MINNEAPOLIS – In 2015, toen de Sustainable Development Goals (Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen) van de Verenigde Naties officieel werden aangenomen, begon de klok te lopen voor een ambitieus doel: het beëindigen van de honger in de wereld tegen 2030. Destijds leek dat doel haalbaar; in de 15 jaar daarvóór was het aantal ondervoede mensen op de planeet met de helft gedaald, een verbluffende prestatie die grotendeels kon worden toegeschreven aan de internationale investeringen in de agrarische en economische infrastructuur.
MINNEAPOLIS – In 2015, toen de Sustainable Development Goals (Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen) van de Verenigde Naties officieel werden aangenomen, begon de klok te lopen voor een ambitieus doel: het beëindigen van de honger in de wereld tegen 2030. Destijds leek dat doel haalbaar; in de 15 jaar daarvóór was het aantal ondervoede mensen op de planeet met de helft gedaald, een verbluffende prestatie die grotendeels kon worden toegeschreven aan de internationale investeringen in de agrarische en economische infrastructuur.