NEW YORK – Hurricane Harvey heeft in zijn spoor ontwortelde levens achtergelaten, en een enorme schade aan vastgoed en infrastructuur, die door sommigen wordt geschat op $150-180 mrd. Maar de storm die bijna een week lang de kust van Texas heeft geteisterd, roept ook diepgaande vragen op over het economische systeem en de politiek van de Verenigde Staten.
Het is uiteraard ironisch dat een gebeurtenis die zó nauw verbonden is met klimaatverandering zich voordoet in een staat waar zó veel ontkenners van diezelfde klimaatverandering wonen en waarvan de economie zó zwaar afhankelijk is van de fossiele brandstoffen die de opwarming van de aarde in de hand werken. Natuurlijk kan geen enkele specifieke klimaatgebeurtenis rechtstreeks in verband worden gebracht met de toename van de broeikasgassen in de atmosfeer. Maar wetenschappers voorspellen al een hele tijd dat die toename niet alleen de gemiddelde temperatuur op aarde zou doen stijgen, maar ook de veranderlijkheid van het weer zou doen toenemen – en met name het voorkomen van extreme weersgebeurtenissen als Hurricane Harvey. Het Intergouvernementele Panel over de Klimaatverandering is diverse jaren geleden al tot de slotsom gekomen dat “er bewijzen zijn dat sommige extremen veranderd zijn als gevolg van antropogene invloeden, waaronder toenames in de atmosferische concentraties van broeikasgassen.” Astrofysicus Adam Frank heeft kort en bondig wijze uitgelegd dat “méér warmte tot méér vocht in de lucht leidt, wat weer leidt tot heviger neerslag.”
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Houston en Texas zelf niet veel aan de toename van de broeikasgassen hadden kunnen doen, hoewel ze wel een actievere rol hadden kunnen vervullen bij het aandringen op een sterk klimaatbeleid. Maar de plaatselijke autoriteiten hadden zich ook veel beter kunnen voorbereiden op dit soort gebeurtenissen, die het gebied met enige regelmaat treffen.
Bij het reageren op de orkaan – en het financieren van een deel van de herstelwerkzaamheden – wendt iedereen zich tot de overheid, net zoals dat het geval was in de nasleep van de economische crisis van 2008. Opnieuw is het ironisch dat dit nu gebeurt in een deel van het land waar de overheid en collectief handelen zo dikwijls onder vuur liggen. Het was niet minder ironisch toen de titanen van het Amerikaanse bankwezen, nadat ze het neoliberale evangelie hadden gepredikt van het verkleinen van de overheid en het afschaffen van regels die hun gevaarlijkste en meest anti-sociale activiteiten verboden, zich op het moment van hun grootste nood tot diezelfde overheid wendden.
Er kan een overduidelijke les uit deze episodes worden getrokken: markten zijn op zichzelf niet in staat de bescherming te bieden die samenlevingen nodig hebben. Als markten falen, zoals zij vaak doen, is collectief handelen noodzakelijk.
En er is, zoals bij financiële crises, behoefte aan preventief collectief handelen om de impact van klimaatverandering te verzachten. Dit betekent dat ervoor moet worden gezorgd dat gebouwen en infrastructuur zó worden gebouwd dat ze extreme weersgebeurtenissen kunnen weerstaan, en dat zij zich niet op plekken bevinden die het kwetsbaarst zijn voor ernstige schade. Het betekent ook dat ecologische systemen, met name wetlands, die een belangrijke rol kunnen spelen bij het absorberen van de impact van stormen, moeten worden beschermd. Het betekent het elimineren van het risico dat een natuurramp kan leiden tot het vrijkomen van gevaarlijke chemicaliën, zoals in Houston is gebeurd. En het betekent het achter de hand houden van adequate noodmaatregelen, zoals het evacueren van mensen.
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, has arrived. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Digital Plus now.
Subscribe Now
Effectieve overheidsinvesteringen en sterke regelgeving zijn nodig om al deze uitkomsten te bewerkstelligen, ongeacht de heersende politieke cultuur in Texas en elders. Zonder adequate regelgeving hebben individuen en bedrijven geen prikkels om toereikende voorzorgsmaatregelen te nemen, omdat zij weten dat een groot deel van de kosten van extreme gebeurtenissen toch wel door anderen zal worden gedragen. Zonder adequate publieke planning en regelgeving, ook op het gebied van het milieu, zullen overstromingen erger worden. Zonder rampenplanning en toereikende financiering kan iedere stad te maken krijgen met het dilemma waarmee Houston werd geconfronteerd: als er geen evacuatie wordt bevolen, zullen veel mensen omkomen; maar als er wél een evacuatie wordt bevolen, zullen er mensen omkomen in de daaruit voortvloeiende chaos, terwijl het vastzittende verkeer ervoor zal zorgen dat mensen niet weg kunnen komen.
Amerika en de wereld betalen een hoge prijs voor de toewijding aan de extreme anti-overheidsideologie van president Donald Trump en zijn Republikeinse Partij. De wereld betaalt een hoge prijs, omdat de cumulatieve broeikasgasemissies van de Verenigde Staten groter zijn dan die van enig ander land; zelfs vandaag de dag zijn de Verenigde Staten een van de wereldleiders als het gaat om broeikasgasemissies per hoofd van de bevolking. Maar Amerika betaalt eveneens een hoge prijs: andere landen, zelfs arme ontwikkelingslanden als Haïti en Ecuador, lijken te hebben geleerd (vaak tegen hoge kosten en slechts na een paar grote calamiteiten) hoe ze natuurrampen beter in de hand kunnen houden.
Na de verwoesting van New Orleans door Hurricane Katrina in 2005, de sluiting van een groot deel van New York City door Sandy in 2012, en de ontwrichting waar Harvey Texas nu op trakteert, kunnen en moeten de VS het beter doen. Het land heeft de middelen en de vaardigheden om deze complexe gebeurtenissen en hun gevolgen te analyseren, en regels en investeringsprogramma's te formuleren en te implementeren die de negatieve gevolgen voor levens en bezittingen verzachten.
Wat Amerika niet heeft, is een samenhangend beeld van de overheid bij degenen ter rechterzijde van het politieke spectrum die, werkend met speciale belangen die profiteren van het extreme beleid, met twee tongen blijven spreken. Vóór er sprake is van een crisis verzetten zij zich tegen regulering en tegen overheidsinvesteringen en -planning; na afloop eisen zij – en krijgen zij – miljarden dollars ter compensatie van hun verliezen, zelfs de verliezen die makkelijk hadden kunnen worden voorkomen.
Je kunt alleen maar hopen dat Amerika en andere landen niet nóg meer overreding door de natuur nodig hebben voordat ze lessen trekken uit de verwoestingen van Hurricane Harvey.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
America's president subscribes to a brand of isolationism that has waxed and waned throughout US history, but has its roots in the two-century-old Monroe Doctrine. This is bad news for nearly everyone, because it implies acceptance of a world order based on spheres of influence, as envisioned by China and Russia.
hears echoes of the Monroe Doctrine in the US president's threats to acquire Greenland.
Financial markets and official economic indicators over the past few weeks give policymakers around the world plenty to contemplate. Was the recent spike in bond yields a sufficient warning to Donald Trump and his team, or will they still follow through with inflationary stimulus, tariff, and immigration policies?
wonders if recent market signals will keep the new administration’s radicalism in check.
NEW YORK – Hurricane Harvey heeft in zijn spoor ontwortelde levens achtergelaten, en een enorme schade aan vastgoed en infrastructuur, die door sommigen wordt geschat op $150-180 mrd. Maar de storm die bijna een week lang de kust van Texas heeft geteisterd, roept ook diepgaande vragen op over het economische systeem en de politiek van de Verenigde Staten.
Het is uiteraard ironisch dat een gebeurtenis die zó nauw verbonden is met klimaatverandering zich voordoet in een staat waar zó veel ontkenners van diezelfde klimaatverandering wonen en waarvan de economie zó zwaar afhankelijk is van de fossiele brandstoffen die de opwarming van de aarde in de hand werken. Natuurlijk kan geen enkele specifieke klimaatgebeurtenis rechtstreeks in verband worden gebracht met de toename van de broeikasgassen in de atmosfeer. Maar wetenschappers voorspellen al een hele tijd dat die toename niet alleen de gemiddelde temperatuur op aarde zou doen stijgen, maar ook de veranderlijkheid van het weer zou doen toenemen – en met name het voorkomen van extreme weersgebeurtenissen als Hurricane Harvey. Het Intergouvernementele Panel over de Klimaatverandering is diverse jaren geleden al tot de slotsom gekomen dat “er bewijzen zijn dat sommige extremen veranderd zijn als gevolg van antropogene invloeden, waaronder toenames in de atmosferische concentraties van broeikasgassen.” Astrofysicus Adam Frank heeft kort en bondig wijze uitgelegd dat “méér warmte tot méér vocht in de lucht leidt, wat weer leidt tot heviger neerslag.”
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Houston en Texas zelf niet veel aan de toename van de broeikasgassen hadden kunnen doen, hoewel ze wel een actievere rol hadden kunnen vervullen bij het aandringen op een sterk klimaatbeleid. Maar de plaatselijke autoriteiten hadden zich ook veel beter kunnen voorbereiden op dit soort gebeurtenissen, die het gebied met enige regelmaat treffen.
Bij het reageren op de orkaan – en het financieren van een deel van de herstelwerkzaamheden – wendt iedereen zich tot de overheid, net zoals dat het geval was in de nasleep van de economische crisis van 2008. Opnieuw is het ironisch dat dit nu gebeurt in een deel van het land waar de overheid en collectief handelen zo dikwijls onder vuur liggen. Het was niet minder ironisch toen de titanen van het Amerikaanse bankwezen, nadat ze het neoliberale evangelie hadden gepredikt van het verkleinen van de overheid en het afschaffen van regels die hun gevaarlijkste en meest anti-sociale activiteiten verboden, zich op het moment van hun grootste nood tot diezelfde overheid wendden.
Er kan een overduidelijke les uit deze episodes worden getrokken: markten zijn op zichzelf niet in staat de bescherming te bieden die samenlevingen nodig hebben. Als markten falen, zoals zij vaak doen, is collectief handelen noodzakelijk.
En er is, zoals bij financiële crises, behoefte aan preventief collectief handelen om de impact van klimaatverandering te verzachten. Dit betekent dat ervoor moet worden gezorgd dat gebouwen en infrastructuur zó worden gebouwd dat ze extreme weersgebeurtenissen kunnen weerstaan, en dat zij zich niet op plekken bevinden die het kwetsbaarst zijn voor ernstige schade. Het betekent ook dat ecologische systemen, met name wetlands, die een belangrijke rol kunnen spelen bij het absorberen van de impact van stormen, moeten worden beschermd. Het betekent het elimineren van het risico dat een natuurramp kan leiden tot het vrijkomen van gevaarlijke chemicaliën, zoals in Houston is gebeurd. En het betekent het achter de hand houden van adequate noodmaatregelen, zoals het evacueren van mensen.
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, has arrived. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Digital Plus now.
Subscribe Now
Effectieve overheidsinvesteringen en sterke regelgeving zijn nodig om al deze uitkomsten te bewerkstelligen, ongeacht de heersende politieke cultuur in Texas en elders. Zonder adequate regelgeving hebben individuen en bedrijven geen prikkels om toereikende voorzorgsmaatregelen te nemen, omdat zij weten dat een groot deel van de kosten van extreme gebeurtenissen toch wel door anderen zal worden gedragen. Zonder adequate publieke planning en regelgeving, ook op het gebied van het milieu, zullen overstromingen erger worden. Zonder rampenplanning en toereikende financiering kan iedere stad te maken krijgen met het dilemma waarmee Houston werd geconfronteerd: als er geen evacuatie wordt bevolen, zullen veel mensen omkomen; maar als er wél een evacuatie wordt bevolen, zullen er mensen omkomen in de daaruit voortvloeiende chaos, terwijl het vastzittende verkeer ervoor zal zorgen dat mensen niet weg kunnen komen.
Amerika en de wereld betalen een hoge prijs voor de toewijding aan de extreme anti-overheidsideologie van president Donald Trump en zijn Republikeinse Partij. De wereld betaalt een hoge prijs, omdat de cumulatieve broeikasgasemissies van de Verenigde Staten groter zijn dan die van enig ander land; zelfs vandaag de dag zijn de Verenigde Staten een van de wereldleiders als het gaat om broeikasgasemissies per hoofd van de bevolking. Maar Amerika betaalt eveneens een hoge prijs: andere landen, zelfs arme ontwikkelingslanden als Haïti en Ecuador, lijken te hebben geleerd (vaak tegen hoge kosten en slechts na een paar grote calamiteiten) hoe ze natuurrampen beter in de hand kunnen houden.
Na de verwoesting van New Orleans door Hurricane Katrina in 2005, de sluiting van een groot deel van New York City door Sandy in 2012, en de ontwrichting waar Harvey Texas nu op trakteert, kunnen en moeten de VS het beter doen. Het land heeft de middelen en de vaardigheden om deze complexe gebeurtenissen en hun gevolgen te analyseren, en regels en investeringsprogramma's te formuleren en te implementeren die de negatieve gevolgen voor levens en bezittingen verzachten.
Wat Amerika niet heeft, is een samenhangend beeld van de overheid bij degenen ter rechterzijde van het politieke spectrum die, werkend met speciale belangen die profiteren van het extreme beleid, met twee tongen blijven spreken. Vóór er sprake is van een crisis verzetten zij zich tegen regulering en tegen overheidsinvesteringen en -planning; na afloop eisen zij – en krijgen zij – miljarden dollars ter compensatie van hun verliezen, zelfs de verliezen die makkelijk hadden kunnen worden voorkomen.
Je kunt alleen maar hopen dat Amerika en andere landen niet nóg meer overreding door de natuur nodig hebben voordat ze lessen trekken uit de verwoestingen van Hurricane Harvey.
Vertaling: Menno Grootveld