NEW YORK – Het is makkelijk in te zien hoe de verkiezing van Donald Trump voor een tweede termijn een negatief effect zou hebben op het wereldklimaat – en niet alleen op het politieke klimaat. Tijdens zijn eerste termijn werden ruim 125 Amerikaanse milieuregels en beleidsmaatregelen teruggedraaid. Een terugkeer van Trump in het Witte Huis zou aanzienlijk slechter zijn voor het milieu en de volksgezondheid, en de schade zou moeilijker terug te draaien zijn.
De technologische revolutie en de fundamentele marktkrachten die de koolstofarme transitie aandrijven zijn echter te sterk voor deze beleidswissel. Trump zou schone investeringen kunnen en willen uitstellen en bewerkstelligt dat nu al – en elk uitstel is slecht. Maar het onvermijdelijke uitstellen is alles wat hij kan. Zelfs een overwinning van Trump in november kan de transitie niet tegenhouden.
Ja, verkiezingen hebben gevolgen. Volgens een analyse van de Lancet Commission on Public Policy and Health in the Trump Era resulteerde het milieubeleid van de regering-Trump alleen al in 2019 in ‘ruim 22.000 extra sterfgevallen,’ grotendeels door de verslechterde lokale luchtkwaliteit. Wat betreft de totale schade die aan het klimaat is toegebracht, schatte de Rhodium Group in 2020 dat ‘als er geen nieuw federaal beleid komt, het beleid van Trump de Amerikaanse uitstoot tot 2035 cumulatief met 1,8 gigaton zal doen toenemen.’
Gelukkig is het invoeren van sterker klimaatbeleid een belangrijke prioriteit voor de opvolger van Trump. President Joe Biden van de VS heeft niet alleen veel van Trumps verslechteringen op milieugebied teruggedraaid; hij heeft er ook voor gezorgd dat er veel nieuwe beleidsmaatregelen werden doorgevoerd. Gezamenlijk zorgen de Bipartisan Infrastructure Law uit 2021, de CHIPS and Science Act uit 2022 en de Inflation Reduction Act (IRA) uit 2022 voor biljoenen dollars aan nieuwe federale investeringen, leningen, belastingkredieten en andere maatregelen om de klimaatverandering aan te pakken.
De federale subsidies voor schone energie zijn veel populairder gebleken dan verwacht. Het Congressional Budget Office heeft zijn oorspronkelijke schatting van de fiscale impact van de IRA meer dan verdubbeld (van minder dan vierhonderd miljard dollar naar ongeveer achthonderd miljard dollar) in de komende tien jaar. Ruim de helft van de extra 428 miljard dollar aan uitgaven komt van de razend populaire belastingkredieten voor elektrische auto’s. De rest komt van andere soorten belastingkredieten, zoals die voor hernieuwbare energie, groene waterstof en koolstofverwijdering.
Deze schattingen zijn misschien nog conservatief. Goldman Sachs Research heeft berekend dat de IRA tot 2032 1,2 biljoen dollar aan federale subsidies zal uitkeren, wat in hetzelfde decennium zal leiden tot 2,9 biljoen dollar aan cumulatieve investeringen en tot ongeveer 11 biljoen dollar in 2050. Ruim de helft van die uitgaven zal gaan naar hernieuwbare energie (‘exclusief kernenergie en waterkracht’), waarvan de analisten van Goldman verwachten dat die tussen nu en halverwege deze eeuw met ongeveer negen procent per jaar zal groeien.
Zolang de IRA niet wordt ingetrokken (een hoogst onwaarschijnlijke uitkomst, zelfs met Trump als president), zal de snelle uitbreiding van hernieuwbare energie en andere investeringen in schone energie in de VS doorgaan, deels vanwege het beleid op staatsniveau. De dieprode Republikeinse staat Texas heeft onlangs de diepblauwe Democratische staat Californië voorbijgestreefd als Amerika’s leider op het gebied van geïnstalleerde zonne-energiecapaciteit, een trend die al lang vóór het presidentschap van Biden en de goedkeuring van de IRA begon.
Natuurlijk zijn competente regelgevende instanties belangrijk om dergelijke investeringen mogelijk te maken. Er zijn genoeg hordes te nemen. De hervorming van de Federal Energy Regulatory Commission op het gebied van de transmissie helpt bijvoorbeeld om grote zonne- en windenergieprojecten op het net aan te sluiten. Slecht federaal leiderschap kan een aantal noodzakelijke veranderingen doen ontsporen, zoals netverbeteringen en andere cruciale investeringen in infrastructuur. Maar niets van dat alles zou de onderliggende technologische en markttrends kunnen stoppen, zoals de gestaag dalende prijzen van zonnepanelen.
Dan is er nog de IRA zelf. Ironisch genoeg zijn het vaak Republikeins georiënteerde districten en staten die het meest profiteren van federale investeringen in schone energie. Ondanks de verwoede pogingen van de Republikeinen om van de klimaatverandering een cultuuroorlogskwestie te maken, lijkt Bidens strategie om er een ‘pocketbook’-kwestie van te maken te werken.
Zelfs als Biden van Trump verliest, zal de herformulering van het klimaat als een economische kwestie ervoor zorgen dat veel van de huidige positieve trends doorzetten. Texaanse boeren zullen hun windturbines niet uitzetten; dakdekkers zullen niet afleren hoe ze zonnepanelen moeten installeren; en aannemers zullen niet opeens weer gasovens aanbevelen in plaats van warmtepompen die drie tot vijf keer efficiënter zijn.
Om duidelijk te zijn: de verkiezing van Trump zou ingrijpende gevolgen hebben op onwaarschijnlijke plekken. Startende ondernemingen op het gebied van schone energie worden meestal gezien als het domein van durfkapitalisten uit Silicon Valley, en niet als dat van bureaucraten uit Washington. Maar startups zijn vaak afhankelijk van overheidssubsidies om het hoofd boven water te houden. Volgens ImpactAlpha is minstens 96 procent van de durfkapitaal-investeerders in klimaattechnologie slechts twee graden verwijderd ‘van minstens één overheidssubsidie.’ Sommigen wachten nu al met hun investeringen in schone energie vanwege het risico dat Trump wint en belangrijke programma’s zoals het Loan Programs Office van het Department of Energy stopzet.
Maar we moeten dit risico niet overdrijven. Amerikaanse investeringen in schone energie vestigen nog steeds records. Goldman Sachs schat dat de toegenomen beleidsonzekerheid het jaarlijkse bbp in verkiezingsjaren doorgaans met 0,1-0,2 procentpunt verlaagt. Trump zou waarschijnlijk willen dat het veel meer was, aangezien een zwakkere bbp-groei vóór de verkiezingen in het voordeel van de uitdager is.
Beleggers houden van beleidszekerheid. Een gebrek daaraan, in een verkiezingsjaar, leidt natuurlijk tot uitstel, en uitstel is op dit moment het enige waar gevestigde fossiele brandstofbelangen op mogen hopen. De vraag is niet of de wereld afstapt van fossiele brandstoffen, maar hoe snel. De hernieuwbare energie-revolutie is onvermijdelijk. Pogingen van Trump om die in de weg te staan zouden niet veel meer zijn dan een nieuwe muur die nooit gebouwd wordt.
Vertaling: Menno Grootveld
NEW YORK – Het is makkelijk in te zien hoe de verkiezing van Donald Trump voor een tweede termijn een negatief effect zou hebben op het wereldklimaat – en niet alleen op het politieke klimaat. Tijdens zijn eerste termijn werden ruim 125 Amerikaanse milieuregels en beleidsmaatregelen teruggedraaid. Een terugkeer van Trump in het Witte Huis zou aanzienlijk slechter zijn voor het milieu en de volksgezondheid, en de schade zou moeilijker terug te draaien zijn.
De technologische revolutie en de fundamentele marktkrachten die de koolstofarme transitie aandrijven zijn echter te sterk voor deze beleidswissel. Trump zou schone investeringen kunnen en willen uitstellen en bewerkstelligt dat nu al – en elk uitstel is slecht. Maar het onvermijdelijke uitstellen is alles wat hij kan. Zelfs een overwinning van Trump in november kan de transitie niet tegenhouden.
Ja, verkiezingen hebben gevolgen. Volgens een analyse van de Lancet Commission on Public Policy and Health in the Trump Era resulteerde het milieubeleid van de regering-Trump alleen al in 2019 in ‘ruim 22.000 extra sterfgevallen,’ grotendeels door de verslechterde lokale luchtkwaliteit. Wat betreft de totale schade die aan het klimaat is toegebracht, schatte de Rhodium Group in 2020 dat ‘als er geen nieuw federaal beleid komt, het beleid van Trump de Amerikaanse uitstoot tot 2035 cumulatief met 1,8 gigaton zal doen toenemen.’
Gelukkig is het invoeren van sterker klimaatbeleid een belangrijke prioriteit voor de opvolger van Trump. President Joe Biden van de VS heeft niet alleen veel van Trumps verslechteringen op milieugebied teruggedraaid; hij heeft er ook voor gezorgd dat er veel nieuwe beleidsmaatregelen werden doorgevoerd. Gezamenlijk zorgen de Bipartisan Infrastructure Law uit 2021, de CHIPS and Science Act uit 2022 en de Inflation Reduction Act (IRA) uit 2022 voor biljoenen dollars aan nieuwe federale investeringen, leningen, belastingkredieten en andere maatregelen om de klimaatverandering aan te pakken.
De federale subsidies voor schone energie zijn veel populairder gebleken dan verwacht. Het Congressional Budget Office heeft zijn oorspronkelijke schatting van de fiscale impact van de IRA meer dan verdubbeld (van minder dan vierhonderd miljard dollar naar ongeveer achthonderd miljard dollar) in de komende tien jaar. Ruim de helft van de extra 428 miljard dollar aan uitgaven komt van de razend populaire belastingkredieten voor elektrische auto’s. De rest komt van andere soorten belastingkredieten, zoals die voor hernieuwbare energie, groene waterstof en koolstofverwijdering.
Deze schattingen zijn misschien nog conservatief. Goldman Sachs Research heeft berekend dat de IRA tot 2032 1,2 biljoen dollar aan federale subsidies zal uitkeren, wat in hetzelfde decennium zal leiden tot 2,9 biljoen dollar aan cumulatieve investeringen en tot ongeveer 11 biljoen dollar in 2050. Ruim de helft van die uitgaven zal gaan naar hernieuwbare energie (‘exclusief kernenergie en waterkracht’), waarvan de analisten van Goldman verwachten dat die tussen nu en halverwege deze eeuw met ongeveer negen procent per jaar zal groeien.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Zolang de IRA niet wordt ingetrokken (een hoogst onwaarschijnlijke uitkomst, zelfs met Trump als president), zal de snelle uitbreiding van hernieuwbare energie en andere investeringen in schone energie in de VS doorgaan, deels vanwege het beleid op staatsniveau. De dieprode Republikeinse staat Texas heeft onlangs de diepblauwe Democratische staat Californië voorbijgestreefd als Amerika’s leider op het gebied van geïnstalleerde zonne-energiecapaciteit, een trend die al lang vóór het presidentschap van Biden en de goedkeuring van de IRA begon.
Natuurlijk zijn competente regelgevende instanties belangrijk om dergelijke investeringen mogelijk te maken. Er zijn genoeg hordes te nemen. De hervorming van de Federal Energy Regulatory Commission op het gebied van de transmissie helpt bijvoorbeeld om grote zonne- en windenergieprojecten op het net aan te sluiten. Slecht federaal leiderschap kan een aantal noodzakelijke veranderingen doen ontsporen, zoals netverbeteringen en andere cruciale investeringen in infrastructuur. Maar niets van dat alles zou de onderliggende technologische en markttrends kunnen stoppen, zoals de gestaag dalende prijzen van zonnepanelen.
Dan is er nog de IRA zelf. Ironisch genoeg zijn het vaak Republikeins georiënteerde districten en staten die het meest profiteren van federale investeringen in schone energie. Ondanks de verwoede pogingen van de Republikeinen om van de klimaatverandering een cultuuroorlogskwestie te maken, lijkt Bidens strategie om er een ‘pocketbook’-kwestie van te maken te werken.
Zelfs als Biden van Trump verliest, zal de herformulering van het klimaat als een economische kwestie ervoor zorgen dat veel van de huidige positieve trends doorzetten. Texaanse boeren zullen hun windturbines niet uitzetten; dakdekkers zullen niet afleren hoe ze zonnepanelen moeten installeren; en aannemers zullen niet opeens weer gasovens aanbevelen in plaats van warmtepompen die drie tot vijf keer efficiënter zijn.
Om duidelijk te zijn: de verkiezing van Trump zou ingrijpende gevolgen hebben op onwaarschijnlijke plekken. Startende ondernemingen op het gebied van schone energie worden meestal gezien als het domein van durfkapitalisten uit Silicon Valley, en niet als dat van bureaucraten uit Washington. Maar startups zijn vaak afhankelijk van overheidssubsidies om het hoofd boven water te houden. Volgens ImpactAlpha is minstens 96 procent van de durfkapitaal-investeerders in klimaattechnologie slechts twee graden verwijderd ‘van minstens één overheidssubsidie.’ Sommigen wachten nu al met hun investeringen in schone energie vanwege het risico dat Trump wint en belangrijke programma’s zoals het Loan Programs Office van het Department of Energy stopzet.
Maar we moeten dit risico niet overdrijven. Amerikaanse investeringen in schone energie vestigen nog steeds records. Goldman Sachs schat dat de toegenomen beleidsonzekerheid het jaarlijkse bbp in verkiezingsjaren doorgaans met 0,1-0,2 procentpunt verlaagt. Trump zou waarschijnlijk willen dat het veel meer was, aangezien een zwakkere bbp-groei vóór de verkiezingen in het voordeel van de uitdager is.
Beleggers houden van beleidszekerheid. Een gebrek daaraan, in een verkiezingsjaar, leidt natuurlijk tot uitstel, en uitstel is op dit moment het enige waar gevestigde fossiele brandstofbelangen op mogen hopen. De vraag is niet of de wereld afstapt van fossiele brandstoffen, maar hoe snel. De hernieuwbare energie-revolutie is onvermijdelijk. Pogingen van Trump om die in de weg te staan zouden niet veel meer zijn dan een nieuwe muur die nooit gebouwd wordt.
Vertaling: Menno Grootveld