SAN JOSÉ – Costa Rica viert dit jaar tweehonderd jaar onafhankelijkheid. Het is een gelegenheid om onze voorouders te eren en aan onze nakomelingen te denken, en we nodigen de wereld uit om dit met ons mee te vieren. Degenen die niet persoonlijk aanwezig kunnen zijn, zouden dat vieren moeten doen door het land en de oceanen van de aarde, de bron van al het leven, te beschermen.
Overheden, bedrijven, gemeenschappen en individuen moeten zich ertoe verbinden tegen 2030 ten minste 30 procent van het land en de oceanen van de planeet in stand te houden. Wetenschappers hebben vastgesteld dat deze ʻ30x30ʼ-doelstelling het minimale niveau van natuurbehoud is dat nodig is om een catastrofaal verlies van natuur te voorkomen en de klimaatverandering een halt toe te roepen.
Maar 30x30 zal niet vanzelf gaan; er is tijd, aandacht en geld voor nodig. Economen schatten dat voor het bereiken van dit doel – door het behoud van ʼs werelds belangrijkste intacte wilde gebieden en het herstel van cruciale aangetaste habitats – nog geen derde nodig zou zijn van het bedrag dat regeringen uitgeven aan subsidies voor activiteiten die de natuur vernietigen. Het is bemoedigend dat negen grote filantropische organisaties onlangs 5 miljard dollar hebben toegezegd voor de 30x30 inspanning, de grootste donatie aan de natuur in de geschiedenis.
Anderen moeten nu hun voorbeeld volgen. Sinds 1970 is zestig procent van de wereldpopulaties van wilde dieren op het land verloren gegaan, enbijna een derde van de visbestanden wordt op niet-duurzame wijze geëxploiteerd. Door de vernietiging van natuurgebieden komen ook enorme hoeveelheden broeikasgassen vrij, wat bijdraagt tot de klimaatverandering.
Het is waar dat de kosten voor natuurbescherming hoog lijken, vooral nu landen worstelen met de economische gevolgen van de COVID-19-pandemie. Maar het gaat om minder dan 1 procent van het mondiale bbp (ruwweg 87 biljoen dollar in 2019), en om net iets meer dan een derde van de bijna 2 biljoen dollar aan totale militaire uitgaven wereldwijd in 2020.
Bovendien is dit bedrag maar een fractie van wat economieën zouden verliezen als cruciale ecosystemen het zouden laten afweten. De Wereldbank schatte onlangs dat de ineenstorting van drie ecosysteemdiensten – bestuiving, voedselvoorziening door zeevisserij, en hout uit inheemse bossen – het jaarlijkse mondiale bbp met 2,7 biljoen dollar zou kunnen doen dalen.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Omdat we niet alleen op particuliere filantropen kunnen rekenen om de rekening te betalen, moeten de noodzakelijke wereldwijde investeringen komen uit een combinatie van versterkte publieke en particuliere financiering. Elk land moet zijn steentje bijdragen, waarbij met name de G7 het voortouw moet nemen met solide financieringstoezeggingen.
Overheden zouden extra middelen kunnen vrijmaken door subsidies af te bouwen die de natuur schaden in plaats van haar te beschermen. Zo onderhandelen landen momenteel in de Wereldhandelsorganisatie over de afschaffing van 35 miljard dollar aan jaarlijkse visserijsubsidies die grootschalige industriële vloten ondersteunen en de oorzaak zijn van de uitputting van de mondiale visbestanden.
Een aanzienlijk deel van de benodigde middelen moet naar lage-inkomenslanden gaan, die het grootste deel van de biodiversiteit in de wereld herbergen. Costa Rica, bijvoorbeeld, beslaat slechts 0,03 procent van het landoppervlak van de planeet, maar herbergt naar schatting 5 procent van de biodiversiteit. Voorts moeten aanzienlijke middelen worden uitgetrokken voor de bescherming van de landrechten van inheemse volkeren en plaatselijke gemeenschappen, die de beste en meest kosteneffectieve rentmeesters van de natuur zijn.
De natuur zal ons vele malen terugbetalen voor de investeringen die wij doen. De economische baten van de bescherming van 30 procent van het land en de oceanen van de wereld tegen 2030 – met inbegrip van het scheppen van werkgelegenheid in sectoren als de bosbouw en het toerisme – zouden waarschijnlijk minstens vijf maal zo groot zijn als de kosten.
De economie van Costa Rica is gebaseerd op natuurvriendelijke activiteiten zoals bosbehoud, duurzame elektriciteitsopwekking en bescherming van de biodiversiteit. Sinds de jaren tachtig heeft het land het verlies aan bossen een halt toegeroepen en vervolgens omgebogen, terwijl de economie in reële termen met zoʼn 250 procent is gegroeid. We hebben nu een systeem van nationale parken en beschermde gebieden dat meer dan 26 procent van ons landoppervlak beslaat.
Het winnen van een van de allereerste Earthshot-prijzen zal ons helpen onze successen op het land te herhalen in de oceaan. Er is dit jaar al een ambitieus proces aan de gang om de beschermde gebieden uit te breiden van minder dan 3 procent van ons oceaangebied tot dichter bij de 30 procent die is beloofd in onze nationaal vastgestelde bijdrage voor 2020 in het kader van het klimaatverdrag van Parijs. Mijn doel is om deze enorme uitbreiding te realiseren voordat ik mijn ambt neerleg.
Het momentum voor 30x30 neemt toe. De High Ambition Coalition for Nature and People, geleid door Costa Rica, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, heeft ruim zeventig landen voor dit doel geëngageerd. En 30x30 is een cruciaal onderdeel geworden van het meest recente ontwerp van het Mondiale Biodiversiteitsraamwerk, waaraan 196 landen de laatste hand zullen leggen tijdens de Conferentie van de Verenigde Naties over Biologische Diversiteit (CBD COP15) in Kunming, China, in 2022.
Maar daden zeggen meer dan woorden. Overheden, bedrijven en de hele samenleving moeten de financiële middelen vrijmaken die nodig zijn om 30x30 te bereiken.
De natuur is de ultieme bron van al ons zoete water, voedsel, schone lucht en genetische hulpbronnen voor geneeskunde en industrie. Zij houdt gevaarlijke ziekteverwekkers in toom en koolstof in de grond, en genereert groene banen. Het is een onvervangbare bron van menselijke creativiteit, en geestelijke en mentale gezondheid.
De mensheid is verstrengeld met de natuur. Omdat we in staat zijn haar te vernietigen, zijn we verantwoordelijk voor de bescherming ervan. Laten we nu besluiten om de middelen te investeren die nodig zijn om die verantwoordelijkheid te vervullen voordat het te laat is.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Not only did Donald Trump win last week’s US presidential election decisively – winning some three million more votes than his opponent, Vice President Kamala Harris – but the Republican Party he now controls gained majorities in both houses on Congress. Given the far-reaching implications of this result – for both US democracy and global stability – understanding how it came about is essential.
By voting for Republican candidates, working-class voters effectively get to have their cake and eat it, expressing conservative moral preferences while relying on Democrats to fight for their basic economic security. The best strategy for Democrats now will be to permit voters to face the consequences of their choice.
urges the party to adopt a long-term strategy aimed at discrediting the MAGA ideology once and for all.
SAN JOSÉ – Costa Rica viert dit jaar tweehonderd jaar onafhankelijkheid. Het is een gelegenheid om onze voorouders te eren en aan onze nakomelingen te denken, en we nodigen de wereld uit om dit met ons mee te vieren. Degenen die niet persoonlijk aanwezig kunnen zijn, zouden dat vieren moeten doen door het land en de oceanen van de aarde, de bron van al het leven, te beschermen.
Overheden, bedrijven, gemeenschappen en individuen moeten zich ertoe verbinden tegen 2030 ten minste 30 procent van het land en de oceanen van de planeet in stand te houden. Wetenschappers hebben vastgesteld dat deze ʻ30x30ʼ-doelstelling het minimale niveau van natuurbehoud is dat nodig is om een catastrofaal verlies van natuur te voorkomen en de klimaatverandering een halt toe te roepen.
Maar 30x30 zal niet vanzelf gaan; er is tijd, aandacht en geld voor nodig. Economen schatten dat voor het bereiken van dit doel – door het behoud van ʼs werelds belangrijkste intacte wilde gebieden en het herstel van cruciale aangetaste habitats – nog geen derde nodig zou zijn van het bedrag dat regeringen uitgeven aan subsidies voor activiteiten die de natuur vernietigen. Het is bemoedigend dat negen grote filantropische organisaties onlangs 5 miljard dollar hebben toegezegd voor de 30x30 inspanning, de grootste donatie aan de natuur in de geschiedenis.
Anderen moeten nu hun voorbeeld volgen. Sinds 1970 is zestig procent van de wereldpopulaties van wilde dieren op het land verloren gegaan, en bijna een derde van de visbestanden wordt op niet-duurzame wijze geëxploiteerd. Door de vernietiging van natuurgebieden komen ook enorme hoeveelheden broeikasgassen vrij, wat bijdraagt tot de klimaatverandering.
Het is waar dat de kosten voor natuurbescherming hoog lijken, vooral nu landen worstelen met de economische gevolgen van de COVID-19-pandemie. Maar het gaat om minder dan 1 procent van het mondiale bbp (ruwweg 87 biljoen dollar in 2019), en om net iets meer dan een derde van de bijna 2 biljoen dollar aan totale militaire uitgaven wereldwijd in 2020.
Bovendien is dit bedrag maar een fractie van wat economieën zouden verliezen als cruciale ecosystemen het zouden laten afweten. De Wereldbank schatte onlangs dat de ineenstorting van drie ecosysteemdiensten – bestuiving, voedselvoorziening door zeevisserij, en hout uit inheemse bossen – het jaarlijkse mondiale bbp met 2,7 biljoen dollar zou kunnen doen dalen.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Omdat we niet alleen op particuliere filantropen kunnen rekenen om de rekening te betalen, moeten de noodzakelijke wereldwijde investeringen komen uit een combinatie van versterkte publieke en particuliere financiering. Elk land moet zijn steentje bijdragen, waarbij met name de G7 het voortouw moet nemen met solide financieringstoezeggingen.
Overheden zouden extra middelen kunnen vrijmaken door subsidies af te bouwen die de natuur schaden in plaats van haar te beschermen. Zo onderhandelen landen momenteel in de Wereldhandelsorganisatie over de afschaffing van 35 miljard dollar aan jaarlijkse visserijsubsidies die grootschalige industriële vloten ondersteunen en de oorzaak zijn van de uitputting van de mondiale visbestanden.
Een aanzienlijk deel van de benodigde middelen moet naar lage-inkomenslanden gaan, die het grootste deel van de biodiversiteit in de wereld herbergen. Costa Rica, bijvoorbeeld, beslaat slechts 0,03 procent van het landoppervlak van de planeet, maar herbergt naar schatting 5 procent van de biodiversiteit. Voorts moeten aanzienlijke middelen worden uitgetrokken voor de bescherming van de landrechten van inheemse volkeren en plaatselijke gemeenschappen, die de beste en meest kosteneffectieve rentmeesters van de natuur zijn.
De natuur zal ons vele malen terugbetalen voor de investeringen die wij doen. De economische baten van de bescherming van 30 procent van het land en de oceanen van de wereld tegen 2030 – met inbegrip van het scheppen van werkgelegenheid in sectoren als de bosbouw en het toerisme – zouden waarschijnlijk minstens vijf maal zo groot zijn als de kosten.
De economie van Costa Rica is gebaseerd op natuurvriendelijke activiteiten zoals bosbehoud, duurzame elektriciteitsopwekking en bescherming van de biodiversiteit. Sinds de jaren tachtig heeft het land het verlies aan bossen een halt toegeroepen en vervolgens omgebogen, terwijl de economie in reële termen met zoʼn 250 procent is gegroeid. We hebben nu een systeem van nationale parken en beschermde gebieden dat meer dan 26 procent van ons landoppervlak beslaat.
Het winnen van een van de allereerste Earthshot-prijzen zal ons helpen onze successen op het land te herhalen in de oceaan. Er is dit jaar al een ambitieus proces aan de gang om de beschermde gebieden uit te breiden van minder dan 3 procent van ons oceaangebied tot dichter bij de 30 procent die is beloofd in onze nationaal vastgestelde bijdrage voor 2020 in het kader van het klimaatverdrag van Parijs. Mijn doel is om deze enorme uitbreiding te realiseren voordat ik mijn ambt neerleg.
Het momentum voor 30x30 neemt toe. De High Ambition Coalition for Nature and People, geleid door Costa Rica, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, heeft ruim zeventig landen voor dit doel geëngageerd. En 30x30 is een cruciaal onderdeel geworden van het meest recente ontwerp van het Mondiale Biodiversiteitsraamwerk, waaraan 196 landen de laatste hand zullen leggen tijdens de Conferentie van de Verenigde Naties over Biologische Diversiteit (CBD COP15) in Kunming, China, in 2022.
Maar daden zeggen meer dan woorden. Overheden, bedrijven en de hele samenleving moeten de financiële middelen vrijmaken die nodig zijn om 30x30 te bereiken.
De natuur is de ultieme bron van al ons zoete water, voedsel, schone lucht en genetische hulpbronnen voor geneeskunde en industrie. Zij houdt gevaarlijke ziekteverwekkers in toom en koolstof in de grond, en genereert groene banen. Het is een onvervangbare bron van menselijke creativiteit, en geestelijke en mentale gezondheid.
De mensheid is verstrengeld met de natuur. Omdat we in staat zijn haar te vernietigen, zijn we verantwoordelijk voor de bescherming ervan. Laten we nu besluiten om de middelen te investeren die nodig zijn om die verantwoordelijkheid te vervullen voordat het te laat is.
Vertaling: Menno Grootveld