LONDEN – Niet zo lang geleden waren er twee concurrerende verklaringen voor de werkloosheid. De eerste was de Keynesiaanse theorie van de tekortschietende vraag, die inhoudt dat werknemers “onvrijwillig” werkloos raken als hun gemeenschap het geld mist om de goederen en diensten te kopen die zij produceren. De tweede was het inzicht dat vaak in verband wordt gebracht met de zogenoemde Chicago School, dat inhoudt dat werkloosheid een vrijwillige keuze is voor vrije tijd en niet voor werk tegen welk loon dan ook.
LONDEN – Niet zo lang geleden waren er twee concurrerende verklaringen voor de werkloosheid. De eerste was de Keynesiaanse theorie van de tekortschietende vraag, die inhoudt dat werknemers “onvrijwillig” werkloos raken als hun gemeenschap het geld mist om de goederen en diensten te kopen die zij produceren. De tweede was het inzicht dat vaak in verband wordt gebracht met de zogenoemde Chicago School, dat inhoudt dat werkloosheid een vrijwillige keuze is voor vrije tijd en niet voor werk tegen welk loon dan ook.