BRUSSEL – De oorlog van Rusland tegen Oekraïne is een nieuwe fase ingegaan. Het Oekraïense leger boekt spectaculaire vooruitgang; vele steden en dorpen worden bevrijd en de Russische troepen worden gedwongen zich terug te trekken. Hoewel nog te bezien valt hoe ver het Oekraïense tegenoffensief zal gaan, is het nu reeds duidelijk dat het strategische evenwicht op het terrein aan het verschuiven is.
Ondertussen stelt de Europese Unie alles in het werk om de energiecrisis het hoofd te bieden. Onze gasopslaginstallaties zijn – ruim vóór de streefdatum van 1 november – voor meer dan 80 % gevuld, en wij zijn duidelijke streefdoelen overeengekomen om het gasverbruik in de winter te verminderen. Om kwetsbare consumenten en bedrijven te helpen het hoofd te bieden aan de prijsstijgingen, maken wij verder werk van voorstellen zoals een uitzonderlijke belasting op energiebedrijven die overwinst hebben gemaakt.
Bovendien bespreken wij in coördinatie met de G7 en andere gelijkgestemde partners plannen om een prijsplafond in te voeren voor aardolie uit Rusland. En wij helpen onze partners in het zuidelijk halfrond om om te gaan met de gevolgen van de brutale agressie van Rusland en de cynische inzet van energie en voedsel als wapen.
Kort gezegd: de globale strategie werkt. Wij moeten Oekraïne blijven steunen, Rusland onder druk blijven zetten met sancties, en onze mondiale partners in een geest van solidariteit blijven helpen.
Degenen die betwijfelen of de sancties werken, hebben steeds minder vaste grond onder de voeten. In het algemeen hebben de sancties een dubbele functie: een signaal geven en dwang uitoefenen. Het signaal is de uiting van het verzet tegen het gedrag van een staat – met in dit geval ook schendingen van het internationaal recht en misdadige aanvallen op burgers en civiele infrastructuur. En hoewel wij niet in oorlog zijn met Rusland, moet de dwang zowel een gedragsverandering teweegbrengen als de economische en technologische middelen voor zijn agressie uitputten.
Als zeer duidelijk signaal heeft de EU het historische besluit genomen om een einde te maken aan haar afhankelijkheid van Russische energie. Het Kremlin heeft zijn overeenkomsten verbroken door het volume van de gasuitvoer drastisch te verminderen en heeft zo onrust op de markten veroorzaakt. Dat Rusland zulke chantage kan plegen, lijkt misschien een sterkte, maar uiteindelijk is het een verliesstrategie. In tegenstelling tot wat wel eens wordt gedacht, kan Rusland niet gemakkelijk duurzame alternatieven voor de Europese markt vinden, omdat een groot deel van zijn gasexportinfrastructuur (pijpleidingen en lng-terminals) op Europa gericht is. Het verleggen van de gasstroom naar landen als China zal jaren duren en miljarden dollars kosten.
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Het klopt dat Rusland van de recente prijsstijgingen voor gas heeft geprofiteerd. Maar dat betekent niet dat de sancties hebben gefaald. Wij moeten het volledige effect afwachten van het besluit van Europa om zijn energie-invoer uit Rusland terug te dringen. Tot dusver heeft Europa alleen de invoer van Russische steenkool verboden en zijn aankopen van Russische olie teruggeschroefd. Maar zelfs hier is de impact waarneembaar.
De Russische uitvoer van steenkool is onlangs gedaald tot het laagste niveau sinds het begin van de invasie, omdat het Kremlin er niet in slaagt andere kopers te vinden. Sinds de EU heeft aangekondigd haar invoer van Russische olie tegen eind 2022 met 90 % te zullen verminderen, zijn ook de olieprijzen gedaald. En de inkomsten van het Kremlin zullen nog meer dalen als het nog minder gas gaat leveren aan Europa.
Zoals de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock heeft opgemerkt, heeft Europa in het verleden misschien wel een lage financiële prijs voor Russisch gas betaald, maar ging dat ten koste van zijn veiligheid. Rusland heeft Oekraïne aangevallen omdat het ervan overtuigd was dat de EU te verdeeld en te afhankelijk van Russische energie is om op te treden. De Russische president Vladimir Poetin heeft zich echter misrekend.
Door minder afhankelijk te worden van Russische energie maakt Europa zich los van de traditionele opvatting dat economische onderlinge afhankelijkheid politieke spanningen automatisch vermindert. Dat was 40 jaar geleden misschien zo, maar nu zeker niet meer, nu de onderlinge economische afhankelijkheid als wapen wordt gebruikt.
De juiste reactie is ons niet in onszelf te keren. Wij hebben nog steeds een open economie nodig; maar wij kunnen ons geen onderlinge afhankelijkheid meer veroorloven zonder veerkracht en diversificatie. Wij moeten ons bewust zijn van de politieke identiteit van degenen met wie wij handel drijven en samenwerken. Anders lopen wij weer in dezelfde soort val als die welke Poetin al 20 jaar opzet.
De sancties hebben aantoonbaar ook een dwingend effect gehad. Het verlies van toegang tot westerse technologie treft stilaan het Russische leger: zijn tanks, vliegtuigen, telecommunicatiesystemen en precisiewapens zijn ook afhankelijk van ingevoerde onderdelen.
Voorts wordt in een gelekt intern rapport van de Russische regering gewaarschuwd voor langdurige schade aan de Russische economie als gevolg van de invoerbeperkingen. In de landbouw is 99 % van de pluimveeproductie afhankelijk van ingevoerde basisstoffen. In de luchtvaart reist 95 % van de passagiers in Rusland met vliegtuigen van buitenlandse makelij; en nu slinkt de Russische commerciële luchtvaartvloot door een gebrek aan reserveonderdelen. Voor geneesmiddelen is 80 % van de binnenlandse productie afhankelijk van ingevoerde grondstoffen. Ten slotte zou Rusland, wat communicatie- en informatietechnologie betreft, tegen 2025 een tekort aan SIM-kaarten kunnen hebben, en andere delen van zijn telecommunicatiesector worden vele jaren teruggezet in de tijd. Let wel, deze sombere beoordeling komt van officiële interne Russische bronnen.
Zullen sancties alleen volstaan om de indringer te verslaan? Neen, maar daarom geven wij Oekraïne massaal economische en militaire steun en werken wij aan een militaire opleidingsmissie van de EU om het Oekraïense leger verder te versterken. De oorlog is niet voorbij, en het regime van Poetin heeft nog enkele troeven. Maar met de huidige westerse strategie zal het voor het Kremlin virtueel onmogelijk zijn het tij te keren. De tijd en de geschiedenis staan aan de kant van de Oekraïners – zolang wij vasthouden aan onze strategie.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
At the end of a year of domestic and international upheaval, Project Syndicate commentators share their favorite books from the past 12 months. Covering a wide array of genres and disciplines, this year’s picks provide fresh perspectives on the defining challenges of our time and how to confront them.
ask Project Syndicate contributors to select the books that resonated with them the most over the past year.
BRUSSEL – De oorlog van Rusland tegen Oekraïne is een nieuwe fase ingegaan. Het Oekraïense leger boekt spectaculaire vooruitgang; vele steden en dorpen worden bevrijd en de Russische troepen worden gedwongen zich terug te trekken. Hoewel nog te bezien valt hoe ver het Oekraïense tegenoffensief zal gaan, is het nu reeds duidelijk dat het strategische evenwicht op het terrein aan het verschuiven is.
Ondertussen stelt de Europese Unie alles in het werk om de energiecrisis het hoofd te bieden. Onze gasopslaginstallaties zijn – ruim vóór de streefdatum van 1 november – voor meer dan 80 % gevuld, en wij zijn duidelijke streefdoelen overeengekomen om het gasverbruik in de winter te verminderen. Om kwetsbare consumenten en bedrijven te helpen het hoofd te bieden aan de prijsstijgingen, maken wij verder werk van voorstellen zoals een uitzonderlijke belasting op energiebedrijven die overwinst hebben gemaakt.
Bovendien bespreken wij in coördinatie met de G7 en andere gelijkgestemde partners plannen om een prijsplafond in te voeren voor aardolie uit Rusland. En wij helpen onze partners in het zuidelijk halfrond om om te gaan met de gevolgen van de brutale agressie van Rusland en de cynische inzet van energie en voedsel als wapen.
Kort gezegd: de globale strategie werkt. Wij moeten Oekraïne blijven steunen, Rusland onder druk blijven zetten met sancties, en onze mondiale partners in een geest van solidariteit blijven helpen.
Degenen die betwijfelen of de sancties werken, hebben steeds minder vaste grond onder de voeten. In het algemeen hebben de sancties een dubbele functie: een signaal geven en dwang uitoefenen. Het signaal is de uiting van het verzet tegen het gedrag van een staat – met in dit geval ook schendingen van het internationaal recht en misdadige aanvallen op burgers en civiele infrastructuur. En hoewel wij niet in oorlog zijn met Rusland, moet de dwang zowel een gedragsverandering teweegbrengen als de economische en technologische middelen voor zijn agressie uitputten.
Als zeer duidelijk signaal heeft de EU het historische besluit genomen om een einde te maken aan haar afhankelijkheid van Russische energie. Het Kremlin heeft zijn overeenkomsten verbroken door het volume van de gasuitvoer drastisch te verminderen en heeft zo onrust op de markten veroorzaakt. Dat Rusland zulke chantage kan plegen, lijkt misschien een sterkte, maar uiteindelijk is het een verliesstrategie. In tegenstelling tot wat wel eens wordt gedacht, kan Rusland niet gemakkelijk duurzame alternatieven voor de Europese markt vinden, omdat een groot deel van zijn gasexportinfrastructuur (pijpleidingen en lng-terminals) op Europa gericht is. Het verleggen van de gasstroom naar landen als China zal jaren duren en miljarden dollars kosten.
HOLIDAY SALE: PS for less than $0.7 per week
At a time when democracy is under threat, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided. Subscribe now and save $50 on a new subscription.
Subscribe Now
Het klopt dat Rusland van de recente prijsstijgingen voor gas heeft geprofiteerd. Maar dat betekent niet dat de sancties hebben gefaald. Wij moeten het volledige effect afwachten van het besluit van Europa om zijn energie-invoer uit Rusland terug te dringen. Tot dusver heeft Europa alleen de invoer van Russische steenkool verboden en zijn aankopen van Russische olie teruggeschroefd. Maar zelfs hier is de impact waarneembaar.
De Russische uitvoer van steenkool is onlangs gedaald tot het laagste niveau sinds het begin van de invasie, omdat het Kremlin er niet in slaagt andere kopers te vinden. Sinds de EU heeft aangekondigd haar invoer van Russische olie tegen eind 2022 met 90 % te zullen verminderen, zijn ook de olieprijzen gedaald. En de inkomsten van het Kremlin zullen nog meer dalen als het nog minder gas gaat leveren aan Europa.
Zoals de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock heeft opgemerkt, heeft Europa in het verleden misschien wel een lage financiële prijs voor Russisch gas betaald, maar ging dat ten koste van zijn veiligheid. Rusland heeft Oekraïne aangevallen omdat het ervan overtuigd was dat de EU te verdeeld en te afhankelijk van Russische energie is om op te treden. De Russische president Vladimir Poetin heeft zich echter misrekend.
Door minder afhankelijk te worden van Russische energie maakt Europa zich los van de traditionele opvatting dat economische onderlinge afhankelijkheid politieke spanningen automatisch vermindert. Dat was 40 jaar geleden misschien zo, maar nu zeker niet meer, nu de onderlinge economische afhankelijkheid als wapen wordt gebruikt.
De juiste reactie is ons niet in onszelf te keren. Wij hebben nog steeds een open economie nodig; maar wij kunnen ons geen onderlinge afhankelijkheid meer veroorloven zonder veerkracht en diversificatie. Wij moeten ons bewust zijn van de politieke identiteit van degenen met wie wij handel drijven en samenwerken. Anders lopen wij weer in dezelfde soort val als die welke Poetin al 20 jaar opzet.
De sancties hebben aantoonbaar ook een dwingend effect gehad. Het verlies van toegang tot westerse technologie treft stilaan het Russische leger: zijn tanks, vliegtuigen, telecommunicatiesystemen en precisiewapens zijn ook afhankelijk van ingevoerde onderdelen.
Voorts wordt in een gelekt intern rapport van de Russische regering gewaarschuwd voor langdurige schade aan de Russische economie als gevolg van de invoerbeperkingen. In de landbouw is 99 % van de pluimveeproductie afhankelijk van ingevoerde basisstoffen. In de luchtvaart reist 95 % van de passagiers in Rusland met vliegtuigen van buitenlandse makelij; en nu slinkt de Russische commerciële luchtvaartvloot door een gebrek aan reserveonderdelen. Voor geneesmiddelen is 80 % van de binnenlandse productie afhankelijk van ingevoerde grondstoffen. Ten slotte zou Rusland, wat communicatie- en informatietechnologie betreft, tegen 2025 een tekort aan SIM-kaarten kunnen hebben, en andere delen van zijn telecommunicatiesector worden vele jaren teruggezet in de tijd. Let wel, deze sombere beoordeling komt van officiële interne Russische bronnen.
Zullen sancties alleen volstaan om de indringer te verslaan? Neen, maar daarom geven wij Oekraïne massaal economische en militaire steun en werken wij aan een militaire opleidingsmissie van de EU om het Oekraïense leger verder te versterken. De oorlog is niet voorbij, en het regime van Poetin heeft nog enkele troeven. Maar met de huidige westerse strategie zal het voor het Kremlin virtueel onmogelijk zijn het tij te keren. De tijd en de geschiedenis staan aan de kant van de Oekraïners – zolang wij vasthouden aan onze strategie.