LUXEMBURG – Samen met lucht is water waarschijnlijk de belangrijkste natuurlijke hulpbron van onze planeet. Functionerende watersystemen zijn een van de technologische pijlers van de beschaving, waardoor een watercrisis vaak een kwestie van leven of dood is.
Vandaag hebben ongeveer twee miljard mensen geen toegang tot veilig drinkwater, en ongeveer de helft van de wereldbevolking heeft minstens een deel van het jaar te maken met ernstige waterschaarste. Onze beperkte zoetwatervoorraden zijn al overbelast door de groeiende bevolking en de waterdorstige economieën. Tegen 2030 zal de wereldwijde vraag naar water het duurzame aanbod met veertig procent overtreffen. Naarmate de vraag naar water toeneemt en de temperaturen stijgen, zal waterschaarste meer levens en bestaansmiddelen bedreigen – en daarmee de stabiliteit van samenlevingen over de hele wereld.
Hoe kunnen we het tij keren zodat water gemeenschappen sterker maakt, onze economieën veilig stelt en de planeet leefbaar houdt? Net als bij mondiale collectieve goederen als een schoon milieu is er de neiging om zich te concentreren op de kosten van verbetering vandaag, in plaats van op de grotere voordelen op de lange termijn van investeringen in het behoud van natuurlijke hulpbronnen. De watersector is momenteel ondergefinancierd en heeft een chronisch tekort aan capaciteit om aan de vraag te voldoen. Maar als we de Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling (SDG) willen verwezenlijken van schoon water en sanitaire voorzieningen voor iedereen, moeten we de huidige mondiale uitgaven aan water verviervoudigen tot meer dan 1 biljoen dollar per jaar (1,21 procent van het mondiale bbp). We moeten ook de 470 miljard dollar compenseren die we elk jaar verliezen door overstromingsschade en slechte irrigatie.
Door het milieu en het klimaat te beschermen, stimuleert elke cent die in de watersector wordt geïnvesteerd onze economieën, nu en in de toekomst. Toen de Europese Investeringsbank afgelopen december een lening van 200 miljoen euro (215 miljoen dollar) aan Jordanië verstrekte voor de financiering van een ontziltingsinstallatie aan de Rode Zee en een pijpleiding naar de hoofdstad Amman, beschreef de minister voor planning en internationale samenwerking van het land, Zeina Toukan, deze projecten als cruciaal voor zowel de waterzekerheid als de alomvattende economische ontwikkeling. We moeten allemaal op dezelfde manier gaan denken over hoe we water waarderen en beheren.
Zoals bij veel andere problemen kan de publieke sector dit grote investeringsgat niet alleen opvullen. Voor het bedrijfsleven is een belangrijke rol weggelegd. Volgens het CDP, een organisatie zonder winstoogmerk die gegevens verzamelt over milieu-effecten, staat wereldwijd ruim driehonderd miljard dollar aan bedrijfswaarde op het spel als er geen actie wordt ondernomen om de waterschaarste aan te pakken. Maar het kost slechts een vijfde van dat totaal – 55 miljard dollar – om het probleem het hoofd te bieden.
Als bedrijven nieuwe technologieën inzetten om hun waterverbruik te verminderen en afvalwater te benutten als bron van energie, warmte, voedingsstoffen en materialen, kunnen zij hun ecologische voetafdruk verkleinen en meer water vrijmaken voor gebruik door anderen. Het CDP schat dergelijke ‘watergerelateerde kansen’ op 711 miljard dollar, waarbij het niet alleen gaat om besparingen op het watergebruik, maar ook om de groei van potentiële langetermijnmarkten voor water-slimme technologie en om de voordelen van betere relaties met de gemeenschap. Omdat water in de meeste delen van de wereld goedkoop is, hebben bedrijven vaak weinig prikkels om te investeren in waterbesparing of in het verhogen van de efficiëntie van waterintensieve productieprocessen.
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Om de particuliere sector ervan te overtuigen zich te richten op het behoud van het watersysteem, moeten we in de eerste plaats het geld dat aan water wordt besteed gaan beschouwen als een echte investering en niet als een kostenpost die nooit kan worden terugverdiend. In de tweede plaats moet aan dit water de juiste waarde worden toegekend, zodat gebruikers en bedrijven de nodige prikkels krijgen om het efficiënter te gebruiken en het behoud ervan economisch lonend wordt. In het geval van water vereist dit een delicate evenwichtsoefening, omdat betaalbare toegang tot drinkwater en sanitaire voorzieningen een erkend mensenrecht is – en dus niet onderhandelbaar. In de derde plaats zouden wereldwijde samenwerking en nieuwe grensoverschrijdende programma’s om meer investeringen in water te mobiliseren de tekortkomingen van de markt ondervangen en voorkomen dat water wordt gepolitiseerd en tot wapen wordt gemaakt.
De VN Waterconferentie 2023 in New York deze week, de eerste bijeenkomst van deze aard sinds 1977, is een unieke gelegenheid om waterzekerheid te bespreken en de crisis frontaal aan te pakken en te erkennen dat investeringen in water even cruciaal zijn voor een duurzame en rechtvaardige economie als investeringen in schone energie. We kunnen nieuwe richtsnoeren vaststellen om de watercyclus te repareren en om overal, van Nederland en Luxemburg tot Nigeria en Laos, een meer holistische benadering van duurzame ontwikkeling te garanderen. En we moeten meer manieren vinden om waterfinanciering te stimuleren uit publieke en private bronnen die bereid zijn te wachten tot hun investeringen vruchten afwerpen.
Water is datgene wat de SDG’s over de eindstreep zal brengen. We moeten het eindelijk gaan erkennen als een fundamenteel onderdeel van onze investeringsportefeuilles en het centraal stellen in ons economisch beleid.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Jimmy Carter suffered from the fate of many one-term presidents, who by being defeated are judged to have been unsuccessful. But Carter accomplished more in four years – from the handover of the Panama Canal to the Camp David Peace Accords – than many presidents do in eight.
thinks Jimmy Carter's presidency merits much greater appreciation than it has received.
LUXEMBURG – Samen met lucht is water waarschijnlijk de belangrijkste natuurlijke hulpbron van onze planeet. Functionerende watersystemen zijn een van de technologische pijlers van de beschaving, waardoor een watercrisis vaak een kwestie van leven of dood is.
Vandaag hebben ongeveer twee miljard mensen geen toegang tot veilig drinkwater, en ongeveer de helft van de wereldbevolking heeft minstens een deel van het jaar te maken met ernstige waterschaarste. Onze beperkte zoetwatervoorraden zijn al overbelast door de groeiende bevolking en de waterdorstige economieën. Tegen 2030 zal de wereldwijde vraag naar water het duurzame aanbod met veertig procent overtreffen. Naarmate de vraag naar water toeneemt en de temperaturen stijgen, zal waterschaarste meer levens en bestaansmiddelen bedreigen – en daarmee de stabiliteit van samenlevingen over de hele wereld.
Hoe kunnen we het tij keren zodat water gemeenschappen sterker maakt, onze economieën veilig stelt en de planeet leefbaar houdt? Net als bij mondiale collectieve goederen als een schoon milieu is er de neiging om zich te concentreren op de kosten van verbetering vandaag, in plaats van op de grotere voordelen op de lange termijn van investeringen in het behoud van natuurlijke hulpbronnen. De watersector is momenteel ondergefinancierd en heeft een chronisch tekort aan capaciteit om aan de vraag te voldoen. Maar als we de Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling (SDG) willen verwezenlijken van schoon water en sanitaire voorzieningen voor iedereen, moeten we de huidige mondiale uitgaven aan water verviervoudigen tot meer dan 1 biljoen dollar per jaar (1,21 procent van het mondiale bbp). We moeten ook de 470 miljard dollar compenseren die we elk jaar verliezen door overstromingsschade en slechte irrigatie.
Door het milieu en het klimaat te beschermen, stimuleert elke cent die in de watersector wordt geïnvesteerd onze economieën, nu en in de toekomst. Toen de Europese Investeringsbank afgelopen december een lening van 200 miljoen euro (215 miljoen dollar) aan Jordanië verstrekte voor de financiering van een ontziltingsinstallatie aan de Rode Zee en een pijpleiding naar de hoofdstad Amman, beschreef de minister voor planning en internationale samenwerking van het land, Zeina Toukan, deze projecten als cruciaal voor zowel de waterzekerheid als de alomvattende economische ontwikkeling. We moeten allemaal op dezelfde manier gaan denken over hoe we water waarderen en beheren.
Zoals bij veel andere problemen kan de publieke sector dit grote investeringsgat niet alleen opvullen. Voor het bedrijfsleven is een belangrijke rol weggelegd. Volgens het CDP, een organisatie zonder winstoogmerk die gegevens verzamelt over milieu-effecten, staat wereldwijd ruim driehonderd miljard dollar aan bedrijfswaarde op het spel als er geen actie wordt ondernomen om de waterschaarste aan te pakken. Maar het kost slechts een vijfde van dat totaal – 55 miljard dollar – om het probleem het hoofd te bieden.
Als bedrijven nieuwe technologieën inzetten om hun waterverbruik te verminderen en afvalwater te benutten als bron van energie, warmte, voedingsstoffen en materialen, kunnen zij hun ecologische voetafdruk verkleinen en meer water vrijmaken voor gebruik door anderen. Het CDP schat dergelijke ‘watergerelateerde kansen’ op 711 miljard dollar, waarbij het niet alleen gaat om besparingen op het watergebruik, maar ook om de groei van potentiële langetermijnmarkten voor water-slimme technologie en om de voordelen van betere relaties met de gemeenschap. Omdat water in de meeste delen van de wereld goedkoop is, hebben bedrijven vaak weinig prikkels om te investeren in waterbesparing of in het verhogen van de efficiëntie van waterintensieve productieprocessen.
HOLIDAY SALE: PS for less than $0.7 per week
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Om de particuliere sector ervan te overtuigen zich te richten op het behoud van het watersysteem, moeten we in de eerste plaats het geld dat aan water wordt besteed gaan beschouwen als een echte investering en niet als een kostenpost die nooit kan worden terugverdiend. In de tweede plaats moet aan dit water de juiste waarde worden toegekend, zodat gebruikers en bedrijven de nodige prikkels krijgen om het efficiënter te gebruiken en het behoud ervan economisch lonend wordt. In het geval van water vereist dit een delicate evenwichtsoefening, omdat betaalbare toegang tot drinkwater en sanitaire voorzieningen een erkend mensenrecht is – en dus niet onderhandelbaar. In de derde plaats zouden wereldwijde samenwerking en nieuwe grensoverschrijdende programma’s om meer investeringen in water te mobiliseren de tekortkomingen van de markt ondervangen en voorkomen dat water wordt gepolitiseerd en tot wapen wordt gemaakt.
De VN Waterconferentie 2023 in New York deze week, de eerste bijeenkomst van deze aard sinds 1977, is een unieke gelegenheid om waterzekerheid te bespreken en de crisis frontaal aan te pakken en te erkennen dat investeringen in water even cruciaal zijn voor een duurzame en rechtvaardige economie als investeringen in schone energie. We kunnen nieuwe richtsnoeren vaststellen om de watercyclus te repareren en om overal, van Nederland en Luxemburg tot Nigeria en Laos, een meer holistische benadering van duurzame ontwikkeling te garanderen. En we moeten meer manieren vinden om waterfinanciering te stimuleren uit publieke en private bronnen die bereid zijn te wachten tot hun investeringen vruchten afwerpen.
Water is datgene wat de SDG’s over de eindstreep zal brengen. We moeten het eindelijk gaan erkennen als een fundamenteel onderdeel van onze investeringsportefeuilles en het centraal stellen in ons economisch beleid.
Vertaling: Menno Grootveld