DUBAI – Geen bezoeker van het Midden-Oosten kan om de kloof heen die gaapt tussen de aspiraties op het gebied van onderwijs en ondernemingslust van de jongeren in de regio, en de harde werkelijkheid die zovelen van hen van een positieve toekomst berooft. In het Midden-Oosten is de helft van de jongeren tussen de 18 en 25 werkeloos of gedeeltelijk werkeloos.
Deze situatie wordt nog verergerd door de mondiale vluchtelingencrisis, waardoor dertig miljoen kinderen ontheemd zijn geraakt, alleen al zes miljoen uit Syrië. Weinigen van hen zullen waarschijnlijk naar huis kunnen terugkeren tijdens hun schooljaren. Het mag dus geen verrassing zijn dat de groepering die in de regio bekend staat als Daesh (de Islamitische Staat) gelooft onder deze bezitloze en ontevreden jongeren gemakkelijk nieuwe rekruten te kunnen werven.
Daesh-propagandisten misbruiken de sociale media op dezelfde manier als waarop hun extremistische voorgangers en tijdgenoten soms moskeeën hebben misbruikt – als een forum voor radicalisering. De groepering post consequent berichten die de mogelijkheid van het naast elkaar bestaan van de Islam en het Westen in twijfel trekken, en roept jonge mensen op tot de jihad.
De grotesk-gewelddadige video's die Daesh produceert hebben de aantrekkingskracht van het shockerende. Maar wat ontevreden jongeren werkelijk trekt, is de uitnodiging om deel te worden van iets wat groter lijkt dan zijzelf en de samenlevingen waaruit zij voortkomen. Shiraz Maher van het Internationale Centrum voor het Onderzoek naar Radicalisering (ICSR) op King’s College in Londen wijst op gemeenschappelijke gevoelens onder de rekruten: “gerechtvaardigde verontwaardiging, opstandigheid en het gevoel vervolgd te worden, en de weigering zich te conformeren.” Een recent rapport van de Quilliam Foundation concludeert dat Daesh inspeelt op het verlangen van jongeren om deel uit te maken van iets wat de moeite waard is; het is de utopische aantrekkingskracht van de organisatie die nieuwe rekruten het meest aanspreekt.
Tegen deze achtergrond zullen velen het ermee eens zijn dat we ons in een generatiestrijd bevinden om hart en geest, die niet alleen met militaire middelen kan worden gewonnen. Hard optreden kan de leiders van Daesh van het toneel doen verdwijnen. Maar we zullen meer dan dat nodig hebben om de bijna tweehonderd miljoen jonge moslims ervan te overtuigen dat het extremisme vrij letterlijk een doodlopende weg is.
Er zijn op het Indiase subcontinent en in het Midden-Oosten veel voorbeelden van onder-de-radar-operaties om het extremisme tegen te gaan: kindertijdschriften in Pakistan, video's bedoeld voor tieners in Noord-Afrika, radiostations in het Midden-Oosten, en boeken en publicaties die zich tegen Al Qaeda keren. Die kunnen er op verschillende manieren toe bijdragen de waarheid over het leven in Daesh aan het licht te brengen: dat het wreed en corrupt is, en gevoelig voor interne zuiveringen. Eén van die manieren is het vestigen van de aandacht op overlopers. Zoals een rapport uit 2014 zegt: “Alleen al [het bestaan van overlopers] vernietigt het beeld van eenheid en vastberadenheid dat [de groepering] wil uitdragen.”
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, has arrived. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Digital Plus now.
Subscribe Now
Maar we moeten ambitieuzer zijn als we de ideeënstrijd willen winnen, door de culturele ruimte te ondersteunen die Daesh “de grijze zone” noemt en die het wil vernietigen. Dat is een ruimte waarin moslims en niet-moslims samen kunnen bestaan, waarin zij hun gedeelde waarden kunnen ontdekken, en kunnen samenwerken. Peter Neumann, directeur van de ICSR, heeft een YouTube-wedstrijd voorgesteld om de tekortkomingen van Daesh te naar voren te brengen. “Je zou binnen no time vijfduizend video's ontvangen,” zegt hij. “Vierduizend daarvan zijn waardeloos, maar duizend zijn effectief – duizend video's tegen de propaganda van [Daesh].”
Het beste middel op de langere termijn ter bestrijding van het extremisme is echter het onderwijs. In het Israëlische Jaffa geeft de Church of Scotland onderricht in de waarden van tolerantie aan islamitische, joodse en christelijke kinderen. In heel Libanon wordt een gemeenschappelijk curriculum waarin religieuze diversiteit wordt geprezen – inclusief de “afwijzing van radicalisme en religieuze of sektarische afzondering” – aan soennitische, shiitische en christelijke kinderen aangeboden, vanaf hun negende levensjaar. Het land heeft ook dubbele schooltijden ingevoerd om plaats te kunnen bieden aan zo'n tweehonderdduizend kinderen van Syrische vluchtelingen.
Als het geplaagde Libanon, dat verscheurd wordt door sektarisch geweld en religieuze scheidslijnen, coëxistentie kan bepleiten en Syrische vluchtelingen de kans kan bieden om te studeren, is er geen enkele reden dat andere landen in de regio dat voorbeeld niet zouden kunnen volgen.
De keuze kan niet duidelijker zijn. We kunnen blijven toekijken hoe een nieuwe generatie moslimjongeren via het web wordt bestookt en misleid met valse beweringen dat de Islam niet kan samengaan met westerse waarden. Of we kunnen inzien dat de jongeren uit het Midden-Oosten en de rest van de islamitische wereld de aspiraties van jongeren in ieder ander deel van de wereld delen.
Al het bewijsmateriaal duidt erop dat de jongeren in de regio uit zijn op onderwijs, werk en de kans om het beste van hun leven te maken. Ons voornemen voor 2016 zou moeten zijn dat ook te laten gebeuren.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
America's president subscribes to a brand of isolationism that has waxed and waned throughout US history, but has its roots in the two-century-old Monroe Doctrine. This is bad news for nearly everyone, because it implies acceptance of a world order based on spheres of influence, as envisioned by China and Russia.
hears echoes of the Monroe Doctrine in the US president's threats to acquire Greenland.
Financial markets and official economic indicators over the past few weeks give policymakers around the world plenty to contemplate. Was the recent spike in bond yields a sufficient warning to Donald Trump and his team, or will they still follow through with inflationary stimulus, tariff, and immigration policies?
wonders if recent market signals will keep the new administration’s radicalism in check.
DUBAI – Geen bezoeker van het Midden-Oosten kan om de kloof heen die gaapt tussen de aspiraties op het gebied van onderwijs en ondernemingslust van de jongeren in de regio, en de harde werkelijkheid die zovelen van hen van een positieve toekomst berooft. In het Midden-Oosten is de helft van de jongeren tussen de 18 en 25 werkeloos of gedeeltelijk werkeloos.
Deze situatie wordt nog verergerd door de mondiale vluchtelingencrisis, waardoor dertig miljoen kinderen ontheemd zijn geraakt, alleen al zes miljoen uit Syrië. Weinigen van hen zullen waarschijnlijk naar huis kunnen terugkeren tijdens hun schooljaren. Het mag dus geen verrassing zijn dat de groepering die in de regio bekend staat als Daesh (de Islamitische Staat) gelooft onder deze bezitloze en ontevreden jongeren gemakkelijk nieuwe rekruten te kunnen werven.
Daesh-propagandisten misbruiken de sociale media op dezelfde manier als waarop hun extremistische voorgangers en tijdgenoten soms moskeeën hebben misbruikt – als een forum voor radicalisering. De groepering post consequent berichten die de mogelijkheid van het naast elkaar bestaan van de Islam en het Westen in twijfel trekken, en roept jonge mensen op tot de jihad.
De grotesk-gewelddadige video's die Daesh produceert hebben de aantrekkingskracht van het shockerende. Maar wat ontevreden jongeren werkelijk trekt, is de uitnodiging om deel te worden van iets wat groter lijkt dan zijzelf en de samenlevingen waaruit zij voortkomen. Shiraz Maher van het Internationale Centrum voor het Onderzoek naar Radicalisering (ICSR) op King’s College in Londen wijst op gemeenschappelijke gevoelens onder de rekruten: “gerechtvaardigde verontwaardiging, opstandigheid en het gevoel vervolgd te worden, en de weigering zich te conformeren.” Een recent rapport van de Quilliam Foundation concludeert dat Daesh inspeelt op het verlangen van jongeren om deel uit te maken van iets wat de moeite waard is; het is de utopische aantrekkingskracht van de organisatie die nieuwe rekruten het meest aanspreekt.
Tegen deze achtergrond zullen velen het ermee eens zijn dat we ons in een generatiestrijd bevinden om hart en geest, die niet alleen met militaire middelen kan worden gewonnen. Hard optreden kan de leiders van Daesh van het toneel doen verdwijnen. Maar we zullen meer dan dat nodig hebben om de bijna tweehonderd miljoen jonge moslims ervan te overtuigen dat het extremisme vrij letterlijk een doodlopende weg is.
Er zijn op het Indiase subcontinent en in het Midden-Oosten veel voorbeelden van onder-de-radar-operaties om het extremisme tegen te gaan: kindertijdschriften in Pakistan, video's bedoeld voor tieners in Noord-Afrika, radiostations in het Midden-Oosten, en boeken en publicaties die zich tegen Al Qaeda keren. Die kunnen er op verschillende manieren toe bijdragen de waarheid over het leven in Daesh aan het licht te brengen: dat het wreed en corrupt is, en gevoelig voor interne zuiveringen. Eén van die manieren is het vestigen van de aandacht op overlopers. Zoals een rapport uit 2014 zegt: “Alleen al [het bestaan van overlopers] vernietigt het beeld van eenheid en vastberadenheid dat [de groepering] wil uitdragen.”
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, has arrived. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Digital Plus now.
Subscribe Now
Maar we moeten ambitieuzer zijn als we de ideeënstrijd willen winnen, door de culturele ruimte te ondersteunen die Daesh “de grijze zone” noemt en die het wil vernietigen. Dat is een ruimte waarin moslims en niet-moslims samen kunnen bestaan, waarin zij hun gedeelde waarden kunnen ontdekken, en kunnen samenwerken. Peter Neumann, directeur van de ICSR, heeft een YouTube-wedstrijd voorgesteld om de tekortkomingen van Daesh te naar voren te brengen. “Je zou binnen no time vijfduizend video's ontvangen,” zegt hij. “Vierduizend daarvan zijn waardeloos, maar duizend zijn effectief – duizend video's tegen de propaganda van [Daesh].”
Het beste middel op de langere termijn ter bestrijding van het extremisme is echter het onderwijs. In het Israëlische Jaffa geeft de Church of Scotland onderricht in de waarden van tolerantie aan islamitische, joodse en christelijke kinderen. In heel Libanon wordt een gemeenschappelijk curriculum waarin religieuze diversiteit wordt geprezen – inclusief de “afwijzing van radicalisme en religieuze of sektarische afzondering” – aan soennitische, shiitische en christelijke kinderen aangeboden, vanaf hun negende levensjaar. Het land heeft ook dubbele schooltijden ingevoerd om plaats te kunnen bieden aan zo'n tweehonderdduizend kinderen van Syrische vluchtelingen.
Als het geplaagde Libanon, dat verscheurd wordt door sektarisch geweld en religieuze scheidslijnen, coëxistentie kan bepleiten en Syrische vluchtelingen de kans kan bieden om te studeren, is er geen enkele reden dat andere landen in de regio dat voorbeeld niet zouden kunnen volgen.
De keuze kan niet duidelijker zijn. We kunnen blijven toekijken hoe een nieuwe generatie moslimjongeren via het web wordt bestookt en misleid met valse beweringen dat de Islam niet kan samengaan met westerse waarden. Of we kunnen inzien dat de jongeren uit het Midden-Oosten en de rest van de islamitische wereld de aspiraties van jongeren in ieder ander deel van de wereld delen.
Al het bewijsmateriaal duidt erop dat de jongeren in de regio uit zijn op onderwijs, werk en de kans om het beste van hun leven te maken. Ons voornemen voor 2016 zou moeten zijn dat ook te laten gebeuren.
Vertaling: Menno Grootveld