony krajowych decydentów politycznych.
Podczas gdy rządy na całym świecie opracowują własne polityki w zakresie zielonego przemysłu, Europa nie może zmarnować szansy na zdobycie pozycji globalnego lidera w dziedzinie czystych technologii. Chociaż NZIA stanowi obiecujący pierwszy krok, potrzeba znacznie więcej. Przyjmując praktyki zawodowe i wspierając kulturę ciągłego uczenia się, UE może wyzwolić falę innowacji, napędzaną przez wysoko wykwalifikowanych pracowników, zapoczątkowując tym samym erę dobrobytu gospodarczego i torując drogę do bardziej zrównoważonej przyszłości.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
BRUKSELA - W obliczu zagrożenia zmianami klimatycznymi i rosnącej konkurencji technologicznej ze strony Stanów Zjednoczonych i Chin, rosnąca liczba polityków w całej Unii Europejskiej wzywa do reindustrializacji w celu wzmocnienia przemysłu czystych technologii i zwiększenia konkurencyjności bloku. Chociaż propozycje te mogą okazać się popularne wśród europejskich wyborców, często pomijają one proste rozwiązania niektórych podstawowych wyzwań Unii Europejskiej.
Europejski Zielony Ład - niedawno zatwierdzona ustawa o surowcach krytycznych - oraz Ustawa o Zerowym Zużyciu Energii w Przemyśle (NZIA) - są kamieniami węgielnymi odpowiedzi UE na chińską i amerykańską politykę przemysłową, w szczególności ustawę o redukcji inflacji prezydenta USA Joe Bidena. Podczas gdy liderzy polityczni i biznesowi opowiadali się za "Europejskim Porozumieniem Przemysłowym" w celu uzupełnienia tych środków i pobudzenia lokalnej produkcji, może to nie wystarczyć do wygenerowania niezbędnych inwestycji w czyste technologie. Niektóre zielone sektory, takie jak energia słoneczna, nadal w dużym stopniu opierają się na globalnych łańcuchach dostaw, co podkreśla słabość UE i brak spójnej strategii przemysłowej.
Niemniej jednak istnieją podstawy do ostrożnego optymizmu. Przejście UE na czystą energię nabrało tempa w ciągu ostatnich czterech lat, a odnawialne źródła energii wyprzedziły paliwa kopalne jako główne źródło energii w bloku. W międzyczasie wzrosły inwestycje w pojazdy elektryczne, giga-fabryki akumulatorów oraz energię wiatrową.
Pracownicy mają do odegrania kluczową rolę w zielonej transformacji UE. Jednak w miarę jak skrajnie prawicowe partie dochodzą do władzy w całym bloku, populistyczni przywódcy coraz częściej wykorzystują trwające niedobory siły roboczej jako pretekst do odroczenia działań. W rezultacie europejscy decydenci polityczni znaleźli się na rozdrożu. Aby ułatwić przejście na czystą energię, które ma stworzyć setki tysięcy wysokiej jakości miejsc pracy, muszą najpierw zająć się obecnym niedoborem wykwalifikowanych pracowników.
Doskonałym przykładem jest sektor wykonawstwa elektrycznego. Europa jest obecnie domem dla ponad 1,8 miliona elektryków, a bezrobocie w branży jest bliskie zeru. Jednak aby osiągnąć ambitne cele w zakresie czystej energii, UE desperacko potrzebuje więcej wykwalifikowanych pracowników. Według EuropeOn - europejskiego stowarzyszenia wykonawców robót elektrycznych - Niemcy potrzebują ponad 90 000.
Aby uwolnić pełny potencjał zielonej transformacji i umożliwić ekspansję firmom z branży czystych technologii, kraje europejskie muszą zlikwidować lukę w zielonych umiejętnościach. Wysiłek ten może jednak wymagać szerszej zmiany społecznej, biorąc pod uwagę, że obecny niedobór elektryków odzwierciedla preferencje zachodnich społeczeństw dla zdolności poznawczych nad umiejętnościami praktycznymi. Jak przekonuje brytyjski dziennikarz David Goodhart w wydanej w 2020 roku książce Head, Hand, Heart: The Struggle for Dignity and Status in the 21st Century, dzisiejsza gospodarka zorientowana na usługi, z naciskiem na kwalifikacje akademickie, doprowadziła do niedoceniania edukacji technicznej.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Na szczęście NZIA może znacznie zwiększyć atrakcyjność karier technicznych. Aby wspierać współpracę między państwami członkowskimi UE a Komisją Europejską, ustawa ustanawia "Platformę Net-Zero Europe".Mechanizm ten, którego zadaniem jest identyfikacja niedoborów i monitorowanie potrzeb rynku pracy, mógłby umożliwić decydentom skierowanie funduszy UE na ukierunkowane kampanie medialne dostosowane do konkretnych kontekstów krajowych, pod warunkiem, że istnieje wola polityczna, aby wyposażyć platformę w uprawnienia do podejmowania zdecydowanych działań. W zakresie, w jakim takie inicjatywy zmieniają publiczne postrzeganie zawodów technicznych, mogą one odegrać kluczową rolę w kultywowaniu wykwalifikowanej siły roboczej i przyspieszeniu transformacji energetycznej UE.
Nie ma jednak szybkich rozwiązań dla dotkliwego niedoboru wykwalifikowanych specjalistów w całej europejskiej gospodarce. Na przykład szkolenie elektryków trwa zazwyczaj trzy lata. Chociaż decydenci i producenci mogą ulec pokusie realizacji krótkoterminowych programów szkoleniowych w celu złagodzenia natychmiastowych niedoborów siły roboczej, takie programy często są jedynie prowizorką.
Jednym z obiecujących długoterminowych rozwiązań jest rozszerzenie dostępu do praktyk zawodowych. Przeznaczając więcej zasobów na umieszczanie potencjalnych pracowników w małych i średnich przedsiębiorstwach, kraje europejskie mogą szkolić wykwalifikowanych techników, których potrzebują do rozwoju swoich branż czystych technologii. Jednak pomimo wyraźnych korzyści społecznych i gospodarczych, podejście to pozostaje słabo rozwinięte ze względu na ograniczone wsparcie ze strony krajowych decydentów politycznych.
Podczas gdy rządy na całym świecie opracowują własne polityki w zakresie zielonego przemysłu, Europa nie może zmarnować szansy na zdobycie pozycji globalnego lidera w dziedzinie czystych technologii. Chociaż NZIA stanowi obiecujący pierwszy krok, potrzeba znacznie więcej. Przyjmując praktyki zawodowe i wspierając kulturę ciągłego uczenia się, UE może wyzwolić falę innowacji, napędzaną przez wysoko wykwalifikowanych pracowników, zapoczątkowując tym samym erę dobrobytu gospodarczego i torując drogę do bardziej zrównoważonej przyszłości.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer