LONDEN – Vorige week riepen de Verenigde Naties wereldleiders en ontwikkelingsdeskundigen bijeen in Addis Abeba, Ethiopië, om de aandacht te vestigen op de behoefte aan meer ontwikkelingsfinanciering. Met krappe overheidsbudgetten, een dreigende schuldencrisis en het chronische probleem om particuliere investeringen aan te trekken, lijken de vooruitzichten voor veel ontwikkelingslanden – vooral in Afrika – somber.
Toch hoeft de situatie niet zo somber te zijn. Het is verbazingwekkend dat regeringen, financiële instellingen en beleggers een cruciaal hulpmiddel hebben verwaarloosd. Hoewel nieuwe technologieën makkelijk toegang geven tot gegevens waar eerdere generaties alleen maar van konden dromen, worden ze niet gebruikt om elke beschikbare dollar optimaal te benutten.
Zoals het Financing for Sustainable Development Report 2024 van de VN laat zien, leiden betere gegevens tot betere financiering, en kan het verbeteren van datasystemen nieuwe fondsen vrijmaken en de efficiëntie van de toewijzing van middelen verbeteren. Specifiek kunnen investeringen in gegevens en digitale technologieën (waaronder kunstmatige intelligentie) ons op drie manieren helpen meer geld vrij te maken.
Het eerste kanaal is belastingen. Als overheden de gezondheids- en onderwijsdiensten willen leveren die mensen terecht verwachten, hebben ze een duurzame bron van inkomsten nodig. Maar effectieve belastingheffing vereist kennis over waar mensen zich bevinden en hoeveel ze zich kunnen veroorloven om te betalen. Enkele van de vroegste schriftmonsters zijn markeringen die duizenden jaren geleden werden gemaakt door belastinginners die huishoudelijke bezittingen vastlegden op kleitabletten. Tegenwoordig zijn de tabletten digitaal, maar miljarden mensen hebben nog steeds geen geregistreerd fysiek adres.
Investeren in datasystemen en digitale technologieën kan helpen. Een recente gerandomiseerde proef in Ghana toonde aan dat het uitrusten van belastinginners met betere gegevensverzamelingstechnologie de belastinginkomsten voor de lokale overheden ruimschoots verdubbelde en resulteerde in een progressiever belastingsysteem (wat betekent dat de hoogste inkomens het hoogste tarief betalen).
Ondanks deze duidelijke voordelen verwaarlozen te veel regeringen en ontwikkelingspartners de basiselementen van moderne gegevenssystemen – de volkstellingen, administratieve competenties en kerncapaciteiten van statistiekbureaus – en de efficiëntie die zou voortvloeien uit het delen van gegevens tussen overheids- en publieke instellingen.
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
In de tweede plaats zijn betere gegevens essentieel voor het mobiliseren van private financiering, die essentieel is voor het behalen van de doelstellingen die zijn vastgelegd in de VN-agenda voor duurzame ontwikkeling voor 2030. Maar bedrijven hebben al langere tijd aangevoerd dat een gebrek aan gegevens hun vermogen beperkt om te investeren in digitale infrastructuur, schoon vervoer, huisvesting, enzovoorts. Ze kunnen geen investeringsprojecten identificeren of de risico’s en waarschijnlijke opbrengsten berekenen.
In feite bestaat veel van deze informatie wel. In 2022 bijvoorbeeld waren gegevens van multilaterale ontwikkelingsbanken (MDB’s) over het rendement van hun portefeuilles en het percentage wanbetalers cruciaal voor de oprichting van een fonds van één miljard dollar om privékapitaal aan te trekken voor investeringen in duurzame ontwikkeling. Het probleem is dat sommige van deze gegevens al beschikbaar zijn, maar dat ze op een meer granulair niveau toegankelijk moeten worden gemaakt om nuttig te zijn voor ratingbureaus en andere gesprekspartners uit de particuliere sector. Door middelen te richten op dergelijke verbeteringen, kunnen we de link met investeringsstromen uit de particuliere sector versterken.
Tot slot hebben we betere informatie nodig, niet alleen om financiering te mobiliseren, maar ook om zo efficiënt mogelijk gebruik te maken van de beschikbare middelen. Zonder gegevens zal de toewijzing van middelen – uit binnenlandse bronnen, bilaterale of multilaterale hulpprogramma’s of particuliere investeringen – afhangen van veronderstellingen en giswerk. Dat is niet goed genoeg, zeker niet in deze tijd, waarin elke dollar zoveel mogelijk moet worden benut.
Met betrouwbare gegevens kunnen beleidsmakers zich direct richten op de grootste behoeften, en bepalen wat wel en niet werkt. Denk aan verkeersongevallen. Omdat het verbeteren van de infrastructuur duur is, combineerde Kenia administratieve gegevens, gegevens uit de crowdsourcing en gegevens uit de privésector om de nationale politie in staat te stellen honderd nieuwe variabelen te genereren voor het identificeren van hotspots van ongevallen; het bleek dat in Nairobi, de hoofdstad, de helft van de slachtoffers viel op slechts vijf procent van het wegennet. Sindsdien hebben overheidsinstanties hun verkeersveiligheidsinterventies gericht op deze gebieden met een hoog risico, wat resulteert in een veel efficiënter gebruik van de beschikbare fondsen.
De snelle vooruitgang op het gebied van AI creëert nog grotere mogelijkheden om gegevens op vergelijkbare manieren te verwerken en analyseren. Maar om deze technologieën optimaal te benutten, moeten politieke leiders eerst meer investeren in datasystemen, het delen van gegevens tussen instellingen verplicht stellen, en de ontwikkeling van de juiste vaardigheden en capaciteiten in de publieke sector ondersteunen.
Dit zou makkelijk te verkopen moeten zijn, want investeringen in gegevens betalen zich vele malen terug. Een recente studie duidt erop dat projecten die gericht zijn op het versterken van datasystemen gemiddeld 32 dollar opleveren voor elke dollar die wordt geïnvesteerd, of het nu gaat om het verdubbelen van de belastinginkomsten, het binnenhalen van miljarden aan nieuwe investeringen in de private sector of het bereiken van een grotere efficiëntie in de toewijzing van beschikbare middelen. AI en andere datagestuurde technologieën zullen dit proces alleen maar versterken, waardoor dergelijke investeringen nog productiever worden.
Er is geen magische geldboom voor de mondiale financiële wereld. Maar door niet te investeren in gegevens en door de beschikbare gegevens niet optimaal te benutten, maken te veel overheden het zichzelf moeilijker. Gegevens kunnen meer financiering ontsluiten. De leiders van vandaag hoeven alleen maar de sleutel om te draaien.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
The International Monetary Fund’s surcharge policy has led to an unseemly state of affairs: countries in financial distress have become the largest source of net revenue to the Fund in recent years. These surcharges must be eliminated or, at the very least, adjusted to reduce the excessive burden on highly indebted countries.
decry the counterproductive practice of imposing additional fees on countries in debt distress.
When it comes to alleviating the severe demographic crisis that China faces, prohibiting international adoptions of Chinese children amounts to a mere drop in the bucket. Still, the government's decision to do so is significant, as it reflects a long-overdue recognition that people should not be viewed as a burden.
welcomes the government's apparent recognition that a severe demographic crisis looms.
With less than two months to go until the US presidential election, the candidates’ opposing worldviews, objectives, and priorities – and their implications for international relations, the economy, and democracy – have come into sharper focus. While it is impossible to know exactly what a leader will do once in office, the contours of both a Donald Trump and a Kamala Harris presidency are remarkably well defined.
LONDEN – Vorige week riepen de Verenigde Naties wereldleiders en ontwikkelingsdeskundigen bijeen in Addis Abeba, Ethiopië, om de aandacht te vestigen op de behoefte aan meer ontwikkelingsfinanciering. Met krappe overheidsbudgetten, een dreigende schuldencrisis en het chronische probleem om particuliere investeringen aan te trekken, lijken de vooruitzichten voor veel ontwikkelingslanden – vooral in Afrika – somber.
Toch hoeft de situatie niet zo somber te zijn. Het is verbazingwekkend dat regeringen, financiële instellingen en beleggers een cruciaal hulpmiddel hebben verwaarloosd. Hoewel nieuwe technologieën makkelijk toegang geven tot gegevens waar eerdere generaties alleen maar van konden dromen, worden ze niet gebruikt om elke beschikbare dollar optimaal te benutten.
Zoals het Financing for Sustainable Development Report 2024 van de VN laat zien, leiden betere gegevens tot betere financiering, en kan het verbeteren van datasystemen nieuwe fondsen vrijmaken en de efficiëntie van de toewijzing van middelen verbeteren. Specifiek kunnen investeringen in gegevens en digitale technologieën (waaronder kunstmatige intelligentie) ons op drie manieren helpen meer geld vrij te maken.
Het eerste kanaal is belastingen. Als overheden de gezondheids- en onderwijsdiensten willen leveren die mensen terecht verwachten, hebben ze een duurzame bron van inkomsten nodig. Maar effectieve belastingheffing vereist kennis over waar mensen zich bevinden en hoeveel ze zich kunnen veroorloven om te betalen. Enkele van de vroegste schriftmonsters zijn markeringen die duizenden jaren geleden werden gemaakt door belastinginners die huishoudelijke bezittingen vastlegden op kleitabletten. Tegenwoordig zijn de tabletten digitaal, maar miljarden mensen hebben nog steeds geen geregistreerd fysiek adres.
Investeren in datasystemen en digitale technologieën kan helpen. Een recente gerandomiseerde proef in Ghana toonde aan dat het uitrusten van belastinginners met betere gegevensverzamelingstechnologie de belastinginkomsten voor de lokale overheden ruimschoots verdubbelde en resulteerde in een progressiever belastingsysteem (wat betekent dat de hoogste inkomens het hoogste tarief betalen).
Ondanks deze duidelijke voordelen verwaarlozen te veel regeringen en ontwikkelingspartners de basiselementen van moderne gegevenssystemen – de volkstellingen, administratieve competenties en kerncapaciteiten van statistiekbureaus – en de efficiëntie die zou voortvloeien uit het delen van gegevens tussen overheids- en publieke instellingen.
PS Events: Climate Week NYC 2024
Project Syndicate is returning to Climate Week NYC with an even more expansive program. Join us live on September 22 as we welcome speakers from around the world at our studio in Manhattan to address critical dimensions of the climate debate.
Register Now
In de tweede plaats zijn betere gegevens essentieel voor het mobiliseren van private financiering, die essentieel is voor het behalen van de doelstellingen die zijn vastgelegd in de VN-agenda voor duurzame ontwikkeling voor 2030. Maar bedrijven hebben al langere tijd aangevoerd dat een gebrek aan gegevens hun vermogen beperkt om te investeren in digitale infrastructuur, schoon vervoer, huisvesting, enzovoorts. Ze kunnen geen investeringsprojecten identificeren of de risico’s en waarschijnlijke opbrengsten berekenen.
In feite bestaat veel van deze informatie wel. In 2022 bijvoorbeeld waren gegevens van multilaterale ontwikkelingsbanken (MDB’s) over het rendement van hun portefeuilles en het percentage wanbetalers cruciaal voor de oprichting van een fonds van één miljard dollar om privékapitaal aan te trekken voor investeringen in duurzame ontwikkeling. Het probleem is dat sommige van deze gegevens al beschikbaar zijn, maar dat ze op een meer granulair niveau toegankelijk moeten worden gemaakt om nuttig te zijn voor ratingbureaus en andere gesprekspartners uit de particuliere sector. Door middelen te richten op dergelijke verbeteringen, kunnen we de link met investeringsstromen uit de particuliere sector versterken.
Tot slot hebben we betere informatie nodig, niet alleen om financiering te mobiliseren, maar ook om zo efficiënt mogelijk gebruik te maken van de beschikbare middelen. Zonder gegevens zal de toewijzing van middelen – uit binnenlandse bronnen, bilaterale of multilaterale hulpprogramma’s of particuliere investeringen – afhangen van veronderstellingen en giswerk. Dat is niet goed genoeg, zeker niet in deze tijd, waarin elke dollar zoveel mogelijk moet worden benut.
Met betrouwbare gegevens kunnen beleidsmakers zich direct richten op de grootste behoeften, en bepalen wat wel en niet werkt. Denk aan verkeersongevallen. Omdat het verbeteren van de infrastructuur duur is, combineerde Kenia administratieve gegevens, gegevens uit de crowdsourcing en gegevens uit de privésector om de nationale politie in staat te stellen honderd nieuwe variabelen te genereren voor het identificeren van hotspots van ongevallen; het bleek dat in Nairobi, de hoofdstad, de helft van de slachtoffers viel op slechts vijf procent van het wegennet. Sindsdien hebben overheidsinstanties hun verkeersveiligheidsinterventies gericht op deze gebieden met een hoog risico, wat resulteert in een veel efficiënter gebruik van de beschikbare fondsen.
De snelle vooruitgang op het gebied van AI creëert nog grotere mogelijkheden om gegevens op vergelijkbare manieren te verwerken en analyseren. Maar om deze technologieën optimaal te benutten, moeten politieke leiders eerst meer investeren in datasystemen, het delen van gegevens tussen instellingen verplicht stellen, en de ontwikkeling van de juiste vaardigheden en capaciteiten in de publieke sector ondersteunen.
Dit zou makkelijk te verkopen moeten zijn, want investeringen in gegevens betalen zich vele malen terug. Een recente studie duidt erop dat projecten die gericht zijn op het versterken van datasystemen gemiddeld 32 dollar opleveren voor elke dollar die wordt geïnvesteerd, of het nu gaat om het verdubbelen van de belastinginkomsten, het binnenhalen van miljarden aan nieuwe investeringen in de private sector of het bereiken van een grotere efficiëntie in de toewijzing van beschikbare middelen. AI en andere datagestuurde technologieën zullen dit proces alleen maar versterken, waardoor dergelijke investeringen nog productiever worden.
Er is geen magische geldboom voor de mondiale financiële wereld. Maar door niet te investeren in gegevens en door de beschikbare gegevens niet optimaal te benutten, maken te veel overheden het zichzelf moeilijker. Gegevens kunnen meer financiering ontsluiten. De leiders van vandaag hoeven alleen maar de sleutel om te draaien.
Mahmoud Mohieldin, speciaal VN-gezant voor de financiering van de 2030-agenda voor duurzame ontwikkeling, is co-auteur vanBusiness, Government, and the SDGs: The Role of Public-Private Engagement in Building a Sustainable Future(Palgrave Macmillan, 2022). Claire Melamed is CEO van het Global Partnership for Sustainable Development Data.