SYDNEY – Nog niet lang geleden lag de toekomst van kernenergie nog in Oost-Azië. Negen van de tien reactoren die in 2015 wereldwijd geopend werden lagen in dit werelddeel. Maar recente uitspraken door Zuid-Korea en Taiwan dat ze ‘groen gaan’ trekken de lange termijn levensvatbaarheid van kernenergie in twijfel, tenminste in Oost-Azië. 2017 zal wellicht dan ook het einde van de liefdesaffaire van de regio met kernenergie markeren – en het begin van een nieuwe met hernieuwbare energie.
De Zuid-Koreaanse president Moon Jae-in en de Taiwanese president Tsai Ing-wen hebben beiden ambitieuze nationale agenda’s gezet om het genereren van hernieuwbare energie aan te sporen en opgeroepen kernenergie uit te faseren. Jarenlang heeft een te groot vertrouwen op traditionele brandstoffen investeringen in schone technologieën voor het opwekken van energie ontmoedigd, ondanks het feit dat beide landen innovator zijn in groene industrieën zoals het opslaan van energie en slimme energienetten. Waar nu nog aan 22% van de Zuid-Koreaanse energiebehoefte en 14% van de Taiwanese voldaan wordt door kernenergie, zullen deze ratio’s drastisch gaan afnemen.
De blauwdrukken hiervoor worden nog geformuleerd, maar samen markeren de engagementen van de twee landen een enorme verschuiving in de regionale energieplanning richting groenere en schonere technologieën. Bovendien zullen ze de weg plaveien voor grotere investeringen in installaties voor hernieuwbare energie, waarmee hun landen een nieuw concurrerend fundament binnen de regionale markt leggen.
De Zuid-Koreaanse strategie mikt op een gefaseerde terugtrekking uit de nucleaire industrie, door bestaande vergunningen niet te verlengen en door nieuwe centrales te verbieden. Afgelopen maand riep Moon, die in mei werd verkozen en campagne voerde met een kernenrgie-vrije agenda, op tot een groter gebruik van hernieuwbare energie, tot 20% van de totale energieopwekking van het land in 2030, vanaf de huidige 5%. Hij heeft ook beloofd om voor het einde van zijn termijn in 2022 tien kolencentrales te sluiten. Momenteel zijn kolen verantwoordelijk voor ongeveer een kwart van ’s lands energieconsumptie. Tijdens de transitie naar groenere energie zou aardgas als ‘overbruggingsbrandstof’ gebruikt worden.
Gegeven het feit dat Zuid-Korea momenteel 25 kerncentrales in gebruik heeft en plannen had om er nog zes te bouwen is het afbouwen van kernenergie een significante verschuiving in de energiestrategie van het land. Sommigen hebben dan ook twijfels geuit over de haalbaarheid van Moons plannen. Er bestaan ook vragen over hoe de herziening van het energiebeleid de lucratieve exportmarkt voor nucleaire technologie zal beïnvloeden. Maar Moon blijft vastberaden.
In Taiwan is Tsai net zo toegewijd. Afgelopen jaar beloofde Tsai in antwoord op publieke oppositie tegen kernenergie in de nasleep van de meltdown van Fukushima in Japan in 2011 dat Taiwan in 2025 kernenergie-vrij zal zijn. Momenteel voorzien kolen en gas in meer dan twee derde van de elektriciteitsbehoefte van het land, tegen 5% hernieuwbare energie. Tsai wil de komende acht jaar het aandeel hernieuwbare energie vergroten naar 20%, waarbij deze capaciteit primair uit zonne-energie en windmolens in zee moet komen. Dit nieuwe aanbod zou de stroom gegenereerd door de zes kernreactoren van het land makkelijk kunnen vervangen.
Critici betogen dat groene technologie nog niet volwassen genoeg is om traditionele brandstoffen te vervangen bij energiegebruik op industriële schaal. Maar deze claims zijn achterhaald. Aanzienlijke dalingen in de opstartkosten en prijzen voor energieopslag zowel als betere batterijen hebben hernieuwbare energie concurrerender dan ooit gemaakt. Zoals Francesco Starace, directeur van Enel, het grootste Europese energiebedrijf qua beurswaarde, in juni aan de Financial Times vertelde is hernieuwbare energie de ‘goedkoopste en makkelijkste manier van stroomproductie’ aan het worden.
Zuid-Korea en Taiwan zijn niet de eerste Oost-Aziatische machten die groener worden. China beweegt al jaren in die richting, en heeft nu de grootste hernieuwbare energie-capaciteit ter wereld. Maar door mee te doen aan de hernieuwbare revolutie zullen Taiwan en Zuid-Korea het voor andere regionale spelers makkelijker maken om de markt te betreden, omdat grotere investeringsmogelijkheden de concurrentie zullen vergroten en de al dalende kosten verder naar beneden zullen drijven.
De enige mogelijke kritiek op de visionaire doelen van Moon en Tsai is in feite dat ze zelfs nog sneller gerealiseerd zouden kunnen worden. Als beide leiders bijvoorbeeld de aankoop van hernieuwbare energie van de geplande Global Energy Interconnection of het Asian Super Grid zouden toestaan zouden ze het aandeel groene energie sneller kunnen vergroten. Zuid-Korea en Taiwan hebben zelf weinig grondstoffen, en zijn zwaar afhankelijk van geïmporteerde brandstof om elektriciteit op te wekken. Ook de introductie van concurrentie met de nationale monopolies in beide landen zou de verschuiving richting hernieuwbare energie versnellen.
Maar voor nu is het precedent dat Zuid-Korea en Taiwan scheppen het belangrijkste. De markt voor hernieuwbare energie in Oost-Azië staat op het punt te ontluiken. Wanneer dit gebeurt zal de tientallen jaren lange afhankelijkheid van kernenergie eindelijk doorbroken worden.
Vertaling Melle Trap
SYDNEY – Nog niet lang geleden lag de toekomst van kernenergie nog in Oost-Azië. Negen van de tien reactoren die in 2015 wereldwijd geopend werden lagen in dit werelddeel. Maar recente uitspraken door Zuid-Korea en Taiwan dat ze ‘groen gaan’ trekken de lange termijn levensvatbaarheid van kernenergie in twijfel, tenminste in Oost-Azië. 2017 zal wellicht dan ook het einde van de liefdesaffaire van de regio met kernenergie markeren – en het begin van een nieuwe met hernieuwbare energie.
De Zuid-Koreaanse president Moon Jae-in en de Taiwanese president Tsai Ing-wen hebben beiden ambitieuze nationale agenda’s gezet om het genereren van hernieuwbare energie aan te sporen en opgeroepen kernenergie uit te faseren. Jarenlang heeft een te groot vertrouwen op traditionele brandstoffen investeringen in schone technologieën voor het opwekken van energie ontmoedigd, ondanks het feit dat beide landen innovator zijn in groene industrieën zoals het opslaan van energie en slimme energienetten. Waar nu nog aan 22% van de Zuid-Koreaanse energiebehoefte en 14% van de Taiwanese voldaan wordt door kernenergie, zullen deze ratio’s drastisch gaan afnemen.
De blauwdrukken hiervoor worden nog geformuleerd, maar samen markeren de engagementen van de twee landen een enorme verschuiving in de regionale energieplanning richting groenere en schonere technologieën. Bovendien zullen ze de weg plaveien voor grotere investeringen in installaties voor hernieuwbare energie, waarmee hun landen een nieuw concurrerend fundament binnen de regionale markt leggen.
De Zuid-Koreaanse strategie mikt op een gefaseerde terugtrekking uit de nucleaire industrie, door bestaande vergunningen niet te verlengen en door nieuwe centrales te verbieden. Afgelopen maand riep Moon, die in mei werd verkozen en campagne voerde met een kernenrgie-vrije agenda, op tot een groter gebruik van hernieuwbare energie, tot 20% van de totale energieopwekking van het land in 2030, vanaf de huidige 5%. Hij heeft ook beloofd om voor het einde van zijn termijn in 2022 tien kolencentrales te sluiten. Momenteel zijn kolen verantwoordelijk voor ongeveer een kwart van ’s lands energieconsumptie. Tijdens de transitie naar groenere energie zou aardgas als ‘overbruggingsbrandstof’ gebruikt worden.
Gegeven het feit dat Zuid-Korea momenteel 25 kerncentrales in gebruik heeft en plannen had om er nog zes te bouwen is het afbouwen van kernenergie een significante verschuiving in de energiestrategie van het land. Sommigen hebben dan ook twijfels geuit over de haalbaarheid van Moons plannen. Er bestaan ook vragen over hoe de herziening van het energiebeleid de lucratieve exportmarkt voor nucleaire technologie zal beïnvloeden. Maar Moon blijft vastberaden.
In Taiwan is Tsai net zo toegewijd. Afgelopen jaar beloofde Tsai in antwoord op publieke oppositie tegen kernenergie in de nasleep van de meltdown van Fukushima in Japan in 2011 dat Taiwan in 2025 kernenergie-vrij zal zijn. Momenteel voorzien kolen en gas in meer dan twee derde van de elektriciteitsbehoefte van het land, tegen 5% hernieuwbare energie. Tsai wil de komende acht jaar het aandeel hernieuwbare energie vergroten naar 20%, waarbij deze capaciteit primair uit zonne-energie en windmolens in zee moet komen. Dit nieuwe aanbod zou de stroom gegenereerd door de zes kernreactoren van het land makkelijk kunnen vervangen.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Critici betogen dat groene technologie nog niet volwassen genoeg is om traditionele brandstoffen te vervangen bij energiegebruik op industriële schaal. Maar deze claims zijn achterhaald. Aanzienlijke dalingen in de opstartkosten en prijzen voor energieopslag zowel als betere batterijen hebben hernieuwbare energie concurrerender dan ooit gemaakt. Zoals Francesco Starace, directeur van Enel, het grootste Europese energiebedrijf qua beurswaarde, in juni aan de Financial Times vertelde is hernieuwbare energie de ‘goedkoopste en makkelijkste manier van stroomproductie’ aan het worden.
Zuid-Korea en Taiwan zijn niet de eerste Oost-Aziatische machten die groener worden. China beweegt al jaren in die richting, en heeft nu de grootste hernieuwbare energie-capaciteit ter wereld. Maar door mee te doen aan de hernieuwbare revolutie zullen Taiwan en Zuid-Korea het voor andere regionale spelers makkelijker maken om de markt te betreden, omdat grotere investeringsmogelijkheden de concurrentie zullen vergroten en de al dalende kosten verder naar beneden zullen drijven.
De enige mogelijke kritiek op de visionaire doelen van Moon en Tsai is in feite dat ze zelfs nog sneller gerealiseerd zouden kunnen worden. Als beide leiders bijvoorbeeld de aankoop van hernieuwbare energie van de geplande Global Energy Interconnection of het Asian Super Grid zouden toestaan zouden ze het aandeel groene energie sneller kunnen vergroten. Zuid-Korea en Taiwan hebben zelf weinig grondstoffen, en zijn zwaar afhankelijk van geïmporteerde brandstof om elektriciteit op te wekken. Ook de introductie van concurrentie met de nationale monopolies in beide landen zou de verschuiving richting hernieuwbare energie versnellen.
Maar voor nu is het precedent dat Zuid-Korea en Taiwan scheppen het belangrijkste. De markt voor hernieuwbare energie in Oost-Azië staat op het punt te ontluiken. Wanneer dit gebeurt zal de tientallen jaren lange afhankelijkheid van kernenergie eindelijk doorbroken worden.
Vertaling Melle Trap