BERLIJN – Europa’s situatie in 2024 is moeilijk, zelfs gevaarlijk. In Oekraïne gaat de aanvalsoorlog van de Russische president Vladimir Poetin – een poging om het land van de kaart te vegen en zijn grondgebied te annexeren – zijn derde jaar in. In de Verenigde Staten uit Donald Trump, de vermoedelijke Republikeinse kandidaat voor de presidentsverkiezingen van november, wilde dreigementen tegen de oude bondgenoten van Amerika. Hij moedigt Poetin zelfs aan om Europese landen aan te vallen die niet minstens twee procent van hun bbp aan defensie uitgeven.
Als Trump in november wint, zou dat waarschijnlijk het einde betekenen van de NAVO en de Amerikaanse veiligheidsgarantie. Europa zou er dan helemaal alleen voor staan, ingeklemd tussen een imperiale Russische buur in het Oosten en een isolationistisch Amerika aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Om het nog erger te maken, blijven de Europeanen zich wanhopig vastklampen aan een overgeërfde groepering van ‘soevereine’ natiestaten, ook al zijn de meeste alleen op papier soeverein, omdat ze te zwak zijn om de huidige geopolitieke realiteiten op eigen kracht het hoofd te bieden.
De situatie vraagt om meer Europese eenheid: namelijk een gemeenschappelijk buitenlands beleid, een gezamenlijke militaire capaciteit, een Europese nucleaire paraplu en al het andere dat de basis vormt van betekenisvolle soevereine macht in de eenentwintigste eeuw. De Europeanen blijven echter onwillig om dit feit te accepteren.
BERLIJN – Europa’s situatie in 2024 is moeilijk, zelfs gevaarlijk. In Oekraïne gaat de aanvalsoorlog van de Russische president Vladimir Poetin – een poging om het land van de kaart te vegen en zijn grondgebied te annexeren – zijn derde jaar in. In de Verenigde Staten uit Donald Trump, de vermoedelijke Republikeinse kandidaat voor de presidentsverkiezingen van november, wilde dreigementen tegen de oude bondgenoten van Amerika. Hij moedigt Poetin zelfs aan om Europese landen aan te vallen die niet minstens twee procent van hun bbp aan defensie uitgeven.
Als Trump in november wint, zou dat waarschijnlijk het einde betekenen van de NAVO en de Amerikaanse veiligheidsgarantie. Europa zou er dan helemaal alleen voor staan, ingeklemd tussen een imperiale Russische buur in het Oosten en een isolationistisch Amerika aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Om het nog erger te maken, blijven de Europeanen zich wanhopig vastklampen aan een overgeërfde groepering van ‘soevereine’ natiestaten, ook al zijn de meeste alleen op papier soeverein, omdat ze te zwak zijn om de huidige geopolitieke realiteiten op eigen kracht het hoofd te bieden.
De situatie vraagt om meer Europese eenheid: namelijk een gemeenschappelijk buitenlands beleid, een gezamenlijke militaire capaciteit, een Europese nucleaire paraplu en al het andere dat de basis vormt van betekenisvolle soevereine macht in de eenentwintigste eeuw. De Europeanen blijven echter onwillig om dit feit te accepteren.