BOSTON – Toen ik opgroeide in de Kasjmir-vallei in Noord-India, ging mijn vader, een arts, vaak met mij mee om mijn jaarlijkse inentingen te halen. Ik vroeg hem altijd hoe vaccins werkten en waar ze werden ontwikkeld. Nadat hij de basisbiologie van het menselijk immuunsysteem had uitgelegd, benadrukte mijn vader dat vaccins het resultaat waren van wereldwijde inspanningen, waarbij wetenschappers en bedrijven over de hele wereld nauwgezet samenwerkten om ervoor te zorgen dat iedereen die ze kreeg werd beschermd.
Vandaag kan alleen wereldwijde actie iets doen aan de aanhoudende COVID-19-crisis in India, waar het aantal dagelijkse besmettingen onlangs de 400.000 overschreed (een wereldrecord), en ruim 245.000 mensen zijn overleden. Epidemiologische modellen van het Institute for Health Metrics and Evaluation van de Universiteit van Washington voorspellen dat het aantal besmettingen in India exponentieel zal blijven toenemen, met een piek medio mei, en dat het totale aantal COVID-19-doden in het land uiteindelijk zou kunnen oplopen tot ruim een miljoen. Hoewel de implicaties voor India nijpend zijn, zouden mondiale beleidsmakers roekeloos zijn als ze denken dat de gevolgen tot één land beperkt zullen blijven.
Dit komt doordat hoe meer het coronavirus zich in India verspreidt en vermenigvuldigt, des te meer het zal muteren. Ongecontroleerde circulatie van het virus zal leiden tot het ontstaan van nieuwe varianten die de pandemie kunnen verlengen. De B.1.617-variant die verantwoordelijk is voor het bloedbad in India is reeds waargenomen in negentien andere landen, waaronder de Verenigde Staten. Recente berichten duiden er ook op dat deze variant de immuunreactie kan omzeilen, waardoor de druk op de gezondheidszorgsystemen nog zou toenemen. Bovendien weten we nog niet hoeveel bescherming de momenteel goedgekeurde COVID-19-vaccins kunnen bieden tegen B.1.617, wat de doeltreffendheid van wereldwijde vaccinatiecampagnes in gevaar zou kunnen brengen.
Zorgwekkend is dat de opkomst van deze variant ook een bedreiging vormt voor kwetsbare gezondheidszorgstelsels in andere landen met weinig middelen, waaronder de buurlanden van India, Pakistan en Bangladesh, met een hoge bevolkingsdichtheid, onvoldoende intensive-care capaciteit en beademingsapparatuur, en een vaccinatiedekking van minder dan 5 procent. De capaciteit van de gezondheidszorg is ook ernstig beperkt in armere landen in Afrika en in Zuid-Amerika, dat nog herstellende is van de ongecontroleerde verspreiding van de Braziliaanse variant. Als B.1.617 zoveel schade kan aanrichten in India – een land met een matige capaciteit op het gebied van de gezondheidszorg – zou de verspreiding ervan een verwoestende uitwerking kunnen hebben op minder goed toegeruste landen.
De tegenspoed van India betekent een plotselinge en scherpe ommekeer. Het land levert wereldwijd ruim 60 procent van de vaccins en het was de bedoeling dat India het voortouw zou nemen bij de productie van COVID-19-vaccins voor een groot aantal landen. Maar nu de nieuwe variant India’s gezondheidszorgsysteem verplettert, is het onduidelijk hoe lang het zal duren om de productiecapaciteit te verhogen. India heeft momenteel een tekort aan COVID-19-vaccins, en het Serum Institute of India – ʼs werelds grootste vaccinfabrikant – is voorlopig niet in staat de productie op te voeren. Economen voorspelden al dat landen met lage inkomens pas in 2023 een brede dekking met COVID-19-vaccins zullen bereiken. De huidige crisis zal het wereldwijde herstel na de pandemie verder belemmeren.
De internationale gemeenschap moet nu de krachten bundelen en een collectieve aanpak ontwikkelen om India in deze cruciale fase te steunen, niet alleen als een morele verplichting, maar ook omdat de gezondheid van de bevolking en de economie van andere landen op het spel staan. Regeringen kunnen verschillende stappen ondernemen om de gevolgen te verzachten.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
In de eerste plaats moeten de VS, die bijna 600.000 burgers aan COVID-19 hebben verloren (meer dan enig ander land), een leidende rol spelen. Hoewel de regering van president Joe Biden heeft beloofd 60 miljoen doses van het AstraZeneca-vaccin te schenken, zou het volgens recente berichten tot twee maanden kunnen duren voordat deze worden geleverd. Dit proces moet worden versneld. De VS zouden ook het voortouw moeten nemen bij de inspanningen om de grondstoffen die nodig zijn voor de vervaardiging van COVID-19-vaccins te delen om de productiecapaciteit in India te helpen vergroten.
In de tweede plaats zou de internationale gemeenschap zich bij de VS moeten aansluiten om een wereldwijde opschorting van de intellectuele eigendomsrechten met betrekking tot COVID-19-voorraden, met inbegrip van vaccins, te steunen – een maatregel die India en Zuid-Afrika reeds lang bepleiten bij de Wereldhandelsorganisatie. Aangezien nog geen 2 procent van de Indiërs volledig gevaccineerd is, kan de urgentie van deze opschorting niet genoeg worden benadrukt. En zoals Jeffrey D. Sachs onlangs heeft uitgelegd, zijn er mechanismen om de farmaceutische innovatie in stand te houden en tegelijkertijd de vaccinatie-inspanningen in India en elders te bevorderen, waaronder het compenseren van houders van intellectuele-eigendomsrechten, en het beperken van de reikwijdte en duur van een opschorting.
Landen zouden ook moeten samenwerken met de Wereldgezondheidsorganisatie om de capaciteit van de Indiase gezondheidszorg te vergroten. China, dat binnen vijf dagen een ziekenhuis heeft gebouwd toen het aantal infecties in dat land eerder dit jaar sterk toenam, kan advies geven over de wijze waarop de capaciteit kan worden opgevoerd. Nigeria en de VS kunnen technische bijstand verlenen bij het ombouwen van grote sportfaciliteiten tot COVID-19-patiëntisolatie-eenheden, om de druk op de ziekenhuizen te verlichten.
Landen die gedeeltelijk van de pandemie hersteld zijn, kunnen ook zuurstofconcentratoren en beademingsapparatuur delen. En internationale medische beroepsorganisaties kunnen hun middelen bundelen en protocollen opstellen voor de levering van essentiële voorraden, waaronder zuurstof, persoonlijke beschermingsmiddelen en geneesmiddelen.
Nu sommige landen eindelijk uit de COVID-19-crisis beginnen te geraken, mogen de beleidsmakers de belangrijkste les van de pandemie niet vergeten: geen enkel land is veilig totdat ieder land veilig is. Terwijl de crisis in India het mondiale karakter van de volksgezondheid heeft benadrukt, biedt zij ook een kans om opnieuw de voordelen van internationale samenwerking te laten zien.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
China’s prolonged reliance on fiscal stimulus has distorted economic incentives, fueling a housing glut, a collapse in prices, and spiraling public debt. With further stimulus off the table, the only sustainable path is for the central government to relinquish more economic power to local governments and the private sector.
argues that the country’s problems can be traced back to its response to the 2008 financial crisis.
World order is a matter of degree: it varies over time, depending on technological, political, social, and ideological factors that can affect the global distribution of power and influence norms. It can be radically altered both by broader historical trends and by a single major power's blunders.
examines the role of evolving power dynamics and norms in bringing about stable arrangements among states.
BOSTON – Toen ik opgroeide in de Kasjmir-vallei in Noord-India, ging mijn vader, een arts, vaak met mij mee om mijn jaarlijkse inentingen te halen. Ik vroeg hem altijd hoe vaccins werkten en waar ze werden ontwikkeld. Nadat hij de basisbiologie van het menselijk immuunsysteem had uitgelegd, benadrukte mijn vader dat vaccins het resultaat waren van wereldwijde inspanningen, waarbij wetenschappers en bedrijven over de hele wereld nauwgezet samenwerkten om ervoor te zorgen dat iedereen die ze kreeg werd beschermd.
Vandaag kan alleen wereldwijde actie iets doen aan de aanhoudende COVID-19-crisis in India, waar het aantal dagelijkse besmettingen onlangs de 400.000 overschreed (een wereldrecord), en ruim 245.000 mensen zijn overleden. Epidemiologische modellen van het Institute for Health Metrics and Evaluation van de Universiteit van Washington voorspellen dat het aantal besmettingen in India exponentieel zal blijven toenemen, met een piek medio mei, en dat het totale aantal COVID-19-doden in het land uiteindelijk zou kunnen oplopen tot ruim een miljoen. Hoewel de implicaties voor India nijpend zijn, zouden mondiale beleidsmakers roekeloos zijn als ze denken dat de gevolgen tot één land beperkt zullen blijven.
Dit komt doordat hoe meer het coronavirus zich in India verspreidt en vermenigvuldigt, des te meer het zal muteren. Ongecontroleerde circulatie van het virus zal leiden tot het ontstaan van nieuwe varianten die de pandemie kunnen verlengen. De B.1.617-variant die verantwoordelijk is voor het bloedbad in India is reeds waargenomen in negentien andere landen, waaronder de Verenigde Staten. Recente berichten duiden er ook op dat deze variant de immuunreactie kan omzeilen, waardoor de druk op de gezondheidszorgsystemen nog zou toenemen. Bovendien weten we nog niet hoeveel bescherming de momenteel goedgekeurde COVID-19-vaccins kunnen bieden tegen B.1.617, wat de doeltreffendheid van wereldwijde vaccinatiecampagnes in gevaar zou kunnen brengen.
Zorgwekkend is dat de opkomst van deze variant ook een bedreiging vormt voor kwetsbare gezondheidszorgstelsels in andere landen met weinig middelen, waaronder de buurlanden van India, Pakistan en Bangladesh, met een hoge bevolkingsdichtheid, onvoldoende intensive-care capaciteit en beademingsapparatuur, en een vaccinatiedekking van minder dan 5 procent. De capaciteit van de gezondheidszorg is ook ernstig beperkt in armere landen in Afrika en in Zuid-Amerika, dat nog herstellende is van de ongecontroleerde verspreiding van de Braziliaanse variant. Als B.1.617 zoveel schade kan aanrichten in India – een land met een matige capaciteit op het gebied van de gezondheidszorg – zou de verspreiding ervan een verwoestende uitwerking kunnen hebben op minder goed toegeruste landen.
De tegenspoed van India betekent een plotselinge en scherpe ommekeer. Het land levert wereldwijd ruim 60 procent van de vaccins en het was de bedoeling dat India het voortouw zou nemen bij de productie van COVID-19-vaccins voor een groot aantal landen. Maar nu de nieuwe variant India’s gezondheidszorgsysteem verplettert, is het onduidelijk hoe lang het zal duren om de productiecapaciteit te verhogen. India heeft momenteel een tekort aan COVID-19-vaccins, en het Serum Institute of India – ʼs werelds grootste vaccinfabrikant – is voorlopig niet in staat de productie op te voeren. Economen voorspelden al dat landen met lage inkomens pas in 2023 een brede dekking met COVID-19-vaccins zullen bereiken. De huidige crisis zal het wereldwijde herstel na de pandemie verder belemmeren.
De internationale gemeenschap moet nu de krachten bundelen en een collectieve aanpak ontwikkelen om India in deze cruciale fase te steunen, niet alleen als een morele verplichting, maar ook omdat de gezondheid van de bevolking en de economie van andere landen op het spel staan. Regeringen kunnen verschillende stappen ondernemen om de gevolgen te verzachten.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
In de eerste plaats moeten de VS, die bijna 600.000 burgers aan COVID-19 hebben verloren (meer dan enig ander land), een leidende rol spelen. Hoewel de regering van president Joe Biden heeft beloofd 60 miljoen doses van het AstraZeneca-vaccin te schenken, zou het volgens recente berichten tot twee maanden kunnen duren voordat deze worden geleverd. Dit proces moet worden versneld. De VS zouden ook het voortouw moeten nemen bij de inspanningen om de grondstoffen die nodig zijn voor de vervaardiging van COVID-19-vaccins te delen om de productiecapaciteit in India te helpen vergroten.
In de tweede plaats zou de internationale gemeenschap zich bij de VS moeten aansluiten om een wereldwijde opschorting van de intellectuele eigendomsrechten met betrekking tot COVID-19-voorraden, met inbegrip van vaccins, te steunen – een maatregel die India en Zuid-Afrika reeds lang bepleiten bij de Wereldhandelsorganisatie. Aangezien nog geen 2 procent van de Indiërs volledig gevaccineerd is, kan de urgentie van deze opschorting niet genoeg worden benadrukt. En zoals Jeffrey D. Sachs onlangs heeft uitgelegd, zijn er mechanismen om de farmaceutische innovatie in stand te houden en tegelijkertijd de vaccinatie-inspanningen in India en elders te bevorderen, waaronder het compenseren van houders van intellectuele-eigendomsrechten, en het beperken van de reikwijdte en duur van een opschorting.
Landen zouden ook moeten samenwerken met de Wereldgezondheidsorganisatie om de capaciteit van de Indiase gezondheidszorg te vergroten. China, dat binnen vijf dagen een ziekenhuis heeft gebouwd toen het aantal infecties in dat land eerder dit jaar sterk toenam, kan advies geven over de wijze waarop de capaciteit kan worden opgevoerd. Nigeria en de VS kunnen technische bijstand verlenen bij het ombouwen van grote sportfaciliteiten tot COVID-19-patiëntisolatie-eenheden, om de druk op de ziekenhuizen te verlichten.
Landen die gedeeltelijk van de pandemie hersteld zijn, kunnen ook zuurstofconcentratoren en beademingsapparatuur delen. En internationale medische beroepsorganisaties kunnen hun middelen bundelen en protocollen opstellen voor de levering van essentiële voorraden, waaronder zuurstof, persoonlijke beschermingsmiddelen en geneesmiddelen.
Nu sommige landen eindelijk uit de COVID-19-crisis beginnen te geraken, mogen de beleidsmakers de belangrijkste les van de pandemie niet vergeten: geen enkel land is veilig totdat ieder land veilig is. Terwijl de crisis in India het mondiale karakter van de volksgezondheid heeft benadrukt, biedt zij ook een kans om opnieuw de voordelen van internationale samenwerking te laten zien.
Vertaling: Menno Grootveld