DUBAJ - Państwa narodowe, prezydenci i premierzy - to osoby, którzy przyciągają największe nagłówki i największą uwagę mediów podczas corocznej konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu. Jednak przez ostatnią dekadę, przy znacznie mniejszym rozgłosie, miasta, stany i rządy regionalne (znane jako "subnarodowe") wdrażały wytyczne porozumienia klimatycznego z Paryża, nawet jeśli ich rządy krajowe tego nie robiły. Oznaczało to inwestowanie w systemy czystej energii i inne innowacje miejskie w celu ograniczenia emisji na poziomie lokalnym, a także dzielenie się tym, co działa, za pośrednictwem sieci takich jak C40 i Globalne Porozumienie Burmistrzów, aby przyspieszyć postęp na większą skalę.
Na szczęście tegoroczna konferencja ONZ w Dubaju (COP28) przynosi historyczne wydarzenie, które dobrze wróży postępowi w zakresie zmian klimatu. Inauguracyjny szczyt tzw. Local Climate Action Summit zgromadzi burmistrzów i gubernatorów, którzy będą mogli bezpośrednio współpracować z krajowymi i międzynarodowymi przywódcami, pokazując, w jaki sposób miasta znajdują rozwiązania i generują pomysły przyjmowane na całym świecie.
Czas na ten przełom nie mógł być lepszy. ONZ opublikowała niedawno swój pierwszy oficjalny raport na temat postępów poczynionych przez świat od czasu COP15 w Paryżu. Wynika z niego, że potrzebne są odważniejsze i pilniejsze działania, aby utrzymać globalne ocieplenie na poziomie 1,5° Celsjusza powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej - limitu wymaganego do powstrzymania najgorszych skutków zmian klimatu.
Miasta takie jak Freetown, które są bardzo podatne na skutki zmian klimatu (od ekstremalnych upałów, które rzadko ustępują, po powodzie i osunięcia ziemi, które pojawiają się bez ostrzeżeń), są zdeterminowane, aby zmusić światowych przywódców do zwiększenia swoich ambicji - i umożliwić miastom zrobienie więcej, aby przewodzić.
Freetown pokazało, jak miasta mogą dawać przykład poprzez innowacyjne działania. Kiedy urbanizacja zniszczyła 70% drzew, miasto stworzyło program angażujący mieszkańców w przywracanie zieleni, która z kolei zmniejsza wpływ silnych upałów. Młodzi ludzie z Freetown są ważną częścią akcji mającej na celu posadzenie miliona drzew do 2024 roku, a ich zaangażowanie na tym się nie kończy. Są również dobrze reprezentowani w Komitetach ds. Zarządzania Klęskami Żywiołowymi we Freetown i zaangażowali się bardzo w miejską agendę Transform Freetown (której częścią jest sadzenie drzew).
Freetown nie jest w tych działaniach osamotnione. Quezon City na Filipinach stworzyło sieć zrównoważonych miejskich ogrodów i farm, które rozwiązują problem braku bezpieczeństwa żywnościowego wśród mieszkańców i redukują emisje związane z tradycyjnym rolnictwem. W Limie, w Peru, liderzy społeczni opracowali plan przeciwdziałania zmianom klimatycznym, który nie tylko ma na celu ochronę ekosystemów tego obszaru, ale także ukierunkowany jest na małe zmiany - od parku do parku, od sadu do sadu - które składają się na poprawę krajobrazu miejskiego na większą skalę. Rozpoczęto również bardzo udane działania mające na celu monitorowanie i poprawę jakości powietrza w miejscach, w których dzieci bawią się, uczą i mieszkają.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
W te sposoby oraz na wiele innych sposobów miasta pokazują światowym liderom, jak dokonuje się prawdziwy postęp. Miasta nie powinny być jednak postrzegane wyłącznie jako wzór do naśladowania; powinny być również traktowane jako kluczowi partnerzy w globalnych wysiłkach na rzecz walki ze zmianami klimatu.
Zazwyczaj tak się nie działo. Nawet tam, gdzie przywódcy krajowi wyznają wiarę w wielopoziomowe zarządzanie, ramy polityczne są często obojętne na lokalne i regionalne wysiłki na rzecz klimatu, co prowadzi do pomijania sprawdzonych rozwiązań. Podczas COP28 i w nadchodzących latach lokalni liderzy powinni mieć równy głos w dyskusji i dostęp do zasobów, których potrzebują, aby podjąć zdecydowane działania.
Prawdziwe partnerstwo między rządami krajowymi i regionalnymi może być kluczem do odblokowania spójnego przepływu finansowania klimatycznego. Współpracując ze sobą, lokalni i krajowi liderzy mogą wywierać znacznie większy wpływ na globalne instytucje, w tym ONZ, wielostronne banki rozwoju i rządy, które mają środki na przyspieszenie rozwiązań w zakresie finansowania klimatu.
Światowi burmistrzowie coraz częściej spotykają się, aby przekazać to przesłanie zjednoczonym głosem. W związku z tym, przed Lokalnym Szczytem Klimatycznym COP28, C40 zmodernizowało swój model przywództwa, aby mieć dwóch, a nie tylko jednego przewodniczącego. Współprzewodniczacymi tej sieci są burmistrzy Londynu i Freetown, co lepiej reprezentuje spostrzeżenia i doświadczenia ludzi na całym świecie.
COP28 stanowi okazję do wykorzystania przywództwa burmistrza Londynu Sadiqa Khana, który w swojej poprzedniej roli przewodniczącego C40 pomógł zapewnić, że dwie trzecie budżetu organizacji jest przeznaczone na działania na rzecz klimatu na Globalnym Południu, gdzie skutki klimatu są najbardziej dotkliwe.
Lokalni przywódcy na całym świecie udowadniają, że gdy połączymy nasze siły i zasoby i połączymy się w prawdziwym duchu partnerstwa, władze lokalne i krajowe mogą osiągnąć wielki postęp i pomóc zabezpieczyć przyszłość.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Not only did Donald Trump win last week’s US presidential election decisively – winning some three million more votes than his opponent, Vice President Kamala Harris – but the Republican Party he now controls gained majorities in both houses on Congress. Given the far-reaching implications of this result – for both US democracy and global stability – understanding how it came about is essential.
By voting for Republican candidates, working-class voters effectively get to have their cake and eat it, expressing conservative moral preferences while relying on Democrats to fight for their basic economic security. The best strategy for Democrats now will be to permit voters to face the consequences of their choice.
urges the party to adopt a long-term strategy aimed at discrediting the MAGA ideology once and for all.
DUBAJ - Państwa narodowe, prezydenci i premierzy - to osoby, którzy przyciągają największe nagłówki i największą uwagę mediów podczas corocznej konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu. Jednak przez ostatnią dekadę, przy znacznie mniejszym rozgłosie, miasta, stany i rządy regionalne (znane jako "subnarodowe") wdrażały wytyczne porozumienia klimatycznego z Paryża, nawet jeśli ich rządy krajowe tego nie robiły. Oznaczało to inwestowanie w systemy czystej energii i inne innowacje miejskie w celu ograniczenia emisji na poziomie lokalnym, a także dzielenie się tym, co działa, za pośrednictwem sieci takich jak C40 i Globalne Porozumienie Burmistrzów, aby przyspieszyć postęp na większą skalę.
Na szczęście tegoroczna konferencja ONZ w Dubaju (COP28) przynosi historyczne wydarzenie, które dobrze wróży postępowi w zakresie zmian klimatu. Inauguracyjny szczyt tzw. Local Climate Action Summit zgromadzi burmistrzów i gubernatorów, którzy będą mogli bezpośrednio współpracować z krajowymi i międzynarodowymi przywódcami, pokazując, w jaki sposób miasta znajdują rozwiązania i generują pomysły przyjmowane na całym świecie.
Czas na ten przełom nie mógł być lepszy. ONZ opublikowała niedawno swój pierwszy oficjalny raport na temat postępów poczynionych przez świat od czasu COP15 w Paryżu. Wynika z niego, że potrzebne są odważniejsze i pilniejsze działania, aby utrzymać globalne ocieplenie na poziomie 1,5° Celsjusza powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej - limitu wymaganego do powstrzymania najgorszych skutków zmian klimatu.
Miasta takie jak Freetown, które są bardzo podatne na skutki zmian klimatu (od ekstremalnych upałów, które rzadko ustępują, po powodzie i osunięcia ziemi, które pojawiają się bez ostrzeżeń), są zdeterminowane, aby zmusić światowych przywódców do zwiększenia swoich ambicji - i umożliwić miastom zrobienie więcej, aby przewodzić.
Freetown pokazało, jak miasta mogą dawać przykład poprzez innowacyjne działania. Kiedy urbanizacja zniszczyła 70% drzew, miasto stworzyło program angażujący mieszkańców w przywracanie zieleni, która z kolei zmniejsza wpływ silnych upałów. Młodzi ludzie z Freetown są ważną częścią akcji mającej na celu posadzenie miliona drzew do 2024 roku, a ich zaangażowanie na tym się nie kończy. Są również dobrze reprezentowani w Komitetach ds. Zarządzania Klęskami Żywiołowymi we Freetown i zaangażowali się bardzo w miejską agendę Transform Freetown (której częścią jest sadzenie drzew).
Freetown nie jest w tych działaniach osamotnione. Quezon City na Filipinach stworzyło sieć zrównoważonych miejskich ogrodów i farm, które rozwiązują problem braku bezpieczeństwa żywnościowego wśród mieszkańców i redukują emisje związane z tradycyjnym rolnictwem. W Limie, w Peru, liderzy społeczni opracowali plan przeciwdziałania zmianom klimatycznym, który nie tylko ma na celu ochronę ekosystemów tego obszaru, ale także ukierunkowany jest na małe zmiany - od parku do parku, od sadu do sadu - które składają się na poprawę krajobrazu miejskiego na większą skalę. Rozpoczęto również bardzo udane działania mające na celu monitorowanie i poprawę jakości powietrza w miejscach, w których dzieci bawią się, uczą i mieszkają.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
W te sposoby oraz na wiele innych sposobów miasta pokazują światowym liderom, jak dokonuje się prawdziwy postęp. Miasta nie powinny być jednak postrzegane wyłącznie jako wzór do naśladowania; powinny być również traktowane jako kluczowi partnerzy w globalnych wysiłkach na rzecz walki ze zmianami klimatu.
Zazwyczaj tak się nie działo. Nawet tam, gdzie przywódcy krajowi wyznają wiarę w wielopoziomowe zarządzanie, ramy polityczne są często obojętne na lokalne i regionalne wysiłki na rzecz klimatu, co prowadzi do pomijania sprawdzonych rozwiązań. Podczas COP28 i w nadchodzących latach lokalni liderzy powinni mieć równy głos w dyskusji i dostęp do zasobów, których potrzebują, aby podjąć zdecydowane działania.
Prawdziwe partnerstwo między rządami krajowymi i regionalnymi może być kluczem do odblokowania spójnego przepływu finansowania klimatycznego. Współpracując ze sobą, lokalni i krajowi liderzy mogą wywierać znacznie większy wpływ na globalne instytucje, w tym ONZ, wielostronne banki rozwoju i rządy, które mają środki na przyspieszenie rozwiązań w zakresie finansowania klimatu.
Światowi burmistrzowie coraz częściej spotykają się, aby przekazać to przesłanie zjednoczonym głosem. W związku z tym, przed Lokalnym Szczytem Klimatycznym COP28, C40 zmodernizowało swój model przywództwa, aby mieć dwóch, a nie tylko jednego przewodniczącego. Współprzewodniczacymi tej sieci są burmistrzy Londynu i Freetown, co lepiej reprezentuje spostrzeżenia i doświadczenia ludzi na całym świecie.
COP28 stanowi okazję do wykorzystania przywództwa burmistrza Londynu Sadiqa Khana, który w swojej poprzedniej roli przewodniczącego C40 pomógł zapewnić, że dwie trzecie budżetu organizacji jest przeznaczone na działania na rzecz klimatu na Globalnym Południu, gdzie skutki klimatu są najbardziej dotkliwe.
Lokalni przywódcy na całym świecie udowadniają, że gdy połączymy nasze siły i zasoby i połączymy się w prawdziwym duchu partnerstwa, władze lokalne i krajowe mogą osiągnąć wielki postęp i pomóc zabezpieczyć przyszłość.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer