MÜNCHEN – Debatten over het klimaatbeleid richten zich meestal op het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen. Dit is logisch, aangezien broeikasgassen de belangrijkste oorzaak van de klimaatverandering zijn. Maar de opwarming van de aarde zal naar verwachting doorgaan, zelfs in de meest optimistische scenario’s. Dit betekent dat er dringend behoefte is aan alomvattende strategieën om de economische kosten, de risico’s voor de openbare veiligheid en de bedreigingen voor de gezondheid die gepaard gaan met de escalerende klimaatcrisis te minimaliseren.
Hoewel sommige deskundigen beweren dat volledige adapatie onmogelijk is, gezien de grote risico’s die de opwarming van de aarde met zich meebrengt, is deze opinie misleidend. Toegegeven, adaptatie alleen kan de ergste effecten van de klimaatverandering niet compenseren en de huidige inspanningen om de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen te verminderen moeten worden opgevoerd. Maar het zou zeer onverantwoord zijn om voorbij te gaan aan de noodzaak om strategieën te ontwikkelen en te implementeren, en niet te investeren in de bescherming van bedrijven, huishoudens en gemeenschappen tegen de onvermijdelijke gevolgen van een opwarmende planeet.
Bescherming tegen overstromingen is een goed voorbeeld. Naarmate overstromingen frequenter en ernstiger worden, worden het herstel van uiterwaarden en andere proactieve maatregelen steeds belangrijker. Adaptatie op de langere termijn zou ook een centrale rol moeten spelen in wederopbouwprojecten na rampen. In plaats van steeds opnieuw beschadigde huizen te repareren, zou het bijvoorbeeld verstandiger kunnen zijn om ze te herbouwen in gebieden die minder gevoelig zijn voor overstromingen.
Aanpassingsmaatregelen zijn slechts net zo effectief als de mechanismen om ze te financieren. Hoewel het begrijpelijk is dat veel belastingbetalers de financiering van wederopbouw steunen, kan dit een stimulans zijn om in kwetsbare gebieden te bouwen. In plaats daarvan kunnen deze fondsen beter worden besteed aan maatregelen die gemeenschappen beschermen tegen toekomstige overstromingen, niet alleen door nieuwe huizen te bouwen in veiligere gebieden, maar ook door te investeren in gericht onderzoek en innovatie om sectoren die worden getroffen door de klimaatverandering, met name de landbouw, te helpen zich aan te passen aan de dreiging.
Ook de steeds gevaarlijker wordende hittegolven onderstrepen de dringende behoefte aan aanpassingsmaatregelen. Hoewel recordhoge temperaturen aanzienlijke gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, vooral voor ouderen, zwangere vrouwen en mensen met reeds bestaande aandoeningen, zijn landen als Duitsland nog steeds terughoudend om te investeren in airconditioningsystemen en andere koelmethoden. Maar voor dergelijke systemen zijn geen fossiele brandstoffen nodig; ze kunnen worden aangedreven door zonne-energie, die overvloedig aanwezig is tijdens warme periodes.
Extreme hitte is vooral riskant voor buitenwerkers, wat de noodzaak onderstreept om de wetgeving op het gebied van gezondheid en veiligheid op het werk aan te passen. Bedrijven moeten verplicht worden om maatregelen te nemen om hun werknemers te beschermen, zoals schaduwplekken en toegang tot drinkwater.
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Aangezien mensen met een laag inkomen vaak in risicovolle omstandigheden werken, biedt klimaatadaptatie verreikende sociale voordelen. Het vermogen om dergelijke maatregelen uit te voeren is echter grotendeels voorbehouden aan huishoudens, gemeenten, regio’s en landen met voldoende financiële middelen en technische expertise. Zonder adequate aanpassingsstrategieën en financieringsmechanismen zullen verarmde individuen en gemeenschappen onevenredig zwaar worden getroffen door de klimaatverandering, waardoor de economische en sociale ongelijkheid zowel lokaal als wereldwijd verder zal toenemen.
In principe moeten huishoudens en bedrijven adaptatie benaderen als elke andere investeringsbeslissing. In plaats van elke optie na te streven, zouden ze zich moeten concentreren op die opties die de grootste waarde bieden, net zoals een ondernemer diverse uitgaven zou evalueren.
Natuurlijk zijn er tal van obstakels voor aanpassingsmaatregelen, zoals onzekerheid over het toekomstige traject van de klimaatverandering en de hoge kosten die gepaard gaan met het aanpassen van bestaande structuren en processen. Bovendien kan de schaarste aan informatie over doeltreffende aanpassingsmaatregelen en hoe die binnen de huidige wettelijke kaders kunnen worden geïmplementeerd, de kosten opdrijven. Dit alles kan een rem zetten op investeringen in aanpassingsmaatregelen, vooral omdat de voordelen pas op de middellange tot lange termijn zichtbaar zullen worden.
Toch moeten zowel regeringen als de privésector van klimaatadaptatie een topprioriteit maken. Door te anticiperen op risico’s en proactief stappen te ondernemen om hun activiteiten aan te passen, kunnen bedrijven de implementatiekosten beperken. Ondertussen moeten beleidsmakers fors investeren in de aanleg van veerkrachtige infrastructuur, de ondersteuning van onderzoek en innovatie, en de verspreiding van essentiële informatie onder huishoudens, bedrijven en lokale overheden om hen te helpen zich voor te bereiden op verschillende klimaatgerelateerde uitdagingen, zoals overstromingen, hittegolven en andere extreme weersomstandigheden.
Adaptatie is niet alleen een praktische noodzaak, maar ook een morele plicht. Hoewel het noodzakelijk is om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, is adaptatie even belangrijk om ervoor te zorgen dat de meest kwetsbare bevolkingsgroepen ter wereld niet het meest te lijden hebben onder de verwoestende gevolgen van de klimaatverandering. Door aanpassingsmaatregelen centraal te stellen in het klimaatbeleid, naast mitigatie, kunnen we een toekomst creëren die zowel veerkrachtig als rechtvaardig is.
Clemens Fuest, voorzitter van het Ifo-instituut, is hoogleraar economie aan de universiteit van München. Maria Waldinger is klimaateconoom aan het Ifo-instituut in München.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
To secure a lasting peace, Ukraine’s allies must make Vladimir Putin understand that he cannot dictate the terms. Guaranteeing Ukraine’s security will require increased military support, a clear path to NATO membership, and international support for President Volodymyr Zelensky’s peace plan.
outline steps that global leaders can take to ensure a Ukrainian victory and deter future Russian aggression.
The International Monetary Fund’s surcharge policy has led to an unseemly state of affairs: countries in financial distress have become the largest source of net revenue to the Fund in recent years. These surcharges must be eliminated or, at the very least, adjusted to reduce the excessive burden on highly indebted countries.
decry the counterproductive practice of imposing additional fees on countries in debt distress.
MÜNCHEN – Debatten over het klimaatbeleid richten zich meestal op het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen. Dit is logisch, aangezien broeikasgassen de belangrijkste oorzaak van de klimaatverandering zijn. Maar de opwarming van de aarde zal naar verwachting doorgaan, zelfs in de meest optimistische scenario’s. Dit betekent dat er dringend behoefte is aan alomvattende strategieën om de economische kosten, de risico’s voor de openbare veiligheid en de bedreigingen voor de gezondheid die gepaard gaan met de escalerende klimaatcrisis te minimaliseren.
Hoewel sommige deskundigen beweren dat volledige adapatie onmogelijk is, gezien de grote risico’s die de opwarming van de aarde met zich meebrengt, is deze opinie misleidend. Toegegeven, adaptatie alleen kan de ergste effecten van de klimaatverandering niet compenseren en de huidige inspanningen om de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen te verminderen moeten worden opgevoerd. Maar het zou zeer onverantwoord zijn om voorbij te gaan aan de noodzaak om strategieën te ontwikkelen en te implementeren, en niet te investeren in de bescherming van bedrijven, huishoudens en gemeenschappen tegen de onvermijdelijke gevolgen van een opwarmende planeet.
Bescherming tegen overstromingen is een goed voorbeeld. Naarmate overstromingen frequenter en ernstiger worden, worden het herstel van uiterwaarden en andere proactieve maatregelen steeds belangrijker. Adaptatie op de langere termijn zou ook een centrale rol moeten spelen in wederopbouwprojecten na rampen. In plaats van steeds opnieuw beschadigde huizen te repareren, zou het bijvoorbeeld verstandiger kunnen zijn om ze te herbouwen in gebieden die minder gevoelig zijn voor overstromingen.
Aanpassingsmaatregelen zijn slechts net zo effectief als de mechanismen om ze te financieren. Hoewel het begrijpelijk is dat veel belastingbetalers de financiering van wederopbouw steunen, kan dit een stimulans zijn om in kwetsbare gebieden te bouwen. In plaats daarvan kunnen deze fondsen beter worden besteed aan maatregelen die gemeenschappen beschermen tegen toekomstige overstromingen, niet alleen door nieuwe huizen te bouwen in veiligere gebieden, maar ook door te investeren in gericht onderzoek en innovatie om sectoren die worden getroffen door de klimaatverandering, met name de landbouw, te helpen zich aan te passen aan de dreiging.
Ook de steeds gevaarlijker wordende hittegolven onderstrepen de dringende behoefte aan aanpassingsmaatregelen. Hoewel recordhoge temperaturen aanzienlijke gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, vooral voor ouderen, zwangere vrouwen en mensen met reeds bestaande aandoeningen, zijn landen als Duitsland nog steeds terughoudend om te investeren in airconditioningsystemen en andere koelmethoden. Maar voor dergelijke systemen zijn geen fossiele brandstoffen nodig; ze kunnen worden aangedreven door zonne-energie, die overvloedig aanwezig is tijdens warme periodes.
Extreme hitte is vooral riskant voor buitenwerkers, wat de noodzaak onderstreept om de wetgeving op het gebied van gezondheid en veiligheid op het werk aan te passen. Bedrijven moeten verplicht worden om maatregelen te nemen om hun werknemers te beschermen, zoals schaduwplekken en toegang tot drinkwater.
PS Events: Climate Week NYC 2024
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Aangezien mensen met een laag inkomen vaak in risicovolle omstandigheden werken, biedt klimaatadaptatie verreikende sociale voordelen. Het vermogen om dergelijke maatregelen uit te voeren is echter grotendeels voorbehouden aan huishoudens, gemeenten, regio’s en landen met voldoende financiële middelen en technische expertise. Zonder adequate aanpassingsstrategieën en financieringsmechanismen zullen verarmde individuen en gemeenschappen onevenredig zwaar worden getroffen door de klimaatverandering, waardoor de economische en sociale ongelijkheid zowel lokaal als wereldwijd verder zal toenemen.
In principe moeten huishoudens en bedrijven adaptatie benaderen als elke andere investeringsbeslissing. In plaats van elke optie na te streven, zouden ze zich moeten concentreren op die opties die de grootste waarde bieden, net zoals een ondernemer diverse uitgaven zou evalueren.
Natuurlijk zijn er tal van obstakels voor aanpassingsmaatregelen, zoals onzekerheid over het toekomstige traject van de klimaatverandering en de hoge kosten die gepaard gaan met het aanpassen van bestaande structuren en processen. Bovendien kan de schaarste aan informatie over doeltreffende aanpassingsmaatregelen en hoe die binnen de huidige wettelijke kaders kunnen worden geïmplementeerd, de kosten opdrijven. Dit alles kan een rem zetten op investeringen in aanpassingsmaatregelen, vooral omdat de voordelen pas op de middellange tot lange termijn zichtbaar zullen worden.
Toch moeten zowel regeringen als de privésector van klimaatadaptatie een topprioriteit maken. Door te anticiperen op risico’s en proactief stappen te ondernemen om hun activiteiten aan te passen, kunnen bedrijven de implementatiekosten beperken. Ondertussen moeten beleidsmakers fors investeren in de aanleg van veerkrachtige infrastructuur, de ondersteuning van onderzoek en innovatie, en de verspreiding van essentiële informatie onder huishoudens, bedrijven en lokale overheden om hen te helpen zich voor te bereiden op verschillende klimaatgerelateerde uitdagingen, zoals overstromingen, hittegolven en andere extreme weersomstandigheden.
Adaptatie is niet alleen een praktische noodzaak, maar ook een morele plicht. Hoewel het noodzakelijk is om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, is adaptatie even belangrijk om ervoor te zorgen dat de meest kwetsbare bevolkingsgroepen ter wereld niet het meest te lijden hebben onder de verwoestende gevolgen van de klimaatverandering. Door aanpassingsmaatregelen centraal te stellen in het klimaatbeleid, naast mitigatie, kunnen we een toekomst creëren die zowel veerkrachtig als rechtvaardig is.
Clemens Fuest, voorzitter van het Ifo-instituut, is hoogleraar economie aan de universiteit van München. Maria Waldinger is klimaateconoom aan het Ifo-instituut in München.
Vertaling: Menno Grootveld