OAKLAND – Als ʼs werelds op één na grootste uitstoter van broeikasgassen zijn de Verenigde Staten van cruciaal belang voor het behoud van een leefbare planeet. En met de onlangs aangenomen Inflation Reduction Act (IRA) – die honderden miljarden dollars toewijst aan het koolstofvrij maken van de economie – heeft Amerika zijn geloofwaardigheid versterkt, net op tijd voor de conferentie van de Verenigde Naties over klimaatverandering (COP27) in Egypte.
Amerika bevindt zich nu in een goede positie om zijn doelstelling van een halvering van de uitstoot tegen 2030 ten opzichte van het niveau van 2005 te bereiken. Hoewel de bepalingen van de IRA de uitstoot van de VS tegen 2030 slechts met 43 procent zullen verminderen, kan het resterende tekort worden gedekt door nieuwe regels van het Environmental Protection Agency en krachtigere maatregelen op staatsniveau, zoals we die dit jaar in Californië hebben gezien.
Maar hoewel de IRA op zich al een historische prestatie is, zullen de grootste voordelen komen in de vorm van wereldwijde economische overloopeffecten. Net als het ʻFit for 55ʼ-beleid van de Europese Unie zal de IRA het gebruik van zonne- en windenergie en batterijopslag bevorderen, waardoor de kosten van deze schone technologieën voor iedereen zullen dalen. Uiteindelijk zullen alle landen veel minder hoeven betalen om hun eigen uitstoot te verminderen met de snelheid en omvang die nodig zijn om de klimaatverandering in toom te houden.
Zeker, de VS moeten hun andere klimaatverbintenissen nog nakomen, niet in de laatste plaats door de 11,4 miljard dollar per jaar te verstrekken die zij hebben toegezegd voor de financiering van klimaatmitigatie en -aanpassing in het Mondiale Zuiden, een schamel bedrag in vergelijking met andere Amerikaanse uitgaven. Op contra-intuïtieve wijze zijn massale binnenlandse investeringen in schone technologieën door de VS en de EU echter veel waardevoller dan de directe financiering die zij verstrekken, vanwege een weinig bekend fenomeen dat bekend staat als de wet van Wright.
Deze wet van Wright, vernoemd naar de Amerikaanse ingenieur die het fenomeen in de jaren dertig van de vorige eeuw voor het eerst opmerkte (Theodore Wright), voorspelt dat bij elke cumulatieve verdubbeling van de wereldwijde productie van een technologie de kosten ervan met een constant percentage zullen dalen. En zoals recent onderzoek van de universiteit van Oxford bevestigt, zijn de kosten van zonne-energie, windenergie, batterijen en elektrolyse sterk gedaald naarmate hun wereldwijde productie toenam.
Maar nóg belangrijker is dat de onderzoekers ontdekten dat de wet van Wright zelfs geldt nadat een innovatieve technologie een hoge mate van marktrijpheid heeft bereikt. Dat betekent dat de investering van 370 miljard dollar van de IRA in de productie van schone energie kan leiden tot een nog snellere daling van de kosten van de technologieën die nodig zijn om de klimaatcrisis op te lossen, waardoor miljarden mensen een hogere levenskwaliteit zullen krijgen.
Onze modellen bij Energy Innovation laten bijvoorbeeld zien dat deze overheidsinvesteringen 1053 gigawatt aan nieuwe wind- en zonne-energie kunnen toevoegen aan het Amerikaanse elektriciteitsnet, waardoor dit in slechts acht jaar voor vijfentachtig procent schoon kan worden. Evenzo kunnen de nieuwe belastingvoordelen voor elektrische voertuigen ervoor zorgen dat tegen 2030 ongeveer een derde van alle nieuwe personenautoʼs en zware vrachtwagens die in de VS worden verkocht, elektrisch zullen zijn. De stimuleringsmaatregelen van de IRA zullen naar verwachting ook vijf gigawatt aan elektrolysecapaciteit toevoegen voor de productie van koolstofvrije waterstof, die van cruciaal belang is voor het terugdringen van de emissies in de chemische industrie en de luchtvaart.
Bovendien zullen de overheidsinvesteringen van de IRA een veelvoud aan particulier kapitaal vrijmaken. Voeg daarbij de investeringen van Europa en de massale investeringen van China in schone energie en elektrische voertuigen, en het jaarlijkse gebruik van innovatieve schone technologieën zal gaan exploderen.
De exponentiële groei van schone technologieën vermindert niet alleen de emissies in de grootste en meest vervuilende economieën ter wereld, maar maakt het ook veel goedkoper voor de rest van de wereld om de energiesystemen om te vormen. In feite hebben we deze dynamiek al aan het werk gezien. Groene investeringen door Duitsland en Californië aan het begin van het afgelopen decennium hebben geholpen de kosten van zonne-energie met vijfentachtig procent en van windenergie met zesenvijftig procent te verlagen tussen 2010 en 2020. Evenzo heeft de vraag naar elektrische voertuigen in China ertoe bijgedragen dat de batterijkosten sinds 2010 met negenentachtig procent zijn gedaald.
India van zijn kant heeft van deze dalende kosten geprofiteerd door slimme energieveilingen op te zetten die resulteren in de laagste prijzen voor zonne-energie op nutsschaal ter wereld. Naarmate de kosten sneller dalen, kunnen landen in het Mondiale Zuiden de voordelen van de wet van Wright benutten door een doortastend beleid te voeren om autoʼs, koeling en elektriciteit koolstofvrij te maken.
Uit de modellen van Energy Innovation blijkt consequent dat een ambitieus beleid voor schone energie de economie doet groeien en banen creëert, en tegelijkertijd de luchtkwaliteit verbetert. Zelfs vóór de IRA bleek uit onderzoek dat India tegen 2050 ruim zestig biljoen roepies (752 miljard dollar) kan besparen als het land een beleid voert dat gericht is op het koolstofvrij maken van de economie.
Daartoe zijn prestatienormen – die elk jaar een groeiend minimumaandeel van schone energie en elektrische voertuigen voorschrijven – een bijzonder krachtig instrument. In lage- en midden-inkomenslanden kan dergelijk beleid op elegante wijze investeringen van de VS en de EU bevorderen, zonder kosten voor de regeringen, afgezien van de handhaving, en voorkomen dat een land een dumpplaats wordt voor vervuilende voertuigen en apparatuur.
Inzicht in de wet van Wright kan de Noord-Zuid-dialoog op COP27 een nieuwe vorm geven. Binnenlandse investeringen door de rijkste landen zullen de kosten voor de ontwikkelingslanden drukken en de internationale financiering verder oprekken. Hoe goedkoper klimaatmaatregelen worden, hoe groter onze kansen om de klimaatstabiliteit te handhaven.
Vertaling: Menno Grootveld
OAKLAND – Als ʼs werelds op één na grootste uitstoter van broeikasgassen zijn de Verenigde Staten van cruciaal belang voor het behoud van een leefbare planeet. En met de onlangs aangenomen Inflation Reduction Act (IRA) – die honderden miljarden dollars toewijst aan het koolstofvrij maken van de economie – heeft Amerika zijn geloofwaardigheid versterkt, net op tijd voor de conferentie van de Verenigde Naties over klimaatverandering (COP27) in Egypte.
Amerika bevindt zich nu in een goede positie om zijn doelstelling van een halvering van de uitstoot tegen 2030 ten opzichte van het niveau van 2005 te bereiken. Hoewel de bepalingen van de IRA de uitstoot van de VS tegen 2030 slechts met 43 procent zullen verminderen, kan het resterende tekort worden gedekt door nieuwe regels van het Environmental Protection Agency en krachtigere maatregelen op staatsniveau, zoals we die dit jaar in Californië hebben gezien.
Maar hoewel de IRA op zich al een historische prestatie is, zullen de grootste voordelen komen in de vorm van wereldwijde economische overloopeffecten. Net als het ʻFit for 55ʼ-beleid van de Europese Unie zal de IRA het gebruik van zonne- en windenergie en batterijopslag bevorderen, waardoor de kosten van deze schone technologieën voor iedereen zullen dalen. Uiteindelijk zullen alle landen veel minder hoeven betalen om hun eigen uitstoot te verminderen met de snelheid en omvang die nodig zijn om de klimaatverandering in toom te houden.
Zeker, de VS moeten hun andere klimaatverbintenissen nog nakomen, niet in de laatste plaats door de 11,4 miljard dollar per jaar te verstrekken die zij hebben toegezegd voor de financiering van klimaatmitigatie en -aanpassing in het Mondiale Zuiden, een schamel bedrag in vergelijking met andere Amerikaanse uitgaven. Op contra-intuïtieve wijze zijn massale binnenlandse investeringen in schone technologieën door de VS en de EU echter veel waardevoller dan de directe financiering die zij verstrekken, vanwege een weinig bekend fenomeen dat bekend staat als de wet van Wright.
Deze wet van Wright, vernoemd naar de Amerikaanse ingenieur die het fenomeen in de jaren dertig van de vorige eeuw voor het eerst opmerkte (Theodore Wright), voorspelt dat bij elke cumulatieve verdubbeling van de wereldwijde productie van een technologie de kosten ervan met een constant percentage zullen dalen. En zoals recent onderzoek van de universiteit van Oxford bevestigt, zijn de kosten van zonne-energie, windenergie, batterijen en elektrolyse sterk gedaald naarmate hun wereldwijde productie toenam.
Maar nóg belangrijker is dat de onderzoekers ontdekten dat de wet van Wright zelfs geldt nadat een innovatieve technologie een hoge mate van marktrijpheid heeft bereikt. Dat betekent dat de investering van 370 miljard dollar van de IRA in de productie van schone energie kan leiden tot een nog snellere daling van de kosten van de technologieën die nodig zijn om de klimaatcrisis op te lossen, waardoor miljarden mensen een hogere levenskwaliteit zullen krijgen.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Onze modellen bij Energy Innovation laten bijvoorbeeld zien dat deze overheidsinvesteringen 1053 gigawatt aan nieuwe wind- en zonne-energie kunnen toevoegen aan het Amerikaanse elektriciteitsnet, waardoor dit in slechts acht jaar voor vijfentachtig procent schoon kan worden. Evenzo kunnen de nieuwe belastingvoordelen voor elektrische voertuigen ervoor zorgen dat tegen 2030 ongeveer een derde van alle nieuwe personenautoʼs en zware vrachtwagens die in de VS worden verkocht, elektrisch zullen zijn. De stimuleringsmaatregelen van de IRA zullen naar verwachting ook vijf gigawatt aan elektrolysecapaciteit toevoegen voor de productie van koolstofvrije waterstof, die van cruciaal belang is voor het terugdringen van de emissies in de chemische industrie en de luchtvaart.
Bovendien zullen de overheidsinvesteringen van de IRA een veelvoud aan particulier kapitaal vrijmaken. Voeg daarbij de investeringen van Europa en de massale investeringen van China in schone energie en elektrische voertuigen, en het jaarlijkse gebruik van innovatieve schone technologieën zal gaan exploderen.
De exponentiële groei van schone technologieën vermindert niet alleen de emissies in de grootste en meest vervuilende economieën ter wereld, maar maakt het ook veel goedkoper voor de rest van de wereld om de energiesystemen om te vormen. In feite hebben we deze dynamiek al aan het werk gezien. Groene investeringen door Duitsland en Californië aan het begin van het afgelopen decennium hebben geholpen de kosten van zonne-energie met vijfentachtig procent en van windenergie met zesenvijftig procent te verlagen tussen 2010 en 2020. Evenzo heeft de vraag naar elektrische voertuigen in China ertoe bijgedragen dat de batterijkosten sinds 2010 met negenentachtig procent zijn gedaald.
India van zijn kant heeft van deze dalende kosten geprofiteerd door slimme energieveilingen op te zetten die resulteren in de laagste prijzen voor zonne-energie op nutsschaal ter wereld. Naarmate de kosten sneller dalen, kunnen landen in het Mondiale Zuiden de voordelen van de wet van Wright benutten door een doortastend beleid te voeren om autoʼs, koeling en elektriciteit koolstofvrij te maken.
Uit de modellen van Energy Innovation blijkt consequent dat een ambitieus beleid voor schone energie de economie doet groeien en banen creëert, en tegelijkertijd de luchtkwaliteit verbetert. Zelfs vóór de IRA bleek uit onderzoek dat India tegen 2050 ruim zestig biljoen roepies (752 miljard dollar) kan besparen als het land een beleid voert dat gericht is op het koolstofvrij maken van de economie.
Daartoe zijn prestatienormen – die elk jaar een groeiend minimumaandeel van schone energie en elektrische voertuigen voorschrijven – een bijzonder krachtig instrument. In lage- en midden-inkomenslanden kan dergelijk beleid op elegante wijze investeringen van de VS en de EU bevorderen, zonder kosten voor de regeringen, afgezien van de handhaving, en voorkomen dat een land een dumpplaats wordt voor vervuilende voertuigen en apparatuur.
Inzicht in de wet van Wright kan de Noord-Zuid-dialoog op COP27 een nieuwe vorm geven. Binnenlandse investeringen door de rijkste landen zullen de kosten voor de ontwikkelingslanden drukken en de internationale financiering verder oprekken. Hoe goedkoper klimaatmaatregelen worden, hoe groter onze kansen om de klimaatstabiliteit te handhaven.
Vertaling: Menno Grootveld