SANTIAGO – Nu de wereld in de greep is van de COVID-19-pandemie, hebben beleidsmakers hun aandacht gericht op economische prikkels en financiële steun voor huishoudens en bedrijven. Als gevolg daarvan hebben veel landen de voorbereiding en indiening van hun nieuwe doelstellingen voor de terugdringing van de emissies op grond van het klimaatverdrag van Parijs uitgesteld. Deze herziene doelstellingen, die bekendstaan als ʻnationally determined contributionsʼ (nationaal vastgestelde bijdragen, kortweg NDCs), moesten aanvankelijk eerder dit jaar worden ingediend, in de aanloop naar de klimaatveranderingstop COP26 in Schotland in november. Maar ook die conferentie is uitgesteld.
De accentverschuiving van topconferenties naar economische prikkels is begrijpelijk. Maar we mogen het zicht niet verliezen op de belangrijke rol die NDCs kunnen spelen bij economische herstelplannen. NDCs behoren tot de beste vehikels die overheden hebben om uitdrukking te geven aan hun visie op de toekomstige economische groei en technologische veranderingen, die allebei duidelijke verbanden hebben met het scheppen van banen. Bovendien biedt het formuleren van doelstellingen landen een gouden kans om kant-en-klare projecten en activiteiten te identificeren, die zowel voordelen voor het klimaat als voor de economie kunnen opleveren.
Chili is een goed voorbeeld. De regering kondigde in april een herziene klimaatbelofte aan, samen met een nieuwe klimaatwet die momenteel ter goedkeuring bij het parlement ligt. De herziene NDC koppelt klimaatactie aan duurzame ontwikkeling en een rechtvaardige energietransitie. De kern ervan bestaat uit een toezegging om in 2050 koolstofneutraal te zijn, en het is makkelijk te zien hoe de reactie van de overheid op de pandemie ertoe kan bijdragen dat dit doel wordt bereikt, door de noodzakelijke veranderingen in de energie- en transportsector te versnellen.
Maar de nieuwe NDC van Chili toont ook een ander front waar de economische herstelplannen van landen een aanzienlijke impuls kunnen krijgen: dat van de op de natuur gebaseerde oplossingen. De NDC toont begrip voor de rol die de natuur kan spelen bij het verkrijgen van koolstofneutraliteit, en bij het zich aanpassen aan de gevolgen van de klimaatverandering en het onderkennen van het belang van het creëren en onderhouden van natuurlijke koolstofreservoirs.
Om te beginnen legt het klimaatplan van Chili verband tussen de gezondheid van de oceaan en het klimaat, terwijl de economische waarde van ecosystemen aan de kust wordt onderkend. We hoeven niet in verre streken op zoek te gaan naar een voorbeeld van hoe gezonde mariene ecosystemen lokale economieën kunnen ondersteunen. In Mexico, alleen al in de Golf van Californië en op het schiereiland Baja California, genereren mariene ecosystemen 518 miljoen dollar aan jaarlijkse inkomsten uit het toerisme, en zijn ze rechtstreeks verantwoordelijk voor minstens 3575 banen. Gezien de uitgebreide kustlijn van Chili zijn de mogelijkheden daar zeer waarschijnlijk nog een paar malen groter. De NDC stelt in dit opzicht niet teleur: die omvat een verplichting om 25 procent van de exclusieve economische zone in een beschermd gebied te veranderen. Als deze belofte op de juiste wijze wordt geïmplementeerd, zou zij nieuwe economische mogelijkheden voor het land kunnen scheppen.
De nieuwe NDC is ook een aanzienlijke versterking van de Chileense toezeggingen inzake de bossen. De regering heeft haar doelstelling voor beheer en herstel van duurzame bossen verdubbeld van 100.000 hectare naar 200.000 hectare in 2030. Daarnaast zal er voor 200.000 hectare aan nieuwe bossen worden aangeplant (tegen 100.000 hectare in een eerdere versie), waarvan minstens 100.000 hectare permanent zal zijn en minstens 70.000 hectare uit inheemse boomsoorten zal bestaan. Tenslotte heeft Chili gezegd de emissies als gevolg van ontbossing en achteruitgang van de grond in 2030 met 25 procent omlaag te willen brengen.
Het verband met economische groei (helaas niet goed genoeg onderzocht en tevens ondergewaardeerd) is hier eveneens duidelijk. Het nastreven van deze doelstellingen zal overheden in staat stellen een heel scala aan banen te scheppen, zoals die van bosbeheerder, botanist, machine-operateur en werkman. Herstelde landschappen brengen ook extra voordelen met zich mee. Uit een onderzoek van het World Resources Institute blijkt dat het herstel van achteruitgegane grond in een periode van vijftig jaar 23 miljard dollar aan netto-voordelen zal opleveren. Gemiddeld kunnen boeren die hun land herstellen per hectare 1140 dollar extra aan netto economische waarde tegemoet zien.
Laten we duidelijk zijn: Chili moet nog steeds het een en ander doen om de doelstellingen van zijn oorspronkelijke klimaatbeloften te verwezenlijken. Het antwoord van de Chileense regering op COVID-19 is tot nu toe niet bepaald eenduidig geweest, en de regering moet nog immer serieuze toewijding aan de dag leggen op weg naar het bevorderen van klimaatactie, sinds de lancering van het nieuwe plan een paar maanden geleden. Maar de NDC van Chili geeft op zʼn minst een goed beeld van wat een NDC kan en moet zijn: geen juridisch bindend beleidsdocument, maar een politiek signaal aan ministeries, actoren uit de particuliere sector en instellingen voor ontwikkelingsfinanciering om kansen te identificeren en na te streven die de klimaatplannen van een overheid koppelen aan economisch herstel.
Iedere herziene NDC leidt tot een groter politiek momentum en het internationale vertrouwen dat we nodig hebben om de klimaatverandering te bestrijden. In plaats van het werk aan de NDCs op te schorten zolang de pandemie blijft voortduren, moeten overheden overwegen hoe deze doelstellingen gebruikt kunnen worden om de economische bijdrage van op de natuur gebaseerde oplossingen te vergroten. Kortom: klimaatactie, uitgedrukt in de vorm van een NDC, kan hand in hand gaan met economische herstelplannen. Als de natuur wordt beschermd, heeft zij in ruil daarvoor veel te bieden.
Vertaling: Menno Grootveld
SANTIAGO – Nu de wereld in de greep is van de COVID-19-pandemie, hebben beleidsmakers hun aandacht gericht op economische prikkels en financiële steun voor huishoudens en bedrijven. Als gevolg daarvan hebben veel landen de voorbereiding en indiening van hun nieuwe doelstellingen voor de terugdringing van de emissies op grond van het klimaatverdrag van Parijs uitgesteld. Deze herziene doelstellingen, die bekendstaan als ʻnationally determined contributionsʼ (nationaal vastgestelde bijdragen, kortweg NDCs), moesten aanvankelijk eerder dit jaar worden ingediend, in de aanloop naar de klimaatveranderingstop COP26 in Schotland in november. Maar ook die conferentie is uitgesteld.
De accentverschuiving van topconferenties naar economische prikkels is begrijpelijk. Maar we mogen het zicht niet verliezen op de belangrijke rol die NDCs kunnen spelen bij economische herstelplannen. NDCs behoren tot de beste vehikels die overheden hebben om uitdrukking te geven aan hun visie op de toekomstige economische groei en technologische veranderingen, die allebei duidelijke verbanden hebben met het scheppen van banen. Bovendien biedt het formuleren van doelstellingen landen een gouden kans om kant-en-klare projecten en activiteiten te identificeren, die zowel voordelen voor het klimaat als voor de economie kunnen opleveren.
Chili is een goed voorbeeld. De regering kondigde in april een herziene klimaatbelofte aan, samen met een nieuwe klimaatwet die momenteel ter goedkeuring bij het parlement ligt. De herziene NDC koppelt klimaatactie aan duurzame ontwikkeling en een rechtvaardige energietransitie. De kern ervan bestaat uit een toezegging om in 2050 koolstofneutraal te zijn, en het is makkelijk te zien hoe de reactie van de overheid op de pandemie ertoe kan bijdragen dat dit doel wordt bereikt, door de noodzakelijke veranderingen in de energie- en transportsector te versnellen.
Maar de nieuwe NDC van Chili toont ook een ander front waar de economische herstelplannen van landen een aanzienlijke impuls kunnen krijgen: dat van de op de natuur gebaseerde oplossingen. De NDC toont begrip voor de rol die de natuur kan spelen bij het verkrijgen van koolstofneutraliteit, en bij het zich aanpassen aan de gevolgen van de klimaatverandering en het onderkennen van het belang van het creëren en onderhouden van natuurlijke koolstofreservoirs.
Om te beginnen legt het klimaatplan van Chili verband tussen de gezondheid van de oceaan en het klimaat, terwijl de economische waarde van ecosystemen aan de kust wordt onderkend. We hoeven niet in verre streken op zoek te gaan naar een voorbeeld van hoe gezonde mariene ecosystemen lokale economieën kunnen ondersteunen. In Mexico, alleen al in de Golf van Californië en op het schiereiland Baja California, genereren mariene ecosystemen 518 miljoen dollar aan jaarlijkse inkomsten uit het toerisme, en zijn ze rechtstreeks verantwoordelijk voor minstens 3575 banen. Gezien de uitgebreide kustlijn van Chili zijn de mogelijkheden daar zeer waarschijnlijk nog een paar malen groter. De NDC stelt in dit opzicht niet teleur: die omvat een verplichting om 25 procent van de exclusieve economische zone in een beschermd gebied te veranderen. Als deze belofte op de juiste wijze wordt geïmplementeerd, zou zij nieuwe economische mogelijkheden voor het land kunnen scheppen.
De nieuwe NDC is ook een aanzienlijke versterking van de Chileense toezeggingen inzake de bossen. De regering heeft haar doelstelling voor beheer en herstel van duurzame bossen verdubbeld van 100.000 hectare naar 200.000 hectare in 2030. Daarnaast zal er voor 200.000 hectare aan nieuwe bossen worden aangeplant (tegen 100.000 hectare in een eerdere versie), waarvan minstens 100.000 hectare permanent zal zijn en minstens 70.000 hectare uit inheemse boomsoorten zal bestaan. Tenslotte heeft Chili gezegd de emissies als gevolg van ontbossing en achteruitgang van de grond in 2030 met 25 procent omlaag te willen brengen.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Het verband met economische groei (helaas niet goed genoeg onderzocht en tevens ondergewaardeerd) is hier eveneens duidelijk. Het nastreven van deze doelstellingen zal overheden in staat stellen een heel scala aan banen te scheppen, zoals die van bosbeheerder, botanist, machine-operateur en werkman. Herstelde landschappen brengen ook extra voordelen met zich mee. Uit een onderzoek van het World Resources Institute blijkt dat het herstel van achteruitgegane grond in een periode van vijftig jaar 23 miljard dollar aan netto-voordelen zal opleveren. Gemiddeld kunnen boeren die hun land herstellen per hectare 1140 dollar extra aan netto economische waarde tegemoet zien.
Laten we duidelijk zijn: Chili moet nog steeds het een en ander doen om de doelstellingen van zijn oorspronkelijke klimaatbeloften te verwezenlijken. Het antwoord van de Chileense regering op COVID-19 is tot nu toe niet bepaald eenduidig geweest, en de regering moet nog immer serieuze toewijding aan de dag leggen op weg naar het bevorderen van klimaatactie, sinds de lancering van het nieuwe plan een paar maanden geleden. Maar de NDC van Chili geeft op zʼn minst een goed beeld van wat een NDC kan en moet zijn: geen juridisch bindend beleidsdocument, maar een politiek signaal aan ministeries, actoren uit de particuliere sector en instellingen voor ontwikkelingsfinanciering om kansen te identificeren en na te streven die de klimaatplannen van een overheid koppelen aan economisch herstel.
Iedere herziene NDC leidt tot een groter politiek momentum en het internationale vertrouwen dat we nodig hebben om de klimaatverandering te bestrijden. In plaats van het werk aan de NDCs op te schorten zolang de pandemie blijft voortduren, moeten overheden overwegen hoe deze doelstellingen gebruikt kunnen worden om de economische bijdrage van op de natuur gebaseerde oplossingen te vergroten. Kortom: klimaatactie, uitgedrukt in de vorm van een NDC, kan hand in hand gaan met economische herstelplannen. Als de natuur wordt beschermd, heeft zij in ruil daarvoor veel te bieden.
Vertaling: Menno Grootveld