LONDEN – Er is niets dat het belang van betrouwbaar nieuws meer benadrukt dan eencrisis. Maar terwijl de COVID-19-pandemie journalisten onder steeds grotere druk zet om dit nieuws te brengen treft deze ook hun industrie en arbeidsomstandigheden. De stress die dit voor hun geestelijke gezondheid oplevert mag niet onderschat worden.
Zelfs voor de COVID-19-crisis zaten veel journalisten al tegen of in een burnout. De stroom brekend nieuws was al eindeloos, de inkomsten uit advertenties gingen achteruit, er werd bezuinigd op de begrotingen voor redacties, en het publieke vertrouwen in de media ging achteruit.
De pandemie heeft deze uitdagingen vergroot en zelfs nog meer onzekerheid gecreëerd. De meeste journalisten werken nu thuis en zijn niet in staat hun collega's, contacten, of onderwerpen te ontmoeten. Sommigen worden overspoeld met verantwoordelijkheden terwijl ze proberen tijdige en potentieel levensreddende informatie over een snel veranderende crisis aan te leveren.
Het nieuwsbedrijf moet verzekeren dat het alles doet om de geestelijke gezondheid en het welzijn van journalisten te ondersteunen. Volgens Anthony Feinstein, hoogleraar psychiatrie aan de University of Toronto, gaat dit zowel over het begeleiden van individuele reacties op de crisis als over de nieuwsdirectie die het huidige cruciale werk van journalisten bekrachtigt.
In een interview met Feinstein vertelde hij me dat journalisten in plaats van zich zorgen te maken over zaken waar ze geen invloed op hebben (een emotioneel uitputtende gewoonte die tot fatale gedachten kan leiden) beter zouden reflecteren op waar ze wel een verschil kunnen maken en de aandacht beperken die ze wijden aan waar ze dat niet kunnen. Algemener gezien is het aanhouden van een gezonde routine – genoeg slaap, goed eten, lichaamsbeweging (zelfs binnen), en verbinden met vrienden en familie – van levensbelang.
De meeste mensen zullen dit advies wel ter harte nemen. Maar het derde advies, je een zekere periode van het nieuws afsluiten voor het slapengaan, is vooral lastig voor degenen wier baan het is er verslag van te doen. Volgens Feinstein is de sleutel hier duidelijk iemands professionele rol en verantwoordelijkheden af te bakenen – inclusief waar deze eindigen.
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Als dit niet lukt lopen journalisten het gevaar moreel gewond te raken – dat betekent de stress die ontstaat wanneer iemand dingen meemaakt, zelf doet, of niet weet te voorkomen die tegen zijn normen ingaan (er is bijvoorbeeld aangetoond dat moreel letsel journalisten treft die verslag doen van kwesties zoals gedwongen migratie.) Dit kan wanneer onbegeleid en onbehandeld ernstig emotioneel leed veroorzaken.
Journalisten behoeven directe steun van hun werkgevers. De BBC, Agence France-Presse (AFP), en Reuters, die alle wereldwijd werknemers hebben die diverse behoeften kennen, zijn drie leidende mediaorganisaties die geestelijke gezondheid in hun respons op COVID-19 centraal hebben gesteld.
Een cruciale les die uit hun strategieën getrokken kan worden is het belang van communicatie en begrip. Mondiaal hoofdredacteur van AFP Phil Chetwynd verwoordde het zo tegen mij: "Er is voortdurend communicatie over wat we doen, wat garandeert dat iedereen de boodschap krijgt dat we já een nieuwsorganisatie met een missie zijn, maar dat de gezondheid en veiligheid van onze mensen voorop staat."
Overeenkomstig moedigt Kari Cobham, senior mededirecteur Studiebeurzen Journalistiek bij het Carter Center in Atlanta, managers aan om zeker te maken dat hun teams begrijpen dat hun "welzijn, unieke gezinssituaties, en de gemeenschap belangrijk zijn in deze moeilijke tijden." Zoals Feinstein onderstreept zou het zeer vreemd zijn als we te midden van het huidige tumult niet enige angst ervaren.
Concreter moeten managers wanneer mogelijk lastige opdrachten rouleren en het essentiële werk dat journalisten doen bekrachtigen. Ze moeten ook de staf op de hoogte houden, inclusief over welke hulpmiddelen er voor ze beschikbaar zijn en over iedere verandering in richtlijnen of beleid. En ze moeten zich regelmatig melden, om de staf aanmoedigen vragen te stellen en zorgen of feedback te delen, wanneer gewenst privé.
"Maar we moeten ook bedenken dat constant contact overweldigend kan werken" zegt Roz Orchard van Reuters, en dan vooral in een periode dat mensen moeten omgaan met de conflicterende ervaringen van fysieke isolatie en digitale hyperconnectie. En Cobham wijst erop dat managers ook hun eigen geestelijke gezondheid moeten waarborgen.
Dit alles moet dienen om een gevoel van vertrouwen en gemeenschap te voeden dat voorkomt dat journalisten zich alleen of ongemotiveerd voelen. Om succes te garanderen moeten mediaorganisaties hun managers coaching van afstand aanbieden, wat ze handvatten geeft om hun teams effectief te ondersteunen.
De BBC doet al precies dat, naast het aanbod van reguliere virtuele sessies over geestelijke gezondheid en veerkracht. "We hebben het veel over doelgerichtheid" zegt hoofdredacteur Nieuws en Actualiteit bij de BBC Sarah Ward-Liley, voorloper op het gebied van geestelijke gezondheid binnen het bedrijf.
Voor diegenen die hun journalistieke werk niet meer kunnen uitvoeren als tevoren kan 'doel' een gevoelig onderwerp worden. De BBC treedt deze uitdaging tegemoet door vaardigheidsonderzoeken uit te voeren en door zij die hiervoor in aanmerking komen – bijvoorbeeld omdat ze normaal aan een programma werken dat nu is afgeblazen of aan een onderwerp waar momenteel geen nieuws over gebracht wordt – over te plaatsen naar gelijkwaardige banen die tijden de pandemie wel kunnen worden uitgevoerd. Maar veel anderen hebben deze optie waarschijnlijk niet, wat het gevoel van doelloosheid en onzekerheid vergroot – en de toegang tot geestelijke hulp nog des te belangrijker maakt.
De effecten van COVID-19 op journalisten zullen nog een hele tijd nagalmen. Nieuwsorganisaties moeten nu actie ondernemen om te verzekeren dat deze effecten later geen ernstige gevolgen voor de geestelijke gezondheid omvatten.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
At the end of a year of domestic and international upheaval, Project Syndicate commentators share their favorite books from the past 12 months. Covering a wide array of genres and disciplines, this year’s picks provide fresh perspectives on the defining challenges of our time and how to confront them.
ask Project Syndicate contributors to select the books that resonated with them the most over the past year.
LONDEN – Er is niets dat het belang van betrouwbaar nieuws meer benadrukt dan eencrisis. Maar terwijl de COVID-19-pandemie journalisten onder steeds grotere druk zet om dit nieuws te brengen treft deze ook hun industrie en arbeidsomstandigheden. De stress die dit voor hun geestelijke gezondheid oplevert mag niet onderschat worden.
Zelfs voor de COVID-19-crisis zaten veel journalisten al tegen of in een burnout. De stroom brekend nieuws was al eindeloos, de inkomsten uit advertenties gingen achteruit, er werd bezuinigd op de begrotingen voor redacties, en het publieke vertrouwen in de media ging achteruit.
De pandemie heeft deze uitdagingen vergroot en zelfs nog meer onzekerheid gecreëerd. De meeste journalisten werken nu thuis en zijn niet in staat hun collega's, contacten, of onderwerpen te ontmoeten. Sommigen worden overspoeld met verantwoordelijkheden terwijl ze proberen tijdige en potentieel levensreddende informatie over een snel veranderende crisis aan te leveren.
Het nieuwsbedrijf moet verzekeren dat het alles doet om de geestelijke gezondheid en het welzijn van journalisten te ondersteunen. Volgens Anthony Feinstein, hoogleraar psychiatrie aan de University of Toronto, gaat dit zowel over het begeleiden van individuele reacties op de crisis als over de nieuwsdirectie die het huidige cruciale werk van journalisten bekrachtigt.
In een interview met Feinstein vertelde hij me dat journalisten in plaats van zich zorgen te maken over zaken waar ze geen invloed op hebben (een emotioneel uitputtende gewoonte die tot fatale gedachten kan leiden) beter zouden reflecteren op waar ze wel een verschil kunnen maken en de aandacht beperken die ze wijden aan waar ze dat niet kunnen. Algemener gezien is het aanhouden van een gezonde routine – genoeg slaap, goed eten, lichaamsbeweging (zelfs binnen), en verbinden met vrienden en familie – van levensbelang.
De meeste mensen zullen dit advies wel ter harte nemen. Maar het derde advies, je een zekere periode van het nieuws afsluiten voor het slapengaan, is vooral lastig voor degenen wier baan het is er verslag van te doen. Volgens Feinstein is de sleutel hier duidelijk iemands professionele rol en verantwoordelijkheden af te bakenen – inclusief waar deze eindigen.
HOLIDAY SALE: PS for less than $0.7 per week
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Als dit niet lukt lopen journalisten het gevaar moreel gewond te raken – dat betekent de stress die ontstaat wanneer iemand dingen meemaakt, zelf doet, of niet weet te voorkomen die tegen zijn normen ingaan (er is bijvoorbeeld aangetoond dat moreel letsel journalisten treft die verslag doen van kwesties zoals gedwongen migratie.) Dit kan wanneer onbegeleid en onbehandeld ernstig emotioneel leed veroorzaken.
Journalisten behoeven directe steun van hun werkgevers. De BBC, Agence France-Presse (AFP), en Reuters, die alle wereldwijd werknemers hebben die diverse behoeften kennen, zijn drie leidende mediaorganisaties die geestelijke gezondheid in hun respons op COVID-19 centraal hebben gesteld.
Een cruciale les die uit hun strategieën getrokken kan worden is het belang van communicatie en begrip. Mondiaal hoofdredacteur van AFP Phil Chetwynd verwoordde het zo tegen mij: "Er is voortdurend communicatie over wat we doen, wat garandeert dat iedereen de boodschap krijgt dat we já een nieuwsorganisatie met een missie zijn, maar dat de gezondheid en veiligheid van onze mensen voorop staat."
Overeenkomstig moedigt Kari Cobham, senior mededirecteur Studiebeurzen Journalistiek bij het Carter Center in Atlanta, managers aan om zeker te maken dat hun teams begrijpen dat hun "welzijn, unieke gezinssituaties, en de gemeenschap belangrijk zijn in deze moeilijke tijden." Zoals Feinstein onderstreept zou het zeer vreemd zijn als we te midden van het huidige tumult niet enige angst ervaren.
Concreter moeten managers wanneer mogelijk lastige opdrachten rouleren en het essentiële werk dat journalisten doen bekrachtigen. Ze moeten ook de staf op de hoogte houden, inclusief over welke hulpmiddelen er voor ze beschikbaar zijn en over iedere verandering in richtlijnen of beleid. En ze moeten zich regelmatig melden, om de staf aanmoedigen vragen te stellen en zorgen of feedback te delen, wanneer gewenst privé.
"Maar we moeten ook bedenken dat constant contact overweldigend kan werken" zegt Roz Orchard van Reuters, en dan vooral in een periode dat mensen moeten omgaan met de conflicterende ervaringen van fysieke isolatie en digitale hyperconnectie. En Cobham wijst erop dat managers ook hun eigen geestelijke gezondheid moeten waarborgen.
Dit alles moet dienen om een gevoel van vertrouwen en gemeenschap te voeden dat voorkomt dat journalisten zich alleen of ongemotiveerd voelen. Om succes te garanderen moeten mediaorganisaties hun managers coaching van afstand aanbieden, wat ze handvatten geeft om hun teams effectief te ondersteunen.
De BBC doet al precies dat, naast het aanbod van reguliere virtuele sessies over geestelijke gezondheid en veerkracht. "We hebben het veel over doelgerichtheid" zegt hoofdredacteur Nieuws en Actualiteit bij de BBC Sarah Ward-Liley, voorloper op het gebied van geestelijke gezondheid binnen het bedrijf.
Voor diegenen die hun journalistieke werk niet meer kunnen uitvoeren als tevoren kan 'doel' een gevoelig onderwerp worden. De BBC treedt deze uitdaging tegemoet door vaardigheidsonderzoeken uit te voeren en door zij die hiervoor in aanmerking komen – bijvoorbeeld omdat ze normaal aan een programma werken dat nu is afgeblazen of aan een onderwerp waar momenteel geen nieuws over gebracht wordt – over te plaatsen naar gelijkwaardige banen die tijden de pandemie wel kunnen worden uitgevoerd. Maar veel anderen hebben deze optie waarschijnlijk niet, wat het gevoel van doelloosheid en onzekerheid vergroot – en de toegang tot geestelijke hulp nog des te belangrijker maakt.
De effecten van COVID-19 op journalisten zullen nog een hele tijd nagalmen. Nieuwsorganisaties moeten nu actie ondernemen om te verzekeren dat deze effecten later geen ernstige gevolgen voor de geestelijke gezondheid omvatten.
Vertaling Melle Trap