HONGKONG / MANILA – Niespełna sto lat temu większość produktów w Azji była wytwarzana głównie z materiałów naturalnych i tak by trwała lub łatwo ulegała biodegradacji. Ludzie zawijali żywność w liście lub papier i nosili ją w pojemnikach wielokrotnego użytku, zwracali szklane butelki po mleku, aby je wysterylizować i ponownie użyć oraz jedli w restauracjach używając talerzy ceramicznych i sztućców ze stali nierdzewnej. Społeczności o niskich dochodach przyjęły dominującą kulturę mikro-detaliczną, polegającą na kupowaniu niewielkich ilości przypraw i innych domowych produktów kuchennych. A plastikowa torba jeszcze nie została wynaleziona.
Wszystko to zmieniło się dramatycznie po drugiej wojnie światowej, kiedy wiele części Azji uległo szybkiej industrializacji i urbanizacji. Wprowadzenie jednorazowych tworzyw sztucznych sprzyjało ideom wygody i higieny, pielęgnując sposób myślenia, który zapoczątkował jednorazowe użycie na niespotykaną dotąd skalę. Firmy zaczęły pakować swoje produkty w jednorazowe tworzywa sztuczne i skutecznie przejęły kulturę mikro-handlu detalicznego w Azji, podkreślając, jak biedniejsi konsumenci w regionie mogą skorzystać na zakupie niewielkich ilości w oddzielnych opakowaniach.
W ten sposób tworzywa sztuczne są od dziesięcioleci najpopularniejszym i wszechobecnym materiałem w Azji i ponadpołowaplastikunaświeciejesttamprodukowana. Jednak rosnące zużycie plastiku ma niekorzystny wpływ na środowisko, wykraczający daleko poza ogromne ilości, które zaśmiecają ziemię i zatykają zbiorniki wodne w całym regionie.
Aby ocenić naturę i skalę tego zanieczyszczenia i zidentyfikować możliwe rozwiązania kryzysu, Fundacja Heinricha Bölla i Break Free From Plastic Asia Pacific współpracowały ostatnio z Institute for Global Environmental Strategies Japan w celu stworzenia PlasticAtlasAsiaEdition.
Atlas ten zawiera fakty i liczby dotyczące toksycznego świata syntetycznych polimerów i pokazuje, jak wszechobecne stały się tworzywa sztuczne w prawie wszystkich aspektach naszego życia: od odzieży, żywności i turystyki po zdrowie ludzi i środowiska. Na przykład możemy nie zdawać sobie sprawy, ile nosimy plastiku w postaci poliestru i innych włókien syntetycznych wykonanych z ropy naftowej lub gazu ziemnego. W rzeczywistości wyprodukowanie koszuli poliestrowej może emitować od 3,8 do 7,1 kilograma dwutlenku węgla. Odpady z tworzyw sztucznych i mikrodrobiny plastiku w oceanach na świecie to szeroko dyskutowany problem. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę, że zanieczyszczenie terenów rolniczych tworzywami sztucznymi może być od czterech do 23 razy wyższe.
[Grafika]
Atlas zawiera również porównywalne dane regionalne, zwłaszcza dotyczące podstawowych kwestii, takich jak nielegalne składowanie odpadów z krajów bardziej rozwiniętych, nierówny wpływ płci na kontakt z tworzywami sztucznymi oraz trudna sytuacja zbieraczy i pracowników w Azji, którzy odgrywają kluczową rolę w odprowadzaniu pozostałości plastiku z otwartych wysypisk, spalarni i środowiska. Ponadto przedstawia obowiązki azjatyckich rządów i korporacji w walce z zagrożeniem związanym z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi.
Chociaż zanieczyszczenie plastikiem w regionie było duże przed COVID-19, pandemia jeszcze zaostrzyła problem. Produkcja i zanieczyszczenie tworzyw sztucznych wzrosły, ponieważ wzrósł popyt na tworzywa sztuczne jednorazowego użytku - w tym towary online i dostawy żywności w okresie lockdown. Zagroziło to wcześniejszym, ciężko wywalczonym postępom, a przemysł naftowy i gazowy planuje zwiększyć inwestycje w produkcję produktów z tworzyw sztucznych i produktów ubocznych - z których ponad 99% pochodzi z surowców do paliw kopalnych - w ciągu najbliższych kilku lat. W rezultacie środowisko najprawdopodobniej stanie się długoterminową ofiarą tego kryzysu zdrowia publicznego.
Ale jednocześnie rosnąca fala organizacji lokalnych i oddolnych inicjatyw w Azji może doprowadzić do powstania bardziej integracyjnego, zrównoważonego i sprawiedliwego systemu gospodarczego, który może zająć się całym cyklem życia zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi.
Członkowie ruchu #breakfreefromplastic uważają, że zdecentralizowane, kierowane przez społeczność innowacje stanowią krok naprzód w walce z kryzysem zanieczyszczenia plastikiem. Grupy te pokazały, w jaki sposób podejście obejmujące ekologiczne zarządzanie zasobami i redukcję zużycia u źródła, z naciskiem na zaprojektowanie produktu oraz systematyczną segregację i zbiórkę odpadów, może pomóc w przeciwdziałaniu rosnącemu zagrożeniu dla środowiska, jakie stwarzają tworzywa sztuczne.
W niektórych azjatyckich miastach, takich jak San Fernando na Filipinach i Kamikatsu w Japonii oraz w stanie Kerala w Indiach, oddolne organizacje członkowskie Break Free From Plastic wdrażają programy zarządzania zerową ilością odpadów, które kierują ogromne ilości odpadów na wysypiska, zapobiegając w ten sposób przed zanieczyszczeniem ziemi i przedostaniem się do cieków wodnych. Takie inicjatywy pokazały, że fałszywe rozwiązania forsowane przez grupy branżowe i korporacje, w tym recykling chemiczny, transport tworzyw sztucznych na drogi, ekobrikowanie, kredyty z tworzyw sztucznych i zbiórka plastiku w zamian za podstawowe towary dla rodzin o niskich dochodach są jedynie “praniem ekologicznym.” Ich metody wymagają ciągłego wydobywania zasobów, ponieważ nie zatrzymują cennych materiałów w gospodarce o obiegu zamkniętym i generują szkodliwe emisje metali ciężkich, trwałych zanieczyszczeń organicznych i gazów cieplarnianych.
Rządy azjatyckie muszą teraz uchwalić i wdrażać we właściwy sposób polisy i przepisy, które pomogą zwiększyć oddolne inicjatywy i pociągną producentów tworzyw sztucznych do odpowiedzialności za rozwiązanie kryzysu, na przykład poprzez składanie pozwów sądowych i domaganie się naprawienia zanieczyszczenia i jego wpływu na zdrowie, prawa człowieka i środowisko. Firmy muszą zrezygnować z agresywnychcelówrozwojowychwzakresieprodukcji i wykorzystania tworzyw sztucznych, które mająwzrosnąć czterokrotnie do wczesnych lat 50-tych XXI wieku i zaoferować wiarygodne alternatywne systemy dostaw i opakowania wielokrotnego użytku dla swoich produktów.
Pokolenia Azjatów przyzwyczaiły się do pozornej wygody plastiku. Ale bez znacznego ograniczenia produkcji nie możemy mieć nadziei na powstrzymanie kryzysu związanego z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi.
Tegoroczny temat Dnia Ziemi brzmiał: „Odnów naszą Ziemię.” Aby to zrobić musimy wspierać innowacyjne pomysły i rozwiązania, które mogą naprawić światowe ekosystemy. Mamy nadzieję, że publikacja Plastic Atlas Asia Edition rzuci dodatkowe światło na złożony kryzys regionalny i pobudzi dalsze wysiłki na rzecz jego zwalczania.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
HONGKONG / MANILA – Niespełna sto lat temu większość produktów w Azji była wytwarzana głównie z materiałów naturalnych i tak by trwała lub łatwo ulegała biodegradacji. Ludzie zawijali żywność w liście lub papier i nosili ją w pojemnikach wielokrotnego użytku, zwracali szklane butelki po mleku, aby je wysterylizować i ponownie użyć oraz jedli w restauracjach używając talerzy ceramicznych i sztućców ze stali nierdzewnej. Społeczności o niskich dochodach przyjęły dominującą kulturę mikro-detaliczną, polegającą na kupowaniu niewielkich ilości przypraw i innych domowych produktów kuchennych. A plastikowa torba jeszcze nie została wynaleziona.
Wszystko to zmieniło się dramatycznie po drugiej wojnie światowej, kiedy wiele części Azji uległo szybkiej industrializacji i urbanizacji. Wprowadzenie jednorazowych tworzyw sztucznych sprzyjało ideom wygody i higieny, pielęgnując sposób myślenia, który zapoczątkował jednorazowe użycie na niespotykaną dotąd skalę. Firmy zaczęły pakować swoje produkty w jednorazowe tworzywa sztuczne i skutecznie przejęły kulturę mikro-handlu detalicznego w Azji, podkreślając, jak biedniejsi konsumenci w regionie mogą skorzystać na zakupie niewielkich ilości w oddzielnych opakowaniach.
W ten sposób tworzywa sztuczne są od dziesięcioleci najpopularniejszym i wszechobecnym materiałem w Azji i ponadpołowaplastikunaświeciejesttamprodukowana. Jednak rosnące zużycie plastiku ma niekorzystny wpływ na środowisko, wykraczający daleko poza ogromne ilości, które zaśmiecają ziemię i zatykają zbiorniki wodne w całym regionie.
Aby ocenić naturę i skalę tego zanieczyszczenia i zidentyfikować możliwe rozwiązania kryzysu, Fundacja Heinricha Bölla i Break Free From Plastic Asia Pacific współpracowały ostatnio z Institute for Global Environmental Strategies Japan w celu stworzenia PlasticAtlasAsiaEdition.
Atlas ten zawiera fakty i liczby dotyczące toksycznego świata syntetycznych polimerów i pokazuje, jak wszechobecne stały się tworzywa sztuczne w prawie wszystkich aspektach naszego życia: od odzieży, żywności i turystyki po zdrowie ludzi i środowiska. Na przykład możemy nie zdawać sobie sprawy, ile nosimy plastiku w postaci poliestru i innych włókien syntetycznych wykonanych z ropy naftowej lub gazu ziemnego. W rzeczywistości wyprodukowanie koszuli poliestrowej może emitować od 3,8 do 7,1 kilograma dwutlenku węgla. Odpady z tworzyw sztucznych i mikrodrobiny plastiku w oceanach na świecie to szeroko dyskutowany problem. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę, że zanieczyszczenie terenów rolniczych tworzywami sztucznymi może być od czterech do 23 razy wyższe.
[Grafika]
Atlas zawiera również porównywalne dane regionalne, zwłaszcza dotyczące podstawowych kwestii, takich jak nielegalne składowanie odpadów z krajów bardziej rozwiniętych, nierówny wpływ płci na kontakt z tworzywami sztucznymi oraz trudna sytuacja zbieraczy i pracowników w Azji, którzy odgrywają kluczową rolę w odprowadzaniu pozostałości plastiku z otwartych wysypisk, spalarni i środowiska. Ponadto przedstawia obowiązki azjatyckich rządów i korporacji w walce z zagrożeniem związanym z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi.
Chociaż zanieczyszczenie plastikiem w regionie było duże przed COVID-19, pandemia jeszcze zaostrzyła problem. Produkcja i zanieczyszczenie tworzyw sztucznych wzrosły, ponieważ wzrósł popyt na tworzywa sztuczne jednorazowego użytku - w tym towary online i dostawy żywności w okresie lockdown. Zagroziło to wcześniejszym, ciężko wywalczonym postępom, a przemysł naftowy i gazowy planuje zwiększyć inwestycje w produkcję produktów z tworzyw sztucznych i produktów ubocznych - z których ponad 99% pochodzi z surowców do paliw kopalnych - w ciągu najbliższych kilku lat. W rezultacie środowisko najprawdopodobniej stanie się długoterminową ofiarą tego kryzysu zdrowia publicznego.
Ale jednocześnie rosnąca fala organizacji lokalnych i oddolnych inicjatyw w Azji może doprowadzić do powstania bardziej integracyjnego, zrównoważonego i sprawiedliwego systemu gospodarczego, który może zająć się całym cyklem życia zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi.
Członkowie ruchu #breakfreefromplastic uważają, że zdecentralizowane, kierowane przez społeczność innowacje stanowią krok naprzód w walce z kryzysem zanieczyszczenia plastikiem. Grupy te pokazały, w jaki sposób podejście obejmujące ekologiczne zarządzanie zasobami i redukcję zużycia u źródła, z naciskiem na zaprojektowanie produktu oraz systematyczną segregację i zbiórkę odpadów, może pomóc w przeciwdziałaniu rosnącemu zagrożeniu dla środowiska, jakie stwarzają tworzywa sztuczne.
W niektórych azjatyckich miastach, takich jak San Fernando na Filipinach i Kamikatsu w Japonii oraz w stanie Kerala w Indiach, oddolne organizacje członkowskie Break Free From Plastic wdrażają programy zarządzania zerową ilością odpadów, które kierują ogromne ilości odpadów na wysypiska, zapobiegając w ten sposób przed zanieczyszczeniem ziemi i przedostaniem się do cieków wodnych. Takie inicjatywy pokazały, że fałszywe rozwiązania forsowane przez grupy branżowe i korporacje, w tym recykling chemiczny, transport tworzyw sztucznych na drogi, ekobrikowanie, kredyty z tworzyw sztucznych i zbiórka plastiku w zamian za podstawowe towary dla rodzin o niskich dochodach są jedynie “praniem ekologicznym.” Ich metody wymagają ciągłego wydobywania zasobów, ponieważ nie zatrzymują cennych materiałów w gospodarce o obiegu zamkniętym i generują szkodliwe emisje metali ciężkich, trwałych zanieczyszczeń organicznych i gazów cieplarnianych.
Rządy azjatyckie muszą teraz uchwalić i wdrażać we właściwy sposób polisy i przepisy, które pomogą zwiększyć oddolne inicjatywy i pociągną producentów tworzyw sztucznych do odpowiedzialności za rozwiązanie kryzysu, na przykład poprzez składanie pozwów sądowych i domaganie się naprawienia zanieczyszczenia i jego wpływu na zdrowie, prawa człowieka i środowisko. Firmy muszą zrezygnować z agresywnychcelówrozwojowychwzakresieprodukcji i wykorzystania tworzyw sztucznych, które mająwzrosnąć czterokrotnie do wczesnych lat 50-tych XXI wieku i zaoferować wiarygodne alternatywne systemy dostaw i opakowania wielokrotnego użytku dla swoich produktów.
Pokolenia Azjatów przyzwyczaiły się do pozornej wygody plastiku. Ale bez znacznego ograniczenia produkcji nie możemy mieć nadziei na powstrzymanie kryzysu związanego z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi.
Tegoroczny temat Dnia Ziemi brzmiał: „Odnów naszą Ziemię.” Aby to zrobić musimy wspierać innowacyjne pomysły i rozwiązania, które mogą naprawić światowe ekosystemy. Mamy nadzieję, że publikacja Plastic Atlas Asia Edition rzuci dodatkowe światło na złożony kryzys regionalny i pobudzi dalsze wysiłki na rzecz jego zwalczania.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer