JOHANNESBURG/WASHINGTON, DC – De huidige escalerende klimaatcrisis treft de twee miljard informele werkers in de wereld onevenredig hard. Omdat hittegolven steeds vaker voorkomen en steeds heviger worden, worden deze arbeiders op gevaarlijke wijze blootgesteld aan het ontbreken van wereldwijde bescherming op het gebied van veiligheid en gezondheid op het werk (OSH) tegen klimaatgerelateerde risico’s. Ze worden gedwongen te werken bij temperaturen die de pan uitrijzen, waardoor hun gezondheid en zelfs hun leven gevaar lopen.
In 2022 verklaarde de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) een ‘veilige en gezonde werkomgeving’ tot een fundamenteel recht. Maar hoewel veel landen extreme hitte hebben erkend als een beroepsrisico en beschermende maatregelen hebben genomen voor de veiligheid op de werkplek, gelden deze maatregelen zelden voor de meest kwetsbare arbeiders ter wereld: degenen die informeel werken op het land, op vuilnisbelten, op straatmarkten en thuis.
Wereldwijd worden jaarlijks ruim 2,4 miljard werknemers blootgesteld aan extreme hitte. Nu verwacht wordt dat de hittestress de komende decennia snel zal toenemen, moet de internationale gemeenschap dringend de kaders voor de arbeidsbescherming hervormen om de gezondheid, veiligheid en bestaansmiddelen van werkers te garanderen. Zonder doortastende maatregelen zullen miljoenen mensen onnodig blijven lijden, gevangen in een cyclus van stijgende temperaturen en gevaarlijke arbeidsomstandigheden.
Dit gevaar is vooral acuut in lage- en middeninkomenslanden, waar informele banen ongeveer negentig procent van de totale werkgelegenheid uitmaken. Hoewel de gegevens over de gezondheid en veiligheid van deze werknemers beperkt zijn, blijkt uit steeds meer onderzoek dat extreme hitte een diepgaand negatieve invloed heeft op hun welzijn en bestaansmiddelen.
Uit onderzoek door Women in Informal Employment: Globalizing and Organizing (WIEGO) en de universiteit van Sheffield bleek bijvoorbeeld dat 85 procent van de afvalscheiders in Brazilië in 2022 en 2023 last had van hittestress, met ernstige gezondheidsrisico’s en een verminderde productiviteit tot gevolg. In Delhi, waar de temperatuur in mei de 50° Celsius doorbrak, leidde de dood van een 53-jarige arbeider ertoe dat de gouverneur nieuwe richtlijnen uitvaardigde om de werktijden van arbeiders aan te passen en de toegang tot drinkbaar water uit te breiden. In een recent artikel van de Wereldgezondheidsorganisatie wordt opgemerkt dat extreme hitte ernstige gevolgen heeft voor informele werkers, zoals een verhoogd risico op huidkanker.
Hoewel discussies over het beschermen van informele werkers tegen hittestress zich vaak richten op buitenwerkers, zoals boeren en straatverkopers, treft extreme hitte ook mensen die binnen werken in slecht geventileerde ruimtes met beperkte toegang tot drinkwater. In Brazilië vertelde een afvalscheider aan WIEGO-onderzoekers dat ‘de hitte soms ondraaglijk is. Iedereen heeft last van de hitte in een schuur met een zinken dak.’ Het vinden van duurzame oplossingen voor verkoeling is ook belangrijk voor huishoudelijk personeel en verzorgers, van wie de meesten vrouw zijn.
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Maar ondanks de recente vooruitgang bij het opstellen van wereldwijde OSH-normen, staan beleidsmakers voor grote uitdagingen bij het aanpakken van dit probleem. Zo werkt 64 procent van de informele werkers als zelfstandige. Zonder werkgevers die essentiële veiligheidsmaatregelen bekostigen, moeten economisch kwetsbare werknemers hun beperkte middelen gebruiken om zichzelf te beschermen. Zoals Yuleina Carmona, coördinator van WIEGO in Mexico City, opmerkte: ‘Mensen die op straat werken kopen hun eigen water, dragen parasols en hoeden, en verzachten de gevolgen van de hitte met hun eigen middelen.’
Deze zwakte weerspiegelt een kloof tussen lokale en nationale beleidsmakers. In stedelijke gebieden worden informele werkplekken meestal gereguleerd door gemeentelijke autoriteiten die zelden samenwerken met de nationale arbeidsbureaus die verantwoordelijk zijn voor de veiligheid op de werkplek. Bovendien worden informele werkers vaak gestigmatiseerd en gezien als een ongewenste bron van criminaliteit en stedelijk verval.
Zelfs wanneer nationale en lokale overheden erin slagen hun inspanningen te coördineren, blijven er grote hiaten bestaan. De hitte-actieplannen van India, bijvoorbeeld, zijn gericht op het aanpakken van klimaatgerelateerde risico’s, op meerdere overheidsniveaus. Maar deze plannen gaan voorbij aan de realiteit van informeel werk en de behoefte aan gerichte interventies op gemeentelijk niveau, vooral in dichtbevolkte stedelijke gebieden.
Hoewel het vaststellen van wereldwijde normen en standaarden noodzakelijk is, moeten deze worden omgezet in concrete maatregelen die informele werkers beschermen in de regio’s die het meest worden getroffen door de stijgende temperaturen. In het bijzonder moeten lokale en gemeentelijke overheden inclusieve arbeidsreglementen aannemen en zwaar investeren in geschikte infrastructuur, inclusief de uitgebreide toegang tot drinkbaar water, schaduw, ventilatie binnenshuis en hoogwaardige gezondheidsdiensten op het werk. Om de stijging van het ziekte- en sterftecijfer als gevolg van hittestress te voorkomen, moeten deze diensten betaalbaar zijn, voldoende gefinancierd worden en gepaard gaan met structurele veranderingen op nationaal niveau om werknemers die te maken hebben met klimaatgerelateerde ontheemding, vitale inkomenssteun te bieden.
Informele arbeidersorganisaties nemen al het voortouw. In Zimbabwe hebben informele handelaren de gemeenteraad van Masvingo ervan overtuigdoverheidsinvesteringen in cruciale stedelijke infrastructuur goed te keuren. In India lanceerde de Self-Employed Women’s Association, een van ’s werelds grootste werknemersorganisaties voor vrouwen met een informele baan, onlangs haar eigen verzekeringsprogramma dat begunstigden in staat stelt om niet te werken tijdens gevaarlijke hittegolven.
Naast dergelijke door werknemers aangedragen oplossingen, moeten OSH-beschermingen worden geïntegreerd in het klimaatbeleid. Naarmate hittegerelateerde gevaren zich blijven ontwikkelen en intensiever worden, loopt een duizelingwekkend aantal werkers – ook in de informele sector – het risico op chronische ziekten, overlijden en arbeidsongeschiktheid. Zonder gecoördineerde actie zal de toekomst van werk steeds gevaarlijker en onzekerder worden, waardoor miljoenen werknemers de gevolgen van de klimaatcrisis zullen moeten dragen.
Laura Alfers is directeur van het Social Protection Programme bij Women in Informal Employment: Globalizing and Organizing. Christy Braham, coördinator gezondheid van werknemers bij Women in Informal Employment: Globalizing and Organizing, is Senior Atlantic Fellow for Health Equity aan de Milken Institute School of Public Health van de George Washington University.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
To secure a lasting peace, Ukraine’s allies must make Vladimir Putin understand that he cannot dictate the terms. Guaranteeing Ukraine’s security will require increased military support, a clear path to NATO membership, and international support for President Volodymyr Zelensky’s peace plan.
outline steps that global leaders can take to ensure a Ukrainian victory and deter future Russian aggression.
The International Monetary Fund’s surcharge policy has led to an unseemly state of affairs: countries in financial distress have become the largest source of net revenue to the Fund in recent years. These surcharges must be eliminated or, at the very least, adjusted to reduce the excessive burden on highly indebted countries.
decry the counterproductive practice of imposing additional fees on countries in debt distress.
JOHANNESBURG/WASHINGTON, DC – De huidige escalerende klimaatcrisis treft de twee miljard informele werkers in de wereld onevenredig hard. Omdat hittegolven steeds vaker voorkomen en steeds heviger worden, worden deze arbeiders op gevaarlijke wijze blootgesteld aan het ontbreken van wereldwijde bescherming op het gebied van veiligheid en gezondheid op het werk (OSH) tegen klimaatgerelateerde risico’s. Ze worden gedwongen te werken bij temperaturen die de pan uitrijzen, waardoor hun gezondheid en zelfs hun leven gevaar lopen.
In 2022 verklaarde de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) een ‘veilige en gezonde werkomgeving’ tot een fundamenteel recht. Maar hoewel veel landen extreme hitte hebben erkend als een beroepsrisico en beschermende maatregelen hebben genomen voor de veiligheid op de werkplek, gelden deze maatregelen zelden voor de meest kwetsbare arbeiders ter wereld: degenen die informeel werken op het land, op vuilnisbelten, op straatmarkten en thuis.
Wereldwijd worden jaarlijks ruim 2,4 miljard werknemers blootgesteld aan extreme hitte. Nu verwacht wordt dat de hittestress de komende decennia snel zal toenemen, moet de internationale gemeenschap dringend de kaders voor de arbeidsbescherming hervormen om de gezondheid, veiligheid en bestaansmiddelen van werkers te garanderen. Zonder doortastende maatregelen zullen miljoenen mensen onnodig blijven lijden, gevangen in een cyclus van stijgende temperaturen en gevaarlijke arbeidsomstandigheden.
Dit gevaar is vooral acuut in lage- en middeninkomenslanden, waar informele banen ongeveer negentig procent van de totale werkgelegenheid uitmaken. Hoewel de gegevens over de gezondheid en veiligheid van deze werknemers beperkt zijn, blijkt uit steeds meer onderzoek dat extreme hitte een diepgaand negatieve invloed heeft op hun welzijn en bestaansmiddelen.
Uit onderzoek door Women in Informal Employment: Globalizing and Organizing (WIEGO) en de universiteit van Sheffield bleek bijvoorbeeld dat 85 procent van de afvalscheiders in Brazilië in 2022 en 2023 last had van hittestress, met ernstige gezondheidsrisico’s en een verminderde productiviteit tot gevolg. In Delhi, waar de temperatuur in mei de 50° Celsius doorbrak, leidde de dood van een 53-jarige arbeider ertoe dat de gouverneur nieuwe richtlijnen uitvaardigde om de werktijden van arbeiders aan te passen en de toegang tot drinkbaar water uit te breiden. In een recent artikel van de Wereldgezondheidsorganisatie wordt opgemerkt dat extreme hitte ernstige gevolgen heeft voor informele werkers, zoals een verhoogd risico op huidkanker.
Hoewel discussies over het beschermen van informele werkers tegen hittestress zich vaak richten op buitenwerkers, zoals boeren en straatverkopers, treft extreme hitte ook mensen die binnen werken in slecht geventileerde ruimtes met beperkte toegang tot drinkwater. In Brazilië vertelde een afvalscheider aan WIEGO-onderzoekers dat ‘de hitte soms ondraaglijk is. Iedereen heeft last van de hitte in een schuur met een zinken dak.’ Het vinden van duurzame oplossingen voor verkoeling is ook belangrijk voor huishoudelijk personeel en verzorgers, van wie de meesten vrouw zijn.
PS Events: Climate Week NYC 2024
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
Maar ondanks de recente vooruitgang bij het opstellen van wereldwijde OSH-normen, staan beleidsmakers voor grote uitdagingen bij het aanpakken van dit probleem. Zo werkt 64 procent van de informele werkers als zelfstandige. Zonder werkgevers die essentiële veiligheidsmaatregelen bekostigen, moeten economisch kwetsbare werknemers hun beperkte middelen gebruiken om zichzelf te beschermen. Zoals Yuleina Carmona, coördinator van WIEGO in Mexico City, opmerkte: ‘Mensen die op straat werken kopen hun eigen water, dragen parasols en hoeden, en verzachten de gevolgen van de hitte met hun eigen middelen.’
Deze zwakte weerspiegelt een kloof tussen lokale en nationale beleidsmakers. In stedelijke gebieden worden informele werkplekken meestal gereguleerd door gemeentelijke autoriteiten die zelden samenwerken met de nationale arbeidsbureaus die verantwoordelijk zijn voor de veiligheid op de werkplek. Bovendien worden informele werkers vaak gestigmatiseerd en gezien als een ongewenste bron van criminaliteit en stedelijk verval.
Zelfs wanneer nationale en lokale overheden erin slagen hun inspanningen te coördineren, blijven er grote hiaten bestaan. De hitte-actieplannen van India, bijvoorbeeld, zijn gericht op het aanpakken van klimaatgerelateerde risico’s, op meerdere overheidsniveaus. Maar deze plannen gaan voorbij aan de realiteit van informeel werk en de behoefte aan gerichte interventies op gemeentelijk niveau, vooral in dichtbevolkte stedelijke gebieden.
Hoewel het vaststellen van wereldwijde normen en standaarden noodzakelijk is, moeten deze worden omgezet in concrete maatregelen die informele werkers beschermen in de regio’s die het meest worden getroffen door de stijgende temperaturen. In het bijzonder moeten lokale en gemeentelijke overheden inclusieve arbeidsreglementen aannemen en zwaar investeren in geschikte infrastructuur, inclusief de uitgebreide toegang tot drinkbaar water, schaduw, ventilatie binnenshuis en hoogwaardige gezondheidsdiensten op het werk. Om de stijging van het ziekte- en sterftecijfer als gevolg van hittestress te voorkomen, moeten deze diensten betaalbaar zijn, voldoende gefinancierd worden en gepaard gaan met structurele veranderingen op nationaal niveau om werknemers die te maken hebben met klimaatgerelateerde ontheemding, vitale inkomenssteun te bieden.
Informele arbeidersorganisaties nemen al het voortouw. In Zimbabwe hebben informele handelaren de gemeenteraad van Masvingo ervan overtuigdoverheidsinvesteringen in cruciale stedelijke infrastructuur goed te keuren. In India lanceerde de Self-Employed Women’s Association, een van ’s werelds grootste werknemersorganisaties voor vrouwen met een informele baan, onlangs haar eigen verzekeringsprogramma dat begunstigden in staat stelt om niet te werken tijdens gevaarlijke hittegolven.
Naast dergelijke door werknemers aangedragen oplossingen, moeten OSH-beschermingen worden geïntegreerd in het klimaatbeleid. Naarmate hittegerelateerde gevaren zich blijven ontwikkelen en intensiever worden, loopt een duizelingwekkend aantal werkers – ook in de informele sector – het risico op chronische ziekten, overlijden en arbeidsongeschiktheid. Zonder gecoördineerde actie zal de toekomst van werk steeds gevaarlijker en onzekerder worden, waardoor miljoenen werknemers de gevolgen van de klimaatcrisis zullen moeten dragen.
Laura Alfers is directeur van het Social Protection Programme bij Women in Informal Employment: Globalizing and Organizing. Christy Braham, coördinator gezondheid van werknemers bij Women in Informal Employment: Globalizing and Organizing, is Senior Atlantic Fellow for Health Equity aan de Milken Institute School of Public Health van de George Washington University.