CAMBRIDGE – Vorige maand lanceerde het United Nations Refugee Agency (UNHCR) ter gelegenheid van World Refugee Day zijn Every Action Counts-campagne, om te benadrukken dat alle bijdragen aan het scheppen van een rechtvaardiger en inclusiever wereld verschil maken. Iedereen, inclusief vluchtelingen, kan een krachtige impact op de samenleving hebben. Maar als we de moed en de bijdragen van vluchtelingen toejuichen – ook in de strijd voor raciale rechtvaardigheid en aan de frontlinies van de COVID-19-pandemie – moeten we ook de problemen waarmee zij geconfronteerd worden onderkennen en hen de bescherming bieden die zij verdienen.
Bedenk bijvoorbeeld eens dat de meest effectieve interventies om je tegen COVID-19 te beschermen – het frequent wassen van je handen, het opvolgen van de social distancing-richtlijnen, en het dragen van een mondkapje – dikwijls niet beschikbaar zijn voor vluchtelingen. Een groot deel van de 79,5 miljoen ontheemden in de wereld – 1% van de mensheid – ontbeert toegang tot schoon water of zeep, laat staan tot gezondheidszorg. Deze mensen wonen dikwijls in overvolle tenten in overvolle kampen. Een hele familie moet misschien wel één enkel mondkapje delen.
Dit zorgt ervoor dat vluchtelingen een groter risico lopen om door het virus besmet te worden – en eraan te overlijden. In één hotel in zuidelijk Griekenland hebben 148 asielzoekers positief getest voor COVID-19. In Singapore deed 93% van de COVID-19-besmettingen zich voor in slaapverblijven waar migrantenarbeiders wonen. In Bangladesh, waar de vluchtelingenkampen vol zitten met Rohingya – naar schatting 730.000 van hen zijn sinds 2017 gevlucht voor de meedogenloze militaire onderdrukking –, kan één enkele COVID-19-patiënt leiden tot 2.040-2.090 sterfgevallen. En de risicoʼs zijn nóg groter als gevolg van natuurrampen als de cycloon Amphan, die Bangladesh (en Oost-India) in mei trof.
Zelfs buiten dergelijke kampen lopen vluchtelingen een groter risico op besmetting. Om te beginnen zijn ze oververtegenwoordigd in de ʻcrucialeʼ banen die samenlevingen en economieën tijdens de pandemie draaiende hebben gehouden. Volgens de jongste gegevens uit de American Community Survey werkt ruim 15% van alle vluchtelingen in de Verenigde Staten in de gezondheidszorgsector. Vluchtelingenwerknemers zijn ook van cruciaal belang voor het functioneren van de Amerikaanse voedselaanbodketen, omdat tienduizenden van hen werken in verwerkende bedrijven, supermarkten en restaurants.
Veel van deze werknemers ontberen adequate bescherming als ze aan het werk zijn. In de VS zijn vleesverwerkingsfaciliteiten – toch al gevaarlijke plekken om te werken – COVID-19-hotspots geworden, niet in de laatste plaats omdat de hoge productiedoelstellingen het fundamentele beschermende gedrag beperken, zoals het fysieke afstand bewaren of zelfs het zichzelf afschermen als mensen moeten niezen of hoesten.
Bovendien zijn deze ʻcrucialeʼ banen vaak slecht betaald en omvatten ze geen cruciale voorzieningen, zoals gezondheidszorg en betaald ziekteverlof. Hoewel vluchtelingen ieder jaar miljarden dollars bijdragen aan de Amerikaanse economie, is het waarschijnlijker dat zij armoede en honger zullen lijden dan de plaatselijke bewoners, en dat ze dure medicamenten voor eerder bestaande aandoeningen zullen mijden, zodat de risicoʼs van COVID-19 toenemen.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Vluchtelingen kunnen ook moeite hebben om toegang te verkrijgen tot tests, met name in vluchtelingenkampen en fragiele staten. Maar dat geldt ook voor de VS: hoewel de tests ogenschijnlijk gratis zijn, is het minder waarschijnlijk dat vluchtelingen en mensen van kleur ervoor in aanmerking komen. Een belangrijke reden daarvoor is de nieuwe ʻpublic charge rule,ʼ op grond waarvan de visumaanvragen van immigranten die gebruik hebben gemaakt (of waarschijnlijk gebruik zullen gaan maken) van sociale voorzieningen afgewezen zullen worden.
Er is geen excuus om de toegang tot COVID-19-tests te beperken. Zij kunnen het verschil uitmaken tussen leven en dood, niet alleen voor de ontvangers ervan, maar voor iedereen met wie deze mensen in contact komen. En tests hoeven niet duur te zijn: de Mass General Brigham Center for COVID-19 Innovation Direct-to-Consumer Working Group, waar ik als vrijwilliger voor werk, heeft goedkope, snelle COVID-19-tests positief gewaardeerd.
COVID-19 mag de armen en gemarginaliseerden dan onevenredig hard treffen, dit betekent niet dat alle andere mensen veilig zijn. Integendeel: de enige manier om de pandemie effectief aan te pakken is door ervoor te zorgen dat iedereen – rijk of arm, vluchteling of plaatselijke inwoner – beschermd is. De gezondheid van elk individu hangt af van de gezondheid van iedereen.
Dat is de reden dat lokale en nationale overheden vluchtelingen moeten opnemen in hun plannen om de pandemie het hoofd te bieden, zoals de UNHCR en de Wereldgezondheidsorganisatie dat hebben gedaan, door de toegang tot mondkapjes, desinfectiemiddelen, tests, opsporings- en behandelingsmethoden en uiteindelijk ook een vaccin, te garanderen. Portugal heeft wat dat aangaat adaptief leiderschap betoond en geëxperimenteerd met een inclusieve aanpak, door alle migranten en asielzoekers met hangende asielaanvragen tijdelijk toegang te verlenen tot het gezondheidszorgsysteem.
Maar voor het daadwerkelijk beëindigen van de COVID-19-crisis is een veilig, effectief en breed gedistribueerd vaccin nodig. Om de vooruitgang te versnellen moeten landen essentiële informatie delen en onderkennen dat meervoudige inspanningen kunnen leiden tot een beter gerichte bescherming (zoals voor ouderen). Om ervoor te zorgen dat de gevolgen veilig zijn voor iedereen, moeten farmaceutische bedrijven etnisch inclusieve klinische proeven ontwerpen – die nu al voor achttien vaccinkandidaten worden uitgevoerd – en gegevens over ras en etniciteit verzamelen en delen. En om de inclusiviteit van dit alles te verzekeren, moeten landen vluchtelingen opnemen in hun vaccinatieprogrammaʼs.
Op dit front zijn er al veelbelovende ontwikkelingen. Gavi, de Vaccinatie Alliantie, heeft in combinatie met financiering door de Coalition for Epidemic Preparedness Innovations, de COVID-19 Vaccine Global Access (COVAX) Facility in het leven geroepen, die marktbrede garanties zal bieden om de productie van vaccins te versnellen en een eerlijke, op de behoeften afgestemde distributie te garanderen.
Bovendien hebben bedrijven als Johnson & Johnson en AstraZeneca hun toewijding bevestigd aan een eerlijke toegang tot vaccins. Andere invloedrijke organisaties – zoals het Advisory Committee on Immunization Practices, dat deel uitmaakt van de US Centers for Disease Control and Prevention – zouden hetzelfde moeten doen.
Om een betere wereld op te bouwen telt iedere actie. Als het aankomt op het beëindigen van de COVID-19-pandemie, moeten die acties een brede mondiale belofte omvatten dat iedereen – inclusief vluchtelingen – beschermd zal worden.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
While the Democrats have won some recent elections with support from Silicon Valley, minorities, trade unions, and professionals in large cities, this coalition was never sustainable. The party has become culturally disconnected from, and disdainful of, precisely the voters it needs to win.
thinks Kamala Harris lost because her party has ceased to be the political home of American workers.
This year’s many elections, not least the heated US presidential race, have drawn attention away from the United Nations Climate Change Conference (COP29) in Baku. But global leaders must continue to focus on combating the climate crisis and accelerating the green transition both in developed and developing economies.
foresees multilateral development banks continuing to play a critical role in financing the green transition.
CAMBRIDGE – Vorige maand lanceerde het United Nations Refugee Agency (UNHCR) ter gelegenheid van World Refugee Day zijn Every Action Counts-campagne, om te benadrukken dat alle bijdragen aan het scheppen van een rechtvaardiger en inclusiever wereld verschil maken. Iedereen, inclusief vluchtelingen, kan een krachtige impact op de samenleving hebben. Maar als we de moed en de bijdragen van vluchtelingen toejuichen – ook in de strijd voor raciale rechtvaardigheid en aan de frontlinies van de COVID-19-pandemie – moeten we ook de problemen waarmee zij geconfronteerd worden onderkennen en hen de bescherming bieden die zij verdienen.
Bedenk bijvoorbeeld eens dat de meest effectieve interventies om je tegen COVID-19 te beschermen – het frequent wassen van je handen, het opvolgen van de social distancing-richtlijnen, en het dragen van een mondkapje – dikwijls niet beschikbaar zijn voor vluchtelingen. Een groot deel van de 79,5 miljoen ontheemden in de wereld – 1% van de mensheid – ontbeert toegang tot schoon water of zeep, laat staan tot gezondheidszorg. Deze mensen wonen dikwijls in overvolle tenten in overvolle kampen. Een hele familie moet misschien wel één enkel mondkapje delen.
Dit zorgt ervoor dat vluchtelingen een groter risico lopen om door het virus besmet te worden – en eraan te overlijden. In één hotel in zuidelijk Griekenland hebben 148 asielzoekers positief getest voor COVID-19. In Singapore deed 93% van de COVID-19-besmettingen zich voor in slaapverblijven waar migrantenarbeiders wonen. In Bangladesh, waar de vluchtelingenkampen vol zitten met Rohingya – naar schatting 730.000 van hen zijn sinds 2017 gevlucht voor de meedogenloze militaire onderdrukking –, kan één enkele COVID-19-patiënt leiden tot 2.040-2.090 sterfgevallen. En de risicoʼs zijn nóg groter als gevolg van natuurrampen als de cycloon Amphan, die Bangladesh (en Oost-India) in mei trof.
Zelfs buiten dergelijke kampen lopen vluchtelingen een groter risico op besmetting. Om te beginnen zijn ze oververtegenwoordigd in de ʻcrucialeʼ banen die samenlevingen en economieën tijdens de pandemie draaiende hebben gehouden. Volgens de jongste gegevens uit de American Community Survey werkt ruim 15% van alle vluchtelingen in de Verenigde Staten in de gezondheidszorgsector. Vluchtelingenwerknemers zijn ook van cruciaal belang voor het functioneren van de Amerikaanse voedselaanbodketen, omdat tienduizenden van hen werken in verwerkende bedrijven, supermarkten en restaurants.
Veel van deze werknemers ontberen adequate bescherming als ze aan het werk zijn. In de VS zijn vleesverwerkingsfaciliteiten – toch al gevaarlijke plekken om te werken – COVID-19-hotspots geworden, niet in de laatste plaats omdat de hoge productiedoelstellingen het fundamentele beschermende gedrag beperken, zoals het fysieke afstand bewaren of zelfs het zichzelf afschermen als mensen moeten niezen of hoesten.
Bovendien zijn deze ʻcrucialeʼ banen vaak slecht betaald en omvatten ze geen cruciale voorzieningen, zoals gezondheidszorg en betaald ziekteverlof. Hoewel vluchtelingen ieder jaar miljarden dollars bijdragen aan de Amerikaanse economie, is het waarschijnlijker dat zij armoede en honger zullen lijden dan de plaatselijke bewoners, en dat ze dure medicamenten voor eerder bestaande aandoeningen zullen mijden, zodat de risicoʼs van COVID-19 toenemen.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Vluchtelingen kunnen ook moeite hebben om toegang te verkrijgen tot tests, met name in vluchtelingenkampen en fragiele staten. Maar dat geldt ook voor de VS: hoewel de tests ogenschijnlijk gratis zijn, is het minder waarschijnlijk dat vluchtelingen en mensen van kleur ervoor in aanmerking komen. Een belangrijke reden daarvoor is de nieuwe ʻpublic charge rule,ʼ op grond waarvan de visumaanvragen van immigranten die gebruik hebben gemaakt (of waarschijnlijk gebruik zullen gaan maken) van sociale voorzieningen afgewezen zullen worden.
Er is geen excuus om de toegang tot COVID-19-tests te beperken. Zij kunnen het verschil uitmaken tussen leven en dood, niet alleen voor de ontvangers ervan, maar voor iedereen met wie deze mensen in contact komen. En tests hoeven niet duur te zijn: de Mass General Brigham Center for COVID-19 Innovation Direct-to-Consumer Working Group, waar ik als vrijwilliger voor werk, heeft goedkope, snelle COVID-19-tests positief gewaardeerd.
COVID-19 mag de armen en gemarginaliseerden dan onevenredig hard treffen, dit betekent niet dat alle andere mensen veilig zijn. Integendeel: de enige manier om de pandemie effectief aan te pakken is door ervoor te zorgen dat iedereen – rijk of arm, vluchteling of plaatselijke inwoner – beschermd is. De gezondheid van elk individu hangt af van de gezondheid van iedereen.
Dat is de reden dat lokale en nationale overheden vluchtelingen moeten opnemen in hun plannen om de pandemie het hoofd te bieden, zoals de UNHCR en de Wereldgezondheidsorganisatie dat hebben gedaan, door de toegang tot mondkapjes, desinfectiemiddelen, tests, opsporings- en behandelingsmethoden en uiteindelijk ook een vaccin, te garanderen. Portugal heeft wat dat aangaat adaptief leiderschap betoond en geëxperimenteerd met een inclusieve aanpak, door alle migranten en asielzoekers met hangende asielaanvragen tijdelijk toegang te verlenen tot het gezondheidszorgsysteem.
Maar voor het daadwerkelijk beëindigen van de COVID-19-crisis is een veilig, effectief en breed gedistribueerd vaccin nodig. Om de vooruitgang te versnellen moeten landen essentiële informatie delen en onderkennen dat meervoudige inspanningen kunnen leiden tot een beter gerichte bescherming (zoals voor ouderen). Om ervoor te zorgen dat de gevolgen veilig zijn voor iedereen, moeten farmaceutische bedrijven etnisch inclusieve klinische proeven ontwerpen – die nu al voor achttien vaccinkandidaten worden uitgevoerd – en gegevens over ras en etniciteit verzamelen en delen. En om de inclusiviteit van dit alles te verzekeren, moeten landen vluchtelingen opnemen in hun vaccinatieprogrammaʼs.
Op dit front zijn er al veelbelovende ontwikkelingen. Gavi, de Vaccinatie Alliantie, heeft in combinatie met financiering door de Coalition for Epidemic Preparedness Innovations, de COVID-19 Vaccine Global Access (COVAX) Facility in het leven geroepen, die marktbrede garanties zal bieden om de productie van vaccins te versnellen en een eerlijke, op de behoeften afgestemde distributie te garanderen.
Bovendien hebben bedrijven als Johnson & Johnson en AstraZeneca hun toewijding bevestigd aan een eerlijke toegang tot vaccins. Andere invloedrijke organisaties – zoals het Advisory Committee on Immunization Practices, dat deel uitmaakt van de US Centers for Disease Control and Prevention – zouden hetzelfde moeten doen.
Om een betere wereld op te bouwen telt iedere actie. Als het aankomt op het beëindigen van de COVID-19-pandemie, moeten die acties een brede mondiale belofte omvatten dat iedereen – inclusief vluchtelingen – beschermd zal worden.
Vertaling: Menno Grootveld