WASZYNGTON, DC - Wiosenne spotkania Grupy Banku Światowego (World Bank Group - WBG) i Międzynarodowego Funduszu Walutowego, które rozpoczęły się 10 kwietnia w Waszyngtonie, są okazją do zastanowienia się nad bieżącą ewolucją Banku. W miarę jak rozwój stawia czoła zarówno długotrwałym, jak i nowym wyzwaniom, Bank musi zreformować się w sposób, który umożliwi mu dostarczenie bardziej ambitnych rozwiązań.
W ciągu ostatniego półwiecza WBG współpracował z krajami rozwijającymi się, aby pomóc setkom milionów ludzi wyjść z ubóstwa. Jednak globalny postęp zatrzymał się w 2020 roku, po pięciu latach powolnych zysków, gdy pandemia COVID-19 zepchnęła 70 milionów ludzi w skrajne ubóstwo. Jeśli zmiany klimatyczne pozostaną bez kontroli, do 2030 roku mogą spowodować to samo u kolejnych 132 milionów osób. Według szacunków WBG, liczba osób żyjących w skrajnym ubóstwie (za mniej niż 2,15 USD dziennie) wzrośnie do 600 milionów do 2030 roku, a ponad trzy miliardy ludzi będzie żyło za mniej niż 6,85 USD dziennie.
Bank Światowy jest wyjątkowo przygotowany do mobilizowania środków finansowych niezbędnych do sprostania tym globalnym wyzwaniom. Bank musi jednak zadbać o to, by jego ambicje, strategie i mechanizmy finansowania były zgodne z potrzebami i rzeczywistością krajów rozwijających się. Chociaż jesteśmy zadowoleni z postępów Banku w zakresie reform wewnętrznych, co najmniej cztery obszary wymagają dalszej pracy przed corocznymi spotkaniami w październiku.
Po pierwsze, Bank Światowy musi potwierdzić swoje zaangażowanie w promowanie zrównoważonego, sprzyjającego włączeniu społecznemu i odpornego wzrostu gospodarczego. Pobudzenie wzrostu pozostaje najlepszym sposobem na stworzenie wysokiej jakości miejsc pracy i możliwości oraz osiągnięcie podwójnego celu Banku, jakim jest zakończenie skrajnego ubóstwa i wspieranie wspólnego dobrobytu. Jednak, jak wynika z badań przeprowadzonych przez Bank, "prawie wszystkie siły ekonomiczne, które napędzały postęp i dobrobyt w ciągu ostatnich trzech dekad, zanikają." Przy spowolnieniu globalnego wzrostu, WBG szacuje obecnie, że społeczność międzynarodowa prawdopodobnie nie osiągnie celu, jakim jest zakończenie skrajnego ubóstwa do 2030 roku.
Zajęcie się podstawowymi przyczynami ubóstwa i spowolnienia gospodarczego wymagałoby przyjęcia nowych instrumentów i sposobów pracy, zwiększenia potencjału pracowników oraz wyznaczenia celów, które umożliwiłyby Bankowi odegranie większej roli we wspieraniu zdrowego środowiska biznesowego i uwalnianiu inwestycji prywatnych. Wymagałoby to mniej niechętnego do podejmowania ryzyka podejścia i lepszej koordynacji z komórkami WBG odpowiedzialnymi za sektor prywatny. Oznacza to również uważne wsłuchiwanie się w potrzeby i obawy członków Globalnego Południa przy definiowaniu i wyborze kryteriów "globalnych wyzwań," na których Bank będzie się skupiał w ciągu następnej dekady.
Po drugie, WBG musi zapewnić krajom o niskich dochodach możliwość większego wpływu na kształtowanie programu rozwoju. Kluczową zasadą leżącą u podstaw modelu operacyjnego WBG jest zaangażowanie ukierunkowane na dany kraj: rząd zaciągający pożyczkę odgrywa główną rolę w koordynowaniu i monitorowaniu własnego portfolio. Ten skoncentrowany na kliencie model pomógł zapewnić, że strategie Banku dla krajów pożyczających są zgodne z krajowymi priorytetami i mają wsparcie polityczne potrzebne do utrzymania inwestycji w czasie.
Jedną z rozważanych obecnie propozycji jest stworzenie silniejszych zachęt dla krajów do inwestowania w globalne dobra publiczne, takie jak redukcja emisji gazów cieplarnianych. Choć jest to pozytywny krok, Bank musi powstrzymać się od naruszania "własności" krajów w zakresie polityki poprzez nakładanie na nie nadmiernych lub uciążliwych warunków. Ponadto Bank musi zapewnić, że pożyczki na warunkach preferencyjnych lub dotacje mające na celu zachęcanie do takich inwestycji nie prowadzą do wyższych kosztów pożyczek lub kompromisów między krajami o średnich dochodach a krajami o niskich dochodach. Nie powinny one również odbywać się kosztem oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA). Jeśli celem jest promowanie inwestycji, które przynoszą korzyści społeczności międzynarodowej, to społeczność międzynarodowa - zwłaszcza gospodarki rozwinięte - powinna ponosić koszty.
Po trzecie, aby osiągnąć Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ, udziałowcy WBG muszą zrobić więcej, aby zwiększyć możliwości finansowe Banku. W tym celu rządy i inni partnerzy muszą wypełnić swoje dotychczasowe zobowiązania, takie jak zobowiązanie krajów rozwiniętych do zapewnienia 100 miliardów dolarów rocznie na działania związane z łagodzeniem i adaptacją do zmian klimatu, zobowiązania sektora prywatnego do zmobilizowania 1 biliona dolarów na działania na rzecz klimatu oraz zobowiązanie grupy G7 do zebrania 600 miliardów dolarów na globalne inwestycje w infrastrukturę.
Potrzeba jednak więcej. Na przykład pierwsze szacunki wskazują, że dostosowanie ram adekwatności kapitałowej WBG mogłoby udostępnić 50-200 mld USD w ciągu następnej dekady. Chociaż niektóre innowacje finansowe okazały się obiecujące, ważne jest, aby rozważyć ich pełne skutki. Przykładowo, pozyskanie kapitału hybrydowego mogłoby zwiększyć koszty pożyczkowe Banku w czasie, gdy klienci borykają się z historycznie wysokimi stopami procentowymi i niezrównoważonym zadłużeniem.
Podwyższenie kapitału mogłoby być jednym ze sposobów wykorzystania dostępnych zasobów i najwyraźniejszą oznaką silnego poparcia akcjonariuszy. Jednak musi temu towarzyszyć zmiana modelu przenoszenia kosztów Banku, aby umożliwić mu większe wykorzystanie niskooprocentowanych, długoterminowych instrumentów dłużnych, zapewniając w ten sposób, że kraje mogą sprostać wyzwaniom związanym z rozwojem bez zaciągania niezrównoważonego długu. Należy zaspokoić potrzebę bardziej ambitnych uzupełnień ODA w nadchodzących latach.
Poza tym, zmniejszenie ubóstwa byłoby trudnym (być może nawet niemożliwym) zadaniem bez dostępu do czystych, niedrogich i niezawodnych źródeł energii, a także generujących emisje inwestycji w produkcję i transport. Pozwolenie, aby działania na rzecz klimatu przyćmiły szersze cele Banku Światowego, byłoby wielką niesprawiedliwością - i może nie być najbardziej efektywną strategią. Jeśli np.: Afryka Subsaharyjska (z wyłączeniem RPA) miałaby potroić swoje zużycie energii elektrycznej w ciągu jednej nocy, polegając na gazie ziemnym w celu zaspokojenia zwiększonego zapotrzebowania, dodałoby to tylko 0,6% do globalnej emisji dwutlenku węgla.
Próba jednoczesnego rozwiązania problemu ubóstwa i zmian klimatycznych może doprowadzić niektóre rządy do podjęcia kosztownych i szkodliwych decyzji. Zamiast tego, bardziej efektywne - i sprawiedliwe - dla udziałowców WBG byłoby znalezienie właściwej równowagi pomiędzy skupieniem się na redukcji emisji w krajach o wyższym średnim i wysokim dochodzie, a skupieniem się na adaptacji, aby pomóc wrażliwym społecznościom i krajom w budowaniu odporności na zmiany klimatu.
Globalna Północ i Południe mają historyczną szansę na ożywienie wielostronnego systemu banków rozwoju. Wykorzystanie dziedzictwa Banku Światowego w zakresie innowacji i postępu jest najlepszym sposobem na osiągnięcie celu, jakim jest świat bardziej zrównoważony, odporny i sprzyjający włączeniu społecznemu.
Poglądy autorów są ich własnymi poglądami i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy Grupy Banku Światowego lub jej krajów członkowskich.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
WASZYNGTON, DC - Wiosenne spotkania Grupy Banku Światowego (World Bank Group - WBG) i Międzynarodowego Funduszu Walutowego, które rozpoczęły się 10 kwietnia w Waszyngtonie, są okazją do zastanowienia się nad bieżącą ewolucją Banku. W miarę jak rozwój stawia czoła zarówno długotrwałym, jak i nowym wyzwaniom, Bank musi zreformować się w sposób, który umożliwi mu dostarczenie bardziej ambitnych rozwiązań.
W ciągu ostatniego półwiecza WBG współpracował z krajami rozwijającymi się, aby pomóc setkom milionów ludzi wyjść z ubóstwa. Jednak globalny postęp zatrzymał się w 2020 roku, po pięciu latach powolnych zysków, gdy pandemia COVID-19 zepchnęła 70 milionów ludzi w skrajne ubóstwo. Jeśli zmiany klimatyczne pozostaną bez kontroli, do 2030 roku mogą spowodować to samo u kolejnych 132 milionów osób. Według szacunków WBG, liczba osób żyjących w skrajnym ubóstwie (za mniej niż 2,15 USD dziennie) wzrośnie do 600 milionów do 2030 roku, a ponad trzy miliardy ludzi będzie żyło za mniej niż 6,85 USD dziennie.
Bank Światowy jest wyjątkowo przygotowany do mobilizowania środków finansowych niezbędnych do sprostania tym globalnym wyzwaniom. Bank musi jednak zadbać o to, by jego ambicje, strategie i mechanizmy finansowania były zgodne z potrzebami i rzeczywistością krajów rozwijających się. Chociaż jesteśmy zadowoleni z postępów Banku w zakresie reform wewnętrznych, co najmniej cztery obszary wymagają dalszej pracy przed corocznymi spotkaniami w październiku.
Po pierwsze, Bank Światowy musi potwierdzić swoje zaangażowanie w promowanie zrównoważonego, sprzyjającego włączeniu społecznemu i odpornego wzrostu gospodarczego. Pobudzenie wzrostu pozostaje najlepszym sposobem na stworzenie wysokiej jakości miejsc pracy i możliwości oraz osiągnięcie podwójnego celu Banku, jakim jest zakończenie skrajnego ubóstwa i wspieranie wspólnego dobrobytu. Jednak, jak wynika z badań przeprowadzonych przez Bank, "prawie wszystkie siły ekonomiczne, które napędzały postęp i dobrobyt w ciągu ostatnich trzech dekad, zanikają." Przy spowolnieniu globalnego wzrostu, WBG szacuje obecnie, że społeczność międzynarodowa prawdopodobnie nie osiągnie celu, jakim jest zakończenie skrajnego ubóstwa do 2030 roku.
Zajęcie się podstawowymi przyczynami ubóstwa i spowolnienia gospodarczego wymagałoby przyjęcia nowych instrumentów i sposobów pracy, zwiększenia potencjału pracowników oraz wyznaczenia celów, które umożliwiłyby Bankowi odegranie większej roli we wspieraniu zdrowego środowiska biznesowego i uwalnianiu inwestycji prywatnych. Wymagałoby to mniej niechętnego do podejmowania ryzyka podejścia i lepszej koordynacji z komórkami WBG odpowiedzialnymi za sektor prywatny. Oznacza to również uważne wsłuchiwanie się w potrzeby i obawy członków Globalnego Południa przy definiowaniu i wyborze kryteriów "globalnych wyzwań," na których Bank będzie się skupiał w ciągu następnej dekady.
Po drugie, WBG musi zapewnić krajom o niskich dochodach możliwość większego wpływu na kształtowanie programu rozwoju. Kluczową zasadą leżącą u podstaw modelu operacyjnego WBG jest zaangażowanie ukierunkowane na dany kraj: rząd zaciągający pożyczkę odgrywa główną rolę w koordynowaniu i monitorowaniu własnego portfolio. Ten skoncentrowany na kliencie model pomógł zapewnić, że strategie Banku dla krajów pożyczających są zgodne z krajowymi priorytetami i mają wsparcie polityczne potrzebne do utrzymania inwestycji w czasie.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Jedną z rozważanych obecnie propozycji jest stworzenie silniejszych zachęt dla krajów do inwestowania w globalne dobra publiczne, takie jak redukcja emisji gazów cieplarnianych. Choć jest to pozytywny krok, Bank musi powstrzymać się od naruszania "własności" krajów w zakresie polityki poprzez nakładanie na nie nadmiernych lub uciążliwych warunków. Ponadto Bank musi zapewnić, że pożyczki na warunkach preferencyjnych lub dotacje mające na celu zachęcanie do takich inwestycji nie prowadzą do wyższych kosztów pożyczek lub kompromisów między krajami o średnich dochodach a krajami o niskich dochodach. Nie powinny one również odbywać się kosztem oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA). Jeśli celem jest promowanie inwestycji, które przynoszą korzyści społeczności międzynarodowej, to społeczność międzynarodowa - zwłaszcza gospodarki rozwinięte - powinna ponosić koszty.
Po trzecie, aby osiągnąć Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ, udziałowcy WBG muszą zrobić więcej, aby zwiększyć możliwości finansowe Banku. W tym celu rządy i inni partnerzy muszą wypełnić swoje dotychczasowe zobowiązania, takie jak zobowiązanie krajów rozwiniętych do zapewnienia 100 miliardów dolarów rocznie na działania związane z łagodzeniem i adaptacją do zmian klimatu, zobowiązania sektora prywatnego do zmobilizowania 1 biliona dolarów na działania na rzecz klimatu oraz zobowiązanie grupy G7 do zebrania 600 miliardów dolarów na globalne inwestycje w infrastrukturę.
Potrzeba jednak więcej. Na przykład pierwsze szacunki wskazują, że dostosowanie ram adekwatności kapitałowej WBG mogłoby udostępnić 50-200 mld USD w ciągu następnej dekady. Chociaż niektóre innowacje finansowe okazały się obiecujące, ważne jest, aby rozważyć ich pełne skutki. Przykładowo, pozyskanie kapitału hybrydowego mogłoby zwiększyć koszty pożyczkowe Banku w czasie, gdy klienci borykają się z historycznie wysokimi stopami procentowymi i niezrównoważonym zadłużeniem.
Podwyższenie kapitału mogłoby być jednym ze sposobów wykorzystania dostępnych zasobów i najwyraźniejszą oznaką silnego poparcia akcjonariuszy. Jednak musi temu towarzyszyć zmiana modelu przenoszenia kosztów Banku, aby umożliwić mu większe wykorzystanie niskooprocentowanych, długoterminowych instrumentów dłużnych, zapewniając w ten sposób, że kraje mogą sprostać wyzwaniom związanym z rozwojem bez zaciągania niezrównoważonego długu. Należy zaspokoić potrzebę bardziej ambitnych uzupełnień ODA w nadchodzących latach.
Poza tym, zmniejszenie ubóstwa byłoby trudnym (być może nawet niemożliwym) zadaniem bez dostępu do czystych, niedrogich i niezawodnych źródeł energii, a także generujących emisje inwestycji w produkcję i transport. Pozwolenie, aby działania na rzecz klimatu przyćmiły szersze cele Banku Światowego, byłoby wielką niesprawiedliwością - i może nie być najbardziej efektywną strategią. Jeśli np.: Afryka Subsaharyjska (z wyłączeniem RPA) miałaby potroić swoje zużycie energii elektrycznej w ciągu jednej nocy, polegając na gazie ziemnym w celu zaspokojenia zwiększonego zapotrzebowania, dodałoby to tylko 0,6% do globalnej emisji dwutlenku węgla.
Próba jednoczesnego rozwiązania problemu ubóstwa i zmian klimatycznych może doprowadzić niektóre rządy do podjęcia kosztownych i szkodliwych decyzji. Zamiast tego, bardziej efektywne - i sprawiedliwe - dla udziałowców WBG byłoby znalezienie właściwej równowagi pomiędzy skupieniem się na redukcji emisji w krajach o wyższym średnim i wysokim dochodzie, a skupieniem się na adaptacji, aby pomóc wrażliwym społecznościom i krajom w budowaniu odporności na zmiany klimatu.
Globalna Północ i Południe mają historyczną szansę na ożywienie wielostronnego systemu banków rozwoju. Wykorzystanie dziedzictwa Banku Światowego w zakresie innowacji i postępu jest najlepszym sposobem na osiągnięcie celu, jakim jest świat bardziej zrównoważony, odporny i sprzyjający włączeniu społecznemu.
Poglądy autorów są ich własnymi poglądami i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy Grupy Banku Światowego lub jej krajów członkowskich.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer