PARYŻ/STANFORD – Ajay Banga, nowo mianowany prezes Banku Światowego, przejmuje stery w kluczowym momencie. Niszczycielskie skutki pandemii COVID-19 zahamowały postęp w krajach rozwijających się i zepchnęły 124 miliony ludzi w skrajne ubóstwo. A inwazja Rosji na Ukrainę na pełną skalę, która zaostrzyła inflację oraz napięcia między USA a Chinami, może wywołać jeszcze większą zmienność. W związku z tym Bank przewiduje, że aktywność gospodarcza w gospodarkach wschodzących nie powróci do poziomów sprzed pandemii do 2024 roku.
Kraje o niskim i średnim dochodzie potrzebują Banku Światowego do przewodzenia globalnym wysiłkom na rzecz zmniejszenia skrajnego ubóstwa i poprawy standardów życia. Pomagając im zmniejszyć zadłużenie i przeciwdziałać zmianom klimatycznym, Bank mógłby również przyczynić się do poprawy jakości powietrza i wody, zwiększenia dostępu do czystej energii i zwiększenia bezpieczeństwa żywnościowego.
Jednak sceptycyzm co do zdolności Banku do sprostania wyzwaniom stojącym przed krajami rozwijającymi się jest coraz większy. W niedawnym przemówieniu Banga powiedział, że Bank Światowy potrzebuje "nowego podręcznika" do współpracy z krajami rozwijającymi się. Chociaż jest to niewątpliwie prawda, każda zaktualizowana strategia musi uznać fundamentalną prawdę: Bank prawdopodobnie nie będzie miał wystarczającego kapitału, aby sfinansować inwestycje wymagane do sprostania ogromnym wyzwaniom stojącym przed biednymi krajami. Biorąc to pod uwagę, musi zmobilizować swoją wiedzę i relacje, a także swój kapitał, aby zachęcić do inwestycji, które zwiększają wzrost i zatrudnienie, jednocześnie ułatwiając zieloną transformację.
Oznacza to, że Bank Światowy powinien stać się partnerem z wyboru dla swoich interesariuszy. Współpracując z decydentami politycznymi w krajach rozwijających się i rozwiniętych, innymi wielostronnymi bankami rozwoju i sektorem prywatnym, Bank Światowy mógłby zachęcać do tego, co Banga nazwał "świadomym podejmowaniem ryzyka". Takie podejście umożliwiłoby Bankowi wykorzystanie jego ograniczonego bilansu do zachęcenia prywatnych, publicznych, dwustronnych i wielostronnych pożyczkodawców do zwiększenia ich rocznych inwestycji w zrównoważony rozwój z "miliardów do bilionów" dolarów. Ale najpierw Banga musi poprowadzić instytucję w kierunku pełnej przejrzystości.
Wspieranie przejrzystości zaczyna się od uznania oczywistości. Kryzys zadłużenia, który obecnie ogarnia gospodarki wschodzące, został zaostrzony przez pandemię, ale kraje te znajdowały się na niebezpiecznej ścieżce na długo przedtem. Dzisiejszy problem zadłużenia jest wynikiem tego, że pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy (w tym sam Bank) realizowali projekty o niskiej stopie zwrotu, które nie były w stanie pokryć ich kosztów. Aby zapobiec przyszłym kryzysom zadłużenia, instytucje wielostronne muszą zaprzestać finansowania projektów niezrównoważonych ekonomicznie.
Podczas gdy dyskusje techniczne na temat tego jak wygenerować dodatkowe finansowanie są kluczowe, nie mogą one odwracać uwagi Banku od kluczowego zadania, jakim jest współpraca z decydentami w krajach rozwijających się. Identyfikacja przyszłych inwestycji, które mogłyby pobudzić wzrost i przyspieszyć transformację energetyczną, byłaby znacznie bardziej korzystna.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Pierwszy krok w kierunku bardziej efektywnego Banku Światowego został już podjęty przez partnerów Banku podczas niedawnego szczytu w Paryżu w sprawie nowego globalnego paktu finansowego. Biorąc pod uwagę, że około 1,2 miliarda ludzi w biednych krajach nie ma dostępu do elektryczności, a kolejny miliard mieszka w odległości większej niż kilometr od całorocznej drogi, inwestycje infrastrukturalne mogą sprzyjać trwałemu wzrostowi, pomóc w zmniejszeniu zadłużenia i złagodzić skutki zmian klimatycznych. Biorąc pod uwagę, że do 2030 r. dwa miliardy ludzi w gospodarkach wschodzących i rozwijających się ma migrować z obszarów wiejskich do miejskich, kluczowe znaczenie ma budowa przyjaznych dla klimatu elektrowni, dróg i linii kolejowych w tych krajach.
Zespoły techniczne Banku, ściśle współpracujące z innymi wielostronnymi pożyczkodawcami, muszą oszacować dodatkowe wyniki, jakie może wygenerować każdy dolar zainwestowany w takie projekty. Dla przykładu, rozważmy projekt, który wnosi 30 centów do PKB za każdego dolara inwestycji, co daje 30% stopę zwrotu. Aby taki projekt został uznany za ekonomicznie opłacalny, koszt pożyczki musiałby pozostać poniżej 30%.
Ponieważ Bank w coraz większym stopniu ocenia propozycje projektów partnerskich w oparciu o oczekiwane zyski, prawdopodobnie napotyka na sprzeciw wobec projektów związanych z klimatem, których korzyści nie mogą być ujęte w samym PKB. Podczas gdy proces oceny Banku powinien podkreślać, że wiele projektów klimatycznych może zapewnić wysokie stopy zwrotu, kluczowe jest uznanie, że istnieją uzasadnione powody, aby inwestować w projekty, które mogą nie przynieść krótkoterminowych korzyści ekonomicznych. Jednocześnie, aby złagodzić ryzyko dla zdolności obsługi zadłużenia, inwestycje gospodarcze i pozagospodarcze muszą być starannie wyważone.
W tym celu Bank powinien przyjąć dwustopniowy proces oceny. Pierwszy poziom obejmowałby projekty zatwierdzone wyłącznie na podstawie przewidywanych zysków, a drugi poziom obejmowałby projekty, których przewidywane korzyści środowiskowe przewyższają ich koszty. Projekty zatwierdzone na podstawie wartości ekonomicznej można podzielić na dwie grupy: projekty o wysokim zwrocie, które mogą przyciągnąć finansowanie z sektora prywatnego, oraz projekty o niższym zwrocie, które wymagają finansowania na warunkach preferencyjnych.
Jak niedawno napisał jeden z nas (Henry), Bank dysponuje zasobami finansowymi i ludzkimi, aby wdrożyć podejście inwestycyjne oparte na danych. Aby jednak odnieść sukces, musi opracować szacunki oczekiwanych zwrotów z przyszłych projektów, zapewnić, że szacunki są niezależnie weryfikowane i weryfikowane oraz udostępnić te informacje rządom, inwestorom i ogółowi społeczeństwa. Publikacja tych danych umożliwiłaby rządom identyfikację projektów infrastrukturalnych o największym potencjale pobudzenia wzrostu, pomogłaby prywatnym inwestorom w podejmowaniu świadomych decyzji finansowych i umożliwiłaby grupom społeczeństwa obywatelskiego pociągnięcie liderów do odpowiedzialności.
Kultywując kulturę przejrzystości w odniesieniu do kosztów i korzyści inwestycji Banku, Banga mógłby zwiększyć swoją wiarygodność. Zwiększone zaufanie zachęciłoby akcjonariuszy do rozważenia podwyższenia kapitału, a zaangażowanie sektora prywatnego i innych instytucji rozwojowych wygenerowałoby skalę i rozmach.
Z pewnością zmiana kultury Banku Światowego nie będzie łatwa. Ale wielu ludzi na całym świecie czekało na taki wysiłek i prawdopodobnie poprą Bangę w przekształceniu ospałej instytucji w potężną siłę promującą sprawiedliwą i zrównoważoną przyszłość.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Not only did Donald Trump win last week’s US presidential election decisively – winning some three million more votes than his opponent, Vice President Kamala Harris – but the Republican Party he now controls gained majorities in both houses on Congress. Given the far-reaching implications of this result – for both US democracy and global stability – understanding how it came about is essential.
By voting for Republican candidates, working-class voters effectively get to have their cake and eat it, expressing conservative moral preferences while relying on Democrats to fight for their basic economic security. The best strategy for Democrats now will be to permit voters to face the consequences of their choice.
urges the party to adopt a long-term strategy aimed at discrediting the MAGA ideology once and for all.
PARYŻ/STANFORD – Ajay Banga, nowo mianowany prezes Banku Światowego, przejmuje stery w kluczowym momencie. Niszczycielskie skutki pandemii COVID-19 zahamowały postęp w krajach rozwijających się i zepchnęły 124 miliony ludzi w skrajne ubóstwo. A inwazja Rosji na Ukrainę na pełną skalę, która zaostrzyła inflację oraz napięcia między USA a Chinami, może wywołać jeszcze większą zmienność. W związku z tym Bank przewiduje, że aktywność gospodarcza w gospodarkach wschodzących nie powróci do poziomów sprzed pandemii do 2024 roku.
Kraje o niskim i średnim dochodzie potrzebują Banku Światowego do przewodzenia globalnym wysiłkom na rzecz zmniejszenia skrajnego ubóstwa i poprawy standardów życia. Pomagając im zmniejszyć zadłużenie i przeciwdziałać zmianom klimatycznym, Bank mógłby również przyczynić się do poprawy jakości powietrza i wody, zwiększenia dostępu do czystej energii i zwiększenia bezpieczeństwa żywnościowego.
Jednak sceptycyzm co do zdolności Banku do sprostania wyzwaniom stojącym przed krajami rozwijającymi się jest coraz większy. W niedawnym przemówieniu Banga powiedział, że Bank Światowy potrzebuje "nowego podręcznika" do współpracy z krajami rozwijającymi się. Chociaż jest to niewątpliwie prawda, każda zaktualizowana strategia musi uznać fundamentalną prawdę: Bank prawdopodobnie nie będzie miał wystarczającego kapitału, aby sfinansować inwestycje wymagane do sprostania ogromnym wyzwaniom stojącym przed biednymi krajami. Biorąc to pod uwagę, musi zmobilizować swoją wiedzę i relacje, a także swój kapitał, aby zachęcić do inwestycji, które zwiększają wzrost i zatrudnienie, jednocześnie ułatwiając zieloną transformację.
Oznacza to, że Bank Światowy powinien stać się partnerem z wyboru dla swoich interesariuszy. Współpracując z decydentami politycznymi w krajach rozwijających się i rozwiniętych, innymi wielostronnymi bankami rozwoju i sektorem prywatnym, Bank Światowy mógłby zachęcać do tego, co Banga nazwał "świadomym podejmowaniem ryzyka". Takie podejście umożliwiłoby Bankowi wykorzystanie jego ograniczonego bilansu do zachęcenia prywatnych, publicznych, dwustronnych i wielostronnych pożyczkodawców do zwiększenia ich rocznych inwestycji w zrównoważony rozwój z "miliardów do bilionów" dolarów. Ale najpierw Banga musi poprowadzić instytucję w kierunku pełnej przejrzystości.
Wspieranie przejrzystości zaczyna się od uznania oczywistości. Kryzys zadłużenia, który obecnie ogarnia gospodarki wschodzące, został zaostrzony przez pandemię, ale kraje te znajdowały się na niebezpiecznej ścieżce na długo przedtem. Dzisiejszy problem zadłużenia jest wynikiem tego, że pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy (w tym sam Bank) realizowali projekty o niskiej stopie zwrotu, które nie były w stanie pokryć ich kosztów. Aby zapobiec przyszłym kryzysom zadłużenia, instytucje wielostronne muszą zaprzestać finansowania projektów niezrównoważonych ekonomicznie.
Podczas gdy dyskusje techniczne na temat tego jak wygenerować dodatkowe finansowanie są kluczowe, nie mogą one odwracać uwagi Banku od kluczowego zadania, jakim jest współpraca z decydentami w krajach rozwijających się. Identyfikacja przyszłych inwestycji, które mogłyby pobudzić wzrost i przyspieszyć transformację energetyczną, byłaby znacznie bardziej korzystna.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Pierwszy krok w kierunku bardziej efektywnego Banku Światowego został już podjęty przez partnerów Banku podczas niedawnego szczytu w Paryżu w sprawie nowego globalnego paktu finansowego. Biorąc pod uwagę, że około 1,2 miliarda ludzi w biednych krajach nie ma dostępu do elektryczności, a kolejny miliard mieszka w odległości większej niż kilometr od całorocznej drogi, inwestycje infrastrukturalne mogą sprzyjać trwałemu wzrostowi, pomóc w zmniejszeniu zadłużenia i złagodzić skutki zmian klimatycznych. Biorąc pod uwagę, że do 2030 r. dwa miliardy ludzi w gospodarkach wschodzących i rozwijających się ma migrować z obszarów wiejskich do miejskich, kluczowe znaczenie ma budowa przyjaznych dla klimatu elektrowni, dróg i linii kolejowych w tych krajach.
Zespoły techniczne Banku, ściśle współpracujące z innymi wielostronnymi pożyczkodawcami, muszą oszacować dodatkowe wyniki, jakie może wygenerować każdy dolar zainwestowany w takie projekty. Dla przykładu, rozważmy projekt, który wnosi 30 centów do PKB za każdego dolara inwestycji, co daje 30% stopę zwrotu. Aby taki projekt został uznany za ekonomicznie opłacalny, koszt pożyczki musiałby pozostać poniżej 30%.
Ponieważ Bank w coraz większym stopniu ocenia propozycje projektów partnerskich w oparciu o oczekiwane zyski, prawdopodobnie napotyka na sprzeciw wobec projektów związanych z klimatem, których korzyści nie mogą być ujęte w samym PKB. Podczas gdy proces oceny Banku powinien podkreślać, że wiele projektów klimatycznych może zapewnić wysokie stopy zwrotu, kluczowe jest uznanie, że istnieją uzasadnione powody, aby inwestować w projekty, które mogą nie przynieść krótkoterminowych korzyści ekonomicznych. Jednocześnie, aby złagodzić ryzyko dla zdolności obsługi zadłużenia, inwestycje gospodarcze i pozagospodarcze muszą być starannie wyważone.
W tym celu Bank powinien przyjąć dwustopniowy proces oceny. Pierwszy poziom obejmowałby projekty zatwierdzone wyłącznie na podstawie przewidywanych zysków, a drugi poziom obejmowałby projekty, których przewidywane korzyści środowiskowe przewyższają ich koszty. Projekty zatwierdzone na podstawie wartości ekonomicznej można podzielić na dwie grupy: projekty o wysokim zwrocie, które mogą przyciągnąć finansowanie z sektora prywatnego, oraz projekty o niższym zwrocie, które wymagają finansowania na warunkach preferencyjnych.
Jak niedawno napisał jeden z nas (Henry), Bank dysponuje zasobami finansowymi i ludzkimi, aby wdrożyć podejście inwestycyjne oparte na danych. Aby jednak odnieść sukces, musi opracować szacunki oczekiwanych zwrotów z przyszłych projektów, zapewnić, że szacunki są niezależnie weryfikowane i weryfikowane oraz udostępnić te informacje rządom, inwestorom i ogółowi społeczeństwa. Publikacja tych danych umożliwiłaby rządom identyfikację projektów infrastrukturalnych o największym potencjale pobudzenia wzrostu, pomogłaby prywatnym inwestorom w podejmowaniu świadomych decyzji finansowych i umożliwiłaby grupom społeczeństwa obywatelskiego pociągnięcie liderów do odpowiedzialności.
Kultywując kulturę przejrzystości w odniesieniu do kosztów i korzyści inwestycji Banku, Banga mógłby zwiększyć swoją wiarygodność. Zwiększone zaufanie zachęciłoby akcjonariuszy do rozważenia podwyższenia kapitału, a zaangażowanie sektora prywatnego i innych instytucji rozwojowych wygenerowałoby skalę i rozmach.
Z pewnością zmiana kultury Banku Światowego nie będzie łatwa. Ale wielu ludzi na całym świecie czekało na taki wysiłek i prawdopodobnie poprą Bangę w przekształceniu ospałej instytucji w potężną siłę promującą sprawiedliwą i zrównoważoną przyszłość.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer