SINGAPUR/LONDYN - Konferencja Narodów Zjednoczonych w Kwestii Zmian Klimatu w Dubaju w 2023 r. (COP28) zakończyła się przełomowym porozumieniem w sprawie odejścia od paliw kopalnych i potrojenia światowej zdolności w zakresie energii odnawialnej. Chociaż jest to krok we właściwym kierunku, w jaki sposób możemy zapewnić gospodarkom wschodzącym zasoby niezbędne do osiągnięcia sprawiedliwej transformacji w kierunku czystej energii?
Kwestia ta jest niezwykle ważna w Azji Południowo-Wschodniej. W 2021 r., podczas COP26 w Glasgow, osiem z dziesięciu krajów ASEAN - Brunei, Kambodża, Laos, Malezja, Myanmar, Singapur, Tajlandia i Wietnam - przedstawiło swoje zaktualizowane plany redukcji emisji, wyznaczając ambitne cele dekarbonizacji na 2030 r. i zobowiązując się do osiągnięcia zerowej emisji netto do 2050 r., czyli dekadę wcześniej niż pierwotnie planowano. Ostatnie dwa lata uwypukliły jednak ogromne inwestycje wymagane do budowy zielonej infrastruktury w tych rozwijających się gospodarkach. Międzynarodowa Agencja Energii Odnawialnej szacuje, że państwa członkowskie bloku będą potrzebować średnich rocznych inwestycji w wysokości 210 mld USD do 2050 r., aby osiągnąć swoje cele klimatyczne.
Obecnie jest całkowicie jasne, że żaden pojedynczy kraj ani blok nie jest w stanie samodzielnie osiągnąć zerowej emisji netto, a sprawiedliwa transformacja energetyczna będzie wymagać solidnych partnerstw publiczno-prywatnych. Według raportu Międzynarodowej Korporacji Finansowej i Międzynarodowej Agencji Energii z 2023 r., kraje Azji Południowo-Wschodniej potrzebują 9 mld USD finansowania koncesyjnego rocznie do 2031-35 r., aby zmobilizować niezbędny kapitał prywatny do dekarbonizacji swoich gospodarek.
Azja Południowo-Wschodnia - z licznymi społecznościami wyspiarskimi i rozległymi obszarami przybrzeżnymi - jest jednym z najbardziej wrażliwych na zmiany klimatu regionów świata. Emisje dwutlenku węgla podwoiły się w latach 1990-2020, odzwierciedlając szybki wzrost gospodarczy, a zapotrzebowanie na energię ma się potroić do 2050 r., co podkreśla potrzebę innowacyjnych i opłacalnych rozwiązań technologicznych.
Jednocześnie rosnąca częstotliwość ekstremalnych zjawisk pogodowych, zmniejszone plony rolne, pogarszające się warunki zdrowotne i malejąca turystyka podkreślają niszczycielski wpływ zmian klimatu na gospodarki Azji Południowo-Wschodniej. Azjatycki Bank Rozwoju przewiduje, że globalne ocieplenie może obniżyć PKB regionu o 11% do końca wieku, podczas gdy Swiss Re szacuje, że straty PKB mogą wynieść nawet 37%.
Uznając pilną potrzebę działań na rzecz klimatu, kilka krajów Azji Południowo-Wschodniej ogłosiło niedawno szereg partnerstw klimatycznych z organizacjami międzynarodowymi i inwestorami. Na przykład podczas COP28 Perusahaan Listrik Negara (PLN), indonezyjskie państwowe przedsiębiorstwo energetyczne, podpisało 14 strategicznych umów w celu przyspieszenia integracji energii odnawialnej z krajową siecią energetyczną, zamknięcia elektrowni węglowych i opracowania programów szkoleniowych dla pracowników.
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, is almost here. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Premium now.
Subscribe Now
Świadomy swojej podatności na zmiany klimatu Wietnam podjął kroki w celu promowania sprawiedliwych rozwiązań klimatycznych. W maju 2023 r. kraj ten zatwierdził nowy plan rozwoju energetyki - PDP8 - który ma na celu zwiększenie mocy wiatrowych i gazowych oraz zmniejszenie zależności od węgla. Dołączył również do Coal Transition Accelerator, w ramach którego Indonezja, Malezja i kilka krajów zachodnich dzielą się wiedzą, opracowują nowe polityki i odblokowują publiczne i prywatne finansowanie, aby ułatwić odejście od węgla.
Podczas gdy rządy państw Azji Południowo-Wschodniej samodzielnie wspierały liczne inicjatywy związane z czystą energią, skoordynowane podejście jest kluczem do zapewnienia sprawiedliwej transformacji energetycznej, która stymuluje wzrost gospodarczy. Wspierając współpracę między sektorem publicznym i prywatnym, kraje ASEAN mogłyby uzyskać dostęp do kapitału i wiedzy specjalistycznej niezbędnej do złagodzenia postrzeganego ryzyka i przekształcenia kapitałochłonnych projektów w rentowne, możliwe do zainwestowania przedsięwzięcia.
Jednak przejście Azji Południowo-Wschodniej na energię odnawialną wymaga również skoordynowanego globalnego wysiłku. Oczekuje się, że do 2050 r. stosunkowo ubogie w energię gospodarki wschodzące będą odpowiedzialne za 75% globalnych emisji. Aby osiągnąć światowe cele klimatyczne, społeczność międzynarodowa musi wspierać wysiłki tych krajów na rzecz dekarbonizacji.
W przeszłości duże korporacje i przedsiębiorstwa państwowe otrzymywały lwią część finansowania klimatycznego w Azji Południowo-Wschodniej. Przejście na czystą energię umożliwia jednak krajom ASEAN przekierowanie przepływów kapitałowych do małych i średnich przedsiębiorstw, wspierając w ten sposób rozwijający się ekosystem startupów w regionie, tworząc zielone miejsca pracy i wspierając zrównoważony dobrobyt.
Biorąc pod uwagę, że kapitał koncesyjny jest zasobem ograniczonym - zwłaszcza jeśli chodzi o finansowanie projektów transformacji energetycznej - kluczowe znaczenie ma ustanowienie odpowiednich struktur finansowania zdolnych do mobilizacji kapitału na wczesnym etapie. Na szczęście ten niedobór oferuje wyjątkową okazję do zmobilizowania udziału sektora prywatnego poprzez wykorzystanie kapitału filantropijnego. Wypełnienie luki między filantropią a inwestycjami może pomóc w promowaniu rozwoju nowych technologii i modeli biznesowych, które są na progu komercyjnej rentowności.
Inwestorzy filantropijni posiadający zdolność do mobilizowania kapitału prywatnego mają do odegrania kluczową rolę w przyspieszeniu transformacji energetycznej w Azji Południowo-Wschodniej. Dzięki finansowaniu mieszanemu mogą oni pomóc wykazać rentowność nowych technologii, przedsiębiorstw i projektów. Z pewnością podejście to wykracza poza konwencjonalny zakres filantropii. Jednak poprzez wspieranie i strukturyzowanie transakcji, które przyciągają finansowanie rozwoju, fundusze filantropijne mogą katalizować prywatne przepływy finansowe.
Doskonałym przykładem jest Fundusz Czystej Energii Azji Południowo-Wschodniej II (SEACEF II). W grudniu Global Energy Alliance for People and Planet zainwestował 10 milionów dolarów w SEACEF II, zajmując pozycję junior equity i zgadzając się pokryć pierwsze straty. Z kwotą 127 milionów dolarów w zobowiązaniach, jest to pierwszy mieszany fundusz inwestycyjny przeznaczony do dostarczania kapitału wysokiego ryzyka na wczesnym etapie dla startupów zajmujących się czystą energią w Azji Południowo-Wschodniej. Jego innowacyjne podejście podkreśla potencjalną rolę katalitycznego, odpornego na ryzyko finansowania w promowaniu integracyjnej transformacji netto-zero.
Zniwelowanie luki w finansowaniu działań klimatycznych ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia zerowej emisji netto i ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5° Celsjusza powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej. Niedawny raport McKinsey szacuje, że kraje rozwijające się muszą inwestować około 2 bilionów dolarów rocznie do 2030 roku, aby osiągnąć swoje cele klimatyczne. Przyjmując podejście inwestycyjne oparte na radykalnej współpracy, fundusze filantropijne, rządy, instytucje finansowe i prywatni inwestorzy mogliby wspierać sprawiedliwe i ekonomicznie opłacalne przejście na czystą energię - w Azji Południowo-Wschodniej i na całym świecie.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Over time, as American democracy has increasingly fallen short of delivering on its core promises, the Democratic Party has contributed to the problem by catering to a narrow, privileged elite. To restore its own prospects and America’s signature form of governance, it must return to its working-class roots.
is not surprised that so many voters ignored warnings about the threat Donald Trump poses to US institutions.
Enrique Krauze
considers the responsibility of the state to guarantee freedom, heralds the demise of Mexico’s democracy, highlights flaws in higher-education systems, and more.
Log in/Register
Please log in or register to continue. Registration is free and requires only your email address.
SINGAPUR/LONDYN - Konferencja Narodów Zjednoczonych w Kwestii Zmian Klimatu w Dubaju w 2023 r. (COP28) zakończyła się przełomowym porozumieniem w sprawie odejścia od paliw kopalnych i potrojenia światowej zdolności w zakresie energii odnawialnej. Chociaż jest to krok we właściwym kierunku, w jaki sposób możemy zapewnić gospodarkom wschodzącym zasoby niezbędne do osiągnięcia sprawiedliwej transformacji w kierunku czystej energii?
Kwestia ta jest niezwykle ważna w Azji Południowo-Wschodniej. W 2021 r., podczas COP26 w Glasgow, osiem z dziesięciu krajów ASEAN - Brunei, Kambodża, Laos, Malezja, Myanmar, Singapur, Tajlandia i Wietnam - przedstawiło swoje zaktualizowane plany redukcji emisji, wyznaczając ambitne cele dekarbonizacji na 2030 r. i zobowiązując się do osiągnięcia zerowej emisji netto do 2050 r., czyli dekadę wcześniej niż pierwotnie planowano. Ostatnie dwa lata uwypukliły jednak ogromne inwestycje wymagane do budowy zielonej infrastruktury w tych rozwijających się gospodarkach. Międzynarodowa Agencja Energii Odnawialnej szacuje, że państwa członkowskie bloku będą potrzebować średnich rocznych inwestycji w wysokości 210 mld USD do 2050 r., aby osiągnąć swoje cele klimatyczne.
Obecnie jest całkowicie jasne, że żaden pojedynczy kraj ani blok nie jest w stanie samodzielnie osiągnąć zerowej emisji netto, a sprawiedliwa transformacja energetyczna będzie wymagać solidnych partnerstw publiczno-prywatnych. Według raportu Międzynarodowej Korporacji Finansowej i Międzynarodowej Agencji Energii z 2023 r., kraje Azji Południowo-Wschodniej potrzebują 9 mld USD finansowania koncesyjnego rocznie do 2031-35 r., aby zmobilizować niezbędny kapitał prywatny do dekarbonizacji swoich gospodarek.
Azja Południowo-Wschodnia - z licznymi społecznościami wyspiarskimi i rozległymi obszarami przybrzeżnymi - jest jednym z najbardziej wrażliwych na zmiany klimatu regionów świata. Emisje dwutlenku węgla podwoiły się w latach 1990-2020, odzwierciedlając szybki wzrost gospodarczy, a zapotrzebowanie na energię ma się potroić do 2050 r., co podkreśla potrzebę innowacyjnych i opłacalnych rozwiązań technologicznych.
Jednocześnie rosnąca częstotliwość ekstremalnych zjawisk pogodowych, zmniejszone plony rolne, pogarszające się warunki zdrowotne i malejąca turystyka podkreślają niszczycielski wpływ zmian klimatu na gospodarki Azji Południowo-Wschodniej. Azjatycki Bank Rozwoju przewiduje, że globalne ocieplenie może obniżyć PKB regionu o 11% do końca wieku, podczas gdy Swiss Re szacuje, że straty PKB mogą wynieść nawet 37%.
Uznając pilną potrzebę działań na rzecz klimatu, kilka krajów Azji Południowo-Wschodniej ogłosiło niedawno szereg partnerstw klimatycznych z organizacjami międzynarodowymi i inwestorami. Na przykład podczas COP28 Perusahaan Listrik Negara (PLN), indonezyjskie państwowe przedsiębiorstwo energetyczne, podpisało 14 strategicznych umów w celu przyspieszenia integracji energii odnawialnej z krajową siecią energetyczną, zamknięcia elektrowni węglowych i opracowania programów szkoleniowych dla pracowników.
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, is almost here. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Premium now.
Subscribe Now
Świadomy swojej podatności na zmiany klimatu Wietnam podjął kroki w celu promowania sprawiedliwych rozwiązań klimatycznych. W maju 2023 r. kraj ten zatwierdził nowy plan rozwoju energetyki - PDP8 - który ma na celu zwiększenie mocy wiatrowych i gazowych oraz zmniejszenie zależności od węgla. Dołączył również do Coal Transition Accelerator, w ramach którego Indonezja, Malezja i kilka krajów zachodnich dzielą się wiedzą, opracowują nowe polityki i odblokowują publiczne i prywatne finansowanie, aby ułatwić odejście od węgla.
Podczas gdy rządy państw Azji Południowo-Wschodniej samodzielnie wspierały liczne inicjatywy związane z czystą energią, skoordynowane podejście jest kluczem do zapewnienia sprawiedliwej transformacji energetycznej, która stymuluje wzrost gospodarczy. Wspierając współpracę między sektorem publicznym i prywatnym, kraje ASEAN mogłyby uzyskać dostęp do kapitału i wiedzy specjalistycznej niezbędnej do złagodzenia postrzeganego ryzyka i przekształcenia kapitałochłonnych projektów w rentowne, możliwe do zainwestowania przedsięwzięcia.
Jednak przejście Azji Południowo-Wschodniej na energię odnawialną wymaga również skoordynowanego globalnego wysiłku. Oczekuje się, że do 2050 r. stosunkowo ubogie w energię gospodarki wschodzące będą odpowiedzialne za 75% globalnych emisji. Aby osiągnąć światowe cele klimatyczne, społeczność międzynarodowa musi wspierać wysiłki tych krajów na rzecz dekarbonizacji.
W przeszłości duże korporacje i przedsiębiorstwa państwowe otrzymywały lwią część finansowania klimatycznego w Azji Południowo-Wschodniej. Przejście na czystą energię umożliwia jednak krajom ASEAN przekierowanie przepływów kapitałowych do małych i średnich przedsiębiorstw, wspierając w ten sposób rozwijający się ekosystem startupów w regionie, tworząc zielone miejsca pracy i wspierając zrównoważony dobrobyt.
Biorąc pod uwagę, że kapitał koncesyjny jest zasobem ograniczonym - zwłaszcza jeśli chodzi o finansowanie projektów transformacji energetycznej - kluczowe znaczenie ma ustanowienie odpowiednich struktur finansowania zdolnych do mobilizacji kapitału na wczesnym etapie. Na szczęście ten niedobór oferuje wyjątkową okazję do zmobilizowania udziału sektora prywatnego poprzez wykorzystanie kapitału filantropijnego. Wypełnienie luki między filantropią a inwestycjami może pomóc w promowaniu rozwoju nowych technologii i modeli biznesowych, które są na progu komercyjnej rentowności.
Inwestorzy filantropijni posiadający zdolność do mobilizowania kapitału prywatnego mają do odegrania kluczową rolę w przyspieszeniu transformacji energetycznej w Azji Południowo-Wschodniej. Dzięki finansowaniu mieszanemu mogą oni pomóc wykazać rentowność nowych technologii, przedsiębiorstw i projektów. Z pewnością podejście to wykracza poza konwencjonalny zakres filantropii. Jednak poprzez wspieranie i strukturyzowanie transakcji, które przyciągają finansowanie rozwoju, fundusze filantropijne mogą katalizować prywatne przepływy finansowe.
Doskonałym przykładem jest Fundusz Czystej Energii Azji Południowo-Wschodniej II (SEACEF II). W grudniu Global Energy Alliance for People and Planet zainwestował 10 milionów dolarów w SEACEF II, zajmując pozycję junior equity i zgadzając się pokryć pierwsze straty. Z kwotą 127 milionów dolarów w zobowiązaniach, jest to pierwszy mieszany fundusz inwestycyjny przeznaczony do dostarczania kapitału wysokiego ryzyka na wczesnym etapie dla startupów zajmujących się czystą energią w Azji Południowo-Wschodniej. Jego innowacyjne podejście podkreśla potencjalną rolę katalitycznego, odpornego na ryzyko finansowania w promowaniu integracyjnej transformacji netto-zero.
Zniwelowanie luki w finansowaniu działań klimatycznych ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia zerowej emisji netto i ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5° Celsjusza powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej. Niedawny raport McKinsey szacuje, że kraje rozwijające się muszą inwestować około 2 bilionów dolarów rocznie do 2030 roku, aby osiągnąć swoje cele klimatyczne. Przyjmując podejście inwestycyjne oparte na radykalnej współpracy, fundusze filantropijne, rządy, instytucje finansowe i prywatni inwestorzy mogliby wspierać sprawiedliwe i ekonomicznie opłacalne przejście na czystą energię - w Azji Południowo-Wschodniej i na całym świecie.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer