LONDEN – Het is moeilijk om een onderwerp te bedenken dat de diep verdeelde politieke klasse van de Verenigde Staten meer samenbrengt dan de noodzaak om de groeiende invloed van China in te dammen, of dat nu gebeurt door handelsbeperkingen, heffingen op Chinese elektrische auto’s (EV’s) of het verbieden van TikTok. Maar hoewel het argument van nationale veiligheid voor dergelijke protectionistische maatregelen ontegenzeggelijk overtuigend is, is het onduidelijk of de Amerikaanse politieke leiders en het Amerikaanse publiek voorbereid zijn op de mogelijke economische gevolgen.
De heersende overtuiging onder beleidsmakers is dat de sterke toename van de Chinese import op de Amerikaanse markt deze eeuw de Amerikaanse productiebasis heeft uitgehold, waardoor het soort snelle militaire opbouw waarmee de geallieerden de Tweede Wereldoorlog konden winnen zo goed als onmogelijk is geworden. In Amerikaanse beleidskringen wordt de ‘China Shock’ vaak afgeschilderd als een enorme vergissing die steden in de Rust Belt heeft verwoest en heeft geleid tot een sterke toename van de ongelijkheid.
Beleidsmakers en commentatoren zijn het er dan ook algemeen over eens dat de VS een ‘China Shock 2.0’ moet voorkomen door massale invoerrechten en handelsbeperkingen op te leggen aan Chinese technologieën zoals mobiele telefoons, drones en, wat cruciaal is, elektrische auto’s, zonnepanelen en groene-energieapparatuur. President Joe Biden en zijn voorganger Donald Trump, de vermoedelijke Republikeinse kandidaat voor de presidentsverkiezingen van november, zijn het over de meeste onderwerpen oneens. Maar als het aankomt op de omgang met China, lijken ze allebei te strijden om de titel van Amerika’s meest protectionistische president.
Maar het ‘China Shock’-verhaal dat ten grondslag ligt aan het huidige Amerikaanse handelsbeleid deugt niet. Hoewel de concurrentie met Chinese producenten sommige banen in de verwerkende industrie negatief heeft beïnvloed, heeft vrijhandel ongetwijfeld meer winnaars dan verliezers opgeleverd. Bovendien behoren consumenten met een laag inkomen in de VS tot de grootste begunstigden van de goedkope import uit China. Beleidsmakers die denken dat het stopzetten van de handel met China niet zal leiden tot prijsstijgingen en grote politieke onrust, zullen ruw wakker worden geschud.
De economische impact van de Amerikaanse handelsbeperkingen kan zeker geminimaliseerd worden door de Chinese import om te leiden via leveranciers uit derde landen, zodat Amerikanen in China geproduceerde zonnepanelen kunnen kopen alsof ze in India zijn geproduceerd, zij het tegen een hogere prijs. Maar hoewel dit tarieventheater populair kan zijn bij de kiezers, is het moeilijk te zien hoe dit de nationale veiligheid zou kunnen verbeteren, net zomin als het omleiden van Chinese fentanyl naar de VS via Mexico de opioïdencrisis heeft helpen oplossen.
Bovendien zou het jaren duren voordat ‘vriendelijkere’ landen hun eigen productiebases hebben ontwikkeld die kunnen concurreren met die van China, vooral tegen de lage prijzen die Chinese producenten bieden. In sommige sectoren, zoals elektrische auto’s, heeft China door zijn productiecapaciteit een bijna onoverkomelijke voorsprong op westerse landen. Gezien deze realiteit zal het doel van de United Auto Workers om Amerikanen elektrische auto’s te laten kopen die geproduceerd zijn in Amerikaanse fabrieken met hoge lonen en vakbonden, extreem moeilijk te bereiken zijn, hoezeer Biden of Trump het ook steunen.
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Een meer gerichte aanpak zou idealiter onderscheid maken tussen de handel in gevoelige militaire technologieën en andere goederen, maar dit is ingewikkelder dan velen lijken te beseffen. De convergentie van militaire en civiele technologieën is pijnlijk duidelijk geworden tijdens de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, waarbij goedkope drones die oorspronkelijk waren ontworpen om pakjes te vervoeren, werden omgebouwd tot bommenwerpers en particuliere mobiele netwerken een centrale rol spelen in grote gevechten. Bovendien zijn de VS en hun bondgenoten, zoals de COVID-19-pandemie heeft aangetoond, afhankelijk van Chinese medische voorraden.
Voor degenen onder ons die geloven dat multilaterale samenwerking noodzakelijk is om de meest urgente problemen in de wereld aan te pakken, van de klimaatverandering tot het reguleren van kunstmatige intelligentie, is de escalerende rivaliteit tussen de twee grootmachten van de wereld zeer verontrustend. Vanuit het perspectief van de VS ondermijnt de autoritaire regering van China de fundamentele liberale waarden die ten grondslag liggen aan de wereldwijde economische en politieke orde. China’s meedogenloze cyberaanvallen blijven een directe bedreiging vormen voor de Amerikaanse economie en Amerikaanse bedrijven, en een mogelijke Chinese blokkade of invasie van Taiwan zou verstrekkende wereldwijde gevolgen hebben.
Vanuit het perspectief van China proberen de VS en hun bondgenoten op cynische wijze een wereldorde in stand te houden die door eeuwen van Europees en Amerikaans imperialisme tot stand is gekomen. Tot grote ergernis van Amerikaanse diplomaten lijken veel andere landen dit gevoel te delen, zoals blijkt uit de wijdverspreide minachting van ontwikkelingslanden en opkomende economieën voor de westerse sancties tegen Rusland.
Sommigen hopen misschien dat de economische groeivertraging van China zijn geopolitieke ambities zal inperken. Maar de aanhoudende problemen kunnen China net zo goed in de richting van een confrontatie met de VS duwen als dat ze de samenwerking zullen bevorderen.
Ondanks wat velen in de VS misschien denken, is economische ontkoppeling geen haalbare optie. Hoewel de handelsbeperkingen en oorlogszuchtige retoriek van de regering-Biden een reactie zijn op Chinese provocaties, moeten beide landen een manier zien te vinden om tot een compromis te komen als ze een stabiele, inclusieve en duurzame economische groei willen bereiken.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
With less than two months to go until the US presidential election, the candidates’ opposing worldviews, objectives, and priorities – and their implications for international relations, the economy, and democracy – have come into sharper focus. While it is impossible to know exactly what a leader will do once in office, the contours of both a Donald Trump and a Kamala Harris presidency are remarkably well defined.
Since the start of the Olympic Summer Games in Paris, Emmanuel Macron has reclaimed the initiative and confronted a political situation that is in many ways unprecedented for a French president. Not only has the center held, but the country may have a return to political stability in its sights.
reflects on the French president's efforts to maintain control after a painful election season.
LONDEN – Het is moeilijk om een onderwerp te bedenken dat de diep verdeelde politieke klasse van de Verenigde Staten meer samenbrengt dan de noodzaak om de groeiende invloed van China in te dammen, of dat nu gebeurt door handelsbeperkingen, heffingen op Chinese elektrische auto’s (EV’s) of het verbieden van TikTok. Maar hoewel het argument van nationale veiligheid voor dergelijke protectionistische maatregelen ontegenzeggelijk overtuigend is, is het onduidelijk of de Amerikaanse politieke leiders en het Amerikaanse publiek voorbereid zijn op de mogelijke economische gevolgen.
De heersende overtuiging onder beleidsmakers is dat de sterke toename van de Chinese import op de Amerikaanse markt deze eeuw de Amerikaanse productiebasis heeft uitgehold, waardoor het soort snelle militaire opbouw waarmee de geallieerden de Tweede Wereldoorlog konden winnen zo goed als onmogelijk is geworden. In Amerikaanse beleidskringen wordt de ‘China Shock’ vaak afgeschilderd als een enorme vergissing die steden in de Rust Belt heeft verwoest en heeft geleid tot een sterke toename van de ongelijkheid.
Beleidsmakers en commentatoren zijn het er dan ook algemeen over eens dat de VS een ‘China Shock 2.0’ moet voorkomen door massale invoerrechten en handelsbeperkingen op te leggen aan Chinese technologieën zoals mobiele telefoons, drones en, wat cruciaal is, elektrische auto’s, zonnepanelen en groene-energieapparatuur. President Joe Biden en zijn voorganger Donald Trump, de vermoedelijke Republikeinse kandidaat voor de presidentsverkiezingen van november, zijn het over de meeste onderwerpen oneens. Maar als het aankomt op de omgang met China, lijken ze allebei te strijden om de titel van Amerika’s meest protectionistische president.
Maar het ‘China Shock’-verhaal dat ten grondslag ligt aan het huidige Amerikaanse handelsbeleid deugt niet. Hoewel de concurrentie met Chinese producenten sommige banen in de verwerkende industrie negatief heeft beïnvloed, heeft vrijhandel ongetwijfeld meer winnaars dan verliezers opgeleverd. Bovendien behoren consumenten met een laag inkomen in de VS tot de grootste begunstigden van de goedkope import uit China. Beleidsmakers die denken dat het stopzetten van de handel met China niet zal leiden tot prijsstijgingen en grote politieke onrust, zullen ruw wakker worden geschud.
De economische impact van de Amerikaanse handelsbeperkingen kan zeker geminimaliseerd worden door de Chinese import om te leiden via leveranciers uit derde landen, zodat Amerikanen in China geproduceerde zonnepanelen kunnen kopen alsof ze in India zijn geproduceerd, zij het tegen een hogere prijs. Maar hoewel dit tarieventheater populair kan zijn bij de kiezers, is het moeilijk te zien hoe dit de nationale veiligheid zou kunnen verbeteren, net zomin als het omleiden van Chinese fentanyl naar de VS via Mexico de opioïdencrisis heeft helpen oplossen.
Bovendien zou het jaren duren voordat ‘vriendelijkere’ landen hun eigen productiebases hebben ontwikkeld die kunnen concurreren met die van China, vooral tegen de lage prijzen die Chinese producenten bieden. In sommige sectoren, zoals elektrische auto’s, heeft China door zijn productiecapaciteit een bijna onoverkomelijke voorsprong op westerse landen. Gezien deze realiteit zal het doel van de United Auto Workers om Amerikanen elektrische auto’s te laten kopen die geproduceerd zijn in Amerikaanse fabrieken met hoge lonen en vakbonden, extreem moeilijk te bereiken zijn, hoezeer Biden of Trump het ook steunen.
PS Events: Climate Week NYC 2024
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Een meer gerichte aanpak zou idealiter onderscheid maken tussen de handel in gevoelige militaire technologieën en andere goederen, maar dit is ingewikkelder dan velen lijken te beseffen. De convergentie van militaire en civiele technologieën is pijnlijk duidelijk geworden tijdens de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, waarbij goedkope drones die oorspronkelijk waren ontworpen om pakjes te vervoeren, werden omgebouwd tot bommenwerpers en particuliere mobiele netwerken een centrale rol spelen in grote gevechten. Bovendien zijn de VS en hun bondgenoten, zoals de COVID-19-pandemie heeft aangetoond, afhankelijk van Chinese medische voorraden.
Voor degenen onder ons die geloven dat multilaterale samenwerking noodzakelijk is om de meest urgente problemen in de wereld aan te pakken, van de klimaatverandering tot het reguleren van kunstmatige intelligentie, is de escalerende rivaliteit tussen de twee grootmachten van de wereld zeer verontrustend. Vanuit het perspectief van de VS ondermijnt de autoritaire regering van China de fundamentele liberale waarden die ten grondslag liggen aan de wereldwijde economische en politieke orde. China’s meedogenloze cyberaanvallen blijven een directe bedreiging vormen voor de Amerikaanse economie en Amerikaanse bedrijven, en een mogelijke Chinese blokkade of invasie van Taiwan zou verstrekkende wereldwijde gevolgen hebben.
Vanuit het perspectief van China proberen de VS en hun bondgenoten op cynische wijze een wereldorde in stand te houden die door eeuwen van Europees en Amerikaans imperialisme tot stand is gekomen. Tot grote ergernis van Amerikaanse diplomaten lijken veel andere landen dit gevoel te delen, zoals blijkt uit de wijdverspreide minachting van ontwikkelingslanden en opkomende economieën voor de westerse sancties tegen Rusland.
Sommigen hopen misschien dat de economische groeivertraging van China zijn geopolitieke ambities zal inperken. Maar de aanhoudende problemen kunnen China net zo goed in de richting van een confrontatie met de VS duwen als dat ze de samenwerking zullen bevorderen.
Ondanks wat velen in de VS misschien denken, is economische ontkoppeling geen haalbare optie. Hoewel de handelsbeperkingen en oorlogszuchtige retoriek van de regering-Biden een reactie zijn op Chinese provocaties, moeten beide landen een manier zien te vinden om tot een compromis te komen als ze een stabiele, inclusieve en duurzame economische groei willen bereiken.
Vertaling: Menno Grootveld