MAPUTO – Het meeste nieuws dat uit Mozambique komt, is slecht – armoede, ziekte, conflicten en overstromingen. Maar er gebeuren ook een hoop goede dingen in mijn land.
De afgelopen twintig jaar is Mozambique een goed functionerende democratie geworden; het land heeft zijn landbouwsector zien groeien; de geletterdheid is omhoog gegaan; de water- en elektriciteitslevering aan agrarische gebieden is opgevoerd; en de kindersterfte is dramatisch gedaald, van 219 per duizend levendgeborenen in 1990, twee jaar vóór het einde van de burgeroorlog, naar 135 per duizend in 2010. Ik ben vooral zeer trots op deze laatstgenoemde prestatie, omdat ik geloof dat ik zelf, door samen te werken met mijn mede-Mozambikanen bij het uitbreiden van het vaccinatieprogramma, een rol heb gespeeld bij de verwezenlijking daarvan.
Ik ben opgegroeid in Mozambique toen het land nog steeds door de Portugezen werd geregeerd. De ongelijkheid van onze koloniale maatschappij heeft mijn mening gevormd dat alle mensen recht hebben op een goede gezondheidszorg. Ik herinner me dat ik als tiener in een kinderziekenhuis werkte en kinderen zag doodgaan aan allerlei ziekten, zoals polio, de mazelen en tetanus, die makkelijk voorkomen hadden kunnen worden door inentingen. De invloed van deze ervaring heeft ertoe geleid dat ik veertig jaar van mijn leven heb gewijd aan het zeker stellen dat ieder kind in Mozambique, ongeacht etniciteit of woonplaats, het vaccin krijgt dat het nodig heeft om het te helpen een lang en gezond leven te leiden.
Over een paar dagen zal ik met driehonderd wereldleiders in Abu Dhabi deelnemen aan 's werelds eerst inentingstop – een bijeenkomst die beoogt ervoor te zorgen dat kinderen overal ter wereld toegang hebben tot vaccins. Mensen als Bill Gates en Kofi Annan zullen bepleiten dat inentingsprogramma's adequate financiering en politieke steun verdienen.
Ik heb geen publiek als Gates of Annan, maar ik zou mijn stem graag bij die van hun voegen. Miljoenen gezondheidszorgwerkers als mijn collega's en ik hebben van inentingen ons dagelijks werk gemaakt. We hebben enorme vooruitgang geboekt door méér kinderen met méér vaccins te bereiken, waardoor nu meer kinderen overleven dan ooit tevoren. Maar er zijn zelfs nóg meer kinderen die nog moeten worden gered, en we hebben hulp nodig om ons werk te kunnen doen.
Omdat vaccins nutteloos zijn als ouders weigeren ze aan hun kinderen te geven, bestaat een groot deel van mijn werk uit het samenwerken met gezondheidszorgwerkers, gemeenschapsleiders, docenten op scholen en plaatselijke politieke figuren om ouders te onderrichten over vaccins. Maar het is niet genoeg de steun van de gemeenschap te hebben. Het is ook van vitaal belang dat de vaccins op tijd en in goede conditie de plaats van bestemming bereiken.
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Om te helpen tekorten te voorkomen heeft VillageReach, de organisatie waarvoor ik werk, bijvoorbeeld de cijfers van volkstellingen gecorrigeerd die werden gebruikt om het aantal vaccins uit te rekenen dat in ieder gezondheidszorgcentrum nodig is. VillageReach is ook een bedrijf begonnen dat propaangas levert aan gezondheidszorgcentra in het noorden van Mozambique, waar, net als in veel agrarische gebieden van het land, de elektriciteitsvoorziening onbetrouwbaar of helemaal niet beschikbaar is om stroom te leveren voor de koelkasten die de vaccins koel moeten houden. Door het gebruik van propaangas kunnen we ervoor zorgen dat de vaccins niet bederven tijdens de reis van de producent naar moeder en kind. En eens per maand zorgen we ervoor dat de gezondheidszorgwerkers vaccins en andere gezondheidszorgdiensten ook daadwerkelijk leveren aan moeders en kinderen in afgelegen landelijke gebieden.
Tenslotte heb ik geleerd dat het nauwkeurig bijhouden van gegevens en meetresultaten van cruciaal belang is voor het bereiken van meer kinderen. Dat is de reden dat we verschillende methodes beproeven voor het verzamelen van gegevens, inclusief het gebruik van mobiele applicaties om papieren bestanden te digitaliseren.
Het opbouwen van deze routinematige vaccinatiesystemen heeft ons al geholpen ziekten als polio en op één na alle soorten mazelen uit te roeien. Eerder deze maand hebben we voor het eerst in de geschiedenis van Mozambique kinderen tegen longontsteking ingeënt, en we hopen dat we volgend jaar het rotavirus kunnen aanpakken, dat diarree veroorzaakt en de grootste doodsoorzaak is van kinderen van onder de vijf. Onze langetermijndoelstelling is het voldoende versterken van deze systemen om alle kinderen in Mozambique met fundamentele vaccins en andere vormen van gezondheidszorg te bereiken.
Ik geloof dat we dit doel kunnen verwezenlijken, omdat ik heb gezien hoe ver we al zijn gekomen, ondanks onze problemen. Er liggen grote uitdagingen in het verschiet, maar ik vertrouw erop dat ik – met de steun van de wereld – mijn eigen kinderen en mijn gemeenschap een bloeiend land kan nalaten, waar iedereen de kans heeft om welvarend te zijn.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
At the end of a year of domestic and international upheaval, Project Syndicate commentators share their favorite books from the past 12 months. Covering a wide array of genres and disciplines, this year’s picks provide fresh perspectives on the defining challenges of our time and how to confront them.
ask Project Syndicate contributors to select the books that resonated with them the most over the past year.
MAPUTO – Het meeste nieuws dat uit Mozambique komt, is slecht – armoede, ziekte, conflicten en overstromingen. Maar er gebeuren ook een hoop goede dingen in mijn land.
De afgelopen twintig jaar is Mozambique een goed functionerende democratie geworden; het land heeft zijn landbouwsector zien groeien; de geletterdheid is omhoog gegaan; de water- en elektriciteitslevering aan agrarische gebieden is opgevoerd; en de kindersterfte is dramatisch gedaald, van 219 per duizend levendgeborenen in 1990, twee jaar vóór het einde van de burgeroorlog, naar 135 per duizend in 2010. Ik ben vooral zeer trots op deze laatstgenoemde prestatie, omdat ik geloof dat ik zelf, door samen te werken met mijn mede-Mozambikanen bij het uitbreiden van het vaccinatieprogramma, een rol heb gespeeld bij de verwezenlijking daarvan.
Ik ben opgegroeid in Mozambique toen het land nog steeds door de Portugezen werd geregeerd. De ongelijkheid van onze koloniale maatschappij heeft mijn mening gevormd dat alle mensen recht hebben op een goede gezondheidszorg. Ik herinner me dat ik als tiener in een kinderziekenhuis werkte en kinderen zag doodgaan aan allerlei ziekten, zoals polio, de mazelen en tetanus, die makkelijk voorkomen hadden kunnen worden door inentingen. De invloed van deze ervaring heeft ertoe geleid dat ik veertig jaar van mijn leven heb gewijd aan het zeker stellen dat ieder kind in Mozambique, ongeacht etniciteit of woonplaats, het vaccin krijgt dat het nodig heeft om het te helpen een lang en gezond leven te leiden.
Over een paar dagen zal ik met driehonderd wereldleiders in Abu Dhabi deelnemen aan 's werelds eerst inentingstop – een bijeenkomst die beoogt ervoor te zorgen dat kinderen overal ter wereld toegang hebben tot vaccins. Mensen als Bill Gates en Kofi Annan zullen bepleiten dat inentingsprogramma's adequate financiering en politieke steun verdienen.
Ik heb geen publiek als Gates of Annan, maar ik zou mijn stem graag bij die van hun voegen. Miljoenen gezondheidszorgwerkers als mijn collega's en ik hebben van inentingen ons dagelijks werk gemaakt. We hebben enorme vooruitgang geboekt door méér kinderen met méér vaccins te bereiken, waardoor nu meer kinderen overleven dan ooit tevoren. Maar er zijn zelfs nóg meer kinderen die nog moeten worden gered, en we hebben hulp nodig om ons werk te kunnen doen.
Omdat vaccins nutteloos zijn als ouders weigeren ze aan hun kinderen te geven, bestaat een groot deel van mijn werk uit het samenwerken met gezondheidszorgwerkers, gemeenschapsleiders, docenten op scholen en plaatselijke politieke figuren om ouders te onderrichten over vaccins. Maar het is niet genoeg de steun van de gemeenschap te hebben. Het is ook van vitaal belang dat de vaccins op tijd en in goede conditie de plaats van bestemming bereiken.
HOLIDAY SALE: PS for less than $0.7 per week
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Om te helpen tekorten te voorkomen heeft VillageReach, de organisatie waarvoor ik werk, bijvoorbeeld de cijfers van volkstellingen gecorrigeerd die werden gebruikt om het aantal vaccins uit te rekenen dat in ieder gezondheidszorgcentrum nodig is. VillageReach is ook een bedrijf begonnen dat propaangas levert aan gezondheidszorgcentra in het noorden van Mozambique, waar, net als in veel agrarische gebieden van het land, de elektriciteitsvoorziening onbetrouwbaar of helemaal niet beschikbaar is om stroom te leveren voor de koelkasten die de vaccins koel moeten houden. Door het gebruik van propaangas kunnen we ervoor zorgen dat de vaccins niet bederven tijdens de reis van de producent naar moeder en kind. En eens per maand zorgen we ervoor dat de gezondheidszorgwerkers vaccins en andere gezondheidszorgdiensten ook daadwerkelijk leveren aan moeders en kinderen in afgelegen landelijke gebieden.
Tenslotte heb ik geleerd dat het nauwkeurig bijhouden van gegevens en meetresultaten van cruciaal belang is voor het bereiken van meer kinderen. Dat is de reden dat we verschillende methodes beproeven voor het verzamelen van gegevens, inclusief het gebruik van mobiele applicaties om papieren bestanden te digitaliseren.
Het opbouwen van deze routinematige vaccinatiesystemen heeft ons al geholpen ziekten als polio en op één na alle soorten mazelen uit te roeien. Eerder deze maand hebben we voor het eerst in de geschiedenis van Mozambique kinderen tegen longontsteking ingeënt, en we hopen dat we volgend jaar het rotavirus kunnen aanpakken, dat diarree veroorzaakt en de grootste doodsoorzaak is van kinderen van onder de vijf. Onze langetermijndoelstelling is het voldoende versterken van deze systemen om alle kinderen in Mozambique met fundamentele vaccins en andere vormen van gezondheidszorg te bereiken.
Ik geloof dat we dit doel kunnen verwezenlijken, omdat ik heb gezien hoe ver we al zijn gekomen, ondanks onze problemen. Er liggen grote uitdagingen in het verschiet, maar ik vertrouw erop dat ik – met de steun van de wereld – mijn eigen kinderen en mijn gemeenschap een bloeiend land kan nalaten, waar iedereen de kans heeft om welvarend te zijn.