OTTAWA/WASHINGTON, DC – In het gevecht tegen klimaatverandering trekt koolstofdioxide veruit de meeste aandacht van regulatoren. Maar alhoewel langzaam afbreekbare CO₂ cruciaal bijdraagt aan de stijgende temperaturen is dit niet de enige dader. Andere sneller afbreekbare supervervuilers verwarmen de planeet net zo goed, en geen enkele behoeft urgenter regulering dan methaan.
Volgens het Intergovernmental Panel on Climate Change is methaan als hittevasthoudend gas gemeten over een periode van 20 jaar 86 maal zo potent als CO₂, en verantwoordelijk voor ongeveer een vijfde van de opwarming veroorzaakt door de mens. Wanneer de internationale gemeenschap enige kans wil maken om de doelstellingen gezet door het klimaatverdrag van Parijs te behalen en de opwarming van de aarde ruim beneden de 2 graden Celsius boven pre-industriële niveaus te houden moet het controleren van de methaanuitstoot topprioriteit zijn. Tegelijkertijd echter gebeurt dat nog niet op een mondiale schaal en heeft slechts een handvol landen – meest recent aangevoerd door Canada – zich geëngageerd aan het beheersen van methaan.
Een recent rapport door de Amerikaanse National Academy of Sciences (NAS) noemt methaanuitstoot een ‘intrigerende’ beleidskwestie, omdat er geen voornaamste oorzaak valt aan te wijzen. De recente pieken in de uitstoot worden toegeschreven aan verschillende bronnen, waaronder bosbranden en fermentatie in rijstvelden.
Het meten van de aanwezigheid van methaan, inclusief met gebruik van de nieuwste infraroodcamera’s, blijft een uitdaging. Volgens het rapport van de NAS beschikken zelfs de Verenigde Staten niet over de middelen om methaan effectief te meten, te monitoren, en de verantwoordelijken aan te wijzen. Maar er komt verbeterde meetapparatuur voor het opsporen van de bronnen van methaanuitstoot aan, en deze wordt al succesvol getest in Californië aan boord van laagvliegende vliegtuigen, met als doel deze gereedschappen te perfectioneren voor gebruik door satellieten.
Maar ondanks dat onze gereedschappen om methaanlekken op te kunnen sporen steeds beter worden moeten we alsnog agressief de reductie van methaan in de atmosfeer najagen. Wanneer de wereld het voorbeeld van innovators op het gebied van de terugdringing van methaan zoals Canada en Californië zal volgen is het mogelijk om snelle en drastische reducties te bereiken.
Er zijn drie sectoren die urgent gereguleerd moeten worden, te beginnen met de olie- en gasindustrie. Volgens het Internationaal Energieagentschap zou het verbeteren van de methaanafvang in de waardeketen van olie en gas goedkoop en effectief zijn, gegeven het feit dat ruwweg de helft van de jaarlijkse methaanuitstoot van 76 miljoen ton door de sector voortkomt uit makkelijk te dichten lekkages. En omdat methaan gewoon een vermarktbaar product is kan deze afvang tegen nul netto kosten tot stand gebracht worden.
Don’t go back to school without Project Syndicate! For a limited time, we’re offering PS Digital subscriptions for just $50.
Access every new PS commentary, our suite of subscriber-exclusive content, and the full PS archive.
Subscribe Now
Ten tweede behoeft de methaanuitstoot in de landbouw, en vooral in de veeteelt, strengere controle. Ook hier kent een verbeterd beheer een sterke economische motivering. Zo zou het verplicht stellen van methoden voor methaanafvang zoals anaerobe vergisting boeren helpen om het methaan uit runderen en varkens te benutten, en zo een bron van hernieuwbare energieopwekking verschaffen die het gebruik van fossiele brandstoffen voor de aandrijving van machinerie kan vervangen.
Ten slotte zouden overheden op alle niveaus de afvang en het gebruik van methaan uitgestoten door vuilnisbelten en waterzuiveringen moeten verplichten. Met nieuwe meetmethoden voor methaanuitstoot kunnen landen, steden, en bedrijven bronnen van methaan aanpakken die makkelijk gecontroleerd kunnen worden, en zo de basis leggen voor de zwaardere uitdagingen die ons de komende jaren nog te wachten staan.
En toch blijven veel landen ondanks de beschikbaarheid van haalbare oplossingen het laaghangende fruit van de beperking van methaanuitstoot negeren. Twee jaar nadat de VS, Mexico, en Canada beloofden collectieve actie te ondernemen en de methaanuitstoot van de olie- en gassector terug te brengen is de vooruitgang tot stilstand gekomen. In de VS heeft de regering Trump energiebedrijven uitgezonderd van de afvang van methaan tijdens het boren, terwijl Mexico slechts niet bindende toezeggingen heeft gedaan.
Gelukkig beweegt Canada zich in tegenovergestelde richting. Canadese regulatoren hebben zojuist nieuwe regels uitgegeven gericht op het tot wel 45% reduceren van de methaanuitstoot door de olie- en gasindustrie de komende zeven jaar. Deze regels bestendigen de rol van Canada als mondiaal leider in de inspanningen tot methaanreductie.
Deze regels behartigen tevens de nationale Canadese belangen. Projecties voor het Noordpoolgebied laten zien dat regio twee keer zo snel verwarmt als het mondiaal gemiddelde en dat lichtweerkaatsend zee-ijs op een onthutsende snelheid aan het verdwijnen is. Zonder dit ijsschild dat hitte terug de ruimte in kaatst versnelt de verwarming, smelt de permafrost, en komen voorraden methaan die sinds antieke tijden in de aarde opgeslagen zijn terug in de atmosfeer. Deze cyclus drijft niet alleen de mondiale temperaturen op, maar brengt ook de overleving van gemeenschappen in noordelijk Canada in gevaar.
Canada heeft dan wellicht een extra motivatie om nieuwe methaanregulering te implementeren, maar zulke regels dragen bij tot de kans om landen en steden over de hele wereld te helpen zich te engageren aan strategieën om methaan terug te dringen. Wanneer Canada in juni gastheer is van de G7-top zullen zijn leiders de kans hebben om hun agenda uit te dragen, en deze moeten ze met beide handen aanpakken. Wanneer de wereld wil voldoen aan de temperatuurdoelstellingen van het verdrag van Parijs en de snelheid van de opwarming wil vertragen moet elk gas dat bijdraagt aan een warmere planeet – en niet alleen CO₂ – afdoende gemeten en beheerst worden.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Increasingly severe water shortages represent a human-made crisis that can be resolved through human interventions. The situation demands new thinking about the economics of this critical resource and how to manage it through mission-oriented strategies that span all levels of governance.
call attention to a global problem that demands far more attention from policymakers at all levels.
Although Kamala Harris is largely aligned with Joe Biden on many global and strategic issues, her unique worldview promises a distinct form of leadership on the international stage. Not only would US foreign policy shift under a Harris administration; it could change in highly consequential ways.
considers how the Democratic presidential nominees' views compare to Joe Biden's.
OTTAWA/WASHINGTON, DC – In het gevecht tegen klimaatverandering trekt koolstofdioxide veruit de meeste aandacht van regulatoren. Maar alhoewel langzaam afbreekbare CO₂ cruciaal bijdraagt aan de stijgende temperaturen is dit niet de enige dader. Andere sneller afbreekbare supervervuilers verwarmen de planeet net zo goed, en geen enkele behoeft urgenter regulering dan methaan.
Volgens het Intergovernmental Panel on Climate Change is methaan als hittevasthoudend gas gemeten over een periode van 20 jaar 86 maal zo potent als CO₂, en verantwoordelijk voor ongeveer een vijfde van de opwarming veroorzaakt door de mens. Wanneer de internationale gemeenschap enige kans wil maken om de doelstellingen gezet door het klimaatverdrag van Parijs te behalen en de opwarming van de aarde ruim beneden de 2 graden Celsius boven pre-industriële niveaus te houden moet het controleren van de methaanuitstoot topprioriteit zijn. Tegelijkertijd echter gebeurt dat nog niet op een mondiale schaal en heeft slechts een handvol landen – meest recent aangevoerd door Canada – zich geëngageerd aan het beheersen van methaan.
Een recent rapport door de Amerikaanse National Academy of Sciences (NAS) noemt methaanuitstoot een ‘intrigerende’ beleidskwestie, omdat er geen voornaamste oorzaak valt aan te wijzen. De recente pieken in de uitstoot worden toegeschreven aan verschillende bronnen, waaronder bosbranden en fermentatie in rijstvelden.
Het meten van de aanwezigheid van methaan, inclusief met gebruik van de nieuwste infraroodcamera’s, blijft een uitdaging. Volgens het rapport van de NAS beschikken zelfs de Verenigde Staten niet over de middelen om methaan effectief te meten, te monitoren, en de verantwoordelijken aan te wijzen. Maar er komt verbeterde meetapparatuur voor het opsporen van de bronnen van methaanuitstoot aan, en deze wordt al succesvol getest in Californië aan boord van laagvliegende vliegtuigen, met als doel deze gereedschappen te perfectioneren voor gebruik door satellieten.
Maar ondanks dat onze gereedschappen om methaanlekken op te kunnen sporen steeds beter worden moeten we alsnog agressief de reductie van methaan in de atmosfeer najagen. Wanneer de wereld het voorbeeld van innovators op het gebied van de terugdringing van methaan zoals Canada en Californië zal volgen is het mogelijk om snelle en drastische reducties te bereiken.
Er zijn drie sectoren die urgent gereguleerd moeten worden, te beginnen met de olie- en gasindustrie. Volgens het Internationaal Energieagentschap zou het verbeteren van de methaanafvang in de waardeketen van olie en gas goedkoop en effectief zijn, gegeven het feit dat ruwweg de helft van de jaarlijkse methaanuitstoot van 76 miljoen ton door de sector voortkomt uit makkelijk te dichten lekkages. En omdat methaan gewoon een vermarktbaar product is kan deze afvang tegen nul netto kosten tot stand gebracht worden.
Don’t go back to school without Project Syndicate! For a limited time, we’re offering PS Digital subscriptions for just $50.
Access every new PS commentary, our suite of subscriber-exclusive content, and the full PS archive.
Subscribe Now
Ten tweede behoeft de methaanuitstoot in de landbouw, en vooral in de veeteelt, strengere controle. Ook hier kent een verbeterd beheer een sterke economische motivering. Zo zou het verplicht stellen van methoden voor methaanafvang zoals anaerobe vergisting boeren helpen om het methaan uit runderen en varkens te benutten, en zo een bron van hernieuwbare energieopwekking verschaffen die het gebruik van fossiele brandstoffen voor de aandrijving van machinerie kan vervangen.
Ten slotte zouden overheden op alle niveaus de afvang en het gebruik van methaan uitgestoten door vuilnisbelten en waterzuiveringen moeten verplichten. Met nieuwe meetmethoden voor methaanuitstoot kunnen landen, steden, en bedrijven bronnen van methaan aanpakken die makkelijk gecontroleerd kunnen worden, en zo de basis leggen voor de zwaardere uitdagingen die ons de komende jaren nog te wachten staan.
En toch blijven veel landen ondanks de beschikbaarheid van haalbare oplossingen het laaghangende fruit van de beperking van methaanuitstoot negeren. Twee jaar nadat de VS, Mexico, en Canada beloofden collectieve actie te ondernemen en de methaanuitstoot van de olie- en gassector terug te brengen is de vooruitgang tot stilstand gekomen. In de VS heeft de regering Trump energiebedrijven uitgezonderd van de afvang van methaan tijdens het boren, terwijl Mexico slechts niet bindende toezeggingen heeft gedaan.
Gelukkig beweegt Canada zich in tegenovergestelde richting. Canadese regulatoren hebben zojuist nieuwe regels uitgegeven gericht op het tot wel 45% reduceren van de methaanuitstoot door de olie- en gasindustrie de komende zeven jaar. Deze regels bestendigen de rol van Canada als mondiaal leider in de inspanningen tot methaanreductie.
Deze regels behartigen tevens de nationale Canadese belangen. Projecties voor het Noordpoolgebied laten zien dat regio twee keer zo snel verwarmt als het mondiaal gemiddelde en dat lichtweerkaatsend zee-ijs op een onthutsende snelheid aan het verdwijnen is. Zonder dit ijsschild dat hitte terug de ruimte in kaatst versnelt de verwarming, smelt de permafrost, en komen voorraden methaan die sinds antieke tijden in de aarde opgeslagen zijn terug in de atmosfeer. Deze cyclus drijft niet alleen de mondiale temperaturen op, maar brengt ook de overleving van gemeenschappen in noordelijk Canada in gevaar.
Canada heeft dan wellicht een extra motivatie om nieuwe methaanregulering te implementeren, maar zulke regels dragen bij tot de kans om landen en steden over de hele wereld te helpen zich te engageren aan strategieën om methaan terug te dringen. Wanneer Canada in juni gastheer is van de G7-top zullen zijn leiders de kans hebben om hun agenda uit te dragen, en deze moeten ze met beide handen aanpakken. Wanneer de wereld wil voldoen aan de temperatuurdoelstellingen van het verdrag van Parijs en de snelheid van de opwarming wil vertragen moet elk gas dat bijdraagt aan een warmere planeet – en niet alleen CO₂ – afdoende gemeten en beheerst worden.
Vertaling Melle Trap