WASHINGTON, DC/CALI, COLOMBIA – Nu de wereldtoppen over biodiversiteit (COP16), klimaatverandering (COP29) en woestijnvorming (COP16) van dit jaar snel naderen, zijn de gevolgen van de klimaatnood overal zichtbaar. Overstromingen hebben Midden-Europa geteisterd, de supertyfoon Yagi heeft zojuist Zuidoost-Azië getroffen en de orkanen Helene en Milton hebben verwoestingen aangericht in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Hetere, drogere omstandigheden hebben ideale omstandigheden gecreëerd voor bosbranden zoals die in Brazilië, Zuid-Afrika en Colombia hebben gewoed, terwijl droogte dit jaar in Afrika mensen in voedselonzekerheid heeft gedreven.
Als de omvang en snelheid van onze reactie op de klimaatverandering niet toereikend zijn voor de dreiging, zal dit nieuwe normaal alleen maar erger worden en de moeizaam bereikte ontwikkelingswinst in de lage- en middeninkomenslanden in gevaar brengen. Naast het terugdringen van de uitstoot door verbranding van fossiele brandstoffen, moet een van de grootste prioriteiten de bescherming en het behoud van ’s werelds resterende tropische bossen zijn.
Tropische bossen slaan aanzienlijke hoeveelheden koolstof op en hun ondergang zou resulteren in een enorme stijging van de gemiddelde temperatuur op aarde met 1° Celsius, om nog maar te zwijgen van het verlies van onnoemelijke biodiversiteit en de uitputting van ecosysteemdiensten zoals atmosferische rivieren die water leveren aan voedselgewassen over de hele wereld. Wetenschappers waarschuwen dat de degradatie van diverse van deze bossen een kantelpunt nadert waarop het resterende bos zichzelf niet meer kan onderhouden of herstellen.
Individuen, landen en NGO’s komen in actie om ’s werelds bossen te beschermen en te behoeden voor vernietiging. Maar we hebben een combinatie van economische en ecologische oplossingen nodig om de complexe, snel veranderende factoren aan te pakken die illegale ontbossing veroorzaken.
Gelukkig zijn zulke oplossingen voorhanden. In Brazilië heeft de regering van president Luiz Inácio Lula da Silva de ontbossing al aanzienlijk teruggedrongen. Tussen augustus 2023 en juli 2024 is het verlies aan tropisch regenwoud in het Braziliaanse Amazonegebied met 46 procent teruggedrongen ten opzichte van de twaalf maanden daarvoor. En op mondiaal niveau heeft Brazilië, dat dit jaar het voorzitterschap van de G20 bekleedt, op de natuur gebaseerde oplossingen voor de klimaatproblemen op de agenda gezet, wat de weg vrijmaakt voor verdere vooruitgang tijdens COP30 in Belém in 2025.
Van haar kant ondersteunt de Wereldbankgroep vergelijkbare publieke en private inspanningen in de ontwikkelingslanden. Het doel is om sterk beleid te ontwikkelen, geloofwaardige instellingen op te bouwen, en investeringen te mobiliseren in de infrastructuur die nodig is om bossen in stand te houden en duurzaam te beheren. Het is essentieel om bosfinanciering breder beschikbaar en betaalbaarder te maken.
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
De Wereldbankgroep werkt er ook aan om het enorme potentieel van koolstofmarkten om te zetten in een inkomstenstroom voor de ontwikkelingslanden die zich inzetten om hun uitstoot te verminderen en hun bossen in stand te houden. Er zijn al vijftien landen die profiteren van een pijplijn die eind 2024 ruim 24 miljoen koolstofcredits kan opleveren – een overwinning voor zowel het klimaat als de ontwikkeling.
Maar degenen die betrokken zijn bij deze inspanningen worstelen al lang met de vraag hoe ze het behoud van de bestaande bossen op de langere termijn kunnen ondersteunen. Hoewel koolstofmarkten voor bossen nieuwe inkomstenstromen hebben gecreëerd, belonen ze meestal alleen die landen, gemeenschappen of projectontwikkelaars die zich richten op het verminderen van hun uitstoot door ontbossing. Bossen die niet direct bedreigd worden, bieden dus geen financiële beloning.
Eén oplossing is de voorgestelde Tropical Forest Forever Facility, een grootschalig, prestatiegericht mechanisme dat gemengde financiering gebruikt om financiële opbrengsten te genereren en landen te belonen voor het beschermen van hun bestaande bossen. In plaats van koolstofkredieten zou de TFFF voorspelbare financiële steun op de langere termijn bieden, gekoppeld aan het aantal hectares bestaande bossen van een land, waardoor economische prikkels in lijn worden gebracht met milieuresultaten.
Onder leiding van het Braziliaanse ministerie van Financiën en het ministerie van Milieu en Klimaatverandering, en in samenwerking met andere tropische boslanden, ontwikkelde economieën en niet-traditionele sponsors, wil het TFFF overheidsfinanciering en filantropische fondsen mobiliseren om meer particulier kapitaal aan te trekken, waardoor de bosfinanciering verder gaat dan louter overheidsinstrumenten. Cruciaal is dat het particuliere investeerders in staat stelt om een wereldwijd publiek goed te ondersteunen door de onderliggende waarde te kwantificeren en te verifiëren onder voorwaarden die aansluiten bij hun bedrijfsmodellen.
Dit is het soort gedurfde, innovatieve oplossing dat we nodig hebben als we echt een verschil willen maken in de strijd tegen de klimaatverandering. Een van de grootste voordelen van het TFFF is dat het naar verwachting niet afhankelijk zal zijn van schaarse donorsubsidies en terugkerende aanvullingen. In plaats daarvan zou het een eenmalige, volledig terug te betalen investering vergen van potentiële sponsors, die daarom een conceptueel nieuw model voor ontwikkelingshulp gepresenteerd zouden krijgen.
Degenen die het TFFF ontwerpen, onderzoeken ook hoe de uitbetalingsmodellen kunnen worden vereenvoudigd (zonder verlies van nauwkeurigheid), door middel van digitale monitoring-, rapportage- en verificatiesystemen, en hoe jaarlijks genoeg geld kan worden uitgekeerd om de balans te doen doorslaan naar een andere richting dan ontbossing. Tot slot is een andere belangrijke vraag die zich aandient hoe de toegang tot dergelijke mechanismen voor inheemse volkeren, lokale gemeenschappen, en andere boseigenaren en rentmeesters kan worden verbeterd. De landen die aan het TFFF werken, zijn van plan om deze kwesties vóór COP30 aan te pakken.
Bossen zijn van vitaal belang, niet alleen vanwege de koolstof die ze opslaan, maar ook vanwege hun rol bij het handhaven van het ecologisch evenwicht, het ondersteunen van de gezondheid van het milieu, en het bevorderen van economische groei en menselijke ontwikkeling. De periode tussen COP16 in Cali en de COP30 volgend jaar in Brazilië kan het perfecte moment zijn om het TFFF te lanceren en de weg te bereiden voor een nieuw tijdperk in de financiering van bosbehoud. We moeten landen die de ontbossing onder controle hebben goed gaan belonen en onze inspanningen verdubbelen om bestaande bossen te behouden voor toekomstige generaties.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
At the end of a year of domestic and international upheaval, Project Syndicate commentators share their favorite books from the past 12 months. Covering a wide array of genres and disciplines, this year’s picks provide fresh perspectives on the defining challenges of our time and how to confront them.
ask Project Syndicate contributors to select the books that resonated with them the most over the past year.
WASHINGTON, DC/CALI, COLOMBIA – Nu de wereldtoppen over biodiversiteit (COP16), klimaatverandering (COP29) en woestijnvorming (COP16) van dit jaar snel naderen, zijn de gevolgen van de klimaatnood overal zichtbaar. Overstromingen hebben Midden-Europa geteisterd, de supertyfoon Yagi heeft zojuist Zuidoost-Azië getroffen en de orkanen Helene en Milton hebben verwoestingen aangericht in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Hetere, drogere omstandigheden hebben ideale omstandigheden gecreëerd voor bosbranden zoals die in Brazilië, Zuid-Afrika en Colombia hebben gewoed, terwijl droogte dit jaar in Afrika mensen in voedselonzekerheid heeft gedreven.
Als de omvang en snelheid van onze reactie op de klimaatverandering niet toereikend zijn voor de dreiging, zal dit nieuwe normaal alleen maar erger worden en de moeizaam bereikte ontwikkelingswinst in de lage- en middeninkomenslanden in gevaar brengen. Naast het terugdringen van de uitstoot door verbranding van fossiele brandstoffen, moet een van de grootste prioriteiten de bescherming en het behoud van ’s werelds resterende tropische bossen zijn.
Tropische bossen slaan aanzienlijke hoeveelheden koolstof op en hun ondergang zou resulteren in een enorme stijging van de gemiddelde temperatuur op aarde met 1° Celsius, om nog maar te zwijgen van het verlies van onnoemelijke biodiversiteit en de uitputting van ecosysteemdiensten zoals atmosferische rivieren die water leveren aan voedselgewassen over de hele wereld. Wetenschappers waarschuwen dat de degradatie van diverse van deze bossen een kantelpunt nadert waarop het resterende bos zichzelf niet meer kan onderhouden of herstellen.
Individuen, landen en NGO’s komen in actie om ’s werelds bossen te beschermen en te behoeden voor vernietiging. Maar we hebben een combinatie van economische en ecologische oplossingen nodig om de complexe, snel veranderende factoren aan te pakken die illegale ontbossing veroorzaken.
Gelukkig zijn zulke oplossingen voorhanden. In Brazilië heeft de regering van president Luiz Inácio Lula da Silva de ontbossing al aanzienlijk teruggedrongen. Tussen augustus 2023 en juli 2024 is het verlies aan tropisch regenwoud in het Braziliaanse Amazonegebied met 46 procent teruggedrongen ten opzichte van de twaalf maanden daarvoor. En op mondiaal niveau heeft Brazilië, dat dit jaar het voorzitterschap van de G20 bekleedt, op de natuur gebaseerde oplossingen voor de klimaatproblemen op de agenda gezet, wat de weg vrijmaakt voor verdere vooruitgang tijdens COP30 in Belém in 2025.
Van haar kant ondersteunt de Wereldbankgroep vergelijkbare publieke en private inspanningen in de ontwikkelingslanden. Het doel is om sterk beleid te ontwikkelen, geloofwaardige instellingen op te bouwen, en investeringen te mobiliseren in de infrastructuur die nodig is om bossen in stand te houden en duurzaam te beheren. Het is essentieel om bosfinanciering breder beschikbaar en betaalbaarder te maken.
HOLIDAY SALE: PS for less than $0.7 per week
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
De Wereldbankgroep werkt er ook aan om het enorme potentieel van koolstofmarkten om te zetten in een inkomstenstroom voor de ontwikkelingslanden die zich inzetten om hun uitstoot te verminderen en hun bossen in stand te houden. Er zijn al vijftien landen die profiteren van een pijplijn die eind 2024 ruim 24 miljoen koolstofcredits kan opleveren – een overwinning voor zowel het klimaat als de ontwikkeling.
Maar degenen die betrokken zijn bij deze inspanningen worstelen al lang met de vraag hoe ze het behoud van de bestaande bossen op de langere termijn kunnen ondersteunen. Hoewel koolstofmarkten voor bossen nieuwe inkomstenstromen hebben gecreëerd, belonen ze meestal alleen die landen, gemeenschappen of projectontwikkelaars die zich richten op het verminderen van hun uitstoot door ontbossing. Bossen die niet direct bedreigd worden, bieden dus geen financiële beloning.
Eén oplossing is de voorgestelde Tropical Forest Forever Facility, een grootschalig, prestatiegericht mechanisme dat gemengde financiering gebruikt om financiële opbrengsten te genereren en landen te belonen voor het beschermen van hun bestaande bossen. In plaats van koolstofkredieten zou de TFFF voorspelbare financiële steun op de langere termijn bieden, gekoppeld aan het aantal hectares bestaande bossen van een land, waardoor economische prikkels in lijn worden gebracht met milieuresultaten.
Onder leiding van het Braziliaanse ministerie van Financiën en het ministerie van Milieu en Klimaatverandering, en in samenwerking met andere tropische boslanden, ontwikkelde economieën en niet-traditionele sponsors, wil het TFFF overheidsfinanciering en filantropische fondsen mobiliseren om meer particulier kapitaal aan te trekken, waardoor de bosfinanciering verder gaat dan louter overheidsinstrumenten. Cruciaal is dat het particuliere investeerders in staat stelt om een wereldwijd publiek goed te ondersteunen door de onderliggende waarde te kwantificeren en te verifiëren onder voorwaarden die aansluiten bij hun bedrijfsmodellen.
Dit is het soort gedurfde, innovatieve oplossing dat we nodig hebben als we echt een verschil willen maken in de strijd tegen de klimaatverandering. Een van de grootste voordelen van het TFFF is dat het naar verwachting niet afhankelijk zal zijn van schaarse donorsubsidies en terugkerende aanvullingen. In plaats daarvan zou het een eenmalige, volledig terug te betalen investering vergen van potentiële sponsors, die daarom een conceptueel nieuw model voor ontwikkelingshulp gepresenteerd zouden krijgen.
Degenen die het TFFF ontwerpen, onderzoeken ook hoe de uitbetalingsmodellen kunnen worden vereenvoudigd (zonder verlies van nauwkeurigheid), door middel van digitale monitoring-, rapportage- en verificatiesystemen, en hoe jaarlijks genoeg geld kan worden uitgekeerd om de balans te doen doorslaan naar een andere richting dan ontbossing. Tot slot is een andere belangrijke vraag die zich aandient hoe de toegang tot dergelijke mechanismen voor inheemse volkeren, lokale gemeenschappen, en andere boseigenaren en rentmeesters kan worden verbeterd. De landen die aan het TFFF werken, zijn van plan om deze kwesties vóór COP30 aan te pakken.
Bossen zijn van vitaal belang, niet alleen vanwege de koolstof die ze opslaan, maar ook vanwege hun rol bij het handhaven van het ecologisch evenwicht, het ondersteunen van de gezondheid van het milieu, en het bevorderen van economische groei en menselijke ontwikkeling. De periode tussen COP16 in Cali en de COP30 volgend jaar in Brazilië kan het perfecte moment zijn om het TFFF te lanceren en de weg te bereiden voor een nieuw tijdperk in de financiering van bosbehoud. We moeten landen die de ontbossing onder controle hebben goed gaan belonen en onze inspanningen verdubbelen om bestaande bossen te behouden voor toekomstige generaties.
Vertaling: Menno Grootveld