PEKING – Begin 2017 kondigde China aan dat het tegen 2020 360 miljard dollar in hernieuwbare energie zal steken en plannen heeft geschrapt om 85 kolencentrales te bouwen. In maart rapporteerden de Chinese autoriteiten dat het land voorloopt op de officiële doelstellingen voor energie-efficiency, koolstofintensiteit, en het aandeel schone energiebronnen. En afgelopen maand presenteerde de Chinese energieregulator de Nationale Energie Administratie nieuwe maatregelen om ‘s lands afhankelijkheid van kolen te reduceren.
Dit zijn slechts de meest recente indicatoren dat China centraal staat in een mondiale energietransformatie die wordt aangedreven door technologische ontwikkelingen en de dalende kosten van hernieuwbare energie. Maar investeren in hernieuwbare energie en het afbouwen van kolen is niet het enige wat het land doet. China is tegelijk verantwoordelijk voor een stijgend aandeel in de mondiale vraag naar energie, wat betekent dat de voortgaande verschuiving van zijn economie richting een door consumptie en services gedreven groei de grondstoffensector wereldwijd hervormen zal.
Tegelijkertijd verkleinen verschillende andere factoren de mondiale grondstoffenconsumptie, waaronder een betere energie-efficiency in woningen, fabrieken, en kantoren en een lagere vraag naar energie in het transport door het gestegen gebruik van eigen voertuigen en carpooling.
Volgens Beyond the Supercycle: How Technology Is Reshaping Resources, een nieuw rapport van het McKinsey Global Institute (MGI), vertragen deze trends de groei van de primaire energiebehoefte. Wanneer een snelle toepassing van nieuwe technologieën doorzet zou die behoefte na 2025 kunnen gaan afnemen. En met een minder intensief energiegebruik en een grotere efficiency zou de energieproductiviteit in de wereldeconomie de komende twee decennia met 40% tot 70% kunnen groeien.
Terwijl de mondiale groei in energiebehoefte vertraagt groeit het Chinese aandeel in die behoefte. Tegen 2035 kan China verantwoordelijk zijn voor 28% van de primaire energiebehoefte van de wereld, tegen momenteel 23%, waar de Verenigde Staten tegen 2035 verantwoordelijk zou kunnen zijn voor slechts 12%, tegen de huidige 16%.
China heeft al een aanzienlijke vooruitgang geboekt in het reduceren van de intensiteit van zijn gebruik van grondstoffen: tussen 1980 en 2010 werd zijn economie 18 maal groter, maar de energieconsumptie slechts 5 maal. Volgens data van de Wereldbank weerspiegelt dat een afname van 70% in energie-intensiteit per eenheid bbp.
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
In zijn 13e vijfjarenplan doelt de Chinese regering erop om de energie-intensiteit tussen 2016 en 2020 met in totaal 15% te reduceren. Ze is al goed op weg om dit doel te bereiken. Bij het Nationaal Volkscongres eerder dit jaar rapporteerde de Chinese premier Li Keqiang dat de Chinese energie-intensiteit alleen al afgelopen jaar met 5% gedaald is.
Hernieuwbare energie is één reden voor China’s dalende grondstoffengebruik. Omdat het hoopt op dit gebied mondiaal leider te worden investeert China in eigen land jaarlijks al meer dan 100 miljard in hernieuwbare energie. Dat is het dubbele van de Amerikaanse investeringen in binnenlandse hernieuwbare energie en meer dan de investeringen van de Verenigde Staten en de Europese Unie samen.
Daarbij investeert China ook nog eens 32 miljard dollar – meer dan elk ander land – in hernieuwbare energie in het buitenland, waarbij vooraanstaande Chinese bedrijven steeds meer de leiding nemen in de mondiale hernieuwbare energie waardeketen. De Chinese State Grid Corporation heeft plannen om een energienet te ontwikkelen dat leunt op windturbines en zonnecollectoren over de hele wereld. Er wordt geschat dat Chinese producenten van zonnepanelen een kostenvoordeel van 20% boven hun Amerikaanse collega’s hebben, dankzij schaalvoordelen en meer geavanceerde aanvoerlijnen. En Chinese windturbineproducenten, die geleidelijk hun technologische achterstand hebben weggewerkt, zijn nu verantwoordelijk voor meer dan 90% van de Chinese binnenlandse markt, van slechts 25% in 2002.
Deze trends suggereren dat China een grote bron van zowel energiebehoefte als baanbrekende technologie zal worden, wat een unieke mogelijkheid om mondiaal leiderschap te tonen impliceert. De Chinese ervaringen in het reduceren van energie-intensiteit kunnen als routekaart voor ontwikkelingslanden dienen. En zijn investeringen in hernieuwbare energie in eigen land en daarbuiten kunnen leiden tot verdere technologische doorbraken die de kosten voor consumenten overal ter wereld kunnen drukken.
Maar China zal ook met uitdagingen te maken krijgen terwijl het binnen een veranderende mondiale grondstoffensector van fossiele brandstoffen richting hernieuwbare energie beweegt. Zijn economie is nog steeds zeer afhankelijk van kolen, wat aanzienlijke kosten meebrengt om zijn capaciteit naar andere hulpbronnen zoals gas en hernieuwbare energie te verleggen.
Bovendien heeft de constructie van zonnepanelen en windmolenparken de modernisering van zijn energienet ingehaald met veel verspilling als gevolg. En de Chinese producenten voelen, net zoals de meeste andere producenten elders, een steeds grotere druk om de kosten te reduceren en efficiency te verbeteren om te compenseren voor een lagere groei van de mondiale vraag.
Ondanks deze hindernissen zou technologische innovatie Chinese producenten moeten helpen om productiviteitswinst te realiseren en de besparingen door te kunnen berekenen aan de consument. Volgens het MGI kunnen veranderingen in vraag en aanbod van de belangrijkste grondstoffen tegen 2035 resulteren in totale kostenbesparingen van 900 miljard tot 1,6 biljoen dollar wereldwijd.
De schaal van deze besparingen zal niet alleen afhankelijk zijn van de snelheid waarmee nieuwe technologie overgenomen wordt, maar ook van hoe beleidsmakers en bedrijven zich aan deze nieuwe situatie aanpassen. Maar bovenal zal deze afhankelijk zijn van China.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
At the end of a year of domestic and international upheaval, Project Syndicate commentators share their favorite books from the past 12 months. Covering a wide array of genres and disciplines, this year’s picks provide fresh perspectives on the defining challenges of our time and how to confront them.
ask Project Syndicate contributors to select the books that resonated with them the most over the past year.
PEKING – Begin 2017 kondigde China aan dat het tegen 2020 360 miljard dollar in hernieuwbare energie zal steken en plannen heeft geschrapt om 85 kolencentrales te bouwen. In maart rapporteerden de Chinese autoriteiten dat het land voorloopt op de officiële doelstellingen voor energie-efficiency, koolstofintensiteit, en het aandeel schone energiebronnen. En afgelopen maand presenteerde de Chinese energieregulator de Nationale Energie Administratie nieuwe maatregelen om ‘s lands afhankelijkheid van kolen te reduceren.
Dit zijn slechts de meest recente indicatoren dat China centraal staat in een mondiale energietransformatie die wordt aangedreven door technologische ontwikkelingen en de dalende kosten van hernieuwbare energie. Maar investeren in hernieuwbare energie en het afbouwen van kolen is niet het enige wat het land doet. China is tegelijk verantwoordelijk voor een stijgend aandeel in de mondiale vraag naar energie, wat betekent dat de voortgaande verschuiving van zijn economie richting een door consumptie en services gedreven groei de grondstoffensector wereldwijd hervormen zal.
Tegelijkertijd verkleinen verschillende andere factoren de mondiale grondstoffenconsumptie, waaronder een betere energie-efficiency in woningen, fabrieken, en kantoren en een lagere vraag naar energie in het transport door het gestegen gebruik van eigen voertuigen en carpooling.
Volgens Beyond the Supercycle: How Technology Is Reshaping Resources, een nieuw rapport van het McKinsey Global Institute (MGI), vertragen deze trends de groei van de primaire energiebehoefte. Wanneer een snelle toepassing van nieuwe technologieën doorzet zou die behoefte na 2025 kunnen gaan afnemen. En met een minder intensief energiegebruik en een grotere efficiency zou de energieproductiviteit in de wereldeconomie de komende twee decennia met 40% tot 70% kunnen groeien.
Terwijl de mondiale groei in energiebehoefte vertraagt groeit het Chinese aandeel in die behoefte. Tegen 2035 kan China verantwoordelijk zijn voor 28% van de primaire energiebehoefte van de wereld, tegen momenteel 23%, waar de Verenigde Staten tegen 2035 verantwoordelijk zou kunnen zijn voor slechts 12%, tegen de huidige 16%.
China heeft al een aanzienlijke vooruitgang geboekt in het reduceren van de intensiteit van zijn gebruik van grondstoffen: tussen 1980 en 2010 werd zijn economie 18 maal groter, maar de energieconsumptie slechts 5 maal. Volgens data van de Wereldbank weerspiegelt dat een afname van 70% in energie-intensiteit per eenheid bbp.
HOLIDAY SALE: PS for less than $0.7 per week
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
In zijn 13e vijfjarenplan doelt de Chinese regering erop om de energie-intensiteit tussen 2016 en 2020 met in totaal 15% te reduceren. Ze is al goed op weg om dit doel te bereiken. Bij het Nationaal Volkscongres eerder dit jaar rapporteerde de Chinese premier Li Keqiang dat de Chinese energie-intensiteit alleen al afgelopen jaar met 5% gedaald is.
Hernieuwbare energie is één reden voor China’s dalende grondstoffengebruik. Omdat het hoopt op dit gebied mondiaal leider te worden investeert China in eigen land jaarlijks al meer dan 100 miljard in hernieuwbare energie. Dat is het dubbele van de Amerikaanse investeringen in binnenlandse hernieuwbare energie en meer dan de investeringen van de Verenigde Staten en de Europese Unie samen.
Daarbij investeert China ook nog eens 32 miljard dollar – meer dan elk ander land – in hernieuwbare energie in het buitenland, waarbij vooraanstaande Chinese bedrijven steeds meer de leiding nemen in de mondiale hernieuwbare energie waardeketen. De Chinese State Grid Corporation heeft plannen om een energienet te ontwikkelen dat leunt op windturbines en zonnecollectoren over de hele wereld. Er wordt geschat dat Chinese producenten van zonnepanelen een kostenvoordeel van 20% boven hun Amerikaanse collega’s hebben, dankzij schaalvoordelen en meer geavanceerde aanvoerlijnen. En Chinese windturbineproducenten, die geleidelijk hun technologische achterstand hebben weggewerkt, zijn nu verantwoordelijk voor meer dan 90% van de Chinese binnenlandse markt, van slechts 25% in 2002.
Deze trends suggereren dat China een grote bron van zowel energiebehoefte als baanbrekende technologie zal worden, wat een unieke mogelijkheid om mondiaal leiderschap te tonen impliceert. De Chinese ervaringen in het reduceren van energie-intensiteit kunnen als routekaart voor ontwikkelingslanden dienen. En zijn investeringen in hernieuwbare energie in eigen land en daarbuiten kunnen leiden tot verdere technologische doorbraken die de kosten voor consumenten overal ter wereld kunnen drukken.
Maar China zal ook met uitdagingen te maken krijgen terwijl het binnen een veranderende mondiale grondstoffensector van fossiele brandstoffen richting hernieuwbare energie beweegt. Zijn economie is nog steeds zeer afhankelijk van kolen, wat aanzienlijke kosten meebrengt om zijn capaciteit naar andere hulpbronnen zoals gas en hernieuwbare energie te verleggen.
Bovendien heeft de constructie van zonnepanelen en windmolenparken de modernisering van zijn energienet ingehaald met veel verspilling als gevolg. En de Chinese producenten voelen, net zoals de meeste andere producenten elders, een steeds grotere druk om de kosten te reduceren en efficiency te verbeteren om te compenseren voor een lagere groei van de mondiale vraag.
Ondanks deze hindernissen zou technologische innovatie Chinese producenten moeten helpen om productiviteitswinst te realiseren en de besparingen door te kunnen berekenen aan de consument. Volgens het MGI kunnen veranderingen in vraag en aanbod van de belangrijkste grondstoffen tegen 2035 resulteren in totale kostenbesparingen van 900 miljard tot 1,6 biljoen dollar wereldwijd.
De schaal van deze besparingen zal niet alleen afhankelijk zijn van de snelheid waarmee nieuwe technologie overgenomen wordt, maar ook van hoe beleidsmakers en bedrijven zich aan deze nieuwe situatie aanpassen. Maar bovenal zal deze afhankelijk zijn van China.
Vertaling Melle Trap