NOWY JORK - Truizmem w świecie biznesu jest stwierdzenie, że wizja bez realizacji jest halucynacją, a realizacja bez wizji jest daremna. Ta sama zasada ma zastosowanie do polityki globalnej: ambicje bez rozwiązań są tylko nadziejami, podczas gdy rozwiązania bez ambicji prowadzą do stagnacji.
Przykładem są Cele Zrównoważonego Rozwoju (SDGs) na rok 2030. 17 celów i 169 założeń zostało jednogłośnie przyjętych przez wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych w 2015 roku. Stanowią one ambitny program mający na celu sprostanie globalnym wyzwaniom, takim jak ubóstwo, zdrowie, równość płci, praca, edukacja i zmiany klimatu.
Mimo sześciu lat, które pozostały do 2030 roku, jesteśmy daleko od osiągnięcia większości z tych celów. Pomimo znacznej poprawy w niektórych kwestiach - takich jak milion więcej dzieci osiągających swoje piąte urodziny każdego roku - postęp był zbyt wolny w wielu innych kwestiach.
Podczas gdy luki w finansowaniu są często wymieniane jako kluczowy czynnik, największą przeszkodą w osiągnięciu celów zrównoważonego rozwoju jest brak systematycznego podejścia do tworzenia skalowalnych rozwiązań. Powolne i stałe postępy mogą prowadzić do znacznych postępów, ale jeśli postęp staje się zbyt powolny, poczucie zadowolenia i nadzieja na przyszłość mogą się rozproszyć.
Osiągnięcie korzyści systemowych wymaga odwagi. W 2015 r. cele zrównoważonego rozwoju zostały zainicjowane wezwaniem do transformacji. Jednak nawoływanie do transformacyjnych rozwiązań jest łatwiejsze niż ich opracowywanie. Chociaż rynki są potężną siłą napędową innowacji, potrzebujemy rozwiązań zdolnych do sprostania szerszym interesom publicznym. Postęp często wymaga nowych form współpracy między instytucjami publicznymi, prywatnymi, naukowymi i obywatelskimi, a nawet tworzenia nowych. Wiele organizacji ma jednak trudności z aktualizacją swoich celów lub budowaniem strategii partnerstwa. Silosowe społeczności zawodowe są trudne do zjednoczenia; partykularne interesy i siły bezwładności wypierają innowacje. W rezultacie partnerstwo pozostaje bardziej wartością aspiracyjną niż dyscypliną opartą na umiejętnościach, a debaty polityczne często przedkładają ideologię nad praktyczne rozwiązania.
W tym kontekście osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju do 2030 r. wymaga nowych podejść, które są wystarczająco śmiałe, aby inspirować, ale także wystarczająco praktyczne, aby były wykonalne - koncepcje, które pobudzają wyobraźnię, jednocześnie kierując debaty na temat wdrażania w kierunku namacalnych rezultatów. Może to oznaczać wszystko - od nowego globalnego funduszu zaprojektowanego w celu zapewnienia, że cyfrowe przelewy pieniężne dotrą do najbiedniejszych społeczności na świecie czy mechanizmu „pieniędzy międzygatunkowych”, który wykorzystuje sztuczną inteligencję, aby zapewnić zwierzętom możliwość decydowania o tym, w jaki sposób waluty cyfrowe mogą być wydawane na ich własną ochronę. Może to również oznaczać opracowanie publicznego narzędzia danych, które pomoże inwestorom identyfikować i unikać firm korzystających z pracy przymusowej.
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Nowe technologie, instytucje i podejścia mogą zmobilizować energię i wiedzę specjalistyczną do osiągnięcia wspólnych, wymiernych celów. Co najważniejsze, nowe podejścia, które mamy na myśli, muszą przekonać ludzi do porzucenia obecnych praktyk i połączenia swojej kreatywności i zasobów w celu osiągnięcia większego celu.
Ale wielkie idee rzadko pojawiają się same. Nasze doświadczenia zawodowe i wspólne wysiłki nauczyły nas, że innowacyjne rozwiązania SDG muszą być wspierane i kultywowane. Jako współprzewodniczący w 17 Rooms - partnerstwa pomiędzy Brookings Institution i The Rockefeller Foundation - pracowaliśmy z kilkudziesięcioma grupami niezwykłych profesjonalistów na całym świecie nad inicjatywami związanymi ze wszystkimi 17 celami. Obserwując różne podejściami, nauczyliśmy się kilku lekcji na temat tego, jak napędzać pozytywne zmiany.
Po pierwsze, miejsca współpracy międzysektorowej w zakresie zrównoważonego rozwoju pozostają zbyt rzadkie. Uderzyło nas poczucie nowości, jakie liderzy ze wszystkich sektorów często wyrażają, gdy są zachęcani do wspólnego tworzenia odważnych działań, aby osiągnąć nawet indywidualne cele zrównoważonego rozwoju.
Po drugie, sposób kształtowania pomysłów ma znaczenie. Aby stworzyć platformy dla najlepszych pomysłów, świat potrzebuje narzędzi, procesów i systemów, które mogą łączyć różne poglądy, a jednak brak dostępnych narzędzi do opracowywania rozwiązań dla wielu interesariuszy jest zaskakujący.
Po trzecie, rozwój i wdrażanie wielkich idei powinne być ze sobą powiązane. Zbyt często eksperci opracowują nowe rozwiązania, nie rozumiejąc realiów, z jakimi borykają się ci, którzy byliby odpowiedzialni za ich wdrożenie. I odwrotnie, decydenci często nie szukają innowacyjnych pomysłów i rzadko są pociągani do odpowiedzialności za ich brak.
Czwarta lekcja dotyczy potrzeby wczesnego określenia, kto i w jaki sposób zapłaci. Niestety, cele zrównoważonego rozwoju zostały uruchomione bez wystarczającego porozumienia w sprawie finansowania, co utrudnia zabezpieczenie nawet niewielkich kwot. Bez odpowiedniego finansowania wielkie idee pozostaną tylko ideami.
Po piąte, nic nie zastąpi przywództwa. Instytucje i systemy mają kluczowe znaczenie dla wdrożania na dużą skalę, ale pasja i poświęcenie osób opowiadających się za wielkimi ideami są znacznie ważniejsze niż doskonała strategia lub projekt. Ponieważ blokady drogowe są nieuniknione w erze zakłóceń technologicznych, przedsiębiorcy polityczni muszą być tak zwinni w poruszaniu się po stale zmieniającym się terenie jak ich odpowiednicy w świecie biznesu.
Oczywiście, niektórzy mogą twierdzić, że obecny klimat geopolityczny jest zbyt trudny, aby realizować wielkie idee lub opracowywać systematyczne podejścia do osiągania celów zrównoważonego rozwoju. Nie zgadzamy się z tym. Jeśli już, to dzisiejsze wzmożone napięcia podkreślają potrzebę wytyczenia lepszej drogi naprzód. Podczas gdy wygląda jakby świat utknął w miejscu lub zboczył z kursu, zmiany w polityce raczej nie będą miały znaczącego wpływu. Z drugiej strony, nowe pomysły mogą dodawać entuzjazmu i zwalczać rozpacz.
Wreszcie, liderzy sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego są tak samo istotni dla generowania wielkich idei, jak urzędnicy państwowi. Wielkie idee mogą napędzać zmiany na każdym poziomie, od rad lokalnych po fora międzynarodowe. Osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju wymaga jednak nowych platform, które mogą wspierać innowacje w różnych sektorach i umożliwiać odpowiednim podmiotom niezależne opracowywanie rozwiązań.
W 17 Rooms wyciągnęliśmy wnioski z naszych sukcesów oraz z niewykorzystanych szans. Ponieważ pozostało sześć lat do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju do 2030 r., aktywnie poszukujemy wielkich pomysłów. Mamy nadzieję, że inni przyjmą podobne podejście i pomogą nam wszystkim budować platformy ułatwiające innowacyjne rozwiązania.
Niniejszy komentarz opiera się na spostrzeżeniach wygenerowanych w ramach inicjatywy 17 Rooms Initiative, zwołanej przez Centrum Zrównoważonego Rozwoju w Brookings i Fundację Rockefellera.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
With less than two months to go until the US presidential election, the candidates’ opposing worldviews, objectives, and priorities – and their implications for international relations, the economy, and democracy – have come into sharper focus. While it is impossible to know exactly what a leader will do once in office, the contours of both a Donald Trump and a Kamala Harris presidency are remarkably well defined.
Since the start of the Olympic Summer Games in Paris, Emmanuel Macron has reclaimed the initiative and confronted a political situation that is in many ways unprecedented for a French president. Not only has the center held, but the country may have a return to political stability in its sights.
reflects on the French president's efforts to maintain control after a painful election season.
NOWY JORK - Truizmem w świecie biznesu jest stwierdzenie, że wizja bez realizacji jest halucynacją, a realizacja bez wizji jest daremna. Ta sama zasada ma zastosowanie do polityki globalnej: ambicje bez rozwiązań są tylko nadziejami, podczas gdy rozwiązania bez ambicji prowadzą do stagnacji.
Przykładem są Cele Zrównoważonego Rozwoju (SDGs) na rok 2030. 17 celów i 169 założeń zostało jednogłośnie przyjętych przez wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych w 2015 roku. Stanowią one ambitny program mający na celu sprostanie globalnym wyzwaniom, takim jak ubóstwo, zdrowie, równość płci, praca, edukacja i zmiany klimatu.
Mimo sześciu lat, które pozostały do 2030 roku, jesteśmy daleko od osiągnięcia większości z tych celów. Pomimo znacznej poprawy w niektórych kwestiach - takich jak milion więcej dzieci osiągających swoje piąte urodziny każdego roku - postęp był zbyt wolny w wielu innych kwestiach.
Podczas gdy luki w finansowaniu są często wymieniane jako kluczowy czynnik, największą przeszkodą w osiągnięciu celów zrównoważonego rozwoju jest brak systematycznego podejścia do tworzenia skalowalnych rozwiązań. Powolne i stałe postępy mogą prowadzić do znacznych postępów, ale jeśli postęp staje się zbyt powolny, poczucie zadowolenia i nadzieja na przyszłość mogą się rozproszyć.
Osiągnięcie korzyści systemowych wymaga odwagi. W 2015 r. cele zrównoważonego rozwoju zostały zainicjowane wezwaniem do transformacji. Jednak nawoływanie do transformacyjnych rozwiązań jest łatwiejsze niż ich opracowywanie. Chociaż rynki są potężną siłą napędową innowacji, potrzebujemy rozwiązań zdolnych do sprostania szerszym interesom publicznym. Postęp często wymaga nowych form współpracy między instytucjami publicznymi, prywatnymi, naukowymi i obywatelskimi, a nawet tworzenia nowych. Wiele organizacji ma jednak trudności z aktualizacją swoich celów lub budowaniem strategii partnerstwa. Silosowe społeczności zawodowe są trudne do zjednoczenia; partykularne interesy i siły bezwładności wypierają innowacje. W rezultacie partnerstwo pozostaje bardziej wartością aspiracyjną niż dyscypliną opartą na umiejętnościach, a debaty polityczne często przedkładają ideologię nad praktyczne rozwiązania.
W tym kontekście osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju do 2030 r. wymaga nowych podejść, które są wystarczająco śmiałe, aby inspirować, ale także wystarczająco praktyczne, aby były wykonalne - koncepcje, które pobudzają wyobraźnię, jednocześnie kierując debaty na temat wdrażania w kierunku namacalnych rezultatów. Może to oznaczać wszystko - od nowego globalnego funduszu zaprojektowanego w celu zapewnienia, że cyfrowe przelewy pieniężne dotrą do najbiedniejszych społeczności na świecie czy mechanizmu „pieniędzy międzygatunkowych”, który wykorzystuje sztuczną inteligencję, aby zapewnić zwierzętom możliwość decydowania o tym, w jaki sposób waluty cyfrowe mogą być wydawane na ich własną ochronę. Może to również oznaczać opracowanie publicznego narzędzia danych, które pomoże inwestorom identyfikować i unikać firm korzystających z pracy przymusowej.
PS Events: Climate Week NYC 2024
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Nowe technologie, instytucje i podejścia mogą zmobilizować energię i wiedzę specjalistyczną do osiągnięcia wspólnych, wymiernych celów. Co najważniejsze, nowe podejścia, które mamy na myśli, muszą przekonać ludzi do porzucenia obecnych praktyk i połączenia swojej kreatywności i zasobów w celu osiągnięcia większego celu.
Ale wielkie idee rzadko pojawiają się same. Nasze doświadczenia zawodowe i wspólne wysiłki nauczyły nas, że innowacyjne rozwiązania SDG muszą być wspierane i kultywowane. Jako współprzewodniczący w 17 Rooms - partnerstwa pomiędzy Brookings Institution i The Rockefeller Foundation - pracowaliśmy z kilkudziesięcioma grupami niezwykłych profesjonalistów na całym świecie nad inicjatywami związanymi ze wszystkimi 17 celami. Obserwując różne podejściami, nauczyliśmy się kilku lekcji na temat tego, jak napędzać pozytywne zmiany.
Po pierwsze, miejsca współpracy międzysektorowej w zakresie zrównoważonego rozwoju pozostają zbyt rzadkie. Uderzyło nas poczucie nowości, jakie liderzy ze wszystkich sektorów często wyrażają, gdy są zachęcani do wspólnego tworzenia odważnych działań, aby osiągnąć nawet indywidualne cele zrównoważonego rozwoju.
Po drugie, sposób kształtowania pomysłów ma znaczenie. Aby stworzyć platformy dla najlepszych pomysłów, świat potrzebuje narzędzi, procesów i systemów, które mogą łączyć różne poglądy, a jednak brak dostępnych narzędzi do opracowywania rozwiązań dla wielu interesariuszy jest zaskakujący.
Po trzecie, rozwój i wdrażanie wielkich idei powinne być ze sobą powiązane. Zbyt często eksperci opracowują nowe rozwiązania, nie rozumiejąc realiów, z jakimi borykają się ci, którzy byliby odpowiedzialni za ich wdrożenie. I odwrotnie, decydenci często nie szukają innowacyjnych pomysłów i rzadko są pociągani do odpowiedzialności za ich brak.
Czwarta lekcja dotyczy potrzeby wczesnego określenia, kto i w jaki sposób zapłaci. Niestety, cele zrównoważonego rozwoju zostały uruchomione bez wystarczającego porozumienia w sprawie finansowania, co utrudnia zabezpieczenie nawet niewielkich kwot. Bez odpowiedniego finansowania wielkie idee pozostaną tylko ideami.
Po piąte, nic nie zastąpi przywództwa. Instytucje i systemy mają kluczowe znaczenie dla wdrożania na dużą skalę, ale pasja i poświęcenie osób opowiadających się za wielkimi ideami są znacznie ważniejsze niż doskonała strategia lub projekt. Ponieważ blokady drogowe są nieuniknione w erze zakłóceń technologicznych, przedsiębiorcy polityczni muszą być tak zwinni w poruszaniu się po stale zmieniającym się terenie jak ich odpowiednicy w świecie biznesu.
Oczywiście, niektórzy mogą twierdzić, że obecny klimat geopolityczny jest zbyt trudny, aby realizować wielkie idee lub opracowywać systematyczne podejścia do osiągania celów zrównoważonego rozwoju. Nie zgadzamy się z tym. Jeśli już, to dzisiejsze wzmożone napięcia podkreślają potrzebę wytyczenia lepszej drogi naprzód. Podczas gdy wygląda jakby świat utknął w miejscu lub zboczył z kursu, zmiany w polityce raczej nie będą miały znaczącego wpływu. Z drugiej strony, nowe pomysły mogą dodawać entuzjazmu i zwalczać rozpacz.
Wreszcie, liderzy sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego są tak samo istotni dla generowania wielkich idei, jak urzędnicy państwowi. Wielkie idee mogą napędzać zmiany na każdym poziomie, od rad lokalnych po fora międzynarodowe. Osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju wymaga jednak nowych platform, które mogą wspierać innowacje w różnych sektorach i umożliwiać odpowiednim podmiotom niezależne opracowywanie rozwiązań.
W 17 Rooms wyciągnęliśmy wnioski z naszych sukcesów oraz z niewykorzystanych szans. Ponieważ pozostało sześć lat do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju do 2030 r., aktywnie poszukujemy wielkich pomysłów. Mamy nadzieję, że inni przyjmą podobne podejście i pomogą nam wszystkim budować platformy ułatwiające innowacyjne rozwiązania.
Niniejszy komentarz opiera się na spostrzeżeniach wygenerowanych w ramach inicjatywy 17 Rooms Initiative, zwołanej przez Centrum Zrównoważonego Rozwoju w Brookings i Fundację Rockefellera.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer