KIEV – Toen COVID-19 Oekraïne trof, bevond infectieziektenspecialist Stepan Karabinyosh zich in het centrum van de crisis. Terwijl hij dag na dag op een intensive care-afdeling werkte, merkte Karabinyosh dat zijn medische opleiding hem had voorbereid op de praktische uitdaging van het behandelen van zijn patiënten, maar niet op de emotionele uitdaging om een toenemend aantal van hen te moeten vertellen dat ze, vanwege het risico hun geliefden te besmetten, hoogstwaarschijnlijk zouden sterven zonder hen ooit weer te zien.
Maar Karabinyosh was beter toegerust voor deze ervaring dan veel van zijn collegaʼs. Hij had een aanvullende opleiding gevolgd in de palliatieve zorg – een multidisciplinaire benadering van het optimaliseren van de kwaliteit van leven van patiënten tijdens een ernstige en terminale ziekte.
Karabinyosh kwam op een harde manier achter de noodzaak van een opleiding in de palliatieve zorg. Aan het begin van zijn carrière voelde hij zich overweldigd door de last van het omgaan met ernstig zieke patiënten. Ondanks dat hij weinig tijd had om te eten, kwam hij aan. Hij praatte niet meer met vrienden en familie, en deed niets anders dan werken en slapen.
Toen hij op een dag röntgenfotoʼs nam van een vrouw van in de zeventig, pakte ze zijn hand en zei: ʻDoe alsjeblieft iets, zoon. Ik ga dood!ʼ Op dat moment zag hij zijn eigen moeder. Hij wist dat hij haar door een medische procedure moest zien te loodsen die ze misschien niet zou overleven, maar het was moeilijk voor hem om het gesprek aan te gaan. Hij realiseerde zich dat dat moest veranderen, als hij wilde blijven werken als arts.
Nadat hij een opleiding in de palliatieve zorg had gevolgd, werden die gesprekken gemakkelijker. Hij zegt dat de training hem hielp technieken te ontwikkelen om actief te luisteren, een band op te bouwen en empathie te creëren. Van cruciaal belang is dat de opleiding in de palliatieve zorg hem heeft geholpen om de persoon die steun nodig heeft te scheiden van de ziekte die behandeld moet worden. Het vermogen om met de angsten van patiënten om te gaan was bijzonder belangrijk tijdens de eerste dagen van de pandemie, toen de beste manier om COVID-19 te benaderen nog moest worden bepaald en de medische opties beperkt waren.
De palliatieve zorg helpt ook een ruimte te creëren voor gesprekken over de dood als alle medische opties zijn uitgeput. Patiënten en hun familieleden zijn zich vaak niet bewust van het verloop van ziekten. In dergelijke omstandigheden is de palliatieve zorg bedoeld om hen te helpen de prognose te begrijpen en hen beter voor te bereiden op het levenseinde.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Hoewel de opleiding in de palliatieve zorg het meest in verband wordt gebracht met de verbetering van de levenskwaliteit van ernstig en terminaal zieke patiënten, omvat zij ook technieken om gezondheidswerkers te ondersteunen bij het omgaan met de emotionele belasting van hun ervaringen op het werk. Het omvat aanbevelingen voor zelfzorg en psychologische ondersteuning, met name voor gezondheidswerkers die hun werk doen in een omgeving waar zij regelmatig patiënten zullen verliezen of geconfronteerd zullen worden met het verlies van patiënten waarvan zij normaal gesproken niet verwachten dat zij zullen sterven, zoals jonge mensen.
Dit soort steun is nu meer dan ooit nodig. Tijdens de pandemie hebben gezondheidswerkers te maken gehad met ongekende stressniveaus. Het aantal burnouts, depressies en angsten onder artsen, verpleegkundigen en doktersassistenten is explosief gestegen. Een deskundige merkte in het medische tijdschrift The Lancet op dat de tol die van de beroepsgroep wordt geëist, het herstel van de pandemie belemmert en de wereldwijde gezondheidszorg meer in het algemeen in gevaar brengt.
Het is voor ziekenhuizen die toch al met een tekort aan personeel te kampen hebben, belangrijk om ervaren krachten in het veld te houden. Ik en anderen hebben gemerkt dat gezondheidswerkers met een opleiding en ervaring in de palliatieve zorg beter voorbereid zijn om deze uitdagingen aan te gaan en een burn-out te vermijden.
Veel organisaties, waaronder mijn eigen organisatie, de International Renaissance Foundation, ondersteunen initiatieven om meer gezondheidswerkers op te leiden in de palliatieve zorg. Met de steun van het palliatieve zorgteam van het Ivano-Frankivsk Centrum en de Moeder Teresa Stichting, hebben we gratis online webinars over rouw en verlies voor zorgverleners geïntroduceerd. We hebben ook drie praktische cursussen gegeven voor medisch personeel dat tijdens de pandemie heeft gewerkt. Het programma omvatte psychologische training, groeps- en individuele consulten met een psycholoog en een aalmoezenier, gebeden, virtuele rondleidingen en kunstprogrammaʼs. Ruim vijftig gezondheidswerkers namen deel aan de cursussen, en allen stelden een stabilisatie van hun psycho-emotionele toestand en betere slaappatronen vast.
Maar er moet nog veel meer worden gedaan. Om voorbereid te zijn op toekomstige pandemieën en om in het algemeen betere zorg te kunnen bieden, zou de palliatieve zorg volledig geïntegreerd moeten worden in de ziektekostenverzekering en een standaardonderdeel van de opleiding moeten worden. Medisch personeel zou stage moeten lopen in de palliatieve zorg om praktijkervaring op te doen. Nu gezondheidszorgstrategieën opnieuw geëvalueerd worden in het licht van COVID-19, zou de palliatieve zorg erkend moeten worden als een vitaal onderdeel van het therapeutisch proces.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
By trying to running the state like a private business, Elon Musk and other anti-government types are creating a mess that someone else will have to clean up. Governments and businesses serve vastly different purposes, answer to different constituencies, and operate on entirely different timelines.
explain why ongoing efforts to run the state like a business are doomed to fail.
US President Donald Trump says he wants to preserve the dollar's international role as a reserve and payment currency. If that's true, the history of pound sterling suggests he should be promoting financial stability, limiting the use of tariffs, and strengthening America's geopolitical alliances.
applies three lessons from prewar Britain that the Trump administration appears determined to ignore.
KIEV – Toen COVID-19 Oekraïne trof, bevond infectieziektenspecialist Stepan Karabinyosh zich in het centrum van de crisis. Terwijl hij dag na dag op een intensive care-afdeling werkte, merkte Karabinyosh dat zijn medische opleiding hem had voorbereid op de praktische uitdaging van het behandelen van zijn patiënten, maar niet op de emotionele uitdaging om een toenemend aantal van hen te moeten vertellen dat ze, vanwege het risico hun geliefden te besmetten, hoogstwaarschijnlijk zouden sterven zonder hen ooit weer te zien.
Maar Karabinyosh was beter toegerust voor deze ervaring dan veel van zijn collegaʼs. Hij had een aanvullende opleiding gevolgd in de palliatieve zorg – een multidisciplinaire benadering van het optimaliseren van de kwaliteit van leven van patiënten tijdens een ernstige en terminale ziekte.
Karabinyosh kwam op een harde manier achter de noodzaak van een opleiding in de palliatieve zorg. Aan het begin van zijn carrière voelde hij zich overweldigd door de last van het omgaan met ernstig zieke patiënten. Ondanks dat hij weinig tijd had om te eten, kwam hij aan. Hij praatte niet meer met vrienden en familie, en deed niets anders dan werken en slapen.
Toen hij op een dag röntgenfotoʼs nam van een vrouw van in de zeventig, pakte ze zijn hand en zei: ʻDoe alsjeblieft iets, zoon. Ik ga dood!ʼ Op dat moment zag hij zijn eigen moeder. Hij wist dat hij haar door een medische procedure moest zien te loodsen die ze misschien niet zou overleven, maar het was moeilijk voor hem om het gesprek aan te gaan. Hij realiseerde zich dat dat moest veranderen, als hij wilde blijven werken als arts.
Nadat hij een opleiding in de palliatieve zorg had gevolgd, werden die gesprekken gemakkelijker. Hij zegt dat de training hem hielp technieken te ontwikkelen om actief te luisteren, een band op te bouwen en empathie te creëren. Van cruciaal belang is dat de opleiding in de palliatieve zorg hem heeft geholpen om de persoon die steun nodig heeft te scheiden van de ziekte die behandeld moet worden. Het vermogen om met de angsten van patiënten om te gaan was bijzonder belangrijk tijdens de eerste dagen van de pandemie, toen de beste manier om COVID-19 te benaderen nog moest worden bepaald en de medische opties beperkt waren.
De palliatieve zorg helpt ook een ruimte te creëren voor gesprekken over de dood als alle medische opties zijn uitgeput. Patiënten en hun familieleden zijn zich vaak niet bewust van het verloop van ziekten. In dergelijke omstandigheden is de palliatieve zorg bedoeld om hen te helpen de prognose te begrijpen en hen beter voor te bereiden op het levenseinde.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Hoewel de opleiding in de palliatieve zorg het meest in verband wordt gebracht met de verbetering van de levenskwaliteit van ernstig en terminaal zieke patiënten, omvat zij ook technieken om gezondheidswerkers te ondersteunen bij het omgaan met de emotionele belasting van hun ervaringen op het werk. Het omvat aanbevelingen voor zelfzorg en psychologische ondersteuning, met name voor gezondheidswerkers die hun werk doen in een omgeving waar zij regelmatig patiënten zullen verliezen of geconfronteerd zullen worden met het verlies van patiënten waarvan zij normaal gesproken niet verwachten dat zij zullen sterven, zoals jonge mensen.
Dit soort steun is nu meer dan ooit nodig. Tijdens de pandemie hebben gezondheidswerkers te maken gehad met ongekende stressniveaus. Het aantal burnouts, depressies en angsten onder artsen, verpleegkundigen en doktersassistenten is explosief gestegen. Een deskundige merkte in het medische tijdschrift The Lancet op dat de tol die van de beroepsgroep wordt geëist, het herstel van de pandemie belemmert en de wereldwijde gezondheidszorg meer in het algemeen in gevaar brengt.
Het is voor ziekenhuizen die toch al met een tekort aan personeel te kampen hebben, belangrijk om ervaren krachten in het veld te houden. Ik en anderen hebben gemerkt dat gezondheidswerkers met een opleiding en ervaring in de palliatieve zorg beter voorbereid zijn om deze uitdagingen aan te gaan en een burn-out te vermijden.
Veel organisaties, waaronder mijn eigen organisatie, de International Renaissance Foundation, ondersteunen initiatieven om meer gezondheidswerkers op te leiden in de palliatieve zorg. Met de steun van het palliatieve zorgteam van het Ivano-Frankivsk Centrum en de Moeder Teresa Stichting, hebben we gratis online webinars over rouw en verlies voor zorgverleners geïntroduceerd. We hebben ook drie praktische cursussen gegeven voor medisch personeel dat tijdens de pandemie heeft gewerkt. Het programma omvatte psychologische training, groeps- en individuele consulten met een psycholoog en een aalmoezenier, gebeden, virtuele rondleidingen en kunstprogrammaʼs. Ruim vijftig gezondheidswerkers namen deel aan de cursussen, en allen stelden een stabilisatie van hun psycho-emotionele toestand en betere slaappatronen vast.
Maar er moet nog veel meer worden gedaan. Om voorbereid te zijn op toekomstige pandemieën en om in het algemeen betere zorg te kunnen bieden, zou de palliatieve zorg volledig geïntegreerd moeten worden in de ziektekostenverzekering en een standaardonderdeel van de opleiding moeten worden. Medisch personeel zou stage moeten lopen in de palliatieve zorg om praktijkervaring op te doen. Nu gezondheidszorgstrategieën opnieuw geëvalueerd worden in het licht van COVID-19, zou de palliatieve zorg erkend moeten worden als een vitaal onderdeel van het therapeutisch proces.
Vertaling: Menno Grootveld