CAMBRIDGE – Terwijl China en de Verenigde Staten zich in hun meest recente handels-schermutselingen storten beschouwen de meeste economen het als een gegeven dat China op de lange termijn mondiale economische superioriteit zal behalen, wat er nu ook gebeurt. Is het tenslotte met vier maal zoveel mensen als de VS en een vastbesloten inhaalprogramma na eeuwen van technologische stagnatie niet onvermijdelijk dat China het stokje der economische hegemonie voor eens en altijd zal overnemen?
Ik ben hier nog niet zo zeker van. Veel economen, waaronder veel van dezelfde experts die de grote beroepsbevolking van China als een doorslaggevend voordeel zien, maken zich tegelijkertijd zorgen dat robots en kunstmatige intelligentie uiteindelijk de meeste banen zullen laten verdwijnen, wat de meeste mensen hun tijd zal doen verdrijven met recreatieve activiteiten.
Wat zal het worden? Wie zal het de komende honderd jaar gaan overnemen, Chinese arbeiders of robots? Wanneer robots en AI de komende honderd jaar de dominante aandrijvers van de productie zullen worden zal een te grote bevolking – en vooral een die gecontroleerd moet worden door beperkingen op internet en toegang tot informatie – om te onderhouden wellicht juist voor China een grotere hindernis betekenen. En de snelle vergrijzing van de Chinese bevolking vergroot deze uitdaging alleen nog maar.
Terwijl het groeiende belang van robotica en AI het scherpe randje van de Chinese productie af haalt zal het vermogen om technologisch de leiding te nemen steeds belangrijker worden. Hier zal de huidige trend richting een hogere concentratie van macht en controle in het centrale bestuur, als in tegengesteld tot in de private sector, China kunnen inperken terwijl de wereldeconomie hogere niveaus van ontwikkeling bereikt.
De kans dat China misschien wel nooit de Amerikaanse hegemonie in de wereldeconomie zal overnemen is de keerzijde van het technologie- en ongelijkheidsprobleem. Iedereen in het Westen maakt zich zorgen over de toekomst van arbeid, maar in veel aspecten is dit een groter probleem voor het Chinese ontwikkelingsmodel dan voor het Amerikaanse. De VS moet het probleem van hoe inkomen intern te distribueren weten te overkomen, vooral gegeven de zeer geconcentreerde eigendom van nieuwe ideeën en technologie, maar voor China bestaat er nog het extra probleem van hoe zijn bestaansrecht als exporterende supermacht naar het machinetijdperk te vertalen.
Het is waar dat het zeer onwaarschijnlijk is dat het hijgen en puffen en bluffen van president Donald Trump een grootschalige terugkeer van productiebanen naar de VS zal bewerkstelligen. Maar de VS heeft sowieso het potentieel om de omvang van zijn productiebasis te vergroten, en als niet in banen dan in termen van productie. Tenslotte produceren de hightech fabrieksvloeren van vandaag de dag veel meer met veel minder arbeid. En robots en AI manifesteren zich niet alleen in de vorm van productie en auto’s zonder chauffeur. Robot-doktoren, robot-financiële adviseurs, en robot-advocaten zijn slechts het puntje van de ijsberg qua verstoring van banen in de dienstensector door machines.
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Zeker, de opkomst van China is bepaald geen fata morgana, en zijn onstuimige succes is niet alleen gebaseerd op de omvang van zijn bevolking. India heeft een soortgelijke bevolking (allebei rond de 1,3 miljard mensen) maar loopt, voor nu tenminste, ver achter. Het Chinese leiderschap moet krediet gegeven worden voor de miraculeuze taak honderden miljoenen mensen uit de armoede en naar de middenklasse getild te hebben.
Maar de snelle groei van China is grotendeels aangedreven door een technologische inhaalrace en investeringen. En ondanks dat China, in tegenstelling tot de Sovjet-Unie, veel meer competentie heeft tentoongespreid qua eigen innovatie – Chinese bedrijven zijn bijvoorbeeld nu al voorloper in de volgende generatie van 5G mobiele netwerken – en zijn capaciteit qua cyber-oorlogsvoering volledig gelijk loopt met die van VS, is in de buurt blijven van grensverleggendheid niet hetzelfde als deze definiëren. China’s winst komt nog steeds grotendeels voort uit de overname van Westerse technologie en in sommige gevallen de inbreuk op intellectueel eigendom. Trump is bepaald niet de eerste Amerikaanse president die hierover klaagt, en hij heeft het gelijk aan zijn zijde (alhoewel het beginnen van een handelsoorlog niet de oplossing is).
In de economie van de 21e eeuw zullen andere factoren zoals de rechtsstaat zowel als toegang tot energie, bebouwbaar land en schoon water waarschijnlijk ook steeds belangrijker worden. China volgt zijn eigen weg en kan uiteindelijk zomaar aantonen dat gecentraliseerde systemen ontwikkeling verder en sneller kunnen aandrijven dan iemand zich had kunnen voorstellen, ver voorbij simpelweg een groeiende staat met middeninkomens te zijn. Maar de wereldwijde dominantie van China is bepaald niet de voorbestemde zekerheid waar zoveel deskundigen van uit lijken te gaan.
Toch heeft de VS ook met enorme uitdagingen te maken. Zo moet het bijvoorbeeld een manier vinden om een dynamische technologische groei vast te houden terwijl excessieve concentraties van rijkdom en macht voorkomen worden. Om hegemonistisch te zijn echter vereist niet om ’s werelds grootste land te zijn – anders had Engeland nooit meer dan een eeuw zo een groot deel van de wereld kunnen hebben geregeerd. China neemt wellicht de leiding in de digitale toekomst wanneer de VS de bal verspeeld, maar het zal niet de dominante wereldmacht worden simpelweg omdat het een grotere bevolking heeft. In tegendeel, het aankomende machinetijdperk zou een gamechanger kunnen worden in de strijd om hegemonie.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
At the end of a year of domestic and international upheaval, Project Syndicate commentators share their favorite books from the past 12 months. Covering a wide array of genres and disciplines, this year’s picks provide fresh perspectives on the defining challenges of our time and how to confront them.
ask Project Syndicate contributors to select the books that resonated with them the most over the past year.
CAMBRIDGE – Terwijl China en de Verenigde Staten zich in hun meest recente handels-schermutselingen storten beschouwen de meeste economen het als een gegeven dat China op de lange termijn mondiale economische superioriteit zal behalen, wat er nu ook gebeurt. Is het tenslotte met vier maal zoveel mensen als de VS en een vastbesloten inhaalprogramma na eeuwen van technologische stagnatie niet onvermijdelijk dat China het stokje der economische hegemonie voor eens en altijd zal overnemen?
Ik ben hier nog niet zo zeker van. Veel economen, waaronder veel van dezelfde experts die de grote beroepsbevolking van China als een doorslaggevend voordeel zien, maken zich tegelijkertijd zorgen dat robots en kunstmatige intelligentie uiteindelijk de meeste banen zullen laten verdwijnen, wat de meeste mensen hun tijd zal doen verdrijven met recreatieve activiteiten.
Wat zal het worden? Wie zal het de komende honderd jaar gaan overnemen, Chinese arbeiders of robots? Wanneer robots en AI de komende honderd jaar de dominante aandrijvers van de productie zullen worden zal een te grote bevolking – en vooral een die gecontroleerd moet worden door beperkingen op internet en toegang tot informatie – om te onderhouden wellicht juist voor China een grotere hindernis betekenen. En de snelle vergrijzing van de Chinese bevolking vergroot deze uitdaging alleen nog maar.
Terwijl het groeiende belang van robotica en AI het scherpe randje van de Chinese productie af haalt zal het vermogen om technologisch de leiding te nemen steeds belangrijker worden. Hier zal de huidige trend richting een hogere concentratie van macht en controle in het centrale bestuur, als in tegengesteld tot in de private sector, China kunnen inperken terwijl de wereldeconomie hogere niveaus van ontwikkeling bereikt.
De kans dat China misschien wel nooit de Amerikaanse hegemonie in de wereldeconomie zal overnemen is de keerzijde van het technologie- en ongelijkheidsprobleem. Iedereen in het Westen maakt zich zorgen over de toekomst van arbeid, maar in veel aspecten is dit een groter probleem voor het Chinese ontwikkelingsmodel dan voor het Amerikaanse. De VS moet het probleem van hoe inkomen intern te distribueren weten te overkomen, vooral gegeven de zeer geconcentreerde eigendom van nieuwe ideeën en technologie, maar voor China bestaat er nog het extra probleem van hoe zijn bestaansrecht als exporterende supermacht naar het machinetijdperk te vertalen.
Het is waar dat het zeer onwaarschijnlijk is dat het hijgen en puffen en bluffen van president Donald Trump een grootschalige terugkeer van productiebanen naar de VS zal bewerkstelligen. Maar de VS heeft sowieso het potentieel om de omvang van zijn productiebasis te vergroten, en als niet in banen dan in termen van productie. Tenslotte produceren de hightech fabrieksvloeren van vandaag de dag veel meer met veel minder arbeid. En robots en AI manifesteren zich niet alleen in de vorm van productie en auto’s zonder chauffeur. Robot-doktoren, robot-financiële adviseurs, en robot-advocaten zijn slechts het puntje van de ijsberg qua verstoring van banen in de dienstensector door machines.
HOLIDAY SALE: PS for less than $0.7 per week
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Zeker, de opkomst van China is bepaald geen fata morgana, en zijn onstuimige succes is niet alleen gebaseerd op de omvang van zijn bevolking. India heeft een soortgelijke bevolking (allebei rond de 1,3 miljard mensen) maar loopt, voor nu tenminste, ver achter. Het Chinese leiderschap moet krediet gegeven worden voor de miraculeuze taak honderden miljoenen mensen uit de armoede en naar de middenklasse getild te hebben.
Maar de snelle groei van China is grotendeels aangedreven door een technologische inhaalrace en investeringen. En ondanks dat China, in tegenstelling tot de Sovjet-Unie, veel meer competentie heeft tentoongespreid qua eigen innovatie – Chinese bedrijven zijn bijvoorbeeld nu al voorloper in de volgende generatie van 5G mobiele netwerken – en zijn capaciteit qua cyber-oorlogsvoering volledig gelijk loopt met die van VS, is in de buurt blijven van grensverleggendheid niet hetzelfde als deze definiëren. China’s winst komt nog steeds grotendeels voort uit de overname van Westerse technologie en in sommige gevallen de inbreuk op intellectueel eigendom. Trump is bepaald niet de eerste Amerikaanse president die hierover klaagt, en hij heeft het gelijk aan zijn zijde (alhoewel het beginnen van een handelsoorlog niet de oplossing is).
In de economie van de 21e eeuw zullen andere factoren zoals de rechtsstaat zowel als toegang tot energie, bebouwbaar land en schoon water waarschijnlijk ook steeds belangrijker worden. China volgt zijn eigen weg en kan uiteindelijk zomaar aantonen dat gecentraliseerde systemen ontwikkeling verder en sneller kunnen aandrijven dan iemand zich had kunnen voorstellen, ver voorbij simpelweg een groeiende staat met middeninkomens te zijn. Maar de wereldwijde dominantie van China is bepaald niet de voorbestemde zekerheid waar zoveel deskundigen van uit lijken te gaan.
Toch heeft de VS ook met enorme uitdagingen te maken. Zo moet het bijvoorbeeld een manier vinden om een dynamische technologische groei vast te houden terwijl excessieve concentraties van rijkdom en macht voorkomen worden. Om hegemonistisch te zijn echter vereist niet om ’s werelds grootste land te zijn – anders had Engeland nooit meer dan een eeuw zo een groot deel van de wereld kunnen hebben geregeerd. China neemt wellicht de leiding in de digitale toekomst wanneer de VS de bal verspeeld, maar het zal niet de dominante wereldmacht worden simpelweg omdat het een grotere bevolking heeft. In tegendeel, het aankomende machinetijdperk zou een gamechanger kunnen worden in de strijd om hegemonie.
Vertaling Melle Trap