SAN JOSÉ – Kostaryka świętuje w tym roku 200-lecie niepodległości. To okazja do uhonorowania naszych przodków i planowania dla naszych potomków jednocześnie zapraszając świat do świętowania z nami. Ci, którzy nie mogą nas odwiedzić osobiście, powinni to zrobić chroniąc lądy i oceany Ziemi - źródło wszelkiego życia.
W szczególności rządy, firmy, społeczności i osoby prywatne powinny zobowiązać się do ochrony co najmniej 30% powierzchni ziemi i oceanów na naszej planecie do 2030 roku. Naukowcy ustalili, że ten cel „30x30” to minimalny poziom ochrony potrzebny, aby zapobiec katastrofalnej utracie przyrody i powstrzymać zmiany klimatyczne.
Ale 30x30 nie wydarzy się samo; będzie to wymagało czasu, uwagi i pieniędzy. Ekonomiści szacują, że osiągnięcietegocelu – poprzez ochronę najważniejszych nienaruszonych dzikich obszarów na świecie i przywrócenie kluczowych zdegradowanych siedlisk – stanowiłoby mniejniżjednątrzeciąkwoty, jaką rządy wydają na dotacje na działania niszczące przyrodę. Zachęcający jest fakt, że dziewięć głównych organizacji filantropijnych niedawno obiecało 5 miliardówdolarów na wysiłek 30x30, największądarowiznęnarzeczprzyrodywhistorii.
Inni muszą teraz pójść w ich ślady. Od 1970 roku wyginęło sześćdziesiątprocent światowych populacji dzikich zwierząt lądowych, a prawie jedna trzecia światowych zasobów rybnych jest eksploatowana na niezrównoważonym poziomie. Zniszczenie obszarów naturalnych uwalnia również ogromne ilości gazów cieplarnianych, przyczyniając się do zmiany klimatu.
To prawda, że koszty ochrony przyrody mogą wydawać się duże, zwłaszcza że zmagamy się z ekonomicznymi skutkami pandemii COVID-19. Ale to mniej niż 1% światowego PKB (około 87 bilionów dolarów w 2019 roku) i niewiele ponad jedna trzecia z prawie 2 bilionów całkowitych wydatków wojskowych na całym świecie w 2020 roku.
Co więcej, ta suma to ułamek tego, co gospodarki by straciły, gdyby kluczowe ekosystemy upadły. Bank Światowy oszacował niedawno, że upadek trzech usług ekosystemowych – zapylania, dostarczania żywności z rybołówstwa morskiego i drewna z rodzimych lasów – może obniżyć roczne globalne PKB o 2,7 bilionadolarów.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Ponieważ nie możemy polegać wyłącznie na prywatnych filantropach, aby zapłacili za nas rachunek, niezbędne inwestycje globalne muszą pochodzić z połączenia zwiększonych finansów publicznych i prywatnych. Każdy kraj musi wziąć w tym udział, przy czym w szczególności kraje G7 muszą być liderami, zobowiązując się do solidnego finansowania.
Rządy mogłyby uwolnić dodatkowe zasoby poprzez stopniowe wycofywanie dotacji, które szkodzą przyrodzie, zamiast ją chronić. Na przykład, kraje prowadzą obecnie negocjacje w Światowej Organizacji Handlu, aby zakończyć 35 miliardów dolarów rocznych subsydiówpołowowych, które wspierają floty przemysłowe na dużą skalę i napędzają uszczuplenie światowych zasobów rybnych.
Znaczna część potrzebnych nam funduszy powinna trafić do krajów o niskich dochodach, w których znajduje się większość światowej różnorodności biologicznej. Na przykład Kostaryka stanowi zaledwie 0,03% powierzchni lądowej planety, ale szacuje się, że zawiera 5% jej bioróżnorodności. Ponadto należy przeznaczyć znaczne środki na ochronę praw do ziemi ludów tubylczych i społeczności lokalnych, które są najlepszymi i najbardziej opłacalnymi zarządcami przyrody.
Natura odwdzięczy się nam wielokrotnie za poczynione przez nas inwestycje. Korzyści gospodarcze z ochrony 30% światowych lądów i oceanów do 2030 r. – w tym tworzenie miejsc pracy w sektorach takich jak leśnictwo i turystyka – prawdopodobnie przeważyły by koszty w stosunku conajmniejpięciudojednego.
Gospodarka Kostaryki opiera się na działaniach pozytywnych dla przyrody, takich jak ochrona lasów, wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych i ochrona bioróżnorodności. Od lat 80-tych kraj ten zatrzymał, a następnie odwrócił proces wycinanialasów, podczas gdy gospodarka urosławujęciurealnymookoło 250%. Mamy teraz system parków narodowych i obszarów chronionych, które obejmują ponad 26% naszego obszaru lądowego.
Pęd w kierunku celów 30x30 rośnie. KoalicjaHighAmbitionforNatureandPeople, kierowana przez Kostarykę, Francję i Wielką Brytanię, zaangażowała ponad 70 krajów we wsparcie tego celu. A 30x30 stało się kluczowymelementem najnowszego projektu Globalnych Ram Bioróżnorodności, który ma zostać sfinalizowany przez 196 krajów na Konwencji Narodów Zjednoczonych o różnorodności biologicznej (CBD COP15) w Kunming w Chinach w 2022 roku.
Ale czyny przemawiają głośniej niż słowa. Rządy, firmy i społeczeństwo muszą przeznaczyć środki finansowe potrzebne do osiągnięcia celów 30x30.
Natura jest ostatecznym źródłem całej naszej świeżej wody, żywności, czystego powietrza oraz zasobów genetycznych dla medycyny i przemysłu. Utrzymuje niebezpieczne patogeny w ryzach i węgiel w ziemi oraz generuje zielone miejsca pracy. Jest niezastąpionym źródłem ludzkiej kreatywności oraz zdrowia duchowego i psychicznego.
Ludzkość jest uwikłana w naturę. Ponieważ jesteśmy w stanie ją zniszczyć, jesteśmy odpowiedzialni za jej ochronę. Zdecydujmy się teraz zainwestować środki potrzebne do wypełnienia tego obowiązku, zanim będzie za późno.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Not only did Donald Trump win last week’s US presidential election decisively – winning some three million more votes than his opponent, Vice President Kamala Harris – but the Republican Party he now controls gained majorities in both houses on Congress. Given the far-reaching implications of this result – for both US democracy and global stability – understanding how it came about is essential.
By voting for Republican candidates, working-class voters effectively get to have their cake and eat it, expressing conservative moral preferences while relying on Democrats to fight for their basic economic security. The best strategy for Democrats now will be to permit voters to face the consequences of their choice.
urges the party to adopt a long-term strategy aimed at discrediting the MAGA ideology once and for all.
SAN JOSÉ – Kostaryka świętuje w tym roku 200-lecie niepodległości. To okazja do uhonorowania naszych przodków i planowania dla naszych potomków jednocześnie zapraszając świat do świętowania z nami. Ci, którzy nie mogą nas odwiedzić osobiście, powinni to zrobić chroniąc lądy i oceany Ziemi - źródło wszelkiego życia.
W szczególności rządy, firmy, społeczności i osoby prywatne powinny zobowiązać się do ochrony co najmniej 30% powierzchni ziemi i oceanów na naszej planecie do 2030 roku. Naukowcy ustalili, że ten cel „30x30” to minimalny poziom ochrony potrzebny, aby zapobiec katastrofalnej utracie przyrody i powstrzymać zmiany klimatyczne.
Ale 30x30 nie wydarzy się samo; będzie to wymagało czasu, uwagi i pieniędzy. Ekonomiści szacują, że osiągnięcie tego celu – poprzez ochronę najważniejszych nienaruszonych dzikich obszarów na świecie i przywrócenie kluczowych zdegradowanych siedlisk – stanowiłoby mniej niż jedną trzecią kwoty, jaką rządy wydają na dotacje na działania niszczące przyrodę. Zachęcający jest fakt, że dziewięć głównych organizacji filantropijnych niedawno obiecało 5 miliardów dolarów na wysiłek 30x30, największą darowiznę na rzecz przyrody w historii.
Inni muszą teraz pójść w ich ślady. Od 1970 roku wyginęło sześćdziesiąt procent światowych populacji dzikich zwierząt lądowych, a prawie jedna trzecia światowych zasobów rybnych jest eksploatowana na niezrównoważonym poziomie. Zniszczenie obszarów naturalnych uwalnia również ogromne ilości gazów cieplarnianych, przyczyniając się do zmiany klimatu.
To prawda, że koszty ochrony przyrody mogą wydawać się duże, zwłaszcza że zmagamy się z ekonomicznymi skutkami pandemii COVID-19. Ale to mniej niż 1% światowego PKB (około 87 bilionów dolarów w 2019 roku) i niewiele ponad jedna trzecia z prawie 2 bilionów całkowitych wydatków wojskowych na całym świecie w 2020 roku.
Co więcej, ta suma to ułamek tego, co gospodarki by straciły, gdyby kluczowe ekosystemy upadły. Bank Światowy oszacował niedawno, że upadek trzech usług ekosystemowych – zapylania, dostarczania żywności z rybołówstwa morskiego i drewna z rodzimych lasów – może obniżyć roczne globalne PKB o 2,7 biliona dolarów.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Ponieważ nie możemy polegać wyłącznie na prywatnych filantropach, aby zapłacili za nas rachunek, niezbędne inwestycje globalne muszą pochodzić z połączenia zwiększonych finansów publicznych i prywatnych. Każdy kraj musi wziąć w tym udział, przy czym w szczególności kraje G7 muszą być liderami, zobowiązując się do solidnego finansowania.
Rządy mogłyby uwolnić dodatkowe zasoby poprzez stopniowe wycofywanie dotacji, które szkodzą przyrodzie, zamiast ją chronić. Na przykład, kraje prowadzą obecnie negocjacje w Światowej Organizacji Handlu, aby zakończyć 35 miliardów dolarów rocznych subsydiów połowowych, które wspierają floty przemysłowe na dużą skalę i napędzają uszczuplenie światowych zasobów rybnych.
Znaczna część potrzebnych nam funduszy powinna trafić do krajów o niskich dochodach, w których znajduje się większość światowej różnorodności biologicznej. Na przykład Kostaryka stanowi zaledwie 0,03% powierzchni lądowej planety, ale szacuje się, że zawiera 5% jej bioróżnorodności. Ponadto należy przeznaczyć znaczne środki na ochronę praw do ziemi ludów tubylczych i społeczności lokalnych, które są najlepszymi i najbardziej opłacalnymi zarządcami przyrody.
Natura odwdzięczy się nam wielokrotnie za poczynione przez nas inwestycje. Korzyści gospodarcze z ochrony 30% światowych lądów i oceanów do 2030 r. – w tym tworzenie miejsc pracy w sektorach takich jak leśnictwo i turystyka – prawdopodobnie przeważyły by koszty w stosunku co najmniej pięciu do jednego.
Gospodarka Kostaryki opiera się na działaniach pozytywnych dla przyrody, takich jak ochrona lasów, wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych i ochrona bioróżnorodności. Od lat 80-tych kraj ten zatrzymał, a następnie odwrócił proces wycinania lasów, podczas gdy gospodarka urosła w ujęciu realnym o około 250%. Mamy teraz system parków narodowych i obszarów chronionych, które obejmują ponad 26% naszego obszaru lądowego.
Zdobycie jednej z pierwszych nagród Earthshot pomoże nam odtworzyć w oceanie nasze sukcesy na lądzie. Już w tym roku trwa ambitny proces powiększania obszarów chronionych z mniej niż 3% naszego terytorium oceanicznego do 30% obiecanego w naszym wkładzie ustalonym na szczeblu krajowym w 2020 r. w ramach porozumienia klimatycznego z Paryża. Moim celem jest zrealizowanie tej ogromnej ekspansji przed opuszczeniem mojej pozycji.
Pęd w kierunku celów 30x30 rośnie. Koalicja High Ambition for Nature and People, kierowana przez Kostarykę, Francję i Wielką Brytanię, zaangażowała ponad 70 krajów we wsparcie tego celu. A 30x30 stało się kluczowym elementem najnowszego projektu Globalnych Ram Bioróżnorodności, który ma zostać sfinalizowany przez 196 krajów na Konwencji Narodów Zjednoczonych o różnorodności biologicznej (CBD COP15) w Kunming w Chinach w 2022 roku.
Ale czyny przemawiają głośniej niż słowa. Rządy, firmy i społeczeństwo muszą przeznaczyć środki finansowe potrzebne do osiągnięcia celów 30x30.
Natura jest ostatecznym źródłem całej naszej świeżej wody, żywności, czystego powietrza oraz zasobów genetycznych dla medycyny i przemysłu. Utrzymuje niebezpieczne patogeny w ryzach i węgiel w ziemi oraz generuje zielone miejsca pracy. Jest niezastąpionym źródłem ludzkiej kreatywności oraz zdrowia duchowego i psychicznego.
Ludzkość jest uwikłana w naturę. Ponieważ jesteśmy w stanie ją zniszczyć, jesteśmy odpowiedzialni za jej ochronę. Zdecydujmy się teraz zainwestować środki potrzebne do wypełnienia tego obowiązku, zanim będzie za późno.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer