NEW YORK – Vorig jaar maakte de regering van de Amerikaanse president Joe Biden lobbyisten woedend die Big Tech-bedrijven en anderen die profiteren van onze persoonlijke gegevens vertegenwoordigen, door een voorstel af te keuren dat de binnenlandse privacy van gegevens, online burgerrechten, en vrijheden en mededingingswaarborgen zou hebben aangetast. Bidens nieuwe executive order voor de beveiliging van de gegevens van Amerikanen laat zien dat de lobbyisten goede redenen hadden om zich zorgen te maken.
Na tientallen jaren van gegevensmakelaars en technologieplatforms die de persoonlijke gegevens van Amerikanen exploiteren zonder enig toezicht of restrictie, heeft de regering-Biden aangekondigd dat zij de overdracht van bepaalde soorten gegevens naar China en andere landen zal verbieden. Het is een kleine, maar belangrijke stap in de richting van het beschermen van gevoelige persoonlijke gegevens van Amerikanen, naast overheidsgerelateerde gegevens.
Bovendien is de executive order waarschijnlijk een voorloper van aanvullende beleidsmaatregelen. Amerikanen maken zich terecht zorgen over wat er online gebeurt, en hun bezorgdheid reikt veel verder dan privacyschendingen en omvat een groot aantal andere digitale kwesties, zoals mis- en desinformatie, door sociale media veroorzaakte tienerangsten en raciale ophitsing.
De bedrijven die geld verdienen aan onze gegevens (waaronder persoonlijke medische, financiële en geolocatiegegevens) hebben jarenlang geprobeerd om ‘vrije gegevensstromen’ gelijk te stellen aan vrije meningsuiting. Ze zullen proberen elke bescherming van het openbaar belang door de regering-Biden af te schilderen als een poging om de toegang tot nieuwswebsites af te sluiten, het internet lam te leggen en autoritaire regimes vrij baan te geven. Dat is onzin.
Technologiebedrijven weten dat als er een open, democratisch debat is, de bezorgdheid van consumenten over digitale beschermingsmaatregelen makkelijk de bezorgdheid over hun winstmarges kan overtroeven. Lobbyisten uit de industrie zijn dus druk bezig geweest het democratische proces te omzeilen. Een van hun methodes is om aan te dringen op obscure handelsbepalingen die erop gericht zijn om te beperken wat de Verenigde Staten en andere landen kunnen doen om persoonlijke gegevens te beschermen.
Het lijkt misschien voor de hand te liggen dat een Amerikaanse president de privacy en nationale veiligheid van Amerikanen moet beschermen, die beide in gevaar kunnen komen, afhankelijk van hoe en waar de enorme hoeveelheden gegevens die we allemaal genereren worden verwerkt en opgeslagen. Toch is het verbazingwekkend dat de regering van voormalig president Donald Trump de VS wilde verbieden om beperkingen op te leggen aan ‘de grensoverschrijdende overdracht van informatie, inclusief persoonlijke informatie’ naar welk land dan ook, als deze overdrachten verband hielden met de activiteiten van een investeerder of dienstverlener die actief was in de VS of andere landen die de overeenkomst ondertekenden.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Het voorstel van de regering-Trump om deze regel op te nemen in de Wereldhandelsorganisatie voorzag in één uitzondering, die ogenschijnlijk bepaalde regelgeving zou toestaan ‘die nodig is om een legitiem doel van publiek beleid te bereiken,’ maar was ontworpen om in de praktijk niet te werken. Hoewel Big Tech-lobbyisten deze uitzondering aanhalen om kritiek op het bredere voorstel te weerleggen, komt de taal van de bepaling rechtstreeks uit een ‘Algemene Uitzondering’ van de WTO, die gefaald heeft in 46 van de 48 pogingen tot gebruik.
Het verbod op grensoverschrijdende gegevensregulering was slechts een van de vier voorstellen die op voorspraak van Big Tech-lobbyisten door functionarissen van de regering-Trump werden opgenomen in het voorstel voor een herziene Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst en werden aangedragen in WTO-gerelateerde gesprekken. Geschreven in geheimzinnig jargon en verstopt tussen honderden pagina’s handelspact-taal, waren deze bepalingen misleidend gebrandmerkt als ‘digitale handels’-regels.
Door regeringen te verbieden bepaalde beleidsmaatregelen te nemen, vormden de door de industrie geschreven voorwaarden in het voorstel een bedreiging voor de inspanningen van beide partijen in het Amerikaanse Congres om het misbruik door Big Tech van consumenten, werknemers en kleinere bedrijven tegen te gaan. Ze ondermijnden ook de toezichthoudende instanties in de VS die verantwoordelijk zijn voor het beschermen van onze privacy en burgerrechten, en voor het handhaven van het antitrustbeleid. Als de regels uit het Trump-tijdperk die overheidsbeperkingen op gegevensstromen verbieden van kracht waren geworden bij de WTO, zouden ze het nieuwe beleid van de regering-Biden op het gebied van gegevensbeveiliging hebben geblokkeerd.
Weinig mensen realiseerden zich dat het voorstel uit het Trump-tijdperk zelfs maar bestond – behalve natuurlijk de lobbyisten die in stilte de handelsbesprekingen hadden gecommandeerd. Terwijl geen enkel eerder handelsverdrag met de VS bepalingen bevatte die de autoriteit van de uitvoerende macht en het Congres over gegevensregulering terzijde schoven, zouden digitale platforms plotseling speciale geheimhoudingsrechten krijgen. Het soort algoritmische beoordelingen en AI-screenings dat het Congres en de uitvoerende instanties van cruciaal belang achten voor de bescherming van het algemeen belang, zouden verboden zijn.
Na het verlies van Trump bij de verkiezingen van 2020 hoopten lobbyisten uit de industrie nog steeds om deze afwijkende regels tot een nieuwe norm te kunnen maken. Hun plan was om dezelfde bepalingen toegevoegd te krijgen aan een overeenkomst van de regering-Biden, het Indo-Pacific Economic Framework. Maar in plaats van de lobbyisten te volgen, werkten ambtenaren van de regering-Biden samen met het Congres, om vast te stellen dat de voorstellen uit het Trump-tijdperk niet verenigbaar waren met de doelstellingen van het Congres en de regering voor digitale privacy, concurrentie en regulering.
Nu kunnen we begrijpen waarom technologielobbyisten zo boos waren over de beslissing van de regering-Biden om de steun voor het voorstel uit het Trump-tijdperk in te trekken. Ze onderkenden dat door de handboeien van Big Tech’s favoriete ‘digitale handel’ af te werpen, de regering-Biden haar autoriteit om de grote platforms en gegevensmakelaars te reguleren, waarvan Amerikanen over het hele politieke spectrum vinden dat ze te veel macht hebben, opnieuw bevestigde. Handelsverdragen hebben juist door dit soort gedrag van bedrijfslobbyisten een slechte naam gekregen.
De VS hebben een stevig debat nodig over de beste manier om Big Tech te reguleren en over hoe de concurrentie kan worden behouden, terwijl de digitale schade wordt voorkomen waardoor de politieke polarisatie wordt aangewakkerd en de democratie wordt ondermijnd. Het is duidelijk dat dit debat niet mag worden belemmerd door beperkingen die Big Tech heimelijk oplegt via handelsovereenkomsten. De Amerikaanse handelsvertegenwoordiger Katherine Tai heeft helemaal gelijk als ze zegt dat het een ‘beleidsfout’ zou zijn om handelsregels in te voeren die actie op dit gebied beperken, voordat de Amerikaanse regering haar eigen binnenlandse aanpak heeft ontwikkeld.
Welk standpunt je ook inneemt over de regulering van Big Tech – of je nu gelooft dat de concurrentiebeperkende praktijken en sociale schade van Big Tech beperkt moeten worden of niet –, iedereen die in democratie gelooft zou de regering-Biden moeten toejuichen voor haar weigering om het paard achter de wagen te spannen. De VS zouden, net als andere landen, op democratische wijze over hun digitale beleid moeten beslissen. Als dat gebeurt, vermoed ik dat de uitkomst heel anders zal zijn dan waar Big Tech en haar lobbyisten op aanstuurden.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Adekeye Adebajo
argues that Israel’s war in Gaza is accelerating the trend toward global apartheid, highlights the strengths and weaknesses of United Nations peacekeeping missions, criticizes the militarization of US engagement with Africa, and more.
The models are in place to achieve clean cooking for all, which would have enormous benefits for the climate, health, and gender equality. Now rich-country governments, the private sector, and international organizations must agree to provide the necessary funding at this week’s IEA Summit on Clean Cooking in Africa.
urge global leaders to provide the financing to end a practice with dire effects for health and the climate.
The dollar's strength, particularly against major Asian currencies, has triggered a wave of skittishness in financial markets. Can anything be done to stem the greenback's rise, and even if something can be done, should it?
asks whether anything can or should be done about the greenback's strength, especially against Asian currencies.
NEW YORK – Vorig jaar maakte de regering van de Amerikaanse president Joe Biden lobbyisten woedend die Big Tech-bedrijven en anderen die profiteren van onze persoonlijke gegevens vertegenwoordigen, door een voorstel af te keuren dat de binnenlandse privacy van gegevens, online burgerrechten, en vrijheden en mededingingswaarborgen zou hebben aangetast. Bidens nieuwe executive order voor de beveiliging van de gegevens van Amerikanen laat zien dat de lobbyisten goede redenen hadden om zich zorgen te maken.
Na tientallen jaren van gegevensmakelaars en technologieplatforms die de persoonlijke gegevens van Amerikanen exploiteren zonder enig toezicht of restrictie, heeft de regering-Biden aangekondigd dat zij de overdracht van bepaalde soorten gegevens naar China en andere landen zal verbieden. Het is een kleine, maar belangrijke stap in de richting van het beschermen van gevoelige persoonlijke gegevens van Amerikanen, naast overheidsgerelateerde gegevens.
Bovendien is de executive order waarschijnlijk een voorloper van aanvullende beleidsmaatregelen. Amerikanen maken zich terecht zorgen over wat er online gebeurt, en hun bezorgdheid reikt veel verder dan privacyschendingen en omvat een groot aantal andere digitale kwesties, zoals mis- en desinformatie, door sociale media veroorzaakte tienerangsten en raciale ophitsing.
De bedrijven die geld verdienen aan onze gegevens (waaronder persoonlijke medische, financiële en geolocatiegegevens) hebben jarenlang geprobeerd om ‘vrije gegevensstromen’ gelijk te stellen aan vrije meningsuiting. Ze zullen proberen elke bescherming van het openbaar belang door de regering-Biden af te schilderen als een poging om de toegang tot nieuwswebsites af te sluiten, het internet lam te leggen en autoritaire regimes vrij baan te geven. Dat is onzin.
Technologiebedrijven weten dat als er een open, democratisch debat is, de bezorgdheid van consumenten over digitale beschermingsmaatregelen makkelijk de bezorgdheid over hun winstmarges kan overtroeven. Lobbyisten uit de industrie zijn dus druk bezig geweest het democratische proces te omzeilen. Een van hun methodes is om aan te dringen op obscure handelsbepalingen die erop gericht zijn om te beperken wat de Verenigde Staten en andere landen kunnen doen om persoonlijke gegevens te beschermen.
Het lijkt misschien voor de hand te liggen dat een Amerikaanse president de privacy en nationale veiligheid van Amerikanen moet beschermen, die beide in gevaar kunnen komen, afhankelijk van hoe en waar de enorme hoeveelheden gegevens die we allemaal genereren worden verwerkt en opgeslagen. Toch is het verbazingwekkend dat de regering van voormalig president Donald Trump de VS wilde verbieden om beperkingen op te leggen aan ‘de grensoverschrijdende overdracht van informatie, inclusief persoonlijke informatie’ naar welk land dan ook, als deze overdrachten verband hielden met de activiteiten van een investeerder of dienstverlener die actief was in de VS of andere landen die de overeenkomst ondertekenden.
Subscribe to PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Het voorstel van de regering-Trump om deze regel op te nemen in de Wereldhandelsorganisatie voorzag in één uitzondering, die ogenschijnlijk bepaalde regelgeving zou toestaan ‘die nodig is om een legitiem doel van publiek beleid te bereiken,’ maar was ontworpen om in de praktijk niet te werken. Hoewel Big Tech-lobbyisten deze uitzondering aanhalen om kritiek op het bredere voorstel te weerleggen, komt de taal van de bepaling rechtstreeks uit een ‘Algemene Uitzondering’ van de WTO, die gefaald heeft in 46 van de 48 pogingen tot gebruik.
Het verbod op grensoverschrijdende gegevensregulering was slechts een van de vier voorstellen die op voorspraak van Big Tech-lobbyisten door functionarissen van de regering-Trump werden opgenomen in het voorstel voor een herziene Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst en werden aangedragen in WTO-gerelateerde gesprekken. Geschreven in geheimzinnig jargon en verstopt tussen honderden pagina’s handelspact-taal, waren deze bepalingen misleidend gebrandmerkt als ‘digitale handels’-regels.
Door regeringen te verbieden bepaalde beleidsmaatregelen te nemen, vormden de door de industrie geschreven voorwaarden in het voorstel een bedreiging voor de inspanningen van beide partijen in het Amerikaanse Congres om het misbruik door Big Tech van consumenten, werknemers en kleinere bedrijven tegen te gaan. Ze ondermijnden ook de toezichthoudende instanties in de VS die verantwoordelijk zijn voor het beschermen van onze privacy en burgerrechten, en voor het handhaven van het antitrustbeleid. Als de regels uit het Trump-tijdperk die overheidsbeperkingen op gegevensstromen verbieden van kracht waren geworden bij de WTO, zouden ze het nieuwe beleid van de regering-Biden op het gebied van gegevensbeveiliging hebben geblokkeerd.
Weinig mensen realiseerden zich dat het voorstel uit het Trump-tijdperk zelfs maar bestond – behalve natuurlijk de lobbyisten die in stilte de handelsbesprekingen hadden gecommandeerd. Terwijl geen enkel eerder handelsverdrag met de VS bepalingen bevatte die de autoriteit van de uitvoerende macht en het Congres over gegevensregulering terzijde schoven, zouden digitale platforms plotseling speciale geheimhoudingsrechten krijgen. Het soort algoritmische beoordelingen en AI-screenings dat het Congres en de uitvoerende instanties van cruciaal belang achten voor de bescherming van het algemeen belang, zouden verboden zijn.
Na het verlies van Trump bij de verkiezingen van 2020 hoopten lobbyisten uit de industrie nog steeds om deze afwijkende regels tot een nieuwe norm te kunnen maken. Hun plan was om dezelfde bepalingen toegevoegd te krijgen aan een overeenkomst van de regering-Biden, het Indo-Pacific Economic Framework. Maar in plaats van de lobbyisten te volgen, werkten ambtenaren van de regering-Biden samen met het Congres, om vast te stellen dat de voorstellen uit het Trump-tijdperk niet verenigbaar waren met de doelstellingen van het Congres en de regering voor digitale privacy, concurrentie en regulering.
Nu kunnen we begrijpen waarom technologielobbyisten zo boos waren over de beslissing van de regering-Biden om de steun voor het voorstel uit het Trump-tijdperk in te trekken. Ze onderkenden dat door de handboeien van Big Tech’s favoriete ‘digitale handel’ af te werpen, de regering-Biden haar autoriteit om de grote platforms en gegevensmakelaars te reguleren, waarvan Amerikanen over het hele politieke spectrum vinden dat ze te veel macht hebben, opnieuw bevestigde. Handelsverdragen hebben juist door dit soort gedrag van bedrijfslobbyisten een slechte naam gekregen.
De VS hebben een stevig debat nodig over de beste manier om Big Tech te reguleren en over hoe de concurrentie kan worden behouden, terwijl de digitale schade wordt voorkomen waardoor de politieke polarisatie wordt aangewakkerd en de democratie wordt ondermijnd. Het is duidelijk dat dit debat niet mag worden belemmerd door beperkingen die Big Tech heimelijk oplegt via handelsovereenkomsten. De Amerikaanse handelsvertegenwoordiger Katherine Tai heeft helemaal gelijk als ze zegt dat het een ‘beleidsfout’ zou zijn om handelsregels in te voeren die actie op dit gebied beperken, voordat de Amerikaanse regering haar eigen binnenlandse aanpak heeft ontwikkeld.
Welk standpunt je ook inneemt over de regulering van Big Tech – of je nu gelooft dat de concurrentiebeperkende praktijken en sociale schade van Big Tech beperkt moeten worden of niet –, iedereen die in democratie gelooft zou de regering-Biden moeten toejuichen voor haar weigering om het paard achter de wagen te spannen. De VS zouden, net als andere landen, op democratische wijze over hun digitale beleid moeten beslissen. Als dat gebeurt, vermoed ik dat de uitkomst heel anders zal zijn dan waar Big Tech en haar lobbyisten op aanstuurden.
Vertaling: Menno Grootveld